Wednesday 12 November 2014

In the name of the father



Η 13η Νοεμβρίου είναι σχολική αργία. Γιορτάζει ο Αρχιεπίσκοπός μας Αθυρόστομος (no way να τον αποκαλέσω ποτέ Χρυσόστομο) και η Παιδεία βαρά απουσία.

Για ποιο λόγο να γιορτάζουμε την ονομαστική Αρχιεπισκόπου δεν το κατάλαβα ποτέ. Όπως δεν κατάλαβα ποτέ γιατί κανένας δεν κάνει κάτι για να καταργηθεί. Προφανώς τον φοβούνται εκεί στο υπουργείο Παιδείας.

Το θέμα μου, όμως δεν είναι ο Αρχιεπίσκοπος.

Εγώ έβαλα άδεια για αύριο. Φέτος δεν αξιοποίησα όλη μου την άδεια και έτσι έχω ευχέρεια.

Ευκαιρία, σκέφτηκα, να περάσω λίγο χρόνο με τις μικρές χωρίς την καθημερινή πίεση που έχουμε. Θα πάμε σούπερμαρκετ με την ησυχία μας, θα πάμε καμιά βόλτα, ίσως και στο πάρκο. Θα περάσουμε  σούπερ ντούπερ.

Στην ίδια θέση μαζί μου είναι αρκετοί γονείς. Και παρατήρησα ότι στο γραφείο θα απουσιάσουν και δύο άντρες συνάδελφοι ακριβώς για τον ίδιο λόγο.

Σημείωση ότι πρόκειται για νεαρούς, λίγο πιο μικρούς από μένα. Η γυναίκα τους, θα πάει στη δουλειά και θα απασχολήσουν αυτοί τους κανακάρηδες τους.

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια δεν υπήρχε περίπτωση να δεις άντρα να πιάνει άδεια για αυτό το λόγο. Τουλάχιστον, εγώ δεν άκουσα, κανένα να το κάνει.

Η δική μου η γενιά συμπεριφέρεται διαφορετικά. Μπορεί να είναι λόγω συνειδητοποίησης ότι το να είναι κάποιος γονιός είναι ρόλος που μοιράζεται εξίσου. Μπορεί να είναι επειδή οι γυναίκες δίνουν όλο και μεγαλύτερη σημασία στη δουλειά τους, στην καριέρα τους, όπως θέλετε πέστε το. Μπορεί να είναι και λόγω κρίσης, ανησυχούν για τη δουλειά τους και έτσι μοιράζονται τις άδειες που αφορούν τα παιδιά, για να μην βαρύνεται μόνο ο ένας γονιός. Μπορεί οι ίδιοι οι πατεράδες να ανακαλύπτουν πόσο ωραίο είναι όταν είναι κοντά στα παιδιά τους.

Δεν είναι το μόνο σημάδι ότι κάτι αλλάζει. Ο τρόπος με τον οποίο είναι γονείς οι άντρες μας, δεν έχει και  πάρα πολλά κοινά σημεία με τον τρόπο που ήταν γονείς οι πατεράδες μας και σίγουρα πολύ λιγότερα με τον τρόπο που ήταν γονείς οι παππούδες μας.

Ευτυχώς, το πρότυπο του αυστηρού πατέρα φαμίλια, ή του οικογενειάρχη κουβαλητή ξεθωριάζει. Όχι ότι και σήμερα δεν υπάρχουν πατέρες που θεωρούν γυναίκεια δουλειά το να ασχοληθούν με τα παιδιά τους. Όμως, καθώς περνά ο καιρός γίνονται όλο και λιγότεροι.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα έρθει μια μέρα που μητέρα και πατέρας θα γίνουν το ίδιο πράμα. Ο κάθε γονιός έχει το δικό του κομμάτι στην ανατροφή των παιδιών του. Η μάνα είναι μάνα και ο πατέρας είναι πατέρας. Κάθε ομοιότητα με τη φράση η Ομόνοια παίζει σαν Ομόνοια, είναι τυχαία.

Βλέποντας πόσο ωραίο, αν και δύσκολο είναι το να περνά χρόνο κανείς μαζί με τα παιδιά του, είναι κρίμα για ένα γονιό να χάνει όμορφες στιγμές.

Άλλωστε, πόσο χρόνο έχουμε μαζί τους; Δέκα, δεκαπέντε, άντε είκοσι χρόνια στην καλύτερη των περιπτώσεων. Μετά θα πάρουν το δρόμο τους.


9 comments:

  1. Έχεις δίκιο. Κι εμείς έτσι μεγαλώσαμε το παιδί μας, οι δυο μας χωρίς τρίτους, με διαφορετικά ωράρια ο καθένας για να κρατάμε το παιδί εναλλάξ. Μα πιο πολύ δίκιο έχεις για το πόσο γρήγορα περνά ο καιρός που μεγαλώνουν και φεύγουν... :(( Τα φιλιά μου :)

    ReplyDelete
  2. Εδημιούργησε μου ένα πολλά ωραίο αισιόδοξο/θετικό συναίσθημα το ποστ σου!!! Έχεις δίκιο. Κι ο Mr Hyde έτυχε να πιάσει άδεια να μείνει με το αστέρι επειδή εν μπορούσα εγω. Εν απόλυτα φυσικό. Εχτές συγκεκριμένα ερώτησε με η Σριλανκεζούα που φέρνω και καθαρίζει μου αν κλαίει το αστέρι άμα πηέννει μόνη της καπου με τον παπά της. (Έπιασε την ο Mr Hyde και εφύγαν για να καθαρίσουμε απρόσκοπτα εμείς). Και λαλώ της όι γιατί να κλαίει. Ε λαλέι μου στη Σρι Λάνκα τα μωρά σε έτσι ηλικίες εν κάμνουν διχα της μάνας. Αποκλείεται να τα απασχολήσει ο παπας. Ο παπας δουλεύκει και η μάμα εν με τα μωρά. Εν γίνεται διαφορετικά. Τζιαι εσκέφτηκα τζείνη την ώρα ότι παλιά τζιαι δαμέ έτσι ήταν τζιαι όντως εν πολλά ωραίο που αλλάξαν σιγά σιγά τα πράματα.

    ReplyDelete
  3. no way να τον αποκαλέσω ποτέ Χρυσόστομο

    You just did!

    ReplyDelete
  4. Αγαπώ σε για τα τραγούδια που μου βάζεις στο τέλος.

    Επίσης, με πατέρες φαμιλιες, με αυστηροί ενι, αλλα ΠΑΛΕ άδεια δε βάλλουν μερικοί μερικοί γκρρρρρ.

    ReplyDelete
  5. ααα δεν το ηξερα για σημερα! περιεργη γιορτη οντως

    ReplyDelete
  6. Ο παπάς μου δεν είχε την πολυτέλεια, αλλά η μάμμα είχε την. Αλλιώς δεν θα έφκαινε το πρόγραμμα.
    Για μένα εν αυτονόητο ότι αναλόγως των δουλειών έννα γίνονται και οι άλλες δουλειές μες στο σπίτι. αν δουλεύκει ο άλλος ως το μεσημέρι τζι εγώ ως τες 6, guess who be picking up the kid, driving him/her to private classes/friends, make sure they eat, styudy, play enough, who will cook and take care of the house chores.
    Εν λογικό νομίζω.
    Κάποια πράματα γίνονται μαζί, κάποια πράματα υποχρεωτικά έννα τα αναλάβει σε κύριο μέρος ένας που τους 2 και ο άλλος όποτε μπορεί. Όι μόνο το μωρό, αλλά πόσο μάλλον το μωρό!

    ReplyDelete
  7. Εμείς θα είμαστε η περίπτωση που λαλεί και η Μοοn. Ο δικός μου δεν έχει έτσι πολυτέλεια. Το βάρος δυστυχώς θα πέσει πάνω μου σε στυλ μονογονιού σχεδόν λόγω δουλειάς. Τυχεροί όσοι μπορούν να μοιράζονται τις ευθύνες και το πρόγραμμα των μωρών.

    ReplyDelete
  8. Αδίστακτος, η ιστορία του Βίκτορ Νιούμαν!!! Αγαπητή Μάνα, είπες κάτι που το κράτησα, ο τρόπος με τον οποίο είναι γονείς! Ας μιλήσουμε λοιπόν όχι για το γονεϊκό τρόπο αλλά για τον τρόπο που σκεφτόμαστε να χτίσουμε τη ζωή μας σήμερα και κάποιοι από εμάς να μοιραζόμαστε τη ζωή μας με ανθρώπους που αγαπάμε. Ας μιλήσουμε για το πως ξεκινούν να διαμορφώνονται όλα αυτά μέσα από λέξεις! Ας μιλήσουμε για συσχετισμούς λέξεων!!! Αγάπη, φαγητό. Γάμος, Οικονομική Αυτονομία. Σπουδές που έκανα και με έσωσαν από τη μυθομανία. Συσχέτιση που από τη μία υπάρχει, υπάρχουν κάποια κριτήρια, από την άλλη όμως συσχέτιση που δεν υφίσταται. Τι δουλειά έχει ο έρωτας με τα χρήματα. Ή μήπως εκφράζουμε την αγάπη μας με το φαγητό? Κι όμως, μας αρέσει να το απολαμβάνουμε με μία ωραία κοπέλα, συμβαίνει σε παρέες. Στις λέξεις υπάρχουν ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ. Αποστάσεις και σπιτικά που χτίζονται λιθαράκι λιθαράκι ακριβώς όπως μία επιχείρηση. Η διεύρυνση της οπτικής, ένας κύκλος με διάμετρο 5 δεν μπορεί ξαφνικά να αποκτήσει διάμετρο 100. Πρέπει να πάει 20, μετά 40, μετά 60, μετά 85, μετά 95 και μετά 100! AVATAR μέσα από τα οποία αφηγούμαστε, διηγούμαστε, δεν πολεμάμε! Καθόλη τη διάρκεια αυτής της πορείας χρειάζεται και λογική και κρίση αλλά και καλή καρδιά, ακόμα και όταν αντιμετωπίζουμε σκοτεινή ύλη ή κάτι το μεταφυσικό. Συσχέτιση που κόβεται. Ακόμα περισσότερο όμως είναι η ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ που μας βοηθάει στο συνειρμό. Τι δουλειά έχει ο γάμος με την οικονομική αυτονομία? Υπάρχει και δεν υπάρχει. Να το κακό αλλά και το καλό της συσχέτισης, ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ, ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ. Πάντοτε ο εγκέφαλος λειτουργούσε με κάποια Μαθηματικά έστω και αν αυτό γίνεται εν αγνοία των ανθρώπων, ΘΕΟΣ. Χρειαζόμαστε πίστη. Με ποια λογική γράφουμε? Εσύ είναι πολύ αξιόλογη κοπέλα και πολύ καλοσυνάτη ψυχούλα!! Σκαλοπάτια. Απλώνουμε το πόδι μας στο επόμενο. Απλώνουμε το χέρι μας για να χτίσουμε μία γέφυρα!! Σε κάθε περίπτωση σου εύχομαι καλή εβδομάδα, αύριο είναι η επέτειος του Πολυτεχνείου και ευκαιρία για να σκεφτούμε σοβαρά όλοι μας!! Καλή συνέχεια σου εύχομαι!

    ReplyDelete
  9. Αγαπητή Μάνα, μόνο στο δικό σου και όχι στης Εύας μεταφέρω το Δοκησίσοφο παιχνιδάκι μου!
    Αγαπητή Εύα, προσπαθώντας να πλησιάσω έστω και κάποια ψύγματα λύτρωσης, σήμερα θα σου πω πολλά! Βλέποντας τη συγγραφική σου δραστηριότητα, επιστήνοντας την προσοχή σου στο Facebook στα ημερολόγιά μου μα ακόμα περισσότερο στο Forum, η ιδέα του δεύτερου Administrator με γεμίζει χαρά και χαμόγελο! Χαλάρωσε, μιας και τυπικά τα κείμενα πρέπει να είναι Αγγλικά και μου δόθηκε η εντύπωση ότι από αυτό που μου είχες πει, ίσως τα δικά σου να μην είναι τελειοποιημένα, χαλαρά! Δεν είναι του παρόντος, ξεκινάω μόνος μου αλλά θα χαιρόμουνα να είχα κάποιους διαδικτυακούς φίλους Administrator! Χαλαρά, μελλοντικές πάντοτε σκέψεις!!! Τώρα θα χρησιμοποιήσω τη δική μου φωνή σε ένα Δοκησίσοφο παιχνιδάκι. Έχουμε και λέμε λοιπόν, συσχετισμοί λέξεων, μπορείς να μπεις και στη Μάνα να διαβάσεις τα ανάλογα ;) Η ΠΟΡΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΙ. Η δραστηριότητά μου ξεκίνησε στα ημερολόγια το 2007 από μπλογκοπαρέα! Και βάζω τον εαυτό σου στη θέση μου! Έχεις δει πως σου μιλάνε, έχεις δει τι σου γράφουν, τα διαβάζεις όλα με πάθος, ή ρώτησες αυτούς που σε διαβάζουν επί τροχάδι αν γνωρίζουν το τάδε ημερολόγιο και τι γράφει σε ένα κείμενο στην τρίτη παράγραφο στην 5η γραμμή, στο σημείο που αποφάσισες να συσχετιστείς μαζί του και σου είπαν μπράβο, το έλεγξα κι εγώ! Έρχομαι στα λόγια σου παράπλευρη θλίψη, θέλεις να μάθεις στα παιδιά σου το λάθος από το σωστό. Γενέθλια? Πολυτεχνείο? Να σου πω να σου ζήσουν? Ανακατεύουμε ανθρώπους που αν και ξεχωριστοί, τους μιλάς, τους εξηγείς, έχεις ένα μεταφυσικό φόβο και τρόμο στο να επαληθεύεις και να αισθάνεσαι άνετα με τα γραπτά σου και την πραγματικότητά σου (και η δική μου φωνή ξαναλέω), όμως έρχομαι να ανατρέψω και να επικυρώσω άφοβα αυτό που σου είχα πει στο παρελθόν. Στην κβαντική φυσική έχουμε φιλτράρισμα και καλό είναι να φιλτράρεις ανεξαρτήτως αν στοιχειθετείται πείραμα? Διαβάζω τα ημερολόγια που διαβάζεις? Βλέπω αυτά που βλέπεις? Έχω τους δικούς σου φίλους? Έχεις δει τι μου γράφουν και τι μου λένε και γιατί εγώ στο σημείο εκείνο συσχέτισα? Στοιχειοθέτηση χαρακτήρων, Δοκησίσοφα, Η ΠΟΡΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΙ. Ξέρεις καμία πόρτα μάτι? Είναι και αν ναι πότε άδικο αυτό? Αν και μόνο αν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, ορθά και καλοπροαίρετα, ναι τότε είναι άδικο. Δεν είναι παρόν, φιλτράρουμε στο γάμο του καραγκιόζη, δεν είναι θέμα πειράματος, είναι "θέμα παρέας". Τώρα θα γυρίσεις και θα μου πεις, ενδιαφέρεσαι? Μετράει? Μακροπρόθεσμα ναι και εδώ μιλάμε μεταξύ μας. Έχει σημασία άραγε ποιος τι πότε γιατί? Έχει σημασία μία εσωτερική συνδεσομολογία? Σου γράφω, σου κάνω σχόλιο, μιλάμε, έρχομαι στο Βόλο. Να πότε μετράει και πότε όχι. Η ιδέα του Writer's PlayBook και των συνBloggers συγγραφέων Administrator είναι γοητευτική αλλά και λίγο μελό. Θέλω να το προσδιορίσω, σε κάθε περίπτωσηγ ελπίζω να φώτισα και εσένα και τον άντρα σου Δοκησίσοφα, Πολύτεχνείο χθες και σήμερα, οπότε θα σας αφήσω εδώ και θα σας ευχηθώ καλό βραδάκι και καλή συνέχεια!!!

    ReplyDelete