Wednesday 9 April 2014

Ατάκες θανάτου




Αν υπάρχει κάτι που δεν έχει κανένα, μα κανένα νόημα είναι ο θάνατος. Δεν υπάρχει κάτι για το οποίο να αξίζει κάποιος να πεθάνει για αυτό. Ούτε η πατρίδα σε περίπτωση πολέμου, ούτε τα λεφτά σε περίπτωση ληστείας, ούτε η αγάπη σε περίπτωση που ο άλλος δεν ανταποκρίνεται, ούτε τίποτε.

Ο θάνατος είναι αμετάκλητος. Για αυτό και είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΔΙΚΟΣ. Είναι από τα χειρότερα συναισθήματα να χάνει ένας άνθρωπος κάποιον που αγαπά. Ξέρει ότι τον έχασε για πάντα. Και αυτό δεν είναι καθόλου καλό.

Για αυτό και κατά την ταπεινή μου άποψη είναι μερικές ατάκες, λόγια που λέμε σε αυτούς που πενθούν είναι εντελώς άστοχα. Τα λέμε και νομίζουμε πως παρηγορούμε τον άλλο. Ε, λοιπόν αυτός που πενθεί δεν παρηγορείται με ατάκες. Ίσως να βοηθά πολύ περισσότερο να κάτσουμε να ρίξουμε μια δόση κλάματος μαζί του, παρά να μιλούμε. Το κλάμα είναι λυτρωτικό, τα λόγια όχι.

Και μαζί με αυτή την ανάρτηση να ζητήσω ένα mea culpa αν έτυχε να ξεστομίσω καμιά από τις θανατικές, εκνευριστικές ατάκες που περιγράφω πιο κάτω.

1. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Μέγα λάθος. Όσα χρόνια και αν περάσουν όταν χάσουμε κάποιον, θα πονούμε, θα μας λείπει και θα τον νοσταλγούμε. Ο χρόνος δεν γιατρεύει τις πληγές. Απλά φέρνει μαζί του άλλα πράγματα και μας κάνει να ασχολούμαστε μαζί τους.

2. Μπορεί να πέθανε αλλά θα ζει για πάντα μέσα μας. Τάχα; Τούτο το πράγμα είναι παρηγοριά; Υπήρχε περίπτωση να μην θυμάται κάποιος αυτόν που έχασε; Φυσικά και θα τον θυμάται και τις καλές και τις κακές στιγμές και όλα έζησαν και πέρασαν μαζί. Τι να το κάνει όμως όταν ο άλλος το λείπει ως φυσική παρουσία; Όταν θέλει την αγκαλιά του, το άγγιγμα του; Το ότι τον θυμάται και υπάρχει μέσα του δεν σημαίνει τίποτα, όταν ο άλλος του λείπει.

3. Ο Θεός θέλει τους καλούς κοντά του. Κρυφό νόημα της ατάκας τούτη, ότι οι κακοί μακροημερεύουν και ότι οι καλοί αφήνουν το μάταιο τούτο κόσμο πρώτοι. Πριν το ρίξουμε όλοι στην κακία για να ζήσουμε περισσότερο, να πω ότι για αυτόν που πενθεί δεν έχει καμία σημασία αν ο άνθρωπος του ήταν καλός ή κακός. Επιπλέον το καλός ή κακός είναι σχετικός. Ρωτήστε, τα παιδιά του οποιουδήποτε δικτάτορα που έφαγε κόσμο και κοσμάκη, που έκανε βασανιστήρια, που ταλαιπώρησε χιλιάδες κόσμου και θα σου πουν ότι αγαπούσαν τον πατέρα τους και ότι τους λείπει.

4. Μας βλέπει από τον ουρανό και μας προσέχει. Τώρα τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Πείραζε δηλαδή να είναι στη γη και να μας προσέχει; Δεν θέλουμε προσοχή από τον ουρανό, θέλουμε τον άνθρωπό μας κοντά μας. Για αυτό και ούτε τούτη η ατάκα σημαίνει κάτι.

5. Είναι κάπου καλύτερα, σε ένα άλλο καλύτερο κόσμο. Ας δεχτούμε ότι αυτό είναι αλήθεια. Γιατί να παρηγορεί αυτόν που πενθεί όμως τούτο; Ακούγεται εγωιστικό και το ξέρω. Αλλά, συνήθως τα κίνητρά μας εγωιστικά είναι στις περισσότερες πράξεις μας. Δεν θέλουμε αυτό που είναι καλύτερο για τον άλλο, αλλά αυτό που είναι καλύτερο για μας. Θέλουμε αυτόν που αγαπούμε κοντά μας, έστω και αν θα μπορούσε να είναι κάπου αλλού καλύτερα.

6. Όλοι εκεί θα πάμε μια μέρα. Αυτή την ατάκα θα την αφήσω ασχολίαστη. Λες και τούτο είναι αρκετό για να σταματήσει τον πόνο.

7. Η ζωή συνεχίζεται. Ωραία, ανακάλυψη για Νόμπελ. Φυσικά και η ζωή συνεχίζεται, όμως δεν συνεχίζεται και λες μας έχουν κάνει λοβοτομή και ξεχάσαμε ότι χάσαμε κάποιον. Η ζωή συνεχίζεται μέσα στην απώλεια. Τελεία και παύλα.



36 comments:

  1. Εμένα το καλύτερο και το πιο σωστό πράγμα που μου είπαν ήταν: "Λυπάμαι" και μετά με αγκάλιασαν. Αυτό είναι το πιο ειλικρινές, σοφό και σωστό που μπορείς να πεις του άλλου.

    ReplyDelete
    Replies
    1. και το πιο απλό επίσης. γιατί όταν πονείς δεν θέλεις μπλα μπλα μπλα. θέλεις να ξέρεις ότι ο άλλος συμπάσχει μαζί σου.

      Delete
  2. Ξέρεις τι ενευριασα μια μέρα ρε...ωχ αμάν! Χαζιρι να γράψω το όνομα σου . Ωχχχχχχ. Πάμε ξανά λοιπόν. Ξέρεις τι ενευριασα μια μετα ρε Μάνα με μια δασκάλα. Πριν κανά δυο χρόνια πέθανε ένα κοριτσάκι στο σχολείο των κορων μου. Ο Σ.Γ. και η Διεύθυνση αποφάσισαν να αφιερωσουν μια ειδική αίθουσα στη μνημη του μωρού και
    ττην εδωσαν και το όνομα του. Κάποια παιδάκια ρώτησαν γιατί πέθανε το κοριτσάκι. Η δασκάλα τους είπε ότι το αγαπούσε πολυ ο Θεος και θέλησε να το πάρει κοντά του. Η
    μιτσια μου άρχισε τις απορίες όταν ήρθε σπίτι. Με ρώτησε αν την αγαπά και αυτήν ο Θεος, ποσο με αγαπά έμενα τη μαμα της ο Θεος κ.λπ. Της αποκάλυψαν λοιπόν ότι η
    δασκάλα τους είπε μαλακια οκ δεν χρησιμοποίησα αυτη τη λέξη και ότι το κοριτσάκι έπασχε απο την σχεδόν πάντοτε ανίατη ασθένεια. Της είπα ότι δεν σημαίνει ότι οποίος έχει καρκίνο πεθαίνει, αλλα μερικές φορές συμβαίνει, όπως όταν τρεχεις με το
    αυτοκίνητο και χτυπάς, κάποιοι πεθαίνουν, άλλοι όχι. Ποσο δύσκολο ήταν να το πει αυτο η δασκάλα; Ποσο νευριαζω άμα περιπαιζουν τα μωρά.....

    Άκου αγαπά την πολλα ο Θεος....

    ReplyDelete
    Replies
    1. τάχα όσους εν τους αγαπά ο Θεός τους αφήνει να ζήσουν ένα πράμα. πελλάρες. να αντιμετωπίζουμε το θάνατο όπως ακριβώς είναι και τις αρρώστιες με ρεαλισμό και ειλικρίνεια. Μικροί και μεγάλοι.

      Delete
  3. Βασικά από την ώρα που είπες "Το κλάμα είναι λυτρωτικό, τα λόγια όχι", εκάλυψες με. Και αν δεν μπορείς μεν πεις τίποτε, μεν κάμεις τίποτε, μείνε δίπλα στον άλλο και σκάζε. Εμένα όταν έχασα κάποιο αγαπητό άτομο από την οικογένεια μου ενευρίαζε με το κάθε σχόλιο. Το μόνο παρήγορο ήταν η φυσική παρουσία κάποιων φίλων και μετά η απόλυτη σιωπή η οποία όσο και να φαίνεται παράξενο ήταν πολλά παρηγορητική.

    ReplyDelete
    Replies
    1. τούτο το πράμα ότι πρέπει να πούμε κάτι... απόλυτη σιωπή. νιώθω το πολλά τούτο.

      Delete
  4. Έτσι είναι Μana, όπως τα γράφεις.. είμαστε τόσο εγωιστές που πάντα θέλουμε κάτι να πούμε, ενώ σε μια τέτοια στιγμή δεν υπάρχουν κατάλληλες λέξεις..
    Το κενό δεν το αναπληρώνει κανείς, ο κάθε άνθρωπος που περνά από τη ζωή μας είναι ξεχωριστός και μοναδικός.. απλά με τον καιρό, έρχονται νέα πράγματα, νέα προβλήματα και κάπως προχωράει το σκηνικό.. Θέλεις ή δεν θέλεις, ο χρόνος τρέχει..
    Προσωπικά για εμένα, μια αληθινή και ουσιαστική αγκαλιά λειτούργησε παρηγορητικά όταν έχασα έναν δικό μου άνθρωπο..
    Θυμάμαι πως μια φίλη μου, πέρα από την αγκαλιά, ήθελε κάποιος να της πει πως "όλα θα πάνε καλά"..
    Ενδιαφέρον θέμα, το σκεφτόμουν πολύ τον τελευταίο καιρό! Καλό σου βράδυ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλή σου μέρα, μιας και βλέπω το σχόλιο σου πρωί :)))
      και εγώ το σκεφτόμουν εδώ και καιρό. έτυχε στον περίγυρο μου κάποια περιστατικά θανάτου και θύμωσα με όσα άκουσα να λέγονται και να γράφονται.

      Delete
  5. Πόσο δίκιο έχεις... Η απουσία κάποιου αγαπημένου γίνεται έντονη μόνο όταν μείνουμε μόνοι μας... Όσο κι αν νομίζουμε ότι παρηγορούμε κάποιον είτε με λόγια είτε και με κλάμα, όταν φύγουμε και μείνει μόνος, τίποτε από ότι του είπαμε δεν μπορεί να τον παρηγορήσει....

    ReplyDelete
    Replies
    1. εσύ πόσο δίκαιο έχεις όταν λες ότι νιώθουμε την απουσία όταν μείνουμε μόνοι μας...

      Delete
  6. Εσύ και ο George Carlin. Διαφωνώ μόνο στο σημείο που λες ότι δεν υπάρχει κάτι για το οποίο να αξίζει κάποιος να πεθάνει για αυτό. Στα υπόλοιπα συμφωνώ.

    George Carlin on Death
    http://www.youtube.com/watch?v=3PiZSFIVFiU

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τον απόλαυσα τον George Carlin σε ευχαριστώ που μου τον γνώρισες.

      Delete
  7. οτι και να πεις εν λάθος. νομίζω εξαρτάται πολλά από το άτομο. μια φίλη μου παρηγοριέται να πιστεύει ότι η μάνα της εν κάπου και βλέπει την, έστω στον ουρανό.

    απλά να είσαι εκεί έστω κι αν δεν λες τπτ. και όταν δεν είσαι κοντινός απλά να σκάζεις, να πιέννεις κηδείες μνημόσυνα για να τιμήσεις τον πεθαμένο και να φέφκεις, να μεν κάθεσαι να απολαμβάνεις την θλίψη και τον πόνο του άλλου

    ReplyDelete
    Replies
    1. τούτο που λαλείς φαίνεται κάθε φορά που υπάρχει κηδεία δημοσίου προσώπου. κάθονται με μια ικανοποίηση τζαι θωρούν την κηδεία που την τηλεόραση λες και είναι ταίνια.

      Delete
  8. Ξέχασες το "τουλάχιστον δεν βασανίζεται πια" που για μένα μπορεί να είναι το μόνο παρήγορο σε αυτό το θέμα. Κατά τα άλλα, πρόκειται καθαρά για εγωισμό που αν τον ξεπεράσουμε, θα ξεπεράσουμε (χωρίς να ξεχάσουμε) και την απώλεια. Πράγμα παααααααααρα πολύ δύσκολο!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν το ξέχασα, γιατί και εγώ θεωρώ πως είναι το μόνο που ενδεχομένως να ισχύει σε κάποιες περιπτώσεις. φυσικά το ότι ο άλλος πέθανε και δεν βασανίζεται δεν κάνει την απώλειά του λίγοτερο οδυνηρή.

      Delete
  9. Εν μπορώ να πω ότι συμφωνώ 100%.
    Καταλαβαίνω τζαι τζείνο που λέει ο Αντί-χριστος στο σχόλιό του, αλλά εξαρτάται και ποιός τα λέει και γιατί τα λέει, και τι άνθρωπος είναι γενικά.
    Εν θα μου κάμει καμία απολύτως αίσθηση να μου πει ο κάθε άσχετος "λυπούμαι", αλλά εν καλό όπως νιώθεις ότι ούλλα πλέον εν μάταια, την ώρα που φοάσαι, που απελπίζεσαι, που δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει, να σου θυμίζει κάποιος ότι με το χρόνο όλα θα είναι καλύτερα. Θα είσαι εσύ καλύτερα.
    Τζαι το ίδιο για κάποιες άλλες που τες "ατάκες" που λες.
    Το ότι "ζει μέσω σου" ο άλλος πάλε πιστεύω το. Εν τον έχεις δίπλα σου να δημιυργείς άμεσα νέες στιγμές, αλλά κουβαλάς τες στιγμές του μέσα σου. Έννα σου έρκουνται ατάκες, σκέψεις, εικόνες που τζείνο το άτομο για πάντα. Τζαι εν υπενθύμιση, ότι έννα εν καλύτερα όταν περάσει ο καιρός πάλε.
    Φυσικά εν μπορώ να τα ακούω που τον πιο άκυρο κόσμο, που κόσμο που λυπάται, αλλά όταν ο άλλος ξέρω ότι θέλει όντως να πει κάτι για να νιώσεις καλύτερα, εν που τα πιο σωστά πράματα να πει.
    Τα άλλα τα "ήθελε τον ο θεός γιατί αγάπαν τον" κλπ, εν τα σχολιάζω, αν και όταν χάσαμε τον αδερφό μου θυμούμαι ότι έβρισκα αρκετά παρήγορη τη σκέψη ότι έγινε αγγελούδι και ότι δεν βασανίζεται πιά. Ήμουν μωρό, πρώτη δημοτικού, τζαι ήμουν aware ότι τζείνο το μωρό στα 10 χρόνια που έζησε εν έκαμε τίποτε σε κανέναν, τζαι μόνο εβασανίζετουν. Οπότε έφκαινε νόημα τζαι επαρηγορούσε με η σκέψη.
    Καταλήγω ότι όλα είναι σχετικά... (εγώ και ο Άινσταϊν!)

    ReplyDelete
    Replies
    1. διαφορετικά μπορεί να διαχειριστεί ένας ενήλικας το θάνατο και διαφορετικά ένα παιδί. στην ηλικία που ήσουν όταν έχασες τον αδερφό σου έφκαινε νόημα το ότι έγινε αγγελούδι. ήμουν δέκα όταν έχασα τον παπά μου τζαι καμιά που τούτες τες ατάκες δεν μου έκαμνε νόημα η πρόσφερε παρηγοριά.

      Delete
    2. βασικά έφκαινε νόημα επειδή όντως ήταν ένα πλάσμα που εν έκαμε τίποτε κακό, εν εμπορούσε να κάμει τίποτε κακό σε κανέναν. τζαι σύμφωνα με μαλακίες που ακούαμε στο σχολείο εταίρκαζεν.
      αν ήταν ο γονιός μου, εν θα μπορούσα να νιώσω καλύτερα με κάτι τέτοιο, γι'αυτό και δεν ξέρω ποτέ τι να πω σε τέτοιες περιπτώσεις και το σκέφτομαι...

      Delete
  10. Τζαι εμέναν ενευριάζαν με τούτες οι ατάκες όταν έχασα την μάνα μου. Γιαυτό τζαι εγώ άμαν χρειαστεί να συμπαρασταθώ σε κάποιον στο πένθος του απλά μαννεύκω, εν λαλώ τίποτε τζαι περιμένω που τζείνον να μου δείξει αν θέλει να μιλήσει. Συνήθως περιορίζουμαι στις πράξεις. Αν χρειαστούν βοήθεια με οτιδήποτε τζαι μάλιστα μετά τις κηδείες τζαι τις επισκέψεις. Όταν θα πρέπει να μπουν στην ρουτίνα τους ξανά που την αρχή.

    ReplyDelete
    Replies
    1. σωστή όπως άτε εν θα πω πάντα, αλλά να πω τις περισσότερες φορές :)))
      το πένθος θέλει διακριτικότητα τζαι σιωπή.

      Delete
  11. Και η γέννηση είναι ένα γεγονός αμετάκλητο, άπαξ και γεννηθείς δεν μπορείς να...ξε-γεννηθείς! Αυτό όμως δεν την κάνει "εξαιρετικά άδικη" έτσι δεν είναι; Από την άλλη, δες το θάνατο κι από μιαν άλλη οπτική γωνία: καλοί, κακοί, όμορφοι, άσχημοι, δίκαιοι, άδικοι, πλούσιοι, φτωχοί, βλάκες, έξυπνοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, άσπροι, μαύροι, ΟΛΟΙ κάποια μέρα θα πεθάνουμε. Χωρίς εξαίρεση. Από μια οπτική πλευρά, μπορείς να το πεις και ΔΙΚΑΙΟ.

    Σαφώς και όλοι μας θεωρούμε ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΔΙΚΟ γεγονός όταν χάνουμε αγαπημένα πρόσωπα. Έτσι είναι η ζωή όμως. Καλώς ή κακώς ο θάνατος είναι δεδομένος. Και είναι μέρος της ζωής.

    Οι "ατάκες του θανάτου" είναι για λαϊκή κατανάλωση.
    Όταν θρηνείς δε θέλεις τα κοινότυπα συλληπητήρια από ένα σωρό αγνώστους.
    Θέλεις μια αγκαλιά κι ένα ώμο να κλάψεις σαν άνθρωπος.

    ReplyDelete
    Replies
    1. συμφωνούμε για το κλάμα και την αγκαλιά. απλά πράματα.

      άρεσε μου επίσης η δικαιοσύνη που βλέπεις στο θάνατο, με την έννοια ότι όλοι εκεί θα καταλήξουμε.

      Delete
    2. Όλοι εκτός ο Μητσοτάκης

      Delete
    3. Είχα ακούσει σχετικά πρόσφατα το Λυσσαρίδη να λέει πως σκέφτεται να κάτσει κάποτε να γράψει την αυτοβιογραφία του...

      Delete
    4. Χαχα με τίτλο "My deal with the devil"

      Delete
    5. Η αυτοβιογραφία της Έρσης πάντως θα έχει τίτλο: "The devil drives Lada" :P

      Delete
    6. Είναι νωρίς για το γιατρό να γράψει αυτοβιογραφία. υπολογίζει να ζήσει τουλάχιστον ως τα 120.

      Delete
    7. Νόμιζα ότι τα είχε πατήσει ήδη

      Delete
  12. Γιατί το "κουράγιο", δεν είναι ηλίθια ατάκα;; Αν και συμφωνώ απόλυτα με τη Μπρέντα: όλοι μας θα πεθάνουμε, εκτός από τον ακατονόμαστο, οπότε μην ψάχνετε ατάκα για να πείτε στη Ντόρα παιδιά. Έτσι κι αλλιώς, ως κόρη του όξω από δω, μάλλον ούτε αυτή θα πεθάνει ουδεπόποτε...

    ReplyDelete
  13. Stefanos and the media: greek media mpla mpla http://stefanosmedia.blogspot.com/2014/04/greek-media-mpla-mpla_8674.html?spref=tw

    ReplyDelete
  14. ωραιο ποστ αν και θλιβερο και μακαβριο. παντως εχεις δικιο σε οσα λες.

    ReplyDelete
  15. το "ζωή σε λόγου μας", πού το βάλλεις; Τα άλλα κι αν τα υποφέρω κάπως, τούτον το "ζωή σε λόγου μας" εν το αντέχχω με τπτ!!! Δηλαδή τι; Επέθανεν ένας άνθρωπος κι εμείς βάλλουμεν ευτζές για τον εαυτούλλη μας;;

    ReplyDelete
  16. Εγώ πάλι δεν μπορώ να ξεστομίσω τίποτα από όλα αυτά.... Ένας κόμπος μου κλείνει τον λαιμό και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να αγκαλιάσω τον άλλον ή να του κρατάω το χέρι σφιχτά. Μου φαίνονται τόσο ανόητα αυτά τα λόγια.

    Επίσης, όσον αφορά στα παιδιά, όταν πέθανε η πεθερά μου, τα παιδιά μου ήταν 6 και 3 ετών. Φυσικά και ΔΕΝ τους είπα ότι "την πήρε ο Θεός", γιατί θα είχαμε απορίες του στυλ "γιατί ο κακός Θεός πήρε την καλή μου την γιαγιά", ούτε "πήγε στον ουρανό και μας βλέπει", γιατί μπορεί μετά να φοβόντουσταν, ούτε "κοιμήθηκε", ούτε "πήγε ταξίδι", γιατί θα την περίμεναν να επιστρέψει. Ούτε καν, "μην κλαις γιατί η γιαγιά δεν θέλει να σε βλέπει να κλαις", γιατί είναι κακό να καταπιέζεις τα συναισθήματά σου, να τα κρύβεις.

    Τους είπαμε απλά "η γιαγιά αρρώστησε πολύ σοβαρά και πέθανε. Ήξερε ότι την αγαπάμε πολύ και τώρα είμαστε λυπημένοι. Δεν είναι κακό να κλαίμε, γιατί μας λείπει και θα την θέλαμε κοντά μας, αλλά δεν θα ξαναγυρίσει".

    ReplyDelete
  17. Stin kideia ti diki mou tha einai prwtotipoi, tha lene : o theos pou sas elipithike. Epitelous zoi se logou sas.

    ReplyDelete
  18. το "ελαφρυ να ναι το χωμα που θα σε σκεπασει" τζιε μετα η πλακα η ασηκωτη που πανω;

    ReplyDelete