Thursday 2 September 2010

Οι blogger στη συναυλία



Σίγουροι οι Urban Tulip, Aurora, ο Μοτορζής. Στον Νυχτερινό Ποδηλάτη πρόσφεραν εισιτήριο, δεν θυμάμαι αν το αποδείχθηκε, η Ουφ έλεγε ότι ήθελε να πάει, λες τελικά να το αποφάσισε; Ένας θεός ξέρει και πόσοι άλλοι bloggers θα είμαστε στο ίδιο αεροπλάνο, στην ίδια συναυλία.

Μπορεί να τους συναντήσω στα Duty Free (πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι), ίσως να κάθονται στο πίσω κάθισμα του αεροπλάνου, ίσως να ουρλιάζουμε μαζί στο Fast Cars. Και δεν θα τους αναγνωρίσω. Με εξαίρεση τον Μοτορτζή.

Άνθρωποι που έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητάς μου, άνθρωποι με τους οποίους συχνά πυκνά ανταλλάσουμε απόψεις, σκέψεις, συναισθήματα. Άνθρωποι όμως που δεν τους είδα ποτέ και για αυτό δεν θα μπορέσω να τους αναγνωρίσω ακόμη και αν περάσουν από δίπλα μου.

Είμαι περίεργη όμως. Σίγουρα θα κοιτάζω να δω αν θα αναγνωρίσω κάποιον συμπλόγκερ. Την Urban Tulip πάντως θα την καταλάβω αν προσπαθήσει να βουτήξει πάνω στον Bono. Κάτω τα χέρια από τον Bono.

Στον ένα χρόνο που μπλογκάρω σπάνια μπήκα στον πειρασμό να θέλω να γνωρίσω κάποιον από αυτούς που διαβάζω. Μου αρέσει η απόσταση και ταυτόχρονα η οικειότητα που προσφέρει ο χώρος. Θέλω να λέω τα δικά μου, να ακούω τα δικά τους. Ως εδώ. Χωρίς αμφιβολία υπάρχουν άτομα που από αυτά που γράφουν τα βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Είμαι σίγουρη ότι αν πηγαίναμε για καφέ, θα μιλούσαμε με τις ώρες. Ίσως όμως μια προσωπική επαφή να χαλούσε τη διαδικτυακή επικοινωνία.

Εντάξει η Κύπρος μια σταλιά τόπος είναι. Κάποιος αν πραγματικά θέλει να ανακαλύψει κάποιον εύκολα ή δύσκολα θα το κάνει. Υπάρχει λόγος όμως;

Πίσω στο θέμα μας που είναι οι U2. To City of blinding lights είναι ίσως το πιο αγαπημένο μου. Είμαι σίγουρη πως όταν το λέει ο Bono θα κοιτάξει να μας δει με το Μοτορτζή που τραγουδούμε αγκαλιασμένοι. Το ξέρω ότι σας τα έπρηξα με τη συναυλία. Κάντε υπομονή, μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά και από τη Δευτέρα με νέα θέματα.

Ου fuck. Βλέποντας τη φωτογραφία συνειδητοποίησα ότι έχει κόσμο που θα τους δει από πραγματικά κοντά. Που στο καλό θα κάθομαι;

11 comments:

  1. Ξέρεις το ότι θέλουμεν λεπτομερή αναφορά που εφτομάς καθώς και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, έννεν;

    ReplyDelete
  2. Καλή διασκέδαση, περιμένουμε ποστ.

    ReplyDelete
  3. Δεν είμαι τύπος των συναυλιών. Προτιμώ να απολαμβάνω μουσική κυρίως από τα headphones. Μου άρεσαν οι Radiohead στο Λυκαβητό γιατί έπαιζαν τα τραγούδια πιστά, όπως στην στούντιο εκτέλεση, είναι η μόνη συναυλία που παρακολούθησα παρόλο που ακούω μουσική φανατικά πολλά χρόνια.
    Όσον αφορά στους U2 αναγνωρίζω την αξία τους, αγαπημένο μου άλμπουμ είναι το unforgettable fire, το βρίσκω ιδιοφυές. Δεν είμαι όμως φανατικός. Αυτοί είναι οι λόγοι που δεν δέχτηκα την προσφορά του φίλου μου του προφήτη για τα εισιτήρια.
    Καλά να περάσετε!!!

    ReplyDelete
  4. Have fun θέλουμε αναφορά!

    ReplyDelete
  5. να περάσετε καλά,εμείς που δεν θα πάμε,θέλουμε φωτογραφίες ,και να μας γράψετε πως περάσατε.φιλιά.

    ReplyDelete
  6. ούφ εμένα η αναποφασιστικότητα μου θα με φάει... το σκεφτόμουν πάνω από ένα χρόνο και τελικά θα περάσει η συναυλία και θα το σκέφτομαι ακόμα :/

    εννοείται ότι θέλουμε αναφορά, φωτογραφίες κλπ! ελπίζω οι θέσεις σας να είναι πολύ πολύ κοντά στη σκηνή :-)

    ReplyDelete
  7. kala na perasete!

    i urban tulip ypopsiazomai oti den tha einai i moni pou tha vouttisei pas ton bono...

    episis, "Υπάρχει λόγος όμως;" - my thoughts exactly.

    ReplyDelete
  8. Kαλή διασκέδαση κοπέλια.
    Με τα περί μπλόγκινγκ που αναφέρεις Μάνα... απλά συμφωνώ

    ReplyDelete
  9. Καμιά φορά η απόσταση βοηθά να διατηρηθούν σχέσεις που δεν έχουν γερές βάσεις ώστε να συνεχιστούν από κοντά, κι όμως είναι εκεί γιατί κάτι μας προσφέρουν... Κάποιο "διαβολάκι" μας τρώει να πάμε παραπέρα... Μπορεί να πετύχει, μπορεί και όχι. Όπως λες και εσύ : Υπάρχει λόγος όμως;

    ReplyDelete
  10. Μετά την αποκάλυψη της Aurora, θα άλλαξες γνώμη για το πρώτο κομμάτι του post!!!
    Απίστευτο!!
    Κι εγώ εκεί ήμουνα!!
    Καθόλου φαν των U2, αλλά έκλαιγα στη μισή συναυλία... λίγο η πίκρα της Αθήνας, λίγο η πρώτη μου μεγάλη συναυλία, λίγο τα σχόλια του Bono... μ'έπιασε άσχημα...
    Γαμάτη συναυλία, αλλά δεν ξεχνιέται η έλλειψη οργάνωσης έξω από το ΟΑΚΑ και η δίωρη απεγνωσμένη προσπάθεια αποχώρησης με παντελή έλλειψη οργάνωσης! Έλεος! Για να μη σχολιάσω το κακό χάλι του ΟΑΚΑ...

    ReplyDelete
  11. Τα ίδια σκεφτόμουνα κι εγώ Μάνα στο αεροπλάνο καθ'οδόν...έψαχνα να βρω μια ψηλή τζι έναν κοντό (!) αλλά τίποτε...

    ReplyDelete