Friday 18 April 2014

Αντίο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες



Πρώτη λυκείου πρέπει να ήμουν όταν έπεσε στα χέρια μου το Σπίτι των Πνευμάτων της Ιζαμπέλ Αλιέντε. To ανάκαλυψα σε μια από τις εξορμήσεις μου με τη Μ. Μια καλή συμμαθήτρια και φίλη, που αφού αλώσαμε τη βιβλιοθήκη του σχολείου, βάλαμε μπρος για τη δημοτική βιβλιοθήκη Λευκωσίας.

Ήταν μια μεγάλη αίσθηση ελευθερίας. Πιάναμε το λεωφορείο, πηγαίναμε στη βιβλιοθήκη και ξεχνιόμασταν με τις ώρες. Υπήρχαν παλιά βιβλία, υπήρχαν όμως και καινούρια. Και ύστερα από την περιδιάβαση στη βιβλιοθήκη, κάναμε τη βόλτα μας κάτω στην πόλη. Θυμάμαι επέστρεφα σπίτι φορτωμένη βιβλία και η μάνα μου με ρωτούσε για αυτά που διάβασα. Ποτέ δεν ανησύχησε για κανένα κίνδυνο. Το ίδιο υποθέτω, συνέβαινε και με τη φίλη μου. Ήταν η εποχή της ανεμελιάς, της ελευθερίας και της εξερεύνησης.

Ήταν, επίσης η εποχή, που ελλείψει άλλων σκοτούρων, είχαμε του κόσμου τον ελεύθερο χρόνο να διαβάζουμε ό,τι έπεφτε στα χέρια μας. Πρώτα, λοιπόν διαβάσαμε Αλιέντε. Ήταν σαν να άνοιξε μια πόρτα μαγική, σε ένα κόσμο που δεν γνωρίζαμε πριν.

Αναπόφευκτα, μετά την Αλιέντε γνωρίσαμε και τον Γκραμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Το φθινόπωρο του Συνταγματάρχη, 100 χρόνια μοναξιάς, Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας.

Ο Μάρκες ήταν σταθμός. Αν σου αρέσει ο τρόπος που γράφει, δεν γίνεται να μην ερωτευτείς τα βιβλία και τους χαρακτήρες που πλάθει.  Χαρακτήρες συναισθηματικοί, με αξίες, που παλεύουν με τον εαυτό τους και με τον κόσμο γύρω τους.

Δίκαια, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες κέρδισε μια θέση στο top ten των αγαπημένων μου συγγραφέων. Διάβασα ό,τι έχει γράψει, πάντα με τον ίδιο θαυμασμό, πάντα με το ίδιο δέος μπροστά στο ταλέντο του και τη μαεστρία του στη γραφή.

Διάβασα σήμερα το πρωί ότι πέθανε. Στα 87 του έφυγε πλήρης ημερών, αφήνοντας πίσω του ένα αξεπέραστο έργο.  Τον τελευταίο καιρό ήταν άρρωστος. Εγκατέλειψε το γράψιμο εδώ και μερικά χρόνια. Καλύτερα ίσως. Έτσι, δεν έγραψε ποτέ κάτι που να μην είναι αντάξιο των βιβλίων που του χάρισαν πωλήσεις εκατομμυρίων και ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1982.

Ήταν μοναδικός. Δεν πρόκειται να υπάρξει άλλος σαν αυτόν. Όταν μιλούμε για μορφές των γραμμάτων, μιλούμε για ανθρώπους όπως τον Γκάμπο, όπως τον ονόμαζαν όσοι τον αγαπούσαν. Ανθρώπους που με αυτά που γράφουν, καταφέρνουν να σου μεταδίδουν γνώσεις, συναισθήματα, ιδέες, που ανατρέπουν αυτά που νιώθεις, ανοίγοντας σου πόρτες για κάτι καινούριο.


Θα μας λείψεις Γκάμπο. Καλό σου ταξίδι.

16 comments:

  1. Καλημέρα! Πολύ καλογραμμένο το κείμενο σου, περιγράφει ακριβώς αυτά που μας μετέδιδε ο Γκάμπο με τις ιστορίες του.
    Και εμένα σημάδεψε την εφηβεία μου, τα βιβλία του με ένα μαγικό τρόπο με έσπρωχναν να παλέψω για τα όνειρα μου. Το ίδιο και η Αλιέντες (αν και τα τελευταία χρόνια με απογοητεύει).
    Θα μας λείψει αν και δεν ξέρω αν υπάρχει πιο όμορφος τρόπος να φύγει κανείς, πλήρης ημερών και με τόση αγάπη από κόσμο που δεν γνώρισε ποτέ αλλά άγγιξε τις ψυχές τους για πάντα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να φύγει ένας συγγραφέας. εκατομμύρια άνθρωποι τον διαβάζουν και εμπνέονται.

      πάντως χαίρομαι και που άλλοι βρίσκουν ότι η Αλιέντε απογοητεύει τα τελευταία χρόνια.

      Delete
  2. Τον είχαν "πεθάνει" παλαιότερα οι αχρείοι του Τύπου τον Μεγάλο Γκάμπο... Καλό του ταξίδι κι ας είναι ευλογημένος για αυτά που μας χάρισε απλόχερα... Καλή Ανάσταση Μάνα μου και πολλά φιλούθκια!

    ReplyDelete
  3. Α! Ξέχασα να σε ρωτήσω τη γνώμη σου: "Το Σπίτι των Πνευμάτων" σου άρεσε;; Γιατί μου το έχουν κάνει δώρο και δεν έχω προλάβει να το διαβάσω ακόμα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. το σπίτι των πνευμάτων και γενικά τα πρώτα της βιβλία της Αλιέντε μου άρεσαν. μετά όχι, την βρήκα ότι επαναλαμβάνεται. Καλή Ανάσταση Τζόαν μου. τις ευχές μου με πολλή αγάπη σου στέλλω.

      Delete
  4. Οι καλλιτέχνες τζιαι οι διανοούμενοι εν πεθανίσκουν ποττέ. Αφήνουν λλίο που το πνεύμα τους δαμέ. πκιάνουμεν το, τζιαι χτίζουμεν πάνω του..

    ήταν σπουδαίος

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ο Μάρκες αφήνει πολλά σπουδαίο έργο πίσω του. δύσκολα βγαίνουν συγγραφείς σαν αυτόν. μακάρι να χτίζουμε πάνω στο έργο του.

      Delete
  5. Αλιλεντε Μάρκες Θεέ μου, θπήρξε μια εποχή που διάβαζα ότι έγραψαν το ένα μετά το άλλο σαν ειθσμένη. Δεν θα αναφερθώ στην ΑΛιέντε που είναι ένας έρωτας μεγάλος
    Ο Μάρκες ήταν σταθμίς, εχτός από τον τρόπο που γράφει όλα τα στοιχεία οπυ χρησαιμοποιεί το πόσο ευφάνταστα περιγράφει καταστάσεις, στα κείμενα του δίνει δυνατά συναισθήματα και νοήματα. Εγώ ξεκίνησα με το 100 χρόνια μοναξιά, το οποίο είναι από τα αγαπημένα μου, πάντα επιστρέφω για ακόμα μια αν'άγνωση,. Έψαξα μετά πολλούς άλλους Λατινοαμερικάνους για να ικανοποιήσω την μανία μου, αλλά σαν αυτούς τους δύο, δεν βτήκα κάτι αντάξιο.

    ReplyDelete
    Replies
    1. κάτι αντάξιο αποκλείεται να υπάρξει ξανά. ούτε και να τον μιμηθούν μπορούν άλλωστε δεν υπάρχει νόημα σε κάτι τέτοιο. ο Μάρκες με έμαθε να μην φοβάμαι να εκφράζω τα συναισθήματά μου.

      Delete
    2. και μένα να μην παίρνω τόσο σοβαρά τον εαυτό μου, επειδή είμαι προσωρινή. :)

      Delete
  6. Aγαπημένος και αφήνει ένα σπουδαίο έργο πίσω του. Ήταν μοναδικός στην περιγραφή της πραγματικότητας μέσω σουρεαλιστικών περιγραφών και γιαυτό το λόγο τον ελάτρεψα. Σου αποτύπωνε τον ρεαλισμό μέσα από το σουρεαλισμό. Τρομέρος πραγματικά

    ReplyDelete
  7. Αφήνει πίσω του μια τεράστια μαγική κληρονομιά.

    ReplyDelete
  8. kalo tou taxidi. mana ti mou 8umises,ki ego stin 1h lukeiou(htan neoktisto me oraia vivlio8hkh) anakalupsa thn aliente k to spiti ton pneumaton,to diavasa se 1 mera k sunexisa me osa dika ths ipirxan sth vivlio8hkh k distixos den ta 8umamai.

    ReplyDelete
  9. Mια πενταδα τιτλων του στολιζει τη μικρή βιβλιοθήκη μου, αφότου τον πρωτοδιάβασα στη δεκαετια του 80,πριν ακομα απ'την Αλιέντε...,μου εδωσε πολλά,μου κρατησε τα μάτια ανοιχτά....

    ReplyDelete
  10. Αγαπημένος Μάρκες, μου αρέσουν πολύ τα γραπτά του!
    Εξαιρετικό το κείμενό σου, Mana!
    Σου εύχομαι καλό και ευλογημένο Πάσχα! Καλή Ανάσταση!

    ReplyDelete
  11. Τι τέλεια η δημοτική βιβλιοθήκη Λευκωσίας..Απ' τις ομορφότερες παιδικές μου αναμνήσεις η προσδοκία του να διαλέξω βιβλίο απ΄τη δημοτική βιβλιοθήκη..Ελπίζω να υπάρχει ακόμα..

    ReplyDelete