Wednesday 2 April 2014

Άπλωμα στον καναπέ



Η κουβέντα έφερε στη συζήτηση μιας κοινή μας φίλη και την περιπέτεια που είχε πριν από αρκετό καιρό. «Το πρόβλημα τότε ήταν πως άφησε τον γκόμενο να απλώσει σε ολόκληρο τον καναπέ», μου είπε.

Συζητώντας χρόνια τώρα με αυτή τη φίλη μου, για σχέσεις και ανθρώπινες ισορροπίες καταλήξαμε σε αυτή την έκφραση στο άπλωμα του καναπέ.

Να σας δώσω όμως να καταλάβετε, για ποιο πράγμα ακριβώς μιλούμε. Φανταστείτε ένα ωραίο σαλόνι, με ένα μεγάλο τριθέσιο καναπέ. Ο καθένας διαλέγει τον καναπέ του ανάλογα με το γούστο του. Μπορεί να είναι δερμάτινος, με ύφασμα, με μαξιλάρια ή χωρίς, γωνιακός, ψηλός ή χαμηλός, βαθύς, χρωματιστός, μονόχρωμος, δεν έχει σημασία.

Τον καναπέ τον μοιράζεται ένα ζευγάρι. Είναι ο καναπές στο σαλόνι τους. Είπαμε είναι μεγάλος, χωρεί άνετα και τους δυο. Από τις πρώτες μέρες που θα χρησιμοποιηθεί ο καναπές, ο καθένας έχει διαλέξει την πλευρά του. Και το πιο πιθανό, όσα χρόνια και να περάσουν, θα κάθονται στην πλευρά που έχουν διαλέξει.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι ο ένας από το ζευγάρι αποφασίζει αντί να κάτσει καλά, να απλώσει τα πόδια του πάνω στον καναπέ, καταλαμβάνοντας έτσι περισσότερο χώρο. Αν ο άλλος τον αγριοκοιτάξει και του πει να κατεβάσει τα ξερά του κάτω, επιστρέφουμε στο status guo όπου, ο καθένας είχε την οριοθετημένη του πλευρά. Αν όμως ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ δημιουργείται ένα καινούριο status quo, όπου ο ένας κρατά πολύ μεγαλύτερο μέρος του καναπέ από τον άλλο.

Μετά που θα απλώσει τα πόδια του αποφασίζει, να ανοίξει και τα χέρια του διάπλατα. Αν υπάρξει αντίδραση θα τα μαζέψει. Αν όχι στο επόμενο στάδιο θα ανεβάσει και το σκύλο πάνω στον τριθέσιο τον καναπέ.

Και έτσι βήμα βήμα, φτάνουμε στο σημείο, όπου ο πρώτος έχει σχεδόν όλο τον καναπέ δικό του και ο δεύτερος είτε κάθεται σε μια γωνιά, είτε κάθεται στο πάτωμα, είτε σε άλλη καρέκλα.

Για αυτό, όπως λέει και η φίλη μου, δεν πρέπει να αφήνουμε στις σχέσεις μας να δημιουργούνται τετελεσμένα. Διαφορετικά καταλήγουμε όπως το Κυπριακό. 40 χρόνια μετά να λέμε ότι τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια και όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους, να ξέρουμε ότι αυτό είναι ανέφικτο και να μην κάνουμε κάτι για μια άλλη λύση.

Αν ανεχτούμε, για παράδειγμα τον διευθυντή μας να μας πιάσει τον κώλο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μια φορά, την επόμενη θα θέλει περισσότερο. Αν αφήσουμε το δεκάχρονο γιο μας να επιστρέψει σπίτι τα μεσάνυχτα, μετά θα θέλει να επιστρέψει η ώρα μια. Αν μας μιλήσει υποτιμητικά ο άντρας μας και δεν τον βάλουμε στη θέση του, ίσως ακολουθήσει χαστούκι.

27 comments:

  1. ωραιο ειναι το ατιμο. χαχαχα

    φιλακια πολλα! καλημερα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλημέραααααααααααααααααααααααααααα

      Delete
  2. Σωστο!
    Το ιδιο μπορει να συμβει και με το κρεβατι - εξ ου και η λαικη ρηση: "Δωσε θαρρος του χωρκατη να μπει με τες πο-ι-νες στο κρεβατι"
    Καλη σας μερα!
    :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μπορεί να συμβεί με οποιοδήποτε έπιπλο απλά της φίλης μου αρέσκει της ο καναπές :)))
      καλή συνέχεια σου εύχομαι.

      Delete
  3. Συμφωνώ αν και συνήθως είμαι αυτή που απλώνει πάνω στον καναπέ...damn it! Ίσως εναπόκειται και πάνω στο άτομο που απλώνει αν θα εκμεταλλευτεί την καλοσύνη του συντροφού?

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χμμμ. καλή ερώτηση. αλλά νομίζω δύσκολα θα βρεις κάποιον που να μην το εκμεταλλευτεί :)

      Delete
  4. Γεναίκα που κυκλοφορεί με το δωδεκάποντο μες στο σπίτι δεν νομίζω να την ενοχλεί που έκατσε χαμέ (στη φώτο αναφέρομαι:-))
    Κατά τα άλλα, δίνω τον χώρο μου στον καναπέ για να κρατώ το τηλεχειριστήριο!

    ReplyDelete
    Replies
    1. δούναι και λαβείν όπως όλες οι σχέσεις!!

      Delete
    2. το τηλεχειριστήριο; Να έλεγες το ipad να το καταλάβω.

      Delete
  5. Άρα καλή περίπτωση εμάς ο γωνιακός καναπές που έχουμε εμείς. Έλα που θέλουμε όλοι την πολυθρόνα.!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. δίνεις μέσα τον καναπέ και γεμίζεις το χώρο με πολυθρόνες. αυτή και αν είναι λύση.

      Delete
  6. πο πο χαστούκι ακούω!
    καλά εμένα ακόμα εν στην φάση αγκαλιά στον καναπέ
    αλλά θα το έχω υπόψην μου
    εν ισχύει και στο κρεβάτι το ίδιο?

    ReplyDelete
    Replies
    1. εννοείται ότι ισχύει. Νομίζεις εν στο έτσι που θέλω να καθιερώσω σεντόνια με γραμμή ζωγραφισμένη στη μέση, ώστε να ξεχωρίζουν τα σύνορα; Μάνα μου αν δώκω χώρο του Μοτορτζή θα καταλήξω έξω από το κρεβάτι έτσι που απλώνει τα μαξιλάρκα του.

      Delete
  7. Μάκης Καβαλάς2 April 2014 at 15:08

    Μα μπεζ κάλτσες με μαύρα παπούτσια;
    Θα πηδηχτώ από το παράθυρο!

    ReplyDelete
    Replies
    1. δέκα με τόνο για την παρατηρητικότητα σου.

      Delete
  8. Εμείς λέμε να αλλάξουμε τους καναπέδες ;)

    ReplyDelete
  9. Συμφωνώ απολύτως. Θέσε μάνα μου τα όρια σου που νωρίς να είσαι άνενιας. Πάντως η κορού της φωτογραφίας φαίνεται πολλά χάππυ απλούμενη χαμέ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. είναι ζέστη ίσως και απολαμβάνει τη δροσιά του πατώματος.

      Delete
  10. Εν τζιείνο που λαλούμεν δώκε θάρρος του χωρκάτη;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ακριβώς τούτο το πράμα είναι.

      Delete
  11. Ο καθένας καταλαμβάνει στη ζωή μας, όσο χώρο του παραχωρούμε.... Φιλούθκια!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μου αρέσει όπως το θέτεις. ακριβώς έτσι.

      Delete
  12. You are sooooo right!!! Η ανεκτικότητα δημιουργεί τετελεσμένα σε μια σχέση!! Αν μας ενοχλεί κάτι το κόβουμε μαχαίρι..με τον κίνδυνο πάντα να χαρακτηριστούμε 'φάουσες'! χαχα

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλύτερα φάουσες παρά ύστερα από καιρό να διαμαρτυρόμαστε για να ακούσουμε και δικαίως το τόσο καιρό δεν σε ενοχλούσε τώρα σε έπιασε?

      Delete
  13. Όρια και μέτρο. Πάντα χριεάζονται.
    Όσο χρειάζεται όμως και η αγάπη και ο σεβασμός.
    Τζαι μετά ισορροπία.
    Για να απλώσει πας στον καναπέ ολόκληρο προφανώς τζαι που τζείνον κάτι έλειπε, όπως τζαι για τζείνην που το επέτρεψε.

    ReplyDelete
  14. άρα εμείς που έχουμε ο καθένας τον δικό του καναπέ είμαστε καλυμένοι ή τα έχουμε κάνει χειρότερα;;;;

    ReplyDelete