Monday 8 April 2013

Βάλε το φούρνο να πυρώσει





Πάνε σχεδόν δύο βδομάδες να γράψω στο μπλογκ. Όχι γιατί δεν έχω κάτι να πω, αλλά γιατί είναι τόσα πολλά που γίνονται γύρω μας που δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Επιπλέον, γίνονται αλλαγές στη δουλειά, τρεχάματα, δεν βρίσκω ώρα να αναπνεύσω.

Όπως άρχισα να γράφω αυτό το post όμως, μου ήρθε στο νου μια εικόνα από τα παλιά.

Οι γιαγιάδες μου και οι δυο ήταν πρώτης τάξεως μαστόρισσες με το ζυμάρι. Η μια έκανε τα καλύτερα ψωμιά του κόσμου. Ακόμη και τώρα να κλείσω τα μάτια, μου έρχεται στο νου η μυρωδιά του ζεστού ψωμιού, μόλις το έβγαζε από το φούρνο με τα ξύλα. Και η άλλη γιαγιά ζύμωνε ψωμιά, όμως το ατού της ήταν τα πουρέκια, τα δάκτυλα και τα κατιμμέρκα. Αχ τα δάχτυλα της γιαγιάς μου… Τι γεύση είχαν. Τραγανά, πεντανόστιμα, σιροπιαστά.

Κάθε Πάσχα γινόταν το έλα να δεις. Οι συμπεθέρες από νωρίς άρχιζαν τις προετοιμασίες. Αγόραζαν σιτάρι, το έπαιρναν στο μύλο να το αλέσει, έβαζαν το θείο να τους φέρει τυρί από την Πάφο, το παφίτικο το τυρί είναι το καλύτερο, έλεγαν με συνωμοτικό τρόπο, έβρισκαν τα καλύτερα σπιτικά αυγά και δυόσμο από την αυλή τους.

Τη μια μέρα ζύμωναν τα ψωμιά, την επόμενη τις φλαούνες. Σηκώνονταν από τα χαράματα και ζύμωναν το ζυμάρι. Στη συνέχεια πύρωναν το φούρνο και μέχρι να έρθει στη σωστή θερμοκρασία έπλαθαν τα ψωμιά και τα έβαζαν να φουσκώσουν, σε ένα κρεβάτι, όπου τα σκέπαζαν με το πάπλωμα για να είναι ζεστά. Μπορείτε να φανταστείτε νταμπλάς που της ήρθε μια χρονιά που βρήκαν την ξαδέρφη να κοιμάται του καλού καιρού πάνω από τα ψωμιά.

Οι φλαούνες είχαν διαφορετική διαδικασία. Πρώτα ζύμωναν το ζυμάρι και μετά πύρωναν το φούρνο. Στη συνέχεια έφτιαχναν το φουκό, δηλαδή το μείγμα των τυριών με το αυγό και τα μυρωδικά. Έπλαθαν τις φλαούνες και τις έβαζαν να ψηθούν. Και μετά μόλις έβγαιναν από το φούρνο, ούτε νηστείες, ούτε απαγορεύσεις μπορούσαν να μας κρατήσουν μακριά από το να τις δοκιμάσουμε.

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο, ήταν τα κουλουράκια που μας έφτιαχναν οι γιαγιάδες με όσο ζυμάρι περίσσευε. Είχαν ένα ιδιαίτερο όνομα για αυτά τα κουλουράκια, μου διαφεύγει τώρα.

Δεν ξέρω, πως θυμήθηκα τα ζυμώματα των γιαγιάδων μου. Ίσως επειδή πλησιάζει το Πάσχα, ίσως μέσα στη μαυρίλα των ημερών ψάχνω κάτι χαρούμενο από το παρελθόν να μου αλλάξει τη διάθεση.

Τις γιαγιάδες μου τις αγαπούσα πολύ και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη για όσα περάσαμε μαζί, για όση αγάπη, γνώση, εμπειρίες που έδωσαν στα εγγόνια τους. Ήταν οι καλύτερες γιαγιάδες του κόσμου.

Το στοίχημα που έχω βάλει με τον εαυτό μου είναι πως μέχρι να βγούμε από το μνημόνιο,  είπα να βάλω μεγάλο περιθώριο θα μάθω να φτιάχνω φλαούνες και ψωμιά. Ίσως να μην έχουν ποτέ την υπέροχη γεύση και όψη που είχαν οι φλαούνες και τα ψωμιά των γιαγιάδων μου. Αλλά θα προσπαθήσω

14 comments:

  1. Ktino
    Oh no.....

    Πρασινάδα
    Τζαι εμένα οι γιαγιάδες μου ηταν μαστορισσες. Η μια στα φαγιά τζαι η αλλη στα γλυκά τζαι ειναι πάντα πηγη εμπνευσης!
    Δακτυλα ξέρω πάνως αν θελεις να σου μαθω. Το CV μου εχει πουρέκια....
    http://istomageiremata.blogspot.com/2011/04/blog-post_25.html

    Brenda
    Εμένα οι γιαγιάδες μου δεν έχουν ιδέα από μαγειρική. Η μια ασχολείται με τις επιχειρήσεις της και η άλλη με τον εαυτό της. Είχα το πάντα μεγάλο καημό να έχω γιαγιά μαγείρισσα, μέχρι που συγκίνησα μια Λεμεσιανή θεία μου και κάτσαμε κάποιο Πάσχα πριν 5-6 χρόνια και κάναμε φλαούνες μαζί. Είναι υπέροχη διαδικασία αλλά κουραστική, όποτε θέλεις το κάνουμε φιλενάδα!

    ReplyDelete
  2. Αχ αυτές οι γιαγιάδες. Για τα κουλουρια μήπως εννοείς τις κουμουλιές/ δαχτυλιές οι λεγόμενες Παφίτικες γλυσταρκες; Η παρασκευή των φλαούνων πάντως ήταν ανέκαθεν οικογενειακή υπόθεση,μοσχοβολούσαν οι γειτονιές, ωραίες αναμνήσεις.

    ReplyDelete
  3. epethimisa tin giagia mou twra....etsi epoxy itan na mashetai pote enna kamoumen flaounes...ate re...

    ReplyDelete
  4. Α, εγω επυρωσα πολλά εψες. Ο λόγος στο σημερινό ποστ μου.

    Σοβαρά τώρα, το ίδιο νιώθω. Γίνονται τόσα, παθαμε και θα παθουμε αλλα τοσα, τιι να πρωτοπρολαβει να πει πια κανείς. Δεν έχω και κέφι.

    ReplyDelete
  5. Είσαι η "μάνα" που έκανε λόγο η Νεράιδα Όλγα?? Καλώς το βρήκα το μπλογκάκι σου! Καλή συνέχεια!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Και να μην είμαι αυτή που λες πειράζει; 😄Καλή γνωριμία να έχουμε.

      Delete
  6. Δεν πειράζει απλά άμα είσαι, ή άμα δεν είσαι είσαι κι εσύ μπουμπού Νεράιδα!

    ReplyDelete
  7. Τζαι εγώ εννα κάμω φλαούνες φέτος. Εξανάκαμα δηλαδή αλλά τα τελευταία 2-3 χρόνια εν έκαμνα. Φέτος έχω την ανάγκη να κάμω. Να θυμηθώ τζαι εγώ λλίον τη γιαγιούλα μου την παφιτού. Ας πάμε λλίον πίσω στες ρίζες μας. Να θυμηθούμεν ποιοι είμαστε.

    ReplyDelete
  8. Εν να τες καμω μαζι με την μανα μου στο χωρκο. Χωρις ξυλοφουρνο φλαουνες εν λογιουνται ;)

    ReplyDelete
  9. Α φλαούνες όκεϊ κουτσά στραβά έμαθα κάτι τοις που τη μάδερ να κάμνω. Τις γιαγιάδες μου, επρόλαβα μόνο τη μια γιατί η άλλη επέθανε όταν ο ντάντιο μου ήταν ακόμα 17, οπότε εν την εγνώρισα. Αχχχχ ανυπομονώ για το Πάσχα. Πέρσι στην κυριολεξία λόγω χωρισμού δεν εκατάλαβα τίποτε. Φέτος θα το απολαύσω όσο μπορώ. Εν καλό να μάθεις να κάμνεις φλαούνες. Έχει διαδικασία δε λέω αλλά εν διασκεδαστικό, ειδικά όταν το κάμνεις με την οικογένεια. :)

    ReplyDelete
  10. θελω τες γιαγιαδες μου τωρα!!!ουφφουυυυυυ εν εχω!!!δανειζετε μου καμιαν???

    ReplyDelete
  11. Καλά,κόρη,λογιζεσαι Κυπραία και δεν ξέρεις να φκιάχνεις,φλαούνες;;;;Εντροπή :)

    ReplyDelete
  12. Χρειάζεστε 2% αξιόπιστο δάνειο για
     επιχειρηματικές επενδύσεις, να αγοράσουν αυτοκίνητα για να ανακαινίσουν το σπίτι, και να πληρώσουν ιατρικούς λογαριασμούς επικοινωνήστε με selsumat@gmail.com

    ReplyDelete
  13. πάρτε 2% νόμιμο δάνειο για
      επιχειρηματικούς σκοπούς, να αγοράσετε σπίτι, να αγοράσετε αυτοκίνητο και να πληρώσετε ιατρικούς λογαριασμούς επικοινωνήστε με selsumat@gmail.com

    ReplyDelete