Friday 2 September 2011

Της αγάπης και της απομόνωσης


Την Πέμπτη πήρα τη μικρή για πρώτη φορά νηπιαγωγείο. Δεν έκανε τίποτα διαφορετικό από ό,τι περίμενα. Δεν μιλούσε σε κανένα, έκατσε σε μια γωνιά μόνη της και αγνοούσε τους πάντες και τα πάντα. Επέστρεψα στη δουλειά και ήμουν χάλια, στεναχωρήθηκα αφάνταστα. Μπορεί να είμαι υπερβολική, δεν ξέρω. Αλλά η σκέψη να είναι μοναχή της σε μια γωνιά, δεν μου αρέσει.

Ο Def ισχυρίζεται πως η κοινωνικότητα είναι υπερεκτιμημένη. Αν είναι επιλογή της να είναι μόνη της, τότε είναι ευτυχισμένη. Και πως θα ήταν δυστυχισμένη αν προσπαθούσε να κάνει κάτι άλλο, όπως το να κοινωνικοποιείται με το ζόρι.

Ίσως απλά να τη συγκρίνω με τη μεγάλη που είναι ο ορισμός της κοινωνικοποίησης. Το είπα ξανά, στην Κίνα να την στείλω, θα έρθει πίσω και θα ξέρει και τα 1.6 δισεκατομμύρια Κινέζους με το όνομά τους και θα έχει γίνει φίλη τους.Δεν νομίζω όμως να είναι αυτό.

Το μικρουλάκι κλείνει τους ανθρώπους έξω από τη ζωή της. Αν την βάλεις σε μια αυλή με παιδιά, θα είναι το μωρό που θα είναι μόνο του. Αν είναι σε παρέα, θα αγνοεί όλους τους άλλους. Η Ράνια σε ένα σχόλιο είπε κάποτε ότι καλύτερα που είναι όταν μεγαλώσει θα γλυτώσει από μπελάδες. Μακάρι να είναι έτσι.

Αλλά αν δεν είναι; Αν κρατά κόσμο έξω από τη ζωή της και απλά ζημιώνει; Σε εμπειρίες που θα ζήσει, σε συναισθήματα που θα νιώσει.

Ο Μοτορτζής θυμάται ότι ως παιδί και αυτός κάπως έτσι ήταν. Δεν ήθελε και δεν ανοιγόταν εύκολα με αποτέλεσμα να είναι στο περιθώριο. Τα σχολικά του χρόνια δεν τα θυμάται με πολλή αγάπη. Επειδή ήταν κλειστό παιδί, τα άλλα τον απόφευγαν με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος.

Εκτός αν τα βλέπω τα πράγματα με μια εγωιστική σκοπιά και ασυνείδητα πιστεύω ότι ο δικός μου τρόπος, να είμαι δηλαδή κοινωνική και ανοιχτή είναι καλύτερος. Έχω υποσχεθεί ότι θα κρατώ αποστάσεις και θα τις αφήνω να ζούνε τη ζωή τους. Δεν είναι εύκολο. Όχι ότι θέλω να τις κάνω όπως τα μούτρα μου, αλλά όταν δεν είναι καλά (ή όταν νομίζω ότι δεν είναι καλά) είναι δυσβάστακτο. Όταν με το καλό έρθουν οι ερωτικές απογοητεύσεις τους, αν με το καλό διατηρώ ακόμα το blog, θα έχω πολλά να σας γράψω περί του θέματος.

Το να είναι κάποιος ανοικτός συναισθηματικά εννοώ είναι ρίσκο. Όλο και κάποιος θα βρεθεί να τον εκμεταλλευτεί, να του ραγίσει την καρδούλα. Όσο περισσότερα δίνεις, τόσο περισσότερα κινδυνεύεις να χάσεις ή να κερδίσεις. Είναι ένα ρίσκο. Το να είσαι κλειστός σημαίνει ότι παίζεις εκ του ασφαλούς. Αλλά το να μην χάσεις σημαίνει ότι κινδυνεύεις να μην κερδίσεις. Άρα και αυτό ένα ρίσκο είναι.

Άρα λύση δεν υπάρχει. Υπάρχει;

23 comments:

  1. Το να είσαι κλειστός εν σημαίνει παίζω εκ του ασφαλούς. Έτο αντρέπεται νάκκον το μωρό. Εννα ξιαντραπέι γιάλι-άλι. Η κοινωνικότητα αν και υπερεκτιμημένη, εν μπορείς να το πείς τούτο εχτός και αν εβίωσες και την απομόνωση. Επίσης αποτελέι ανάγκη κατ' εμέ. Το τι εν προγραμματισμένη να γίνει εν μπορείς να το αλλάξεις ούτως η άλλως.

    ReplyDelete
  2. Με το "ζόρι" δεν θα μπορέσεις να την κάνεις πιο κοινωνική. Θα επιλέξει εκείνη ότι θέλει μεγαλώνοντας και το πιο πιθανόν είναι να έχει κάποιο "κολλητό" ή "κολλητή" όταν εκείνη θα κρίνει πως της αρέσει. Τα κριτήρια με τα οποία θα κάνει την επιλογή μάλλον δεν θα τα καταλάβεις ποτέ αγαπητή Mama.

    ReplyDelete
  3. Ο ρυθμός του κάθε ανθρώπου και ειδικά των παιδιών χρειάζεται σεβασμό. Ο καθένας μας έχει τον τρόπο του με τον οποίο επιλέγει με ποιά άτομα θέλει να κάνει παρέα και γιατί.

    Ή εισήγησή μου είναι να παρατηρήσεις και να ανακαλύψεις το γιατί λειτουργεί έτσι. ( Αν θες φυσικά ).

    Μπορεί να χρειάζεται χρόνο εξοικείωσης. Μπορεί να χρειάζεται αποδοχή. Μπορεί να είναι κλειστή στον εαυτό της ή να είναι πολύ απαιτητική και θέλει να επικοινωνεί με άτομα τα οποία εγκρίνει.

    Δέξου τον τρόπο της. Δεν σημαίνει ότι θα δυστυχίσει στη ζωή της, ίσα ίσα μπορεί να φτάσει στην αυτογνωσία καλύτερα λόγω εσσωστρέφειας.

    Αν θες κέντρισε την απλά κι απαλά με το ότι : Wow! πας νηπιαγωγείο!!! Κοίτα πόσα όμορφα έχεις να μάθεις; Κοίτα πόσα παιδάκια είσαστε μαζί κτλ.

    ReplyDelete
  4. Μάνα, λες "Όχι ότι θέλω να τις κάνω όπως τα μούτρα μου, αλλά όταν δεν είναι καλά (ή όταν νομίζω ότι δεν είναι καλά) είναι δυσβάστακτο". Μπορεί η μικρή να νιώθει εντάξει με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους άλλους γύρω της, ακόμα και αν στα μάτια σου είναι κλεισμένη στον εαυτό της. Όπως είπαν και οι προλαλήσαντες όταν το θελήσει/νιώσει πιο άνετα θα ανοιχτεί σε άλλα παιδάκια.

    ReplyDelete
  5. Guys δεν είπα ότι θα προσπαθήσω να την αλλάξω, ούτε θέλω κιόλας. το ξέρω άλλωστε ότι γενικά σε όλα της είναι ένα παιδί που δεν δίνει ευκαιρίες στους άλλους να την πλησιάσουν. απλά θέλω να είναι ευτυχισμένη, δεν μου αρέσει να είναι το μωρό που είναι μόνο του σε μια γωνιά.

    ReplyDelete
  6. ναι you are right να προβληματίζεσαι αλλά πως ξέρεις οτι δεν είναι καλά η μικρή? μπορεί να είναι content στο να κάθεται μόνη της και να μην κάμνει socialize. Μπορεί να της έρτει σιγά σιγά..

    I stick by my comment οτι αυτό το personality που έχει θα την γλυτώσει στο μέλλον απο το να πληγωθεί. Που όσο προσεχτικός και να είσαι πάλι θα πληγωθείς άρα απλά η κόρη σου θα είναι επιφυλακτική και θα διαλέγει μάλλον πιο προσεχτικά τους ανθρώπους που θα εμπιστευτεί και θα κάνει φίλους της.

    Και να σου πώ και κάτι..και ο πιο κοινωνικός άνθρωπος να είσαι εν σημαίνει οτι you actually communicate with anyone και είσαι happy. Μπορεί να έχεις την πιο extrovert personality και να είσαι ο πιο μοναχικός άνθρωπος του κόσμου.

    Θα ανοίγεται σε λίγους και εκεί που θα νιώσει άνετα. Δεν νομίζω όμως οτι τα παιδιά που δεν είναι κοινωνικά και έχουν αυτό το personality στερούνται κάτι απο το childhood τους..

    ReplyDelete
  7. Εγώ συμφωνώ με την Ράνια, αλλα θ΄λεω να προσθέσω τζιε το ότι μπορελι να υπάρχει τζιε το ενδιάμεσο. ΑΣπούμαι να εν κοινωνική , αλλα πάλε να μεν ανοιεται...Που βασικά ετσι ειμαι εγώ περίπου. Ακόμ;α εν μικρή τζιε πιστεύκω εννα αλλάξει.Στο κάτω κάτω μια που τες δουλείες που κάμνουν στα νηπιαγωγεία εν ομαδικές ασκήσεις τζιε παιχνίθκια.Το ίδιο τζιε στο δημοτικό!!
    Μπορεί επήσεις να εν λιο κληστεί οσπου να νιώσει άνετα με το περιβάλλον. Δώστης λιον τζιε ρο πρην να ανησυχήσεις

    ReplyDelete
  8. Μη στεναχωριέσαι! Αστην να αναπτύξει τον χαρακτήρα της! Κανείς δε χάθηκε επειδή υπήρξε πιο εσωστρεφής! Αντιθέτως ίσως οι επιλογές που κάνουν αυτά τα άτομα ειναι πιο συνεπείς και οι άνθρωποι δίπλα τους πιο ειλικρινεις.

    Δε τη φοβάμαι

    φιλιαααααααααα

    ReplyDelete
  9. Επειδή η Κόρη επήρεν που τον παπά της, μπορείτε να καταλάβετε τί γαμάτο personality θα έχει όταν μεγαλώσει. Ευχαριστώ.

    ReplyDelete
  10. Rania αυτός είναι ο άλλος μου προβληματισμός. Αν όντως είναι καλά ή είμαι εγώ που παίρνω το θέμα πιο σοβαρά από ό, του πρέπει. Είναι και αυτό που λες ότι το να είσαι κοινωνικός δεν σημαίνει απαραίτητα ότι επικοινωνείς και με τους άλλους.

    Δρ έχεις δίκαιο σε αυτό που λες. Στο κάτω κάτω για αυτό πάει σχολείο για να μάθει να κοινωνικοποιείται.

    Αχ ρε Coula θα βρει το δρόμο της. Απλά θέλω να τον βρει με ευκολία. Μάλλον ζητώ πολλά…

    Πολλά φιλιά

    Κτηνό μια τζαι η κόρη επήρε που τον παπά της, ελπίζω ο παπάς της να αντέχει να δίνει απαντήσεις στο μέλλον για θέματα περιόδου, σεξ τζαι σχέσεων. Ευχαριστώ.

    ReplyDelete
  11. τωρά εκατάλαβα το ψευδώνυμο του drponojefalou. Επλονησα τη κκελλαί μου! :Ρ

    κατά τ’άλλα, συμφωνώ με ράνια.

    ούτε ο άθρωπ μου είναι αυτό που λες κοινωνικός, παρά μόνο με επιλεγμένα άτομα κι αυτό αφού φύγουμε εμείς (οι γονείς του) από εκεί και έχει σφαδάξει για κανένα τέταρτο.

    επίσης δεν με πειράζει ΚΑΘΟΛΟΥ που ο άθρωπ δεν πάει τρέχοντας στον κάθε τυχόντα που του λέει "αγκαλίτσα;; φιλάκι;;" (πόθθεν στα πόθθεν γι εμου!!) αλλά αντιθέτως του ψιλοβρυχάται. Ξέρεις που έχω ένα μικροissue με τις προσεγγίσεις ενηλίκων προς τα μωρά...

    ReplyDelete
  12. Το μωρόν τωρά επήεν. Δώστης κανέναν μήναν τζαι μεν πανικοβάλλεσαι. Αν παραμείνει μοναχική τότε να διαπιστώσεις αν είναι εξ επιλογή της. Να ρωτήσεις τες νηπειαγωγούς κτλ. Αν είναι όντως δική της απόφαση δεν μπορείς να κάμεις τίποτε. Το να την αναγκάσεις να κοινωνικοποιηθεί εννά την κάμει πολλά δυστυχισμένη.

    Μπορεί φυσικά το μωρόν νάν πανέξυπνον τζαι να απεχθάνεται την ηλιθιότηταν γυρών της. :)

    ReplyDelete
  13. Μεν το φοάσαι το μικρουλάκι. Ο κάθε άνθρωπος έχει το χαρακτήρα και τον τρόπο του!

    ReplyDelete
  14. η αίσθηση που πήρα από την ανάρτησή σου είναι γνώριμη σε μένα και σε όλους(;) όσοι είναι γονείς. άμα έχεις παιδιά, η ευτυχία σου εξαρτάται από την ευτυχία τους.

    άμα ξέρεις ότι είναι χαρούμενα είσαι κι εσύ. προσπαθούμε να είναι συνέχεια χαρούμενοι, να μην βαριούνται και να έχουν παρέα.

    συμβουλή δεν έχω να σου δώσω. έτυχε και η δική μου να περάσει μοναξιές αλλά σιγά σιγά το ξεπέρασε. παίζει ρόλο και η ηλικία, εν πολλά εγωκεντρικά...υπομονή.

    ReplyDelete
  15. Mana, είσαι Μάνα! Τούτον έλειπεν να μεν δίνεις σημασία σε κάθε τι στην κόρη σου!

    Αν σε ανησυχεί μπορεί όντως να χρειάζεται ενθάρρυνση ή βοήθεια το μωρό. Από την άλλην αν όντως διαπιστώσεις ότι είναι εντάξη ευτυχισμένη έτσι, θα την μάθεις περισσότερο και θα έρθεις ακόμα πιο κοντά της.

    ReplyDelete
  16. Πολύ δύσκολο να κατανοήσεις τον χαρακτήρα της μικρής αν ο δικός σου μοιάζει περισσότερο με της μεγάλης σας.
    Πρώτος καιρός στο σχολείο,αν η νηπιαγωγός είναι καλή στη δουλειά της, θα γνωρίζει και πώς να την εντάξει στην ομάδα από τις πρώτες μέρες.
    Επέτρεψε μου να πω,ότι θα της κάνει καλό να βρίσκεται σ'ένα περιβάλλον χωρίς τους γονείς και την αδερφή της.
    Κλείνω με την παρατήρηση πως πολλά παιδάκια κλειστού χαρακτήρα μεγαλώνοντας γίνονται κοινωνικότατοι ενήλικες ενώ πρώην κοινωνικά παιδάκια μετατρέπονται σε άτομα κλειστά,και πιο προσεχτικά με τους γύρω. Όλα έρχονται σε μια ισορροπία όταν ο χρόνος ωριμάσει.

    ReplyDelete
  17. Θα ρωτήσω κάτι και ελπίζω να μην παρεξηγηθώ....
    Επήρες την νηπιαγωγείο τζαι έκατσες να την δεις;;;;

    ReplyDelete
  18. Γιατί να παραρεξηγηθώ Moonlight? την πήρα έκατσα μαζί της κανένα δεκάλεπτο και μετά έφυγα από τη δασκάλα της έμαθα ότι ήταν μόνη της. πάντως το ίδιο μου είπε και μια φίλη μου νηπιαγωγός όταν σκεφτόμουνα αν θα έφευγε μεγάλη από το σχολείο. ότι θα της κάνει καλό να μην έχει την αδερφή της μαζί της.

    Νεράιδα όντως οι μάνες δίνουν σημασία σε όλα. δεν μπορώ να πω ότι ανησυχώ σε βαθμό να πάω σε ειδικό. ίσως στο μέλλον αν δω ότι τα πράγματα γίνονται χειρότερα.

    η ευτυχία τους είναι ευτυχία μας. ακριβώς έτσι Νίκο Λαζάρου.

    Κυπριακόφωνε είναι πανέξυπνο τζαι επήρε που τη μάμα της χε χε.

    Sike έχω τα δύο άκρα μέσα στο σπίτι μου. στο τέλος της ημέρας ούτε το ένα είναι καλό ούτε το άλλο.

    Ινβίκτους όλα είναι θέμα χρόνου σε τελική ανάλυση

    ReplyDelete
  19. η μικρη ειναι απλα ελιτιστρια.
    και καλα κανει.

    ReplyDelete
  20. Worry not!
    Εγώ είμουν πολλά κλειστό μωρό τζαι ντροπαλό τζαι αν μου εκόντευκες εζαωθώρουν σε. Ημουν έτσι ώσπου σχεδόν ετέλειωσα το σχολείο τζαι μετά κάτι έφαα αλώπος τζαι έπαθα μετάλλαξη τζαι έγινα το πιο κοινωνικό πλάσμα έβερ.
    Ο αδερφός μου από την άλλη ήταν πολλά κοινωνικό μωρό, απο όταν εμπήκε στην εφηβεία επικοινωνει σχεδόν μόνο με μμμ αν δε σε ξέρει.

    ReplyDelete
  21. Οι εξωστρεφείς άνθρωποι που διασκεδάζουν, μιλούν δυνατά, είναι κοινωνικοί και βγαίνουν έξω συχνά με φίλους δεν είναι πιο ευτυχισμένοι από τους εσωστρεφείς, αποκάλυψε μια νέα έρευνα, τα πορόσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Οι επιστήμονες συνέκριναν τις τεχνικές που χρησιμοποιούν εξωστρεφείς και εσωστρεφείς φοιτητές πανεπιστημίου και βρήκαν ότι οι λιγότερο κοινωνικοί βασίζονταν περισσότερο στις οικογενειακές σχέσεις και στους φίλους τους, ή σε γνωσιακές στρατηγικές όπως η θετική σκέψη.

    ReplyDelete
  22. Κοίτα ναν η κόρη σου ευτυχισμένη πρώτ'απ'όλα, όπως τζι'αν ένει..
    Έννεν ανάγκη να θέλουμε να είμαστε όπως τους άλλους, πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι με τούτο που είμαστε. Είμαι σίουρος ότι βρίσκει ηρεμία έτσι όπως ένει. Θα ήταν πολλά πιο δύσκολο να γίνει ένα με τους φασαριόζους τζιαι τους κοινωνικούς.
    Μπορεί ο κόσμος ναν φτιαγμένος για τους κοινωνικούς αλλά το σημαντικό είναι να εν ο χαρακτήρας της. Εν αλλάσει ο χαρακτήρας. ΑΝ εν πράγματι τούτος ο χαρακτήρας της γιατί βιάζεσαι να κρίνεις.
    Τζιαι εγώ έτσι είμαι, αρέσκει μου να είμαι μόνος μου, είμαι λλιο αντικοινωνικός, εν μου αρέσκουν οι πολλές φασαρίες κλπ. Για ένα διάστημα επείραζε με, χάννω πολλά πράματα επειδή είμαι έτσι, αλλά κερδίζω άλλα. Είπα εννα είμαι εντάξει με τον εαυτό μου τελικά.
    Μεν αγχωθείς ούτε να αγχώσεις το παιδί ότι έσιει κάποιο πρόβλημα. Μπορεί να αρκέψει δραστηριότητες για να κοινωνικοποιηθεί (π.χ. θέατρο), χωρίς να την πιέζεις.
    We never really grow up, we only learn how to act in public. Εν χρειάζεται να είμαστεν όπως όλοι οι άλλοι, ούτε χρειάζεται να μοιάσουμε στα "πρότυπα" που βάλλει η κοινωνία. Πε της να μεννεν πάντα καλή, αλλά πάντα αληθινή.

    ReplyDelete
  23. Εθκιέβαζα τούντην παράγραφο σήμερα σε ένα βιβλίο τζιαι εθυμήθηκα το ποστ.
    Κοιτώντας ολόγυρα "έναν παράξενο κόσμο στον οποιο πρεπει να βρεθηκαμε καταλαθως" (οπως ελεγε ο λοχαγος Μπερτον) με τις διαφημήσεις καλλυντικών, τις σαπουνόπερες και τις σεξομανιες των τηλεορασεων του, τα θορυβωδη καπνογονα αυτοκινητα του, τις τσιμεντοκυψελες του, τα γραφεια και τα καθε ειδους σχολεια του, τα χλιαρα πολιτιστικα και πολιτικα του, τα βαρετα βιβλια του, τους ναους της "ψυχαγωγίας" του, τα νυφοπαζαρα του, τους πονους, τις θλιψεις, τη μιζερια και τη φτωχεια του, τους γραφικους σταρ του και τους ημιμαθεις κατοικους του, δεν χρειαζεται να αναρωτηθείς και πολύ γιατί όλοι οι καλοί ανθρώποι είναι κλεισμένοι στο κουκούλι τους.
    Tζιαι κάτι άλλο, αν όταν μεγαλώσουν έχουν οι κόρες σου μεγάλη διαφορά χαρακτήρα, η οποια προκυπτει που την διαφορα στην κοινωνικοποίηση(αν πραγματι υπάρχει), πρόσεξε να μεν ζηλέψει η μια την άλλη τζιαι να εχουμε φασαρίες.

    ReplyDelete