Monday 2 December 2013

Σκοτώνοντας το παιδί μου



Απελπισμένη, αδύναμη και ανίκανη να βοηθήσει η Λίντα βαν Ρόι παρακολουθούσε τη δέκα μηνών κόρη της Έλλα Λούιζ να σβήνει, διαλυμένη από τον πόνο. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να ανακουφίσει την άρρωστη κόρη της στις τελευταίες ώρες της ζωής της.

«Σε εκείνη τη φάση σού λένε πως είναι καλύτερο να μην δίνεις καθόλου υγρά γιατί τα βρέφη επιβιώνουν και μόνο με λίγες σταγόνες. Έτσι σταματήσαμε να την ταΐζουμε, στο τέλος είχαν μείνει μόνο δέρμα και κόκαλα, και καθόλου μωρό», είπε στο CNN.

Το κοριτσάκι πέθανε πριν από δύο χρόνια, πάσχοντας από τη νόσο του Krabbe, μια σπάνια ασθένεια που πλήττει το νευρικό σύστημα.

Στις τελευταίες μέρες της ζωής της, κι ενώ ήταν σχεδόν σε καταστολή, η μητέρα λέει πως μπορούσε ακόμα να δει τους μορφασμούς του πόνου στο πρόσωπο του παιδιού της.

«Πέθανε την Τρίτη, τη Δευτέρα βλέπαμε στο πρόσωπό της πως ακόμα πονούσε. Τότε θυμώνεις γιατί ξέρεις πως δεν υπάρχει κανένα φάρμακο που να μπορείς να της δώσεις για να ανακουφίσεις τον πόνο», είπε και εύχεται να μπορούσε να της δώσει μια μοιραία δόση του φαρμάκου για να κάνει τη μικρή βασανισμένη ζωή της να τελειώσει πιο γρήγορα.

Είναι το χειρότερο πράγμα, που μπορεί να συμβεί σε ένα γονιό. Να βλέπει το παιδί του να πεθαίνει και να μην μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό. Αφόρητο πράγμα. Ειδικά όταν οι επιλογές είναι δύο. Να βλέπεις το μωρό σου να σβήνει μέσα σε πόνους ή να το βοηθήσεις να πεθάνει.

Το Βέλγιο θα νομιμοποιήσει την ευθανασίας για ανήλικους, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, όπως να το ζητήσουν οι ίδιοι οι ασθενείς. Η συζήτηση που έχει ανάψει, τα επιχειρήματα υπέρ και κατά είναι πολλά. Όσοι υποστηρίζουν την πρόταση θεωρούν πως ακόμη και τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να φύγουν από τη ζωή, όταν το ζητήσουν προκειμένου να μην υποφέρουν. Όσοι είναι εναντίον τονίζουν πως ανοίγει ο δρόμος για παιδοκτονία.

Δεν ξέρω αν υπάρχει σωστό και λάθος. Ο καθένας θέλει το καλύτερο για το παιδί του. Το καλύτερο ακόμη και αν είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο.

Δεν ξέρω τι θα έκανα αν ήμουν σε τέτοια θέση, ειλικρινά εύχομαι και προσεύχομαι να μην βρεθώ ποτέ. Προτιμώ ένα εκατομμύριο φορές να βάλω την ένεση στο δικό μου χέρι.

Θαύμασα τη στάση του Γλαύκου Κληρίδη όταν είπε στους γιατρούς του να μην τον βάλουν σε μηχανική υποστήριξη και να τον αφήσουν να πεθάνει με την ησυχία του. Ο πρώην πρόεδρος, όμως ήταν ένας άνθρωπος που χόρτασε τη ζωή, έφτασε σχεδόν τα 100.

Πως ζεις όταν έχεις χάσεις το παιδί σου; Και πως ζεις όταν ξέρεις ότι πήρες την απόφαση να το βοηθήσεις να πεθάνει, έστω και αν αυτό ήταν αναπόφευκτο;

Ευθανασία για παιδιά… Ακούγεται αλλόκοτο, παράξενο. Δεν γίνεται αυτές οι δύο λέξεις να υπάρχουν στην ίδια πρόταση. Υπάρχουν όμως. Υπάρχουν γονείς που προτιμούν να αφήσουν το παιδί τους να φύγει, μια ώρα πιο γρήγορα για να το απαλλάξουν από τον πόνο.

22 comments:

  1. ο μεγαλυτερος φοβος του καθε γονιου...

    ReplyDelete
  2. Ο μεγαλύτερος φόβος και ο μεγαλύτερος πόνος... Δεν μπορώ καν να το διανοηθώ...

    ReplyDelete
  3. είχα αφήκει ένα σεντονούδι αλλά δεν το βλέπω. σούπερ.
    έγραφα ότι εν αντέχω να βλέπω δικούς μου να πονούν. ούτε καν να κάμνουν κάτι που πονώ εγώ άμα το κάμνω. το πιο χαζό να σου πω, όταν κάνει η αδερφή μου αποτρίχωση, μπορεί η ίδια να γελά, αλλά εγώ κλαίω.
    έννα ήθελα να το κάμουν σε μένα, έτσι θα το έκαμνα τζαι στον άλλο.
    Αν ήξερα ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη και απλά περιμένουμε το τέλος μέσα που τόσο πόνο, θα το έκαμνα. τζι ας εζούσα με τες τύψεις που ίσως είχα.
    τζαι θεωρώ ότι το κράτος έπρεπε να σκέφτεται και να συζητά τέτοια θέματα, αλλά τι περιμένει κανείς στην Κύπρο όπου δεν δέχεται η εκκλησία να συζητήσει πολλά πιο απλά θέματα όπως η καύση των νεκρών;

    ReplyDelete
  4. Κάτι τέτοιο θα ήταν χειρότερο και από τον χειρότερο εφιάλτη. Ούτε που να το συλλάβει το μυαλό μου δεν μπορεί!

    ReplyDelete
  5. πάντα περιμένεις το θαύμα για πρόσωπα που αγαπάς πολύ..... δεν είναι καθόλου εύκολη απόφαση
    Μαρία

    ReplyDelete
  6. αβαστακτος πονος μακαρι να μην τον νοιωθει κανεις γονιός φιλια

    ReplyDelete
  7. "Το Βέλγιο θα νομιμοποιήσει την ευθανασίας για ανήλικους, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, όπως να το ζητήσουν οι ίδιοι οι ασθενείς."

    Δεν κατάλαβα ακριβώς. Να το ζητήσουν οι ίδιοι οι ανήλικοι; δεν είναι παράδοξο; έχουμε λινκ;

    ReplyDelete
  8. Κτηνό I don’t like either but shit happens.

    Ακριβώς έτσι εκφράσου.

    Ktino2 December 2013 11:15
    I don't like this post. :(

    Και δυστυχώς είναι γονείς που αναγκάζονται να το ζήσουν Momma Machi.

    Επήε το σεντόνι. Moonlight τζαι εγώ σκέφτομαι ότι αν βρεθώ σε έτσι θέλω κάποιος να τραβήσει την πρίζα τζαι κανεί. Να την τραβήσω για κάποιον άλλο όμως; Χμμμ. Δεν ξέρω…

    Άσπρο και όμως είναι γονείς που το έκαμαν. Υπέφεραν τόσο πολύ τα παιδιά τους, που προτίμησαν να τα βοηθήσουν να πεθάνει.

    Μακάρι Μαριλίζ. Αλλά δυστυχώς ο πόνος είναι γύρω μας.

    Brenda τι με αμφισβητείς; Ορίστε και η είδηση για να μάθεις κυρία μου. Πρέπει να το ζητήσουν τα ίδια τα παιδιά επομένως εκτός λίστας βγαίνουν τα μικρά, θεωρητικά πρέπει να είναι πάνω από 10.

    http://edition.cnn.com/2013/11/27/world/europe/belgium-euthanasia-children/

    ReplyDelete
  9. Μάνα: Αν θέλεις να πεθάνεις, πε μου άγγγου...
    Βρέφος 10 μηνών: Αούυ...
    Μάνα: όι, όι, για να μετρά ως συγκατάθεση πρέπει να μου πεις άγγγου...
    Βρέφος 10 μηνών: Αγγου...
    Μάνα: Τωρά είπεν άγγγου;;!! Εν είμαι σίουρη, μεν κάμουμεν καμιάν πελλάρα, αγάπη μου ξαναπέμου να σιουρευτώ; Άγγγου...

    φυσικά τζιαι μιλούμε για γελοία πράματα.

    φυσικά τζιαι είμαι εναντίον στην "ευθανασία"

    εν ένας τζιαι θκυο που ανατρέψαν όλα τα προγνωστικά εναντίον τους τζιαι ζουν ακόμα ενώ οι μεγαλογιατροί τους εδίναν μερικούς μήνες ζωής;

    ναι ξέρω, ο Θεός να μεν μου το δείξει.

    ReplyDelete
    Replies
    1. α οκ, σο πρέπει ναν 10 χρονών το μωρό, επειδή τότε μιλούμε όντως για πραγματική ωρίμανση και ενσυναίσθηση. Ντάξει.

      Delete
  10. Μπορούν όλοι να συζητάνε όσο θέλουν,την ώρα που θα συμβεί όμως στους λίγους,το τί θα πράξουν μπορεί να μην έχει καμία σχέση με τα λεγόμενά τους.
    Προσωπικά -θεωρητικά πάντα-είμαι εναντίον της ευθανασίας. Δεν ξέρεις ποιές πόρτες θ΄ανοίξει,τί άλλο θα ακολουθήσει. Από τη στιγμή που δίνεις σε ένα παιδί την επιλογή ζωής και θανάτου,μάλλον η πιο σημαντική απόφαση που υπάρχει,τότε μήπως το θεωρείς "ενήλικο" και για άλλες αποφάσεις; Και τί σημαίνει αυτό για το μέλλον των ανηλίκων;
    Κατανοώ τη μητέρα που αναφέρεται στο κείμενο,αντί όμως να στραφούμε στην ευθανασία δεν θα ήταν πιο απλό να βρεθεί το κατάλληλο δυνατό παυσίπονο;
    Αν εγώ ήμουν στο κρεββάτι θα ήθελα να με αφήσουν να υποφέρω,χωρίς ευθανασία. Πες οτι υπάρχει λόγος που πρέπει να το περάσω,καθώς μπορούμε να αστειευόμαστε για το "μετά" αλλά κατά 50% υπάρχει. Εδώ για μικρότερες αποφάσεις και θέλουμε προετοιμασία γιατί όχι για αυτό;

    ReplyDelete
  11. Ευθανασία για κανεναν,δεν δικαιούται κανείς να αφαιρεσει αυτο που δεν μπορει να δημιουργήσει...

    ReplyDelete
  12. εν είμαι εγώ ή το (θεωρητικό) μωρό μου στο κρεβάτι του πόνου/θανάτου. εν μπορώ να εκφέρω γνώμη. Μακάρι να μεν χρειαστεί ποττέ να πάρω έτσι απόφαση.
    Εννα ήθελα όμως όσοι το περνούν τούτο το μαρτύριο να μπορούν να επιλέξουν. Τούτο μόνο. Επιλογή.

    όποιος εν έξω που τον χορό, ξέρει πολλά τραούθκια

    ReplyDelete
    Replies
    1. ακριβώς. τζαι που τη στιγμή που ο κάθε ένας που εμάς όσο εν "καλά" έχει την επιλογή να δώσει ένα τέλος στη ζωή του, έπρεπε να την έχουν τζαι τζείνοι που εν μπορούν να το κάμουν μόνοι τους αν το θελήσουν.

      Delete
  13. Διάβασα μόνο την εισαγωγή, αρνούμαι να διαβάσω το υπόλοιπο κείμενο, και τα σχόλια.

    ReplyDelete
  14. Εν ξέρω τι να πω αλήθεια, χάνω τα λόγια μου άσε που θεωρώ το κομμάτι της ευθανασίας ιδιαίτερα στους ανήλικους πολλά παράλογο. Εν ξέρω αλήθεια

    ReplyDelete
  15. Sike όχι μόνο στο θέμα της ευθανασίας στα περισσότερα τα παιδιά ξέρουν τι θέλουν. Μπορεί εμείς να νομίζουμε ότι δεν ξέρουν αλλά ξέρουν. Τζαι για να φτάσει ένας δεκάχρονος ή ένας δωδεκάχρονος να πει «θέλω να πεθάνω» φαντάσου τι θα έχει περάσει.

    Θάλασσα συμφωνώ απολύτως. Η ζωή ανατρέπει πολλά που τζείνα που πιστεύουμε. Μπορεί να λέμε να λέμε και τη στιγμή που περνούμε άσχημες καταστάσεις να τα ανατρέψουμε όλα.

    VAD Δεν είμαι υπέρ της ευθανασίας. Αλλά η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο πολύ. Είναι καταστάσεις που κανονικά ο άλλος θα έπρεπε να πεθάνει. Έχουμε τα μέσα και διατηρείται στη ζωή. Ένα, δύο, χρόνια, πέντε και είναι φυτό ή υποφέρει. Έχω την εντύπωση πως ούτως ή άλλως η επιστήμη έχει επέμβει στη φύση.

    Δεσποσύνη ακριβώς αυτό ήθελα να πω. Να υπάρχει το δικαίωμα της επιλογής τζαι ο καθένας να ζήσει με τις επιλογές του.


    Marco δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που όχι απλά τα διαβάζουν αλλά τα ζουν.

    Αμαδρυάδα παραδέχομαι ότι ακούεται πολλά παράλογο. Και το πιο πιθανόν να έγραφα εναντίον αντί να κρατώ μια πιο ουδέτερη στάση, αν δεν έβλεπα πρόσφατα ένα ντοκιμαντέρ με ένα κοριτσάκι, που βασανίστηκε πολύ με μια θανατηφόρα ασθένεια. Στα τελευταία της είχε τόσο πολύ κουραστεί με νοσοκομεία, θεραπείες που είπε της μάμας της ότι δεν ήθελε άλλη θεραπεία, δεν άντεχε άλλο, απλά ήθελε να ξεκουραστεί.

    ReplyDelete
  16. Ακολουθεί σχόλιο για το οποίο θα παραλάβω πολλά μπινελίκια....

    Απο τη μια ο καθένας νομίζω νιώθει ότι κανείς ουσιαστικά δεν "μπορεί" να έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για την ευθανασία ενός μικρού παιδιού. Αν το δεις απο την άλλη όμως...σε μια χώρα που η ευθανασία επιτρέπεται εαν είσαι ενήλικος, μου φαίνεται κάπως άδικο κάποιοι άνθρωποι να στερούνται αυτης της επιλογής/δικαιώματος επειδή τυγχάνει να είναι παιδιά και δεν μπορούμε να βρουμε μια λύση που να μας φαινεται ηθικά σωστή.

    Και το παρακάτω είναι περισσότερο τροφή για σκέψη....αλλά μας φαίνεται τόσο απαράδεκτο οι γονείς να μπορούν να πάρουν τέτοια απόφαση για το παιδί. Ενώ την ίδια στιγμή έχουν το δικαίωμα (χωρίς να φαινεται σε κανέναν απαράδεκτο...η τουλαχιστον δεν εχω ακουσει ποτε μου κανενα να διαμαρτυρεται γι αυτο) να αποφασίζουν για όλες τις υπόλοιπες ιατρικές πράξεις που αφορουν το παιδί τους. Και όπως ειπε και η μάνα στο προηγούμενο σχόλιο....είναι πλέον κάποιες φορές που η ιατρική παρεμβαίνει πλέον ασύστολα στη φύση ενω ταυτόχρονα έχουμε μπει σαν ανθρωπότητα σε ένα σκεπτικό ότι είναι οκ να κάνουμε τα πάντα για να μη πεθάνει κάποιος αύριο, αλλά αργοτερα. Με αποτέλεσμα...(αυτό βέβαια είναι καθαρά προσωπική άποψη)...αλλά μου φαίνεται ότι πολλές ιατρικές πράξεις για τις οποίες οι γονείς έχουν δικαίωμα να αποφασίσουν δεν είναι χειρότερες (σε επίπεδο ηθικής) απο μια απόφαση για ευθανασία.

    Μαίρη

    ReplyDelete
  17. Όχι καρδιά μου. Δεν αντέχω ούτε την σκέψη.................
    Κι εγώ σαν το Marco, δεν μπορώ να διαβάσω ολόκληρο το κείμενο..... Με συγχωρείς.....

    ReplyDelete
  18. Ευθανασία είναι γενικά ένα ευαίσθητο θέμα σε όποια πρόταση κι' αν υπάρχει (παιδιά, γονείς, σκύλοι). Μπορεί να μην είναι όλα το ίδιο, αλλά είναι όλα εξίσου σκληρά. Πραγματικά εν όντως ένα θέμα όπου τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο. Τι είναι ηθικά σωστό και τι όχι. Και αν λες και κρίνεις ας πούμε "εγώ ποτέ δε θα το έκανα" ποτέ δε ξέρεις αν δεν βιώσεις και είσαι στη συγκεκριμένη κατάσταση.
    Δύσκολο θέμα..

    ReplyDelete