Monday 3 November 2014

Ανέβα στο τραπέζι μου κούκλα μου γλυκιά



Κάποτε πίστευα ότι είμαι ένας καλόβολος άνθρωπος που δέχεται ευχάριστα τις αλλαγές. Κάποια μέρα κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και αποδέχτηκα το γεγονός πως ούτε καλόβολη είμαι, ούτε συμβιβάζομαι εύκολα.

Είμαι ανοικτή στο να δοκιμάζω νέα πράγματα, στο να ακούω καινούριες ιδέες, στο να γνωρίζω καινούριο κόσμο.

Αλλά καθόλου δεν ανέχομαι να κάνω πράγματα που δεν μου αρέσουν.

Και για να καταλάβετε για ποιο πράγμα μιλώ, ήμουν το Σάββατο σε ένα πάρτι. Ο χώρος όμορφα διακοσμημένος, υπήρχε μπόλικο αλκοόλ (σε ευχαριστώ Θεέ μου), ωραίο φαγητό και υπήρχαν και δυο τρεις με τους οποίους μπορώ να κόψω καμιά κουβέντα.

Εδώ ανοίγω παρένθεση για ένα fashion update. Το λοιπόν κοπέλες. Αν θέλετε να είσαστε in φέτος το χειμώνα προμηθευτείτε μαύρο, δερμάτινο, εφαρμοστό κολάν, μποτάκια μέχρι τους αστράγαλους άντε και λίγο παραπάνω και διάφανη, ριχτή μπλούζα από πάνω. Εναλλακτική πρόταση, αντί του κολάν κοντή φούστα. Παίζει πολύ ως ντύσιμο. Για ολοκληρωμένο λουκ, εμ μα έτσι θα σας άφηνα, ένα ύφος μοιραίας και το μαλλί μπούκλες να ανεμίζουν.

Επιστρέφουμε σοτ θέμα μας. Η μουσική όμως ήταν ένα δράμα. Η τελευταία φορά που άκουσα τέτοια μουσική ήταν ότανμε έσυραν προ αμνημονεύτων ετών στο Ερωτικό. Ναι, τόοοοοοσο παλιά. 

Ειλικρινά, κάθε κύτταρο του εγκεφάλου μου διαμαρτυρόταν για το μαρτύριο. Το τσιφτετέλι σε όλο του το μεγαλείο. Παλιά, νέα τραγούδια ο DJ τα σέρβιρε, χωρίς διακρίσεις. Και φυσικά δώστου να χορεύουν, να λικνίζονται οι υπόλοιποι και να περνούν ωραία. Και πολύ καλά έκαναν, άλλωστε.

Το συγκεκριμένο είδος μουσικής, ανέχομαι να το ακούσω μέχρι πέντε λεπτά. Μετά, το νευρικό μου σύστημα κλονίζεται και ο νους μου συγκλονίζεται. Oh boy αν δεν μου θύμιζε τραγούδι θα έλεγα ότι είμαι κοντά στο να γράψω ενα λαϊκό τραγούδι...

Θα μπορούσα να συμβιβαστώ και να περάσω καλά. Μου ήταν αδύνατο. Η τρίτεκνη η φίλη μου, για παράδειγμα, θα έβρισκε τρόπο να διασκεδάσει. Εγώ με τίποτα. Και παρόλο που αγαπούμε την εορτάζουσα, σηκωθήκαμε και φύγαμε, γιατί ούτε ο Μοτορτζής άντεχε πολύ τη μουσική.

Έτσι, πήγα σπίτι έκαμα 1000 μετάνοιες μπροστά από το CD του Armin και του Guetta και υποσχέθηκα ποτέ ξανά.

Και σκέφτομαι ότι μπορεί να έχασα μια ευκαιρία να περάσω καλά. Αλλά από την άλλη η ζωή είναι μικρή για να κάνουμε τέτοιου είδους συμβιβασμούς.

30 comments:

  1. Επειδή στον γάμο μου μόνο με λαϊκοποπ 80ς-90ς θα την βγάλουμε, ετοιμάστου ψυχολογικά από τώρα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μας. μεν λαλείς μου. γάμος μας :)))

      Θα το ανεχτώ για χατήρι σας. αλλά ενόμιζα ότι θα ακούγαμε Λάμπη, Λιβεριάτο και άλλα παρόμοια.

      Delete
    2. Ο γάμος μας, έχεις δίκαιο. Εννοείται θα ακούσουμε και Λάμπη. "Μπαμ και κάτω, έτσι απλά μωράκι μου φευγάτο!" τσιφτετέλι με τα όλα του.

      Delete
  2. Μάνα μάνα omg!!! Είσαι μέσα στο νου μου! 'Εζησα ουκ ολίγες φορές παρόμοια εμπειρία! Βασικά δύο πράγματα με κάμνουν να ξενερώσω σε ένα πάρτυ, να μεν υπάρχει ένα πλάσμα που να κόψω καμιά κουβέντα του χαιρκού και η κακή μουσική! Νευριάζουν με απίστευτα τα χωρκατοτράουδα που ακουν οι πλείστοι Κυπραίοι αλλά δικαίωμα τους να τα ακουν, όμως όταν είμαι αναγκασμένη να τα ακούω κι εγώ και να τραυματίζονται τα ώτα μου σηκώνομαι και φεύγω έστω και αν κάμνει πάρτυ η κολλητή μου! Χαλά όλη μου η διάθεση όταν τα ακούω ρε παιδί μου! Έλεος με την μπουζουκόκατασταση που υιοθετήσαμε που τους καλαμαράες!

    ReplyDelete
    Replies
    1. oh boy. Παλιά το ζούσα πιο έντονα. ε τώρα επειδή αραίωσαν πολλά οι έξοδοι αραίωσε και το μαρτύριο χαχαχαχα.

      Delete
    2. Αγαπητή ανώνυμη, τι εννοείς υιοθετήσαμε που τους καλαμαράδες; Οι Κυπραίοι δηλαδή είχαν δικήν τους ποπ μουσική και οι καλαμράδες έφταιξαν. Ό,τι και να ακούς, από κάπου το υιοθέτησες. Δεν υπάρχει κυπριακή μουσική, εκτός κι αν αναφέρεσαι στην παραδοσιακή. Εν πάση περιπτώσει, πιο φυσικό μου φαίνεται να ακούμε μπουζουκοτράγουδα, παρά τα ξένα που ως γνωστόν, δεν τα είχαμε και στο χωριό μας.

      Delete
    3. Έλεος με τους σνομπ, που ότι δεν τους αρέσει είναι "χωρκατιλλίκκι" (Δεν αναφέρομαι σε εσένα Μάνα).

      Delete
    4. Αντίχριστε, σωστός όντως δεν υπάρχει κυπριακή ποπ αρα απο κάπου έπρεπε να υιοθετήσουμε κάποια μουσικά γούστα, απλώς επισημαίνω οτι εν ήταν ανάγκη να το πιάσουμε που τους καλαμαράδες αλλά που κάποιους άλλους πιο πολιτισμένους λαούς ή έστω με άλλες συνήθειες που το να θεωρούν την υπέρτατη διασκέδαση και την υπέρτατη καταξίωση που το να παν να τα σπάσουν στα μπουζούκια! όπως και να χει εκπλήσσομαι που εσύ ενας εθνικόφρων που φυλάς θερμοπύλες επικροτείς την υιοθέτησει τουρκογύφτικων αμανέδων! Και εν τω μεταξύ για να μεν εξάπτεσαι εν αναφέρομαι στην Βίσση την οποία θεωρώ cult αξία και λατρεύω αλλά για τους εκκολαπτόμενους χωρκατοτραγουδιστές όπως παντελίδης κτλ κτλ.

      Delete
    5. This comment has been removed by the author.

      Delete
    6. Δεν εξάπτομαι, ούτε καυγαδίζω. Λες τη γνώμη σου, τη λέω κι εγώ. Και μην θεωρείς ότι επειδή μου αρέσει η Βίσση ορκίστηκα σωτήρας της και κατασκοπεύω τι ακούει ο καθείς στα μπλογκς για να τον βάλω στη θέση του. Ο καθένας ό,τι θέλει ακούει, ολίγον με ενδιαφέρει.

      Παρόλα αυτά, να ξεκαθαρίσω ότι το λαϊκό ελληνικό τραγούδι δεν είναι απαραίτητα 'τουρκοαμανέδες' όπως λες. Λαϊκό είναι και το χασάπικο και το συρτάκι που είναι αμιγώς ελληνικοί ήχοι. Αλλά αφού επικεντρώνεσαι στους τουρκο-αμανέδες, να σε πληροφορήσω ότι το τσιφτετέλι είναι καθαρά λιβανέζικος χορός, οι Τούρκοι τον οικειοποιήθηκαν και τον παρουσιάζουν ως δικόν τους, όπως κάνουν με όλα τα πολιτιστικά που έκλεψαν διά μέσου της βάρβαρης ιστορίας τους. Η Σακίρα ας πούμε, που χορεύει το απόλυτο τσιφτετέλι, είναι μισή λιβανέζα και όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ξεκαθαρίζει την καταγωγή του χορού που χορεύει στα σόου της.

      Επίσης, κανένας δεν θεωρεί καταξίωση τα μπουζούκια. Αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο μέσος Κυπραίος γαλουχήθηκε με Βιβάλντι και ξαφνικά του έφταιξαν τα μπουζούκια. Λαός που έχει για εθνικό μουσικό όργανο τον αυλό, κοινώς το πιθκιάβλι, δεν δικαιούται να θεωρεί κακή συνήθεια τα μπουζούκια. Κατά τα άλλα, άμα θέλετε να ακούτε όπερες, οπερέττες επηρεασμένοι από τους "πολιτισμένους", εγώ επικροτώ, εγκρίνω και επαυξάνω. Άλλωστε ένας λαός που το πιο κοντινό σε μέγαρο μουσικής που διαθέτει είναι το Παβίλιον, δικαίως οικτήρει τους καλαμαράδες.

      Όσο για τον σνομπισμό, έχω να πω ότι ένας πραγματικός σνομπ ουδόλως θα καθόταν εδώ να απαντά στον κάθε αμφιβόλου ποιότητος ανώνυμο , οπότε δεν θεωρώ ότι η μομφή πάει σε μένα. (Θεωρώ ότι ο πρώτος ανώνυμος είναι διαφορετικός από τον δεύτερο, αλλά βρείτε εσείς ποιος είναι ποιος και μοιραστείτε απαντήσεις).

      Delete
    7. Αγαπητη ανώνυμη
      εν το κατάλαβα τούτο.Δλδ το σκυλλάδικο το ξένο έσιει επιπεδο ενω το δικό μας όι.
      ΑΜΑΝ ΕΝΣΚΥΛΛΑΔΙΚΟ είνα σκυλλάδικο όπου τζι αν τό βρεις.Εχουμε την καλύτερη μουσική που έτσι στίχο ΔΕΝ μπορείς να το βρεις σε αγγλικό τραούδι αλλα άμαν ο άλλος εν ακούει Θεοδωράκη , Μαρκόπουλο Μικρούτσικο Λοίζος κτλ. εν του φταίει το ελληνικό πεντάγραμμο.

      Και για να χω και καλό ρώτημα ποιο εν το επίπεδο? Η Αντέλ η Σπίαρς όξα η γκακα?

      Delete
  3. Έχω την άποψη (μπορεί και να είμαι λάθος) ότι τα πετυχημένα πάρτι γίνονται με αυτούς που γνωρίζουμε καλά πως περνάμε όλοι μαζί σε ένα πάρτι, από προηγούμενη εμπειρία. Βάσει αυτού, κάνω πάρτι μόνο με συγκεκριμένα άτομα κι ο σκοπός (που είναι ιερός και πετυχαίνει πάντα) είναι ένα εκτονωτικό γλέντι μέχρις εσχάτων, με τη μουσική που ξέρουμε μεταξύ μας ότι μάς απογειώνει! Αλλιώς, κάθε άλλο πάρτι, πάντα κρύβει την παγίδα του βαρετού. Φιλούθκια :))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σωστή επισήμανση. Με την παρέα σου περνάς καλά παντού.

      Delete
  4. Ε τώρα εξηγούνται όλα. Είναι που δε φορούσες και συ το πέτσενο σου χρυσή μου, γι΄αυτό δεν μπορούσες να λικνιστείς αναλόγως του ρυθμού. Σου 'φταιξε σου τάχα μου τάχα μου η μουσική.

    Γιατί ρε Μάνα δε μου ζήτησες να σου δώσω το φιδέ πουλόβερ του Στυλ να πάει πάσα κακό;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Α ρε γαμώτο έχασα την ευκαιρία να λάμψω. με το φιδέ πουλόβερ εκτός του ότι θα έφκαλα μαλαζαβράγκα που τη ζέστη, σίγουρα θα ήμουν το θέμα συζήτησης.

      Delete
  5. Σε ένα πάρτι μπορώ να ακούσω τα πάντα και να περάσω καλά, όσο σκυλολαϊκούρες και να είναι. Το ρίχνω στο χαβαλέ και όλα οκ.
    Το πιο ανεξήγητο και εξωφρενικό για μένα είναι ότι υπάρχει κόσμος που τα ακούει τούτα και εκτός νυχτερινής διασκέδασης μετά ποτού πχ στο αυτοκίνητο μέρα μεσημέρι.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Α μανούλα μου, εν για κάτι συγγενείς μου που το λαλείς τούτο είμαι σίγουρη :)))

      Delete
  6. απορώ πως μπορεί κάποιος να τα ακούει, ειδικά οι στόιχοι τους όλο νόημα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. λες τζαι η μουσική πάει πίσω....

      Delete
  7. έλα πάρε κόσμε εδώ τα καλά session electro swing

    ReplyDelete
  8. τι εννοείς Μάνα; Άμαν είπεν ο Ντι Τζει "όλα τα μωρά στην πίστα" εσύ εσηκώθηκες τζιαι επήες σπίτι σου;!

    Είμαι μαζί σου. Έκαμες την υποχρέωση σου, έδωκες την παρουσία σου. Έννεν ανάγκη να υποφέρεις τα τσιφτετέλια (τα οποία πρέπει να υπάρξει ανώτατη διάρκεια που θα επιτρέπεται να παίζουνται ανά event).
    Ναι, είμαι σνομπ. Εν μου αρέσκουν. Ούτε η κουλτούρα που τα συνοδεύει. Μπουουουου

    ReplyDelete
    Replies
    1. επικροτώ την πρόταση για ανώτατη διάρκεια στα τσιφτετέλια. δεν ξέρω αν είμαι τζαι εγώ σνομπ (μάλλον είμαι). εν τα μπορώ. υπάρχουν λαϊκά τραγούδια που μου αρέσουν, ο Γιάννης ο φονιάς που χου. η μουσική σκυλάδικου όμως όχι.

      Delete
  9. Δεν ξέρω το Ερωτικό, και ο όρος "τσιφτετελι" δεν αρκεί για να καταλάβω τι τελικά ακούσατε!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σκυλέ μουσική ακούσαμε.

      Delete
  10. απαναήμου, σε καταλαβαίνω απόλυτα. αν εγκλωβιστώ σε έτσι φάση κατεβάζω τα μούτρα μου τζαι φεύγω σαν την κυνηγημένη!! δεν μπορώ να κάμω αλλιώς!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ήμουν ευγενική χα χαχαχα δεν κατέβασα τα μούτρα μου. αλλά που τη βιασύνη μου να φύγω εκουτσούφλησα τζαι έπεσα χαμε :)

      Delete
  11. περασα να σε καλημερισω καλη μου!

    ReplyDelete
  12. Τελικά αγαπητή Μάνα θα συμφωνήσω μαζί σου όχι ως προς το γεγονός αλλά ως προς το timing που γίνεται αυτό το shift που περιγράφεις στον τίτλο σου. Προνόμια, δικαιώματα, απολαύσεις, αυτοπροσδιορισμούς και τα συναφή μπορούν μερικές φορές να χαλκεύσουν αρνητικά ακόμα και εξαιρετικά πράους ανθρώπους. Προφανώς και δεν αναφέρομαι στο γλέντι, σε μία γιορτή μιας και τώρα που έρχονται Χριστούγεννα και χειμώνας στην πραγματικότητα καλούμαστε να απολαύσουμε όχι το υπερκαταναλωτικό πρότυπο αλλά απλά όμορφες στιγμές με καλή παρέα. Η Δοκησίσοφη γνωρίζει αυτοπροσώπως τη Νεράιδα??? Τι παίζει στη μπλογκόσφαιρα παρασκηνιακά??? Μάνα μου τα!!! Πάσο, όταν δεν έχεις τη διάθεση ή δεν βρίσκεσαι στην ανάλογη κατάσταση δεν το κάνεις. Προσωπικά κι εγώ θα απολάμβανα πχ το αλκοόλ, αλλά να ανέβω σε τραπέζι πρέπει να είναι εξαιρετική κατάσταση. Όχι το πως και το πότε αλλά το ποιος...Τώρα θα μου πεις άμα δεν μου αρέσει κάτι?? Νομίζω πολλοί από εμάς μερικές φορές μεροληπτούμε υπέρ άλλων σεναρίων χωρίς να σημαίνει ότι θα πιέζαμε τον εαυτό μας για να βγούμε από το αδιέξοδο! Κι έτσι ο χρόνος κυλάει, περισσότερο ή λιγότερο μοναχικά, χωρίς κινήσεις και αποφάσεις ή με καταστάσεις που δεν μας κάνουν να αναθεωρούμε χρόνιες ιδεοληψίες και παθογένειες! Σε κάθε περίπτωση η απάντηση βρίσκεται μέσα σου. Πχ στο λέω απλά. Εμφανίζεις στο ημερολόγιό σου άνω των 480000 προβολές. 15 άτομα από αυτά να είχες φίλους ξεχωριστούς ξέρεις τι ωραίο θα ήτανε? Μιλάμε για στατιστικά, λέει κάποιος έχω 260 επισκέψεις το μήνα. Στο χρόνο πάνω, 20 άτομα από την άθροιση να τα είχες ως φίλους κολλητούς στους οποίους θα εκδηλώνεσαι και θα εκφράζεσαι, μπορεί και να είχε αλλάξει το σκεπτικό σου και η προοπτική σου, υπέρ της κοινωνικής και όχι μόνο επαγγελματικής ζωής! Να γιατί τα μπουλούκια για ένα εξωτερικό και ήρεμο παρατηρητή δεν είναι αποκαλυπτικά. Είναι απλά το τι σου προσφέρεται και το τι καλλιεργείς και το τι γεύεσαι να το πω απλά! Σίγουρα απόσο σε γνωρίζω δεν είσαι ο άνθρωπος που αρνείσαι τον καφέ, την παρέα, τη φιλία. Όμως σήμερα θέλω επιμονή για διέξοδο και όχι αδιέξοδο! Ο άνθρωπος δεν ζει ούτε από τα νούμερα, ούτε από τα trailer, ζει από την παρέα και τον πολιτισμό. Καλό σας βραδάκι!!

    ReplyDelete