Wednesday 27 June 2012

Απώλεια




Υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό στους ανθρώπους που έχουν χάσει κάποιον από τους γονείς τους. Δεν μπορώ να το προσδιορίσω αν είναι στο ύφος ή στις πληγές, που όσα χρόνια και αν έχουν περάσει είναι ανοικτές ή σε κάτι άλλο που έρχεται αμέσως στο φως μόλις πέσει κουβέντα για τους γονείς. Αλλά είναι κάτι που υπάρχει.

Ένιωσα πολύ έντονα αυτό το συναίσθημα, της αναγνώρισης θα έλεγα, στο πρόσφατο ταξίδι μου, όπου ήμασταν μια σχετικά μεγάλη ομάδα ανθρώπων από διαφορετικές χώρες, διαφορετικές κουλτούρες και συνήθειες. Ανάμεσα στους καλούς ανθρώπους που είχα την τύχη να συναντήσω, έκανα ένα νέο καλό φίλο. Στην πρώτη κουβέντα που έπεσε για γονείς, κατάλαβα ότι πρέπει να είχαμε κοινά βιώματα. Ανακάλυψα στην πορεία ότι έχασε τη μάνα του.

Δεν ξέρω, ίσως να υπάρχει μια αλληλεγγύη, μια μυστική επικοινωνία. Την πεθερά μου την αγαπώ και έχουμε άριστες σχέσεις μεταξύ μας. Πιστεύω ότι ένας από τους λόγους που τα βρήκαμε σχεδόν αμέσως, είναι ότι και η ίδια σε πολύ μικρή ηλικία έχασε τον πατέρα της. Ήταν ένας συνδετικός κρίκος, μια μυστική κατανόηση για κάτι τόσο δυνατό και τόσο οδυνηρό.

Ξέρεις. Ξέρεις τι πέρασε ο άλλος. Ξέρεις για τα γιατί που μένουν αναπάντητα και που πληγώνουν, όσα χρόνια και να περάσουν.

Είναι τόσο δυνατό, τόσο συγκλονιστικό, τόσο αφόρητο να χάνεις τους γονείς σου, που σε σημαδεύει για πάντα. Δεν υπάρχει πιο μόνιμη στάμπα. Είναι πάντα εκεί, ακόμη και αν καταφέρεις να το ξεπεράσεις. Γιατί δεν ξεπερνιέται. Μπορεί να μάθεις να ζεις με την απώλεια, αλλά πάντα θα υπάρχουν στιγμές που θα θέλεις να ήταν ο γονιός σου δίπλα σου.

Στο Down Town πριν κάτι βδομάδες διάβασα μια συνέντευξη της Έλενας Ακρίτα. Την έκοψα και τη φύλαξα, δεν θυμάμαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά, που έκανα κάτι τέτοιο.

Ερωτηθείσα αν αισθάνεται την απουσία του πατέρα της (πέθανε όταν η δημοσιογράφος ήταν δέκα χρονών) ήταν απόλυτη για το θέμα. «Λένε πως ο χρόνος είναι ο γιατρός. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα κλισέ που έχω ακούσει στη ζωή μου. Εκείνο που θα μπορούσα να πω, είναι πως με τα χρόνια ο πόνος παύει να είναι οξύς, αλλά βαθαίνει και φωλιάζει ως μόνιμος κάτοικος μέσα στην ψυχή. Ακόμα δεν μπορώ να συμφιλιωθώ με το γεγονός ότι ο πατέρας μου ήταν απών σε κορυφαίες στιγμές της κόρης του. Δεν με πήγε νύφη στην εκκλησία, δεν με είδε να ακολουθώ τα βήματά του στη δημοσιογραφία, δεν είδε τη μητέρα μου, αυτή τη γυναίκα που λάτρευε να ακολουθεί τα βήματά του στην πολιτική, δεν γνώρισε τον εγγονό του, δεν μοιράστηκε τις χαρές και τις πίκρες της οικογένειάς του. Άγριο, πολύ άγριο συναίσθημα».

36 comments:

  1. Όντως το μεγαλύτερο κλισέ 'ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός'. Η απώλεια ενός γονέα είναι σίγουρα ένα από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες στην ζωή ενός ανθρώπου, ειδικά όταν συμβαίνει σε μικρή ηλικία. Το ότι ο πόνος καταλαγιάζει, δε σημαίνει ότι το μυαλό θα ξεχάσει ποτέ. Το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος,είναι να τους κρατήσει κάπου βαθιά μέσα στη καρδιά του, ελπίζωντας ότι η μέρα θα' ρθει που θα ξανα-υπάρξει μια συνάντηση...

    Πολλά συγκινητικό και αρκετά λεπτό το θέμα σου σήμερα Μάνα. Μακάρι να'σαι καλά τζιαι πάντα με υγεία.

    Καλή σου μεσοφτομάδα! :)

    ReplyDelete
  2. Πολλα συγκινητικο ποστ Μανα!

    Η απωλεια εν απωλεια, οπως τζι αν το δεις τζι οσα χρονια τζι αν περασουν. Εν εχασα γονιους, αλλα εχασα ουλλους τους παππουες τζαι γιαγιαες. Τους μισους νωρις :(

    Εκτοτε, σχεδον καθε μερα τζαι σε καθε περιπτωση, σκεφτομαι: αν ηταν δαμαι ο παππους/η γιαγια...

    ReplyDelete
  3. Εσιει πολλύ καιρό να θκιεβάσω ενα ποστ τζιαι να ταυτίζομαι τόσο πολλά (εν τούτη η αλληλοκατανόηση που γράφεις..)
    Ημουν σχεδόν στην ηλικία της Αχάπαρης junior τότε τζιαι στην αρχή επειδή εν εμπορούσα να καταλάβω την μονιμότητα της κατάστασης επήρα το χαλαρά. Μετά άρχισα να προσποιούμαι πως εν έγινε. Επλαθα ιστορίες κλπ. Μετά σιγά σιγα έμαθα να ζω με τούτο. Εν υπάρχει αλλη επιλογή εξάλλου ενεν?
    Το πιο άσιημο στο να χάνεις γονιό νωρίς εν το οτι εν έσιεις αναμνήσεις. Μόνο θολές εικονες στο μυαλό σου. Τούτο νομίζω πονεί με παραπάνω που την απουσία του itself.

    ReplyDelete
  4. ακριβώς ένα κλισέ χωρίς ισχύ είναι Λουκρεζία ότι ο πόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Καλή μεσοφτομάδα επίσης.

    Γεια σου Γρούτα. Η απώλεια είναι απώλεια.

    Αχάπρη ταυτίζομαι απόλυτα με το σχόλιο σου. περάσα ακριβώς το ίδιο πράμα. υποθέτω και οι περισσότεροι στην προσπάθειά τους να το αντιμετωπίσουν. από την άρνηση, μέχρι το συμβιβασμό και την κατανόηση. απλά ναι. δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

    ReplyDelete
  5. Έγραψα 3 σχόλια κι έσβησα τα. Αυτός που δεν το έζησε δεν μπορεί να το νιώσει έχεις δίκαιο. Μια αγκαλιά φιλενάδα από μένα Χ

    ReplyDelete
  6. Εχασα την μητέρα μου όταν ήμουνα 5 χρονών, κοντεύω τα 60 και ο χρόνος δεν έχει κάνει τίποτα απολύτως για να κλείσει την πληγή.
    καλημέρα

    ReplyDelete
  7. Έχει πολλά είδη απώλειας να τους χάσεις νωρίς, να τους έχεις αλλά να μην τους είχες ποτέ, να τους χάσεις ενώ είναι ακόμα εν ζωή. Η Ακρίτα καλά το περίγραψε, μαθαίνεις απλά να ζεις με την απώλεια

    ReplyDelete
  8. εν εχασα κάποιο που τους γονείς μου αλλά έχασα ενα που τους αγαπημένους μου ανθρώπους στο κόσμο, τζαι κάπως έμαθα την σημασία του να πεθυμάς κάποιον τόσο πολλά, να χρειάζεσαι μια αγκαλιά του τζαι να μεν μπορείς να την έχεις. Κατα τη γνώμη μου ο χρόνος εννε γιατρός, απλά μαθαίνεις να μεν το σκέφτεσαι, να προσπαθείς να το κρύβεις κάπως που τη καθημερινότητα σου, αλλά κάθε φορά που ήταν να ήθελες να εν τζιαμέ, κάθε φορά που κάμνεις κάτι που τους άρεσκε, που ήταν να τους κάμει περήφανους, κάθε φορά που χρειάζεσαι ενα καταφύγιο, κάθε φορά που βλέπεις μια φωτογραφία τους ο πόνος εν ο ίδιος.. η πληγή εν τζιαμέ αλλά ο χρόνος βοηθά να συμβιβαζούμαστε κάπως μαζί της..

    ReplyDelete
  9. Φέρετε πάντως κάποιο χαρακτηριστικό που το διακρίνουμε οι υπόλοιποι,τουλάχιστον όσοι έχουν την ευαισθησία.
    Η απώλεια μένει απώλεια,ο χαμός του παππού/γιαγιάς δεν είναι ο ίδιος με τον χαμό του γονιού/παιδιού. Κάποτε νόμιζα πως έμοιαζαν αρκετά μα με συνέφερε ένας φίλος,που έχασε τον πατέρα του εντελώς ξαφνικά ενώ ήταν στο λύκειο.
    Ο Λάβης έχασε τη μαμά του στα 11,και είναι ευγνώμων που έχει αναμνήσεις μαζί της σε αντίθεση με τον μικρό του αδερφό.Κι ο χρόνος δεν μπορεί να γιατρέψει το "τίποτα" του μικρού,που τότε ήτανε σχεδόν βρέφος.
    Δεν μπορούμε να νιώσουμε τί ζήσατε ή τί αισθάνεστε.Μονάχα να το αφουγκραστούμε.

    ReplyDelete
  10. εκάλυψε με πλήρως η μωβ εμένα.

    ReplyDelete
  11. Α ρε Brenda με τις ευαισθησίες σου. Να μου πεις τα σχόλια σου από κοντά.

    Μαρία είπα το ίδιο πράμα στα 15 μου, στα 20 μου, στα 25 και πάει λέγοντας.

    Ινα έχεις δίκαιο και πιστεύω είναι χειρότερο να τους χάσεις ενώ είναι στη ζωή. Ο θάνατος είναι θάνατος, τι στο καλό να κάνεις και να τον αποφύγεις; Ενώ να ζουν και να έχουν χαθεί πρέπει να είναι εξαιρετικά δύσκολο.

    Tall Girl δύσκολο να πεθυμείς αγκαλιά και να μην την έχεις.

    Γεια σου Daffodil.

    ReplyDelete
  12. Είναι μεγάλο το βάρος της απώλειας και σίγουρα ο χρόνος απλά "απαλύνει" λίγο τις πληγές. Οι πληγές δεν σβήνουν ποτέ. Το πιο αβάσταχτο νομίζω πως είναι να χάνει ένας γονιός το παιδί του. Αυτός είναι ένας σταυρός ασήκωτος. Δε θα ξεχάσω ποτέ το φίλο μου τον Ν. που έθαψε την κόρη του πριν γιορτάσει τα πρώτα της γενέθλια. Η εικόνα εκείνη θα με στοιχειώνει για πάντα νομίζω...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πρόσφατα, σε γονείς που έθαψαν την κόρη τους, λέχθηκε ότι "κάθε χρόνο και χειρότερα".

      :/

      Delete
    2. Στο κοιμητήριο αγκάλιασε με ο φίλος μου τζαι είπε μου: "φίλε, πρέπει να φανώ δυνατός...έχω αλλο θκιό μωρά να μεγαλώσω". Φεύκοντας που το κοιμητήριο, εσταμάτησα σε ένα στενό τζαι έκλαψα. Επροσπαθούσα να καταλάβα πού ήβρε τη δύναμη να μου πει τζίντην κουβέντα

      Delete
  13. Γενικά πιστέφκω ότι όσοι χάννουν κάποιο δικό τους εν πιο προσγειωμένοι σαν άνθρωποι τζιαι καταλάβουν την αξία των άλλων πολλα πιο έυκολα που τους άλλους..

    ReplyDelete
  14. πολλά ειλικρινές post..ναι νομίζω it never stops to hurt απλά you learn to live with it. με όσα 'scars' έχουμε απλά μαθαίνουμε να τα αντέχουμε και να προχωρούμε.

    έχει δίκαιο ο Invictus..νομίζω δεν υπάρχει χειρότερο ή πιο αφύσικο πράγμα απο το να θάβεις το παιδί σου..

    ReplyDelete
  15. Η απώλεια, είναι απώλεια. Ούτε ο χρόνος, ούτε οι επιτυχίες μας στη ζωή μπορούν να την καμουφλάρουν.
    Το χειρότερο όμως είναι να θάψει κάποιος το παιδί του.

    Η Ακρίτα λέει μια πικρή αλήθεια.

    ReplyDelete
  16. exasa ton patera mu prin 8 mines poly xafnika kai me aggixe poly to post sou.

    ReplyDelete
  17. Invictus και Sike δεν θα διαφωνήσω. ο θεός να μην μας το δείξει δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να χάνεις το παιδί σου. δεν μπορείς να συνέλθεις ποτέ, είναι ΑΔΥΝΑΤΟ.

    Φουρνόφκιε υποθέτω πως έχεις δίκαιο, χάνοντας ένα δικό σου καταλαβαίνεις πόσο εύκολα ανατρέπεται η ζωή σου και έτσι την εκτιμάς καλύτερα.

    Ράνια γενικά μεγαλώνοντας γεμίζουμε πληγές και εκδορές... μαθαίνεις να ζεις μαζί τους.

    HeatJo πικρή η αλήθεια της Ακρίτα, αλλά αλήθεια.

    Nadast Orange χαίρομαι που σε άγγιξε η ανάρτησή μου.

    ReplyDelete
  18. Noμίζω η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι μια πληγή που ποτέ δεν κλείνει, και πονάει περισσότερο κατά περιόδους όσα χρόνια και αν έχουν περάσει. Πολλές φορές έχει που τους μιλάω, και ένα μέρος μου πιστεύει πως με ακούνε και εκεί που είναι τώρα. Το βασικό πιστεύω είναι να μην ξεχάσουμε πως υπήρξαν στη ζωή μας.

    ReplyDelete
  19. Έχασα τη γιαγιά μου πριν 2 χρόνια, αλλά έμαθα να ζω με την απώλεια γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή, όπως είπε κάποιος πιο πάνω. Όμως δε θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου που δεν ήταν δίπλα της τις τελευταίες στιγμές της ζωής της και γενικά που δεν την πρόσεχα όσο θα ήθελα και δεν της έδειχνα την αγάπη μου τόσο συχνά. Αυτό με πληγώνει και θα με πονεί για πάντα.

    ReplyDelete
  20. ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΥ ΕΧΑΣΑ ΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΠΡΙΝ 3 ΜΕΡΕΣ.ΕΙΜΑΙ 46 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ 65 ΗΤΑΝ.ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΓΑ ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ.ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΕ ΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΣΑΣ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΜΗ ΝΤΡΑΠΕΙΤΕ ΝΑ ΤΗΣ ΠΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΤΕ.ΜΑΝΟΣ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ

    ReplyDelete
  21. Ειναι,3χρονια,2μηνεσ,17ημερεσ,που εχασα την ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ!και ειμαι συνυπευθυνοσ! γιατι την αφησα Αβοηθητη!στο...ελεοσ!!των ΧΑΣΑΠΗΔΩΝ!!!ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ!ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ!!!του..[Νοσοκομειου]??που την φαγανε με τα φαρμακα τουσ.ητανε 83χρονων,αλλα ο οργανισμοσ τησ ηταν γεροσ!!!ειχε παθει Ουρολιμωξη.ΕΚΕΙΝΟ!!ΟΜΩΣ,ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΙ!!ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ!!ΕΙΝΑΙ..καπποιοι,που λενε..[ελα καημενε,ηταν Μεγαλη!!τα ειχε φαει τα ψωμια τησ], και Θυμωμενοσ!! πολλεσ φορεσ!!τουσ απαντω!!- και λοιπον?? Γιατι?? το νερο σασ επινε?? το ψωμι σασ ετρωγε??τον αερα σασ Ανεπνεε??και οταν μου λενε οτι..εδω πεθαινουν αλλοι πιο νεοι!! Τοτε τουσ λεω,ναι!!αυτο ειναι Ασχημο!!Αδικο!!Ανεπιθυμητο!! αλλα να σασ ρωτησω?? [υποθεστε..οτι σε ενα θαλαμο ειναι 2 Ασθενεισ!! ο Γονεασ σασ,70-80-90χρονων!!και ενασ αλλοσ Ξενοσ 20-30-40χρονων!! και σασ λενε οι..[Γιατροι]...οτι εχουν δυνατοτητα να σωσουν ΜΟΝΟ!! Εναν!!..εσεισ? τι θα πειτε???..Α..ΚΑΛΑ..αφηστε!!τον Πατερα η την Μητερα μου!!να ψοφηση!!και σωστε τον Νεο????]δεν πιστευω!!

    ReplyDelete
  22. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  23. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  24. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  25. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  26. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  27. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  28. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  29. Τι? να πρωτοθυμηθω? Μανουλα? απο ολα αυτα που σε απογοητευσα! μεταξυ αλλων.... ηταν και η Τεραστια επιθυμια σου-ελπιδα-προσδοκια σου! να με δεις με την δικη μου οικογενεια!, αλλα επειδη διαρκως σου εδινα λυπες-απογοητευσεις με τις συνεχως Ανεπιτυχεις προσπαθειες μου! για πολλα χρονια με συμβουλευες, με αγαπη, και στοργη, αλλα δυστυχως και για τους δυο μας! λογω της αμυαλοσυνης μου! χω ρις αποτελεσμα!! οτι δηλαδη... εφταιγα, κα οτι το μεγαλο λαθος μου ηταν οτι παντα εκανα σχεσεις με πολυ Ωραιες Γυναικες! και οπως μου ελεγες.... οτι αυτες δεν ηταν για εμας!! γιατι αυτες θελουν να πουλησουν την Ομορφια τους! σε καπποιον που εχει οικον. ανεση!! ενω εμεις ημαστε φτωχοι Ανθρωποι! ( δεν μπορεσα ποτε να σου ομολογησω Μανουλα ποσο πολυ!!ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΕΣ ΠΑΝΤΑ)!!! Η αυτο που μου ελεγες, με συμβουλευες, να μην κυτταω, ομορφιες, και εξωτερικη εμφανιση, παρα να ζηταω ναεχει καλο χαρακτηρα, ομορφη καρδια, να την αγαπω, και να με αγαπαει αληθινα! να φροντιζουμε ο ενας τον αλλο, μεχρι τα τελευταια μας. να ταιριαζουμε στην καρδια, και στον χαρακτηρα, και ας ηταν απλα συμπαθητικη απο εξωτερικη εμφανιση. ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ μου τα ελεγες Μανουλα, απο την αγωνια σου απο αγαπη-στοργη-ενδειαφερον,-τεραστια επιθυμια σου- να με δεις με οικογενεια, γιατι οπως δικαια φοβοσουνα, και δεν ηθελες οπως πολλες φορες μου τονιζες!! να φυγεις, και να μεινω ολομοναχος!!!! γιατι θα υπεφερα!!! ειδικα στα γεραματα!! και παλι θα σου πω ΜΑΝΟΥΛΑ!! τωρα που δυστυχως ειμαι 62 χρονων, ΠΟΣΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΟΥ!!! αλλα εγω, λογω ανικανοτητας-αμυαλοσυνης- να ακουσω την φωνη της λογικης, ΣΕ ΠΡΟΔΟΣΑ!! ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ!!

    ReplyDelete
  30. Καλη μου, Και επιτρεψε μου, να σε αποκαλεσω,ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ!!! ΜΑΝΟΥΛΑ!!!!! Ειναι σημερα, 18/11/13-Δευτερα, και απο τωρα, με εχει πιασει πανικος-τρομος-συγκρυο!!! οτι ερχεται ενας απο τους πιο Ανεπιθυμητους!!- Επωδυνους!! Μηνες του χρονου!!!!....για μενα!!!!!!! Ο Δεκεμβρης!!!!! με την ονομαστ. εορτη μου, παναθεμα με!!!! μετην δικη σου ονομαστ. εορτη!!!! Ο ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟΣ ΘΕΟΣ!!! ΝΑ ΣΕ ΕΥΛΟΓΕΙ!!! ΟΠΟΥ!!! ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ!!!! Μετα ερχονται τα Χριστουγεννα!!!! Η Πρωτοχρονια!!!! Τα Αγια!! Θεοφανεια!!! ειναι η τριτη φορα, αν...θα υπαρχω,( ευχομαι με ολη μου την καρδια!!! να με λυπηθει Ο ΘΕΟΣ!!! ΚΑΙ ΝΑΜΕ ΦΕΡΕΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ!!!!!! ΠΡΙΝ!!!!!), Ειναι λοιπον η τριτη φορα, που η ΚΟΛΑΣΗ ΜΟΥ!!!! αυτον τον Μηνα!!! θα φτασει στο επακρο ΖΕΝΙΘ ΤΗΣ!!!! ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ-ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ-ΟΙ ΕΝΟΧΕΣ ΜΟΥ!!! ΘΑ ΜΕ ΤΙΜΩΡΗΣΟΥΝ!!! ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ!!!! ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!! Θελω να ελπιζω, στο ελεος!!! του ΘΕΟΥ!!! να με λυτρωσει!!!! φερνωντας με κοντα σου!!!!!! ΑΛΛΑ, Δυστυχως!!!!! για να ειμαι Ειλικρινης!!!!! δεν αξιζω!!!!! το ΑΓΙΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ!!!!! τεττιος αναξιος γυιος που ημουνα!!!!! 59 χρονια για σενα!!!!! και δικαια!!!! τιμωρουμαι!!!!! Απλα θελω να σου πω ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ, οτι μου λειπεις!!!!!! ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ!!!!! ΠΙΟ ΠΟΛΥ!!!! απο οτι μου ελεγες!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  31. Εδώ παλι, ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ, ΔΥΣΤΥΧΕΣΤΕΡΑ!! ΤΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ!! αντεξα, για 4η φορα και περασα τον εφιαλτη της Κολασης!! του Δεκεμβρη!! με τις Φριχτες!! δοκιμασιες των 4αρων ανεπιθύμητων!! για μενα,εδω και 3,6 χρονια, επετείων - της ονομαστ. εορτης μου- της ονομαστ. εορτης σου- των Χριστουγεννων-της Πρωτοχρονιας!- όπως εδώ και 3,6 χρονια τα περασα εφιαλτικα!! και δυστυχως το ΓΑΜ...ΝΟ!!! εργαλειο, που το λενε καρδια!! αντεξε παλι, με προδωσε!! παλι!! και δεν μου χαρισε η ΠΟΥ..ΝΑ!!!! η καρδια το πιο επιθυμητο δωρο του κοσμου για μενα!!!! όπως θερμοπαρακαλουσα!! ολο τον μηνα!! και ειδικα τις παραμονες αλλα και ανημερα!! των επετείων αυτων!! τον ΑΓ.Σπυριδωνα-τον ΑΓ.Ελευθεριο- τον Παντοδυναμο!! ΧΡΙΣΤΟ!!- και τελος τον ΑΓ. Βασιλη- να μου χαρισουν!!!!! μια Δυνατη Συγκοπή!!- μια Δυνατη Ανακοπη!!!! ένα Δυνατο Εμφραγμα!!- ετσι ώστε να μπορεσω με το ελεος του Μεγαλοδυναμου!!ΘΕΟΥ!! να ερθω να σε βρω!!!!! και να είμαι γονατισμένος Αιωνια!!! μπροστα σου!!! και να σε Εκλιπαρώ!!!! να με συγχωρεσεις!!! για το ποσο - Αχρηστος-Ανικανος-Ανεπαρκης-Αμυαλος-Ανευθυνος- Αναξιος-Αδιαφορος-Φιλοτομαριστης-Τεμπελοσκυλο-Λιγος-Εκμεταλευτης!!!-Συμφεροντολόγος- και ΠΡΟΔΟΤΗΣ!!!!!!! της Αγαπης σου!!!! της Λατρειας σου!!!! της τεραστιας αδυναμίας που μου ειχες!!!! των Ονειρων-των Ελπιδων-των Προσδοκιων σου!!! που ειχες για μενα!!!! --- πολλες φορες σκέφτομαι ότι ισως επίτηδες οΜεγαλοδυναμος ΘΕΟΣ!! δεν εισακούει τις παρακλησεις μου!! και με αφηνει να υπαρχω ετσι ώστε να βασανιστω!!!! να τιμωρηθώ!!! να υποστω ολες τις συνεπειες - ολων των λανθασμένων επιλογων-και τακτικης- που εκανα- και ολων των τεραστιων λαθων μου!! από τοτε που σταθηκα στα ποδια μου,-Εναντιον σου!!!! εις Βαρος σου!!!! και τελος της Προδοσίας μου!! θελω όμως να ελπιζω, και θα συνεχισω!! να τον θερμοπαρακαλώ!!! να με λυπηθεί, και το ταχυτερο!!! το Αγιο Ελεος του!! να μου χαρισει!!!! το πιο πολυτιμο δωρο για μενα!!!!!! και να με οδηγησει - ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ!!!!!!

    ReplyDelete
  32. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  33. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  34. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete