Tuesday 27 May 2014

Ο χρόνος ο δικός μου




Άκου να δεις. Χτες έκανα κάτι που με προβληματίζει αν θα το κατατάξω στα κατορθώματα ή κάτσε να βρούμε τώρα το αντίθετο. Λοιπόν ή έκαμα κάτι καλό ή κάτι απαίσιο.

Η κόρη Α πάει μαθήματα ζωγραφικής στο Ανοικτό Σχολείο. Το ότι δεν έχει ταλέντο, δεν έχει καμία σχέση. Μπράβο αγάπη μου τι ωραίο άνθρωπο ζωγράφισες. Δεν είναι άνθρωπος είναι σπίτι με πρόσωπο, απαντά. Οπόταν καταλαβαίνεις τι αριστουργήματα βγαίνουν από τα χέρια της.

Χτες και σήμερα είναι η έκθεση. Κάθε παιδάκι συμμετέχει με δύο σχέδια. Έχουν επίσης και γιορτή, όπου άλλα παιδιά θα χορέψουν, θα τραγουδήσουν και τέλοσπαντων θα δείξουν τι έμαθαν. Η κόρη Β θα τραγουδούσε, όμως την ίδια μέρα είναι η γιορτή του σχολείου, επομένως δεν θα συμμετάσχει στη γιορτή του Ανοικτού Σχολείου. 

Και δεν σου κρύβω ότι είναι με μεγάλη χαρά που γλύτωσα από δύο γιορτές.

Χτες ήταν αρκετά δύσκολη μέρα, και ταυτόχρονα ήταν η επόμενη μέρα μιας ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δύσκολης μέρας. Καμπόση δουλειά ως πολύ αργά, ο Μοτορτζής όχι στα πολύ καλά του, συν κάτι άλλα οικογενειακά. Επίσης, είναι η μέρα που πάω γυμναστήριο.

Η μικρή ήθελε να πάμε να δούμε την έκθεση. Εγώ δεν ήθελα, άσε που πάλι έφυγα καθυστερημένα από τη δουλειά. Το δίλλημα ήταν να της πω καμιά μαλακία ότι τάχα δεν μπορούμε να πάμε ότι έπρεπε που χου να πάμε από την τρίτεκνη να δουν τους φίλους τους. 

Αλλά, με πάσα ειλικρίνεια της εξήγησα πως ήθελα να πάω σπίτι, να πάρουμε περίπατο τους σκύλους, να ελέγξω τα μαθήματά της, να τις κάνω μπάνιο και να είναι έτοιμες για ύπνο γιατί θέλω να πάω γυμναστήριο.

Όταν μου σχολίασε πως θέλει να δει τα σχέδιά της, της απάντησα πως της δίνω άδεια να γεμίσει το υπόγειο με σχέδια, να κάνει τη δική της έκθεση, και πως θα κατεβώ με πολλή χαρά και αγάπη να τη δω.

Δεν αισθάνομαι τύψεις επειδή δεν πήγα στην έκθεση, το διευκρινίζω αυτό. Θεωρώ την έκθεση εντελώς χάσιμο χρόνου. Επιπλέον, επειδή κάνω μαζί τους εκατό άλλα πράγματα, δεν υπάρχει λόγος να χαλαστώ με αυτό το θέμα. Θα ένιωθα τύψεις αν χάναμε εκδρομή στο πάρκο. Όχι γιατί δεν είδα δύο σχέδια.

Προβληματίζομαι μήπως έπρεπε να της χρυσώσω το χάπι.

Ίσως να ήθελα να στείλω και ένα μήνυμα. Ότι θα είμαι δίπλα τους, ότι ο χρόνος μου είναι δικός τους, κατάδικός τους, αλλά που και που δικαιούμαι και θέλω να κάνω κάτι για μένα.

Απλά διερωτώμαι αν φάνηκα σκληρή. Ενδεχομένως πως ναι. Ενδεχομένως, επίσης η μικρή να το έχει ξεχάσει, να το έχει ξεπεράσει και απλά να προβληματίζομαι χωρίς λόγο.


25 comments:

  1. Oh well,

    Είναι ανθρωπίνως αδύνατον να είσαι δίπλα τους στα πάντα.

    Αν κάτι με "κάμνει να κνίθουμαι" που λαλεί η νεραϊδοκόρη μου,
    και θες να προβληματιστείς απλά και μόνο επειδή ζητάς τη γνώμη μας,
    από το κείμενο και μόνο,
    νιώθω ότι μετράς το τι είναι σημαντικό με τα δικά σου μάτια.
    Δηλαδή για σένα το παιγνίδι στο πάρκο είναι πιο σημαντικό από την έκθεση ζωγραφικής.

    Για εκείνην όμως;

    Μπορείς να την ρωτήσεις ή να το αφήσεις να περάσει.
    Δεν είναι θέμα να χρυσώσεις το χάπι.
    Είναι θέμα αν για εκείνην είναι σημαντικό ότι συμμετέχει σε μια έκθεση ζωγραφικής.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Με προβλημάτισες. Σκέφτομαι όμως ότι αν κάτσω να τη ρωτώ τη θέλω, το αποτέελσμα θα είναι να κρατώ συνεχώς το αυτοκίνητο τζαι να γυρίζω από φίλους σε φίλους και δραστηριότητα σε δραστηριότητα.

      Ακόμα όμως τζαι να υποθέσω ότι είναι σημαντικό να συμμετέχει σε έκθεση ζωγραφικής, είναι σε αντιπαράθεση με το δικό μου σημαντικό να πάω γυμναστήριο :) έχουμε σύγκρουση συμφερόντων και όπως συμβαίνει στην πραγματική ζωή νίκησε ο ισχυρότερος....

      Delete
    2. συμφωνώ και με τις δυο σας...

      αν την έβαζες να διαλέξει ποια δραστηριότητα προτιμά; πχ "επειδή θέλω να πάω γυμναστήριο και δεν μου μένει χρόνος, πού προτιμάς να πάμε μαζί, στην έκθεση ή στο Χ;"

      εγώ έτσι κάμνω για να νιώθουν ότι εκείνοι έλαβαν αποφάσεις ΚΑΙ ότι δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα.

      Delete
    3. υ.γ. KAI για να μην έχω λάβει εγώ απόφαση που τελικά να αποδειχτεί ποτζείνες τες τραυματικές που τες θυμάσαι μια ζωή, πχ "θυμούμαι που εκάμαμε έκθεση ζωγραφικής τζιαι εμένα η μάμα μου επήεν γυμναστήριο" - σόρρυ αν δεν βοηθώ :P

      Delete
    4. Το να την ρωτήσεις δεν σημαίνει ότι θα κάνεις αυτό που θέλει.

      Ούτε συμφωνώ και πολύ με τη sike. Ας πούμε αν είναι να την ρωτήσεις να επιλέξει που θα πάτε τότε σημαίνει μπορείς να πας και στα δύο. Άρα δεν παίζει προβληματισμός. Το να επιλέξει το παιδί να πάτε έκθεση αφού την ρωτήσεις, τότε θα πας. Δεν είναι σωστό να την ρωτήσεις να επιλέξει και να της πεις : Α ξέρεις, θα πάω γυμναστήριο.

      Το θέμα που ήθελα να δεις είναι το να ξέρεις πόσο σημαντικό είναι για εκείνην και να κρίνεις ανάλογα. Δηλαδή, μπορείς πάλι να διαλέξεις το γυμναστήριο αλλά θα ξέρεις ότι άσκησες την ισχύ του δυνατότερου.
      Όσο για τις τραυματικές εμπειρίες... άσε!

      Πέρσι ο γιος μου είπεν μου ότι έχει τραυματική εμπειρία που στο δημοτικό μου ζήτησε να του κάνω lava cake και εγώ δεν του έκανα. Ενόμισεν ότι είμαι τίποτε η μάνα; ( ούτε καν θυμάμαι το περιστατικό )

      Delete
    5. Συνήθως ρωτώ και προσπαθώ να βρω ισορροπίες. το πρόβλημα μου δεν ήταν μόνο το γυμναστήριο αλλά και το ότι έπρεπε να πάμε σπίτι να ελέγχω τα μαθήματά της, να πάρουμε την υπόλοιπη οικογένεια (σκύλοι) να κατουρήσει :).

      Ούτε ο Αλεξάντερ Ντάουνερ δεν έχει τόσο προβληματισμό όσο οι γονείς.

      Delete
    6. συμφωνώ νεράιδα, από τη στιγμή που ρωτάς πρέπει να δεχτείς την απάντηση.

      "Τι προτιμάς, να πάμε στην έκθεση ή να μείνουν οι σκύλοι ακατούρητοι και να πας αύριο σχολείο αδιάβαστη και να σε περιπαίζουν και να κρεμμάσω κι εγώ σκεμπέ και να μεν πηαίννουμε θάλασσα το καλοκαίρι;" :D

      Delete
    7. ουουουου απο τραυματικκές εμπειρίες που θα τους δημιουργήσουμε ακούσια... άλλο τίποτες. Το θέμα είναι να μην γίνονται υπερβολές ούτε προς τη μια κατέυθυνση, ούτε προς την άλλη.

      Σήμερα κορούδες είμαι πολύ χαρούμενη και έχω πολλά κέφια, παρακαλάτε να μην τα έχω άδικα, fingers crossed τζιαι κάτι δικά μου, είμαι κρίμα νταξ, σκάζω.

      Delete
  2. Μάλλον προβλημάτιζεσαι χωρίς λόγο και πιθανόν να το ξέχασε, αλλα καλα έκανες και τα εγραψες για να τους τα δείξεις κάποτε. Ποσο δεν σε ζηλεύω που θα δεις παιδική γιορτή!

    Πρόσεξε όμως πιο μετα, δεν θα ξεχνά τόσο εύκολα γί αυτο άκου και τι λέει η Νεραιδα πιο πάνω. Για την μικρή μου εναι πολυ σημαντικο να κάθομαι να τη βλέπω να μου κάνει παραστάσεις. Είμαι η μοναδική της θεατής καί την καταβρισκει και προσπαθώ να μην δείχνω ότι βάριεμαι κάποτε.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εννοείται ότι το ξέχασε προτού καλά καλά φτάσουμε σπίτι :)
      Τώρα έβαλε μπρος να κάμει τη δική της έκθεση στο υπόγειο. Κοπιάστε η είσοδος θα είναι μόνο δέκα ευρώ, μπορείτε να συμμετέχετε αν θέλετε.

      Delete
  3. Κόρη μου, είσαι μια χαρά! Εν τα μια, θκυό! Τί να δεις στην έκθεση ρίλι; Είσαι θεά, μακάρι να είμαι τζιαι γω έτσι, που....λέμε τώρα...που και αν ποτέ, ποτέ δηλαδή, γίνω μάνα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πως με πιάνεις, πως με πιάνεις. Τι να δω στην έκθεση ρίλι; άσε που μετά έμαθα ότι τα σχέδια τοςυ βοήθησε η δασκάλα τους να τα κάμουν. Θα είσαι άνετη μάνα, μην ανησυχείς.

      Delete
  4. Όπως το είπες... Μάλλον προβληματίζεσαι χωρίς λόγο. Είπα το και γω πολλές φορές ότι ο χρόνος με τα μωρά μας εν ότι πιο σημαντικό. Αλλά.... ναι αλλά..... είμαστε κι εμείς άνθρωποι - χιονάνθρωποι και θέλουμε έστω και κείνη τη μια ώρα χαλάρωσης/γυμναστηρίου u name it. Και σαν μάνα τους νομίζω ξέρεις πολύ καλά τι θέλει η κάθε μία και τι είναι σημαντικό για κείνη. Μεγαλώνοντας θα αλλάξουν οι προτεραιότητές τους αλλά και πάλι εσύ σαν μάμα τους θα ξέρεις τι είναι σημαντικό. Εν χρειάζεται να είμαστε σε ούλλα μέσα. Αν χάσουμε και κάτι εν πειράζει. Το πιο σημαντικό είναι να τους δημιουργούμε όμορφες αναμνήσεις μαζί μας!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τζαι εμένα τούτη είναι η σκέψη μου, δεν χρειάζεται να είμαστε μέσα σε όλα. άλλωστε τζαι τα μωρά χρειάζονται το χώρο και το χρόνο τους, όπως τζαι εμείς άλλωστε.

      Delete
  5. Ντάξη ρε πως κάμνεις έτσι. Το πολλύ πολύ να της μείνει παιδικό τραύμα τζιαι να χρειαστει 46790005578 ψυχολόγους για να το ξεπεράσει ή να πίνει για να ξηχάσει ή να γίνει πανελίστρια. Καλάν φέφκω μεν κουντάς!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αν θα της μείνουν παιδικά τραύματα να πηαίνει στην πεθερά της στη Λεμεσό να της τα λύνει.

      Delete
  6. Θέτεις ένα πολύ μεγάλο ζήτημα που απασχολεί (και πολλές φορές αφήνει και τύψεις) τους γονείς. Νομίζω και εγώ πως καλά το χειρίστηκες το θέμα . ο χρόνος σου είναι χρόνος σου να τον διεκδικείς και να μεν τον διαπραγματεύεσαι για να γεμίζεις τις μπαταρίες σου και να μπορείς να προσφέρεις τις υπόλοιπες ώρες

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ξέρεις κάτι θέλουμε το χρόνο μας οι γονείς. πραγματικά δεν θέλω να γίνω ο γονιός που το μόνο που έχει είναι η ζωή του παιδιού του. Δεν λέω ότι θα είμαι η προτεραιότητα στη ζωή μου, αλλά θέλω να έχω και ζωή μακριά που τες κόρες μου.

      Delete
  7. Εύχομαι να σου μοιάσω στην πορεία γιατί εγώ ακόμα να καταλαβώ ότι πρέπει ( ή το καταλάβω τζαι παίζω πελλόν όσπου να τσακρίσω!) να αφιερώνω λίγο χρόνο και για μένα! Εγώ με συγχωρείς τζιολάς αλλά συνιδιτοποίσησα έχτες ότι έκαμα μια βδομάδα να πάω τουαλέτα για number 2!! (αν είναι δυνατόν!) Οπότε το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι σε ζηλέυω! (με την καλή έννοια πάντα!)

    ReplyDelete
    Replies
    1. όπως είπα τζαι του Πατίνιου, δεν είμαστε μόνο γονείς. είναι εύκολο να πέσουμε στην παγίδα τα πάντα για τα μωρά μας. αλλά τα μωρά μεγαλώνουν και είναι πολύ ωραία όσο και δύσκολη η πορεία προς την ενηλικώση. αλλά σε κάποια στιγμή δεν θα μας χρειάζονται τόσο πολύ και ώσπου να θέλουν να τους προσέχουμε τα μωρά τους, δεν θα μας χρειάζονται καθόλου :).

      χωρίς να κάμνω κήρυγμα πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε τη ζωή μας. τους φίλους μας που δεν παρατήσαμε επειδή γίναμε γονείς, τα ενδιαφέροντα μας, την ξεκούρασή μας.

      Delete
  8. Μάνα μου ρε το μωρό........ ήθελε τόσο πολύ να πας στην έκθεση γιατί μέσα στα τόσα πολλά σχέδια των άλλων θα σου έδειχνε τα δικά της... επίσης θα ένιωθε ότι κι άλλοι πολλοί θα έβλεπαν το τι δημιούργησε... εγώ ελυπήθηκα πάντως :( μπορεί να σου έδειξε απλώς ότι το ξέχασε γιάτί είναι πολύ ώριμη συναισθηματικά και για να μην σε στενοχωρήσει περισσότερο... πάντως εγώ μικρή πληγωνόμουν όταν ο παπάς μου κυρίως μου έκαμνεν έτσι πράγματα. Και ούτε εγώ το έδειχνα για να μην τον στενοχωρήσω, έπαιζα πελλόν, ότι δεν πειράζει και σιγά το πράμαν. Αλλά κατά βάθος πειραζόμουν, τόσο πολύ μάλιστα που γι' αυτό ώρες ώρες φκάλλω αποθημένα στα 34 μου!!! Αν δεν τελείωσε η έκθεση Pls πήγαινε... αν τέλειωσε .... κρίμα :(

    ReplyDelete
    Replies
    1. Νομίζω την παρηγόρησε ότι της υποσχέθηκα που θα πάμε σε μια εκδήλωση που θα τραγουδήσει (ελπίζω μακριά που το μικρόφωνο).

      Delete
  9. Τα παιδιά -αργά ή γρήγορα- εκτιμούν την ειλικρίνεια και ναι, ξεχνάνε πολύ πιο εύκολα από τους μεγάλους. Συνεπώς μη νιώθεις καμία τύψη, το πόσο καλή μαμά είσαι το ξέρουν απο πάααρα πολλά άλλα πράγματα Φιλάρες :)

    ReplyDelete
  10. αν θελεις μπορεις να πεις της δασκάλας να κανετε μια εκθεση στο παρκο. θα την δουν και πιο πολλοί. στο τελος θα γινετε και φιλες...

    ReplyDelete
  11. Έπρεπε να πάεις στην έκθεση. Τα άλλα ούλλα εν κουβέντες για να νιώσεις εσύ καλύτερα που δεν πήγες.

    Μην με παρεξηγήσεις. Δεν αμφισβητώ ότι είσαι καλή μάνα, απλά το γεγονός ότι αφιερώνεις ποστ για το θέμα, μάλλον δείχνει ότι νιώθεις άσχημα που δεν πήγατε στην έκθεση τελικά. Το γυμναστήριο εν κάθε βδομάδα, η έκθεση εν μια φορά το χρόνο. Γυμναστήριο-Έκθεση με έργα του παιθκιού μου 0-10000.

    So next time, ακόμα και αν πιστεύεις ότι η κόρη σου δεν είναι ταλεντάρα, πριν γίνεις ο πρώτος αυστηρός κριτής της, μοιράσου τον ενθουσιασμό της και στήριξε την. Μεν το παίζεις κουλ σαρκαστική ρεαλίστρια, είσαι η μάνα της τζαι θέλει να της λαλείς πόσο καλή είναι τζαι να πηαίνεις στις εκθέσεις της.

    Τζαι κανένας δεν εκτιμά την ειλικρίνεια. Κανένας όμως. Ούλλοι θέλουν να τους λαλούμε μόνο τα καλά.

    ReplyDelete