Wednesday 30 April 2014

Τα προνόμια του πρωτότοκου γιου



Τελευταία κυκλοφορεί πολύς προβληματισμός στα blogs. Για αυτό θα συνεχίσω το γενικό κλίμα και θα βάλω ακόμη ένα θέμα στην ημερήσια ατζέντα. Ου Χριστέ μου ακούγομαι όπως τον κυβερνητικό εκπρόσωπο.

Η Hyde έγραψε για τη Λάκι, την κοπέλα που τη βοηθά στο σιδέρωμα. Εμένα με βοηθά μια άλλη κοπέλα, η Χαν από το Βιετνάμ. Έξυπνη και δυναμική γυναίκα, 30 χρονών, άφησε δύο παιδιά πίσω για να τους εξασφαλίσει καλύτερο μέλλον.

Συχνά πιάνουμε την κουβέντα. Μαθαίνω πολλά πράγματα από αυτήν. Μου έλεγε λοιπόν πως στο Βιετνάμ, ο πρωτότοκος γιος είναι το παν. Και όταν λέμε το παν εννοούμε το παν. Υποψιάζομαι πρέπει να με λυπάται που έχω μόνο κόρες, αλλά το προσπερνώ.

Που λέτε ο πρωτότοκος γιος κληρονομεί τα πάντα. Ακόμη και αν υπάρχει δεύτερος γιος, ο πρώτος θα πιάσει τη μερίδα του λέοντος. Χωράφια, σπίτι των γονιών, λεφτά.Ο δεύτερος, ό,τι και αν προαιρείσθε.

Η δε κόρη, ούτε καν ό,τι προαιρείσθε. Δεν κληρονομεί τίποτε, δεν δικαιούται τίποτε. Αντίθετα, πρέπει να παντρευτεί και να πάει να ζήσει στο σπίτι του άντρα της, όπου είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες της πεθεράς της.

Αχάπαρη αν έφτασες μέχρι εδώ, καλά κάνεις να πάρεις ανάσες για να συνεχίσεις.

Θέλει φαί η πεθερά; Θα κάτσει να της κάμει. Θέλει περίπατο η πεθερά; Θα την πάρει. Θέλει η πεθερά να βαφτεί το σπίτι γαλάζιο με πράσινες βούλες και ριγέ κίτρινες κουρτίνες; Θα γίνει και αυτό.

Ένας από τους λόγους, που η Χαν ξενιτεύτηκε ήταν για να κτίσει δικό της σπίτι. Εννοείται πως θα της κουβαληθεί η πεθερά της, αλλά μιας και θα είναι δικό της, ελπίζει πως θα έχει το πάνω χέρι. Το έκτισε μάλιστα, τεράστιο, για να έχει περισσότερο χώρο στη διάθεσή της για αυτήν.

Μια μέρα που μου ανάλυε το σύστημα στο Βιετνάμ, τη ρώτησα αν θα ακολουθήσει την παράδοση και να αφήσει όλη την περιουσία στο γιο της, αδικώντας την κόρη της. Περίμενα από μια γυναίκα, που πήρε τη ζωή της στα χέρια της ότι θα έσπαζε την παράδοση. Η Χαν όμως απάντησε πως θα κληροδοτήσει τα πάντα στο γιο της και η κόρη της θα πάει στην πεθερά της.

Η αλλαγή ποτέ δεν είναι εύκολη. Χρειάζεται να περάσουν χρόνια, να αλλάξουν νοοτροπίες για να
γίνει κάτι διαφορετικό. Πριν από τριάντα χρόνια στην Κύπρο, οι γυναίκες ήθελαν την προίκα τους για να παντρευτούν. Σήμερα, μόνο γέλια προκαλεί το θέμα.

Πολλές φορές, επίσης, η αλλαγή περνά μέσα από δυσκολίες. Τα βιβλία ιστορίας έχουν καταγράψει τη βιομηχανική επανάσταση ως μια δύσκολη, σκοτεινή περίοδο. Η τεχνολογική πρόοδος που σημειώθηκε οφείλεται εν πολλοίς στο ότι χιλιάδες γυναίκες και παιδιά δούλευαν στα ορυχεία και στη συνέχεια στα εργοστάσια, κάτω από άθλιες συνθήκες. Αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο.

Παρόλα αυτά η βιομηχανική επανάσταση ήταν το έναυσμα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Οι γυναίκες για πρώτη φορά απομακρύνθηκαν από τα χωριά τους, πήγαν στις πόλεις για να βρουν δουλειά και έτσι ξέφυγαν από τη σφαίρα επιρροής των γονιών τους. Έγιναν αυτόνομες, πληρώνοντας μεγάλο τίμημα, διεκδίκησαν την ανεξαρτησία τους, πέτυχαν ισότητα και κατάφεραν να παντρεύονται επειδή το ήθελαν και όχι για λόγους οικογενειακού συμφέροντος.

Στο μυαλό μου, η Χαν θα έπρεπε να συμπεριφέρεται ισότιμα στα παιδιά της. Προς το παρόν είναι δύσκολο να το κάνει. Πιστεύω όμως ότι τα πράγματα θα αλλάξουν κάποια στιγμή. Ο κόσμος προχωρεί μπροστά είτε το θέλουμε είτε όχι.



19 comments:

  1. νομίζω η Χαν έκαμε το βήμα για να αλλάξουν τα παιδιά της, η αλλαγή της εν αρκετά αξιοθαύμαστη, έκαμε ένα βήμα, για να κάμουν οι επόμενοι το επόμενο

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σίγουρα έκανε ένα μεγάλο βήμα. τζαι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να τα βάζουμε με την παράδοση.

      Delete
  2. άτε ρε... μάνα μου τη Χαν.

    Δαμέσα η αλήθεια, εν η πρωτότοκη κόρη που συνήθως επωφελείται των πλείστων περουσιακών στοιχείων των γονέων. Νομίζω είναι μια άτυπη παράδοση και σίγουρα δεν την ακολουθούν όλοι. Ειδικά αν η κορη παντρευτεί πρώτη.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τζαι λαλείς μου το τωρά τούτο που επρολάβαμε τζαι εμοιράσαμε τη μυθική περιουσία της μάνας μου με την αρφή μου;

      Delete
    2. ε μα άτε, να χάνουμεν και που τα σίουρα? και μεις μισά μισά
      τς τς τς

      Delete
  3. Replies
    1. Καλημέρααααααααααααααααααααααααααααα.

      Delete
  4. αντίδραση στην αλλαγή, δύσκολη αλλά άμα γίνει μετά όλα είναι πιο εύκολα.Μάνα μου την Χαν ρε. Τζιαι μας η κοπέλλα που είχαμε έφυε για να πάει να δει τα κοπελλόυθκια της μεγάλα πλέον. μεγάλες οι θυσίες που κάμνουν.

    Τι εννοείς εν πιάνει η προίκα πιον? Εκαταστράφηκα δεν έχω στον ήλιο μοίρα. Ποιος εννα με πάρει τωρά?:P

    ReplyDelete
    Replies
    1. αν μιλούμε για οικόπεδα στα Μεσοβούνια ή δίπλα στο Σεντ Ράφαελ μετρά η προίκα. μεν σε πιάνει πανικός.

      Delete
  5. αρχίσαμε τη θεωρία βλέπω. :P
    εφρίκιασα με τον γενικό προβληματισμό όσον αφορά τα παιδιά τελευταία.
    πραγματικά θα με κάμετε να μεν θέλω με τίποτε να γίνω μάνα.
    τζιαμέ που ήσhε τζιαι ένα τσιανς να πω, ίσως, τωρά που να φέρω κοπελούι. :-/
    εθκιάβασα τζιαι τούτο προχτές τζιαι πάλε επροβλημάτισε με αρκετά:

    http://www.substantial-triviality.com/thoughts/article/47

    ReplyDelete
    Replies
    1. μεν ακούεις λόγια. τα παιδιά έχουν πολλή πλάκα (μαζί με προβλήματα). θέλει τζαι αναισθησία το θέμα και περνάς καλά.

      Delete
  6. εν την ερώτησες γιατί έννα τα αφήσει στο γιό ούλλα;
    αρέσκει μου που κάμνετε συζητήσεις με τους ξένους για τέτοια πράματα.
    εγώ ντρέπουμαι, νομίζω ότι τους ενοχλώ, ότι τους πρίζω, ότι ύστερα κάθουνται τζαι περιπαίζουν με με τους φίλους τους.
    η μάμμα μου κάθεται τζαι ρωτά πράματα. πόσα υπουργεία έχετε στη Σριλάνκα, έννεν πολλά σας; εν καλά να είσαι δημόσιος υπάλληλος; ήνταλως εν το σπίτι που θέλεις; θέλεις γιό όξα κόρη; ήνταλως τρώτε τα αβοκάντο; ό,τι φανταστείς. Tην άλλη φορά ήβρα την να μελετά το σχέδιο του σπιτιού που έκαμε πρόχειρα το κοπελλούδι για να πει του αρχιτέκτονα να του σχεδιάσει που ήταν να πάει πίσω στη Σριλάνκα. :p

    ReplyDelete
    Replies
    1. την ρώτησα τζαι η απάντησή της ήταν γιατί έτσι πρέπει.

      απολαμβάνω τες συζητήσεις με κόσμο διαφορετικό. εν αντρέπουμε τζαι ρωτώ, τζαι δημιουργώ κλίμα να μου κάμνουν επίσης ερωτήσεις ώστε να μεν νιώθουν ότι κάμνω τους ανάκριση.

      Delete
  7. Μπράβο της Χαν. Μακάρι να μπορέσει να καταφέρει τούτο που θέλει. Σιγά σιγά έρκεται η αλλαγή όπως λαλείς και συ και ναι κάποτε χρειάζουνται επώδυνες θυσίες. Τζιαι ίσως με βάση τις δικές της εμπειρίες να το ξανασκεφτεί και για την κόρη :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. τούτη ήταν η σκέψη μου, ότι κανονικά βλέποντας πόσο αγώνα έκαμε η ίδια, ότι θα έπρεπε να διευκολύνει την κόρη της. αλλά ναι, η αλλαγή θέλει πολλούς αγώνες.

      Delete
  8. Μετά που τουτο θα βλεπω με διαφορετικο/πιο συμπονετικό ματι τις Βιετναμεζες. Επέσαν τέλια που το εξωστ της μοτορας η γέριμες! Αχαπαρη? Εν καμνει το Βιετναμ για εμας!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εν κάμνει. Η συμπεθερά εν χασιμιά. Εθκιάβασε το ποστ τζαι εφύρτηκε αλλώπως.

      Delete
  9. Και στην Ελλάδα που το παίζει μοντέρνα χώρα, υπάρχουν ακόμα τέτοια κατάλοιπα, πίστεψε με, απλά δεν βγαίνουν και τόσο στη φόρα... Καλό μήνα!

    ReplyDelete
  10. τωρα εκαταλαβα γιατι οι γυναίκες του βιετνάμ ξενιτεύονται και όχι οι άντρες: τις διώχνει η κακούργα η πεθερά.

    ReplyDelete