Αν κάποιος ζητούσε να προσλάβει ένα χτίστη στην αγγελία θα ζητούσε κάποιον με πτυχίο χτιστιτζής (αν ύπήρχε τέτοιο πράγμα). Αν πάλι ήθελε να προσλάβει οδοντίατρο, το πτυχίο οδοντιατρικής θα ήταν απαραίτητο. Λογικό συμπέρασμα. Θέλω αυτόν που θα προσλάβω να έχει τα απαραίτητα προσόντα.
Η Βουλή θέλει να προσλάβει λειτουργό Επικοινωνίας. Θα διαβάζει τις εφημερίδες, θα ενημερώνει, θα μιλά με τους εκπροσώπους του Τύπου. Αυτά είναι τα καθήκοντα όπως δημοσιεύτηκαν. Όταν όμως πάμε εκεί που λέει προσόντα δεν γράφει πτυχίο επικοινωνίας. Οοοοοοοχι, θέλουν πτυχίο πολιτικών επιστημών και διοίκησης. Αυτός που σπούδασε επικοινωνία δεν τους κάνει για λειτουργός Επικοινωνίας. Θέλουν κάποιον των πολιτικών επιστημών και ας μην έχει κάνει ούτε ένα μάθημα στη ζωή του που να αφορά θέματα Τύπου.
Το ερώτημα εύλογο. Οι αντιπρόσωποί μας δεν θέλουν να προσλάβουν το πιο κατάλληλο άτομο για αυτή τη δουλειά, η οποία σημειωτέον έχεί και ένα πολύ καλό μισθό; Η απάντηση είναι βεβαίως όχι. Έχουν ήδη προσλάβει κάποιον και απλά η αγγελία, ανταποκρίνεται στα προσόντα αυτού του τύπου, που σημειωτέον έκανα έρευνα για αυτό, είναι κομματικό στέλεχος...
Δεν σκόπευα να κάνω αίτηση ούτως ή αλλιώς. Τη δουλειά μου την αγαπώ και είμαι πολύ ικανοποιημένη. Από το ωράριο πάλι όχι, και αυτό θα ήταν ο μόνος λόγος που θα άλλαζα δουλειά, μόνο και μόνο για περνώ περισσότερο χρόνο με τις κόρες μου. Υπάρχει όμως κόσμος που δεν σκέφτεται σαν εμένα, που δεν έχει καν δουλειά. Που κοιτάζει τις αγγελίες και περιμένει να αποκατασταθεί.
Κόσμος που θα κάνει αίτηση, θα κάτσει να διαβάσει, θα πάει και στη συνέντευξη για να του έρθει μετά από λίγο καιρό ειδοποίηση από τη δημόσια υπηρεσία ότι δεν προσλήφθηκε. Κόσμος που πίστεψε ότι μπήκε τέλος στο ρουσφέτι. Αρλούμπες. Στην Κύπρο το ρουσφέτι ζει και βασιλεύει. Αλίμονο σε όσους δεν έχουν δουλειά και περιμένουν να βρουν με αξιοκρατικό τρόπο. Θα περιμένουν πολύ καιρό. Μα πάρα πολύ καιρό.
Μια νοοτροπία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Τα δικά τους όχι τα δικά μας. Γιατί τα δικά μας μέτρα είναι πολύ αγνά. Πάμε βλέπεις με το σταυρό στο χέρι. Αλλά συμφωνώ με αυτό που λες. Πες εμείς έχουμε μια δουλειά, ό,τι και να είναι αυτή, όποιο ωράριο και αν έχει. Τα νέα παιδιά; Με τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά που στηρίζουν το αύριο τους σε θέσεις σαν και αυτές; Αλλά ποιος γνοιάζεται θα μου πεις τώρα; Οι πολιτικοί; Αφού πολλοί εξ αυτών με τα δακτυλίδια βρίσκονται εκεί που είνα. Επρεπε να διαδεχθούν κάποιον, μην μείνει κενή η θέση στο κοινόβούλιο. Τον πατέρα, το θείο, το παππού και πάει λέγοντας... Μάνα είναι μόνο μια τελικά. Που κολλάει αυτό; Μες το παραλογισμό που ζούμε κάπου έχει θέση.
ReplyDeleteΓραφτείτε σε κόμμα(preferably κόμμα εξουσίας)...
ReplyDeleteΓια να σοβαρευτούμε όμως, ακόμα υπάρχει κόσμος που δεν εκατάλαβε ότι η δουλειά των κομμάτων είναι ακριβώς αυτή(να βολεύει κόσμο), και εξακολουθεί να πηγαίνει να ψηφίζει...
επερίμενα απάντηση στο μπλοκ μου τελικα ήβρα την δαμέ. Εγώ είμαι ένας που τους νέους. Πού παω. Μάνα βοήθα με τζαι εμένα χαχα
ReplyDeleteΔέτε την κατάσταση μου
http://aspr0mavr0.blogspot.com/2009/12/blog-post.html
Kala tzeinoi pou evalan tin aggelia den xeroun oti "mana" einai mono mia? :p
ReplyDeleteΠαλιά ιστορία...Οι δουλειές στο δημόσιο δημιουργούνται που τζείνους που συνήθως βρίσκουνται στην εξουσία, για να βολέψουν τους δικούς τους...Όπως γίνεται τζιαι άμαν προκηρύσσουνται προσφορές...
ReplyDeleteΑ καλά πιο εύκολα λύνεται το κυπριακό παρά το ρουσφετικό.. Τζιαι αρεσκει μου που όποτε έσιει εκλογές θυμούνται οτι εννα το πατάξουν. Μετά παθαίνουν αλτσχάιμερ φυσικά.
ReplyDelete