Tuesday 2 December 2014

Ο χρόνος που ποτέ δεν πιάνεται



Οι σκέψεις διαδέχονται η μια μετά την άλλη και εγώ να προσπαθώ να βάλω τη μέρα μου σε τάξη. Στο ραδιόφωνο αρχίζει να παίζει το Human των Killers.

Τις πρώτες φορές που το άκουσα το σνόμπαρα. Και μετά όπως συμβαίνει πολλές φορές κόλλησα μαζί του. Αν με πλήρωναν για κάθε φορά που έχω πατήσει το repeat ίσως και να μάζευα αρκετά λεφτά να πάω ένα ταξίδι να τους δω live. Δεν ξέρω πόσα hits έχει στο YouTube, πολλά είναι δικά μου.

Ακούω το τραγούδι, και στο μεταξύ αρχίζω και συλλογίζομαι ότι δεν είναι και τόσο καινούριο. Και μετά παθαίνω ένα μικρό πανικό όταν αντιλαμβάνομαι πως κυκλοφόρησε το 2008, δηλαδή πάνε το έχω και χωρίς υπολογιστική μηχανή μάλιστα, έξι χρόνια.

Αν με ρωτούσατε πότε το άκουσες για πρώτη φορά, χωρίς να σκεφτώ θα έλεγα πριν από δυο τρία χρόνια. Και όμως πέρασαν έξι. Το τραγούδι είναι λίγο μικρότερο από την κόρη Α και λίγο μεγαλύτερο από την κόρη Β.

Διαπίστωση που τη λέμε τόσο συχνά. Πόσο γρήγορα περνά ο καιρός ας πεθαίναμε αγκαλιά πριν τελειώσει ο τελευταίος χορός.

Δεν είμαι από αυτούς που κλαίνε και αναρωτιόνται που είναι τα χρόνια, ωραία χρόνια που ‘χες λουλούδια μες’ την καρδιά και πως δεν προλάβανε να ζήσουνε.

Δεν λέω, μπορώ να σκεφτώ ένα κατεβατό πράγματα που θα ήθελα να κάνω, αλλά είναι και ένας κατεβατός που προλαβαίνω και κάνω. Και πραγματικά μπορεί το βράδυ να καταλήγω τέζα, dead, ψόφια εντάξει το πιάσατε το μήνυμα, αλλά τουλάχιστον έχει κινηθεί το πράμα.

Παρόλα αυτά, ναι ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα. «Θα ήταν καλά οι άνθρωποι να ζούσανε για πάντα»; ρώτησε προχτές η ζουζούνα. Σκέφτηκα μερικά λεπτά πριν απαντήσω. Τελικά της είπα πως είτε θα ήταν καλά είτε κακά, το μόνο σίγουρο είναι πως η ζωή είναι μόλις 70, 80 χρόνια και για αυτό δεν πρέπει να την σπαταλούμε, αλλά να τη ζούμε.

Πάντως, όσο άνετοι και ικανοποιημένοι και να είμαστε με τη ζωή μας, τα σημάδια του χρόνου δύσκολα τα χωνεύουμε. Ανθρώπινη ματαιοδοξία; Μπορεί. Κοιτάζω τις ρυτίδες, τις αλλαγές στο σώμα μου, το ότι τις προάλλες δυσκολεύτηκα να ακουμπήσω τις πατούσες μου πάνω στο κεφάλι μου και πολλά άλλα και μου περνά από το μυαλό ότι θα ήθελα να τα αποφύγω.

Ο χρόνος περνά γρήγορα. Και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό.

23 comments:

  1. Οτιδήποτε συνέβηκε μετά το 2000 για μένα θεωρείται πρόσφατο. Για την μεγάλη μου κόρη που εν 11, παλιό θεωρείται ό,τι έγινε πέρσι.

    Το βιβλίο Why life speeds up as you get older του Douwe Draaisma εν που τα αγαπημένα μου γιατί καταπιάνεται ακριβώς με τούτο.

    Αξίζει να το διαβάζεις αλλά συνοπτικά λαλεί πως κυρίως εν θέμα εμπειριών όσο μεγαλώνουμε που κάμνουν τη ζωή μονότονη, δημιουργώντας τη ψευδαίσθηση ότι ο χρόνος περνά γρηγορότερα ή το ότι ένας χρόνος στα 40 είναι το 1/40 της ζωής, κλάσμα μικρότερο του 1/5 που αντίστοιχα είναι ένας χρόνος στα 5 σου. Όλα βέβαια μη αποδεδειγμένα επιστημονικά αφού είμαστε πολλά πίσω που το να καταλάβουμε τι πραγματικά σημαίνει χρόνος.

    Θέμα πολλά της μόδας μάλιστα, εκτός που το blockbuster interstellar ψάξε για το predestination, την καλύττερη time travel ταινία της χρόνιάς imo.

    Ωραίο άρθρο.

    ReplyDelete
    Replies
    1. εν όντως ωραία ταινία το Predestination. κ πολλά καλός ο Χωκ.

      Μάνα, το πρώτο πράμα που έκαμα μόλις εθκιέβασα το άρθρο ήταν να προσπαθήσω να ακουμπήσω τις πατούσες στο κεφάλι. εσταμάτησα μετά το πρώτο "κρακ" που άκουσα.

      Αρέσκει μου η προσέγγιση του Νίκου, πως ίσως εν η ρουτίνα που δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι περνά ο χρόνος γρήγορα.
      Τζιαι κάποιες φορές σκέφτουμαι τι κρίμα ένει που κάποτε φαίνεται μου πως ο χρόνος τρέχει τρέχει κ εν τον προλαβαίνω.

      Πάντα όμως εν ευτυχές ότι ο χρόνος κυλά. Γλήορα, αργά, βασανιστικά, εν έσιει σημασία. Το σημαντικό εν ότι τα πράματα κινούνται, αλλάσσουν. χωρίς χρόνο εν υπάρχει κίνηση. Τζιαι χωρίς κίνηση εν υπάρχει ελπίδα.

      Φαντάσου να εζούσαμε για πάντα, χωρίς τη σιουρκά του θανάτου. Πόσα πράματα ήταν να αναβληθούν; πόσες ανακαλύψεις εν θα εγίνουνταν ποτέ; σκέφτου νωθρότητα που εννα επικρατούσε, αν δεν είχαμε τα μικρά "κρακ" στην μέση να υπενθυμίζουν ότι ο χρόνος περνά.

      Delete
    2. παρά το ότι μου πήρε μερικά λεπτά κατάλαβα τι θέλεις να πεις για το χρόνο. νομίζω όμως πως η ρουτίνα κάμνει το χρόνο να περνά πιο αργά. εγώ τουλάχιστον όταν είμαι σε πρόγραμμα βαρκούμαι, ενώ αντίθετα όταν κάμνω διαφορετικά πράγματα περνά πιο γρήγορα.

      πως το είπε ο Αινσταιν; αν βάλεις μερικά δευτερόλεπτα το χέρι σου στο φούρνο θα σου φανούν ώρες. και αν είσαι με την αγαπημένη σου μερικές ώρες θα σου φανεί δευτερόλεπτα.

      Δεσποσύνη έκαμα προσπάθεια να επανέλθω τζαι να μπορώ να ακουμπώ τα πόδια μου στο κεφάλι μου. τζαι άκουσα τα κρακ αλλά συνέχισα :)))

      Delete
    3. Η πρώτη εβδομάδα στη δουλειά μετά τις διακοπές "περνά πιο αργά" από όσες ακολουθήσουν. Οι διακοπές σε μια ξένη χώρα που επισκεπτόμαστε για πρώτη φορά φαινομενικά διαστέλλουν τον χρόνο, ειδικά οι πρώτες μέρες. Αν μείνουμε εκεί περισσότερο "ο χρόνος επιταχύνεται".

      Βεβαίως εν ούλλα σχετικά όπως λαλείς, συμφωνώ. Π.χ. η αναμονή στην οδοντίατρο διαστέλλει τον χρόνο ενώ μια ολόκληρη μέρα στο φασούρι φεύκει βουρητή :)

      Delete
  2. Αθθυμούμαι που ήμουν δημοτικόν κάποιος συγγενής είshιειν μου πει ότι άμα ρέξω τα 10 ο χρόνος θα αρκέψει να περνά ούλλον τζιαι πιο γλήορα. Τζιαι όντως έτσι έγινεν. Αναρωθκιούμαι αν όταν γεράσω, που ουσιαστικά ξαναγίνεσαι πάλε "μωρόν", αν θα αρκέψει πάλε ο χρόνος να περνά πιο "αργά".

    ReplyDelete
    Replies
    1. λες ε? θα ήταν ενδιαφέρον να περνά ο χρόνος πιο αργά όταν γερνούμε.

      Delete
  3. χμ, το πόδι μου τζίζει πιο εύκολα στην τζεφαλή μου έτσι https://www.google.com.cy/search?newwindow=1&rlz=1C1GGGE_enCY438CY439&espv=2&biw=1366&bih=667&tbm=isch&sa=1&q=ballet+stretch+leg&oq=ballet+stretch+leg&gs_l=img.3...84134.84381.0.84578.4.4.0.0.0.0.0.0..0.0....0...1c.1.58.img..4.0.0.IYRMXh_kg08#facrc=_&imgdii=_&imgrc=wVycLvPhgJcvBM%253A%3BbvVGM5HdLISUnM%3Bhttp%253A%252F%252F0.tqn.com%252Fy%252Fdance%252F1%252FS%252Fr%252F2%252F-%252F-%252FLeghold.jpg%3Bhttp%253A%252F%252Fdance.about.com%252Fod%252Fstepsandmoves%252Fss%252FLeg_Hold.htm%3B267%3B400 παρά όπως λαλείς. βασικά όπως λαλείς εν έτζιζε ποτέ. (sorry βαρκ να το κάμω χάιπερλινκ ορ γουατέβερ)
    νομίζω που λές ότι τούτο εν που τα πιο συχνά μου θέματα συζήτησης. για μενα που γεννήθηκα το 86, ο χρόνος εσταμάτησε να περνά αργά κι ωραία το 2004. Ετέλειωσα το σχολείο, επήα για σπουδές, έπιασε η Ελλάδα το γιούρο, είχαμε ολυμπιακούς αθήνα 2004... πλέον το 2005 εν προχτές για μένα. τόσο γλήορα περνούν όλα. Μήνας μπαίνει, μήνας φκαίνει, αν δεν αλλάζαν τα πράματα και οι άνθρωποι γύρω μου εν θα χαπάριζα...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Φαίνεται η γυμνασμένη της παρέας νομίζω.

      εν τούτο που έλεγα τζαι του Νίκου, όταν μπλέξουμε στη ρουτίνα μας φαίνεται πως ο χρόνος περνά πιο άργά.

      Delete
  4. Ο χρόνος εν πάντα σχετικος με τον χώρο

    ReplyDelete
    Replies
    1. βεβαίως! τούτο εν πολλά συμπαθητικό.. παρακαλώ αγνόησε το "τι ταχυτητα του φωτος" :)

      Delete
    2. Περίμενε βρήκα και άλλο παράδειγμα σχετικό. είναι φρόνιμα τα τέκνα σου, θέλεις να διαρκέσει για πάντα η στιγμή, αρχίζουν τις μαλακίες και παρακαλείς πότε θα νυχτώσει να πάνε για ύπνο :)))

      Delete
  5. Εξαιτίας σου Μάνα παρολλίο να καταλήξω πρωτες βοήθειες:) φέρεις ευθύνη για την σωματική μου ακεραιότητα γιατί εμάχουμουν να δοκιμάσω να κάμω σπαγγάτ. Από οτι κατάλαβες απέτυχα.

    Άσχετο, σχετικό (???).Πρόσφατα η αδερφότεχνη μου με ρώτησε. Πόσα χρόνια ζούμε? Λέω της δεν ξέρω, δεν είναι για όλους το ίδιο. Και λέει μου πε μου στο περίπου. Και απαντώ όπως και εσένα 70 με 80 χρονια. Και λέει μου καλά η αδερφή μου που εν πιο μεγάλη μου (κατα 13 μήνες) εννα πεθάνει πιο γλήορα που εμένα? Και πριν να απαντήσω λέει μου όχι θέλω να πεθάνουμε μαζί!Προφανώς το θέμα του θανάτου εν ένα θέμα που απασχολεί πολλά μωρά. Κατα τα άλλα ωραίο κείμενο. Και η απάντηση που έδωσες στη ζουζουνα σου για την ζωή the best of the best. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή

    ReplyDelete
    Replies
    1. ξέρω τι φταίει, έπρεπε να κάμεις προθέρμανση πριν επιχειρήσεις την άσκηση.

      ρε το ίδιο πράμα είπε προχτές τζαι η μτσιά. Λαλεί μου αφού θα πεθάνουμε όλοι θέλω να είμαι με την αδερφή μου τζαι μετά που να πεθάνουμε.

      Delete
  6. Α ρε Χρόνε Αλήτη! Κάνε μου πως ζουζουνάεις! Ματαήλθες πετούμενο ζούδι! Μα εγώ πολύ σε αγαπώ! Θάνατος και Ζωή, Ζωή και Θάνατος, τι είναι ο θάνατος. Η μετάβαση από το μη αισθητό και υπάρχον στο υπάρχον και μη αισθητό, με άλλα λόγια στο τετραδιάστατο συνεχές. Εδώ υπάρχουν αντιφάσεις. Ακόμα και η ίδια η έννοια ψυχή έρχεται σε αντίθεση με την Κβαντική. Οι μισοί από εμάς λένε, Αθανασία ίσον Κβαντομηχανική! Στην πραγματικότητα το ότι η ψυχή είναι αθάνατη και βγαίνει εκτός σώματος είναι η φιλοσοφική και θρησκευτική εξήγηση που στερείται χειροπιαστής απόδειξης. Η ψυχή αν μπορούσαμε να αντιληφθούμε την ιατρική, την βιολογία, την ανθρώπινη φυσιολογία στην πραγματικότητα είναι διεργασίες του εγκεφάλου, αρχεία, σενάρια, δεν υπάρχει λοιπόν αθάνατη ψυχή. Κατά την κβαντική λοιπόν τα πράγματα είναι απτά, ακόμα και στα τελειότερα πειράματα δεν έχουν ανιχνευτεί σωματίδια πνεύματος! Η γνώμη μου δεν είναι απλώς τα νέα μαθηματικά και η νέα φυσική γιατί το ότι ο άνθρωπος δεν είναι αθάνατος δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει αιωνιότητα. Ο Θεός είναι αθάνατος, το Σύμπαν μερικά δισεκατομμύρια χρόνια, ο Χριστός, η Παναγία κλπ. Ούτε γνωρίζουμε που πηγαίνουμε μετά. Να σε ρωτήσω κάτι. Αν τα πράγματα ήταν τόσο απλά γιατί δεν έχουν αποκτήσει άλλου είδους δημοσιότητα και άλλου είδους βαρύτητα να τα μαθαίνουμε στα σκολιά μας και στα πανεπιστήμια και όταν πίνουμε κοκτέηλ στο καφέ, να λέμε είμαστε γαμάτοι. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν απαντήσεις. Ο άνθρωπος πολλά μπορεί να σκέφτεται για το Θεό, πολλές απορίες έχει, πολλά φαντάζεται αλλά απαντήσεις δεν θα πάρει. Είπα στη Δοκησίσοφη, Ο Θεός να λυπηθεί τις ψυχές τους!! Για μένα η αθανασία ίσως έχει να κάνει περισσότερο με το κατ εικόνα και ομοίωση απλά ως πιθανή ευκαιρία όχι δεδομένο, που όμως αλλάζει τελείως όλες τις ισορροπίες, επιστημονικές αντιφάσεις και ατασθαλίες, μία ενέργεια επομένως που ακόμα και αυτή καταστρέφεται, όχι εκ του μηδενός αλλά καταστρέφεται. Μία αόρατη και ίσως ασύλληπτη μορφή επομένως. Τίποτα σε τούτο τον κόσμο δεν μένει αμετάβλητο στον επόμενο. Όταν λέμε μη αισθητό, έχουμε μέτρο της μη αίσθησης? λέει κάποιος το τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο Σύμπαν. Πάει στο διάολο αυτό είναι μαθηματικά, δεν είναι ύλη, δεν είναι άνθρωπος που αν και τα Μαθηματικά είναι η αρχή των Πάντων, δεν κάνουν τίποτα από μόνα τους. Πόσο μάλλον δεν γνωρίζουμε το φυσικό φαινόμενο με το οποίο τα Ανώτερα Μαθηματικά αποκτούν υπόσταση, γνωρίζουμε φυσικά μεγέθη, μάζα, ενέργεια, αντιεντροπικούς μηχανισμούς και άλλα. Σκίζει η Μάνα απόψε, Μετά από Σένα το Χάος! Τα γαμάει η Νεράιδα. Παραλοϊσμένη πλέον ως συνήθως άνοιξε το μπαούλο της. Και βγήκαν οι Ακατονόμαστοι! Κάπου όμως μέσα στο Δοκησίσοφο παιχνιδάκι ακούγεται μία φωνή. Ήηηηρωωααααας! Τι να θέλει να μου πει?

    ReplyDelete
    Replies
    1. αφήνουμε στην πάντα την αθανασία μετά. εκεί είναι θέμα πίστης. η αθανασία επι της γης όμως θα ήταν σκέτο μαρτύριο. Εξαιρείται η Αθανασία του Κούντερα.

      Delete
  7. Γενικά το θέμα του θανάτου απασχολεί νομίζω τα μωρά σε έτσι ηλικίες. Η κόρη της κολλητής/κουμέρας πρόσφατα είχε θεματάκι με τούτο και η έννοια της ήταν αμπα και πεθάνει η γιαγιά. Τεσπα. Συμφωνώ μαζί σου. Περνά πολλά γλήορα ο χρόνος. Δυστυχώς. Εγώ που είμαι άνθρωπος του προγράμματος και της οργάνωσης θωρώ ότι περνά με ταχύτητες φωτός η ρουτίνα και αγχώνουμαι. Αγχώνουμαι για πράματα που εν προλαβαίνω να κάμω και για το χρόνο που θέλω να περνώ με αγαπημένα πρόσωπα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. νομίζω τούτο συμβαίνει με όλους μας. βουρούμε όπως τους πελλούς με αποτέλεσμα στο θέμα χρόνου με αγαπημένα πρόσωπα να νιώθουμε τύψεις γιατί δεν κάμνουμε τζείνο που θέλουμε.
      το θέμα όμως είναι ότι δυστυχώς λύση δεν υπάρχει. η δουλειά ώσπου περνά ο καιρός γίνεται πιο απαιτητική, οι κοινωνικές υποχρεώσεις αυξάνονται τζαι εμείς αγχωνούμαστε.

      Delete
  8. Τι να πει τζιαι ο ΙΤας ο καημένος που έφτασε το πλύμα των ρούχων στον ποταμό τζιαι τωρά δυσκολέφκεται να διαχειριστεί το πλυντήριο

    ReplyDelete
    Replies
    1. What? Δεν του πλένει τα ρούχα τζαι να τα σιδερώνει η οικιακή βοηθός;

      Delete
  9. Δεν έχω χρόνο να σου σχολιάσω, πάω να ζήσω. :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πάρε τζαι καμιά ανάσα μεν βουράς πολλά :)

      Delete
  10. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  11. Θερμοπύλες και Η προδοσία του Εφιάλτη!

    Η Μάχη των Θερμοπυλών διεξήχθη το 480 π.Χ. (παράλληλα με τη ναυμαχία του Αρτεμισίου) μεταξύ των Ελλήνων και των Περσών, κατά την δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα. Οι Πέρσες είχαν ηττηθεί στον Μαραθώνα δέκα χρόνια νωρίτερα, γι αυτό και ετοίμασαν μια δεύτερη εκστρατεία, αρχηγός της οποίας ήταν ο Ξέρξης. Ο Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός Θεμιστοκλής έπεισε τους Έλληνες να κλείσουν τα στενά των Θερμοπυλών και του Αρτεμισίου. Οι Πέρσες, οι οποίοι κατά τις αρχαίες πηγές είχαν εκατομμύρια άνδρες στρατό και κατά τις σύγχρονες εκατόν με τριακόσιες χιλιάδες άνδρες, έφθασαν στα στενά στις αρχές του Σεπτεμβρίου.

    Μετά από τέσσερις μέρες αναμονής, οι Πέρσες επιτέθηκαν, αλλά οι Έλληνες αντιστάθηκαν για δύο μέρες. Την τρίτη μέρα, ο Εφιάλτης οδήγησε τους Πέρσες πίσω από τους Έλληνες. Όταν το έμαθε αυτό, ο Λεωνίδας διέταξε την υποχώρηση των περισσότερων Ελλήνων - έμεινε στο πεδίο της μάχης με 300 Σπαρτιάτες, 400 Θεσπιείς, 400 Θηβαίους και ακόμα λίγους Έλληνες. Οι Πέρσες εξόντωσαν ολόκληρη τη δύναμη που έμεινε στο πεδίο της μάχης. Ο ελληνικός στόλος, αφού έμαθε τα νέα, αποφάσισε να απομακρυνθεί από το Αρτεμίσιο και να υποχωρήσει στη Σαλαμίνα, όπου αργότερα πέτυχε μια σημαντική νίκη. Οι Πέρσες υποχώρησαν ολοκληρωτικά μετά τις μάχες των Πλαταιών και της Μυκάλης.

    Η μάχη των Θερμοπυλών αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές μάχες στην ελληνική και στην παγκόσμια ιστορία. Κυρίως όμως από ηθική άποψη είναι λαμπρό παράδειγμα αυταπάρνησης, αυτοθυσίας και υπακοής στην πατρίδα. Η μάχη έδειξε τα πλεονεκτήματα της στρατιωτικής εκπαίδευσης των Σπαρτιατών, του καλύτερου εξοπλισμού και της έξυπνης χρήσης της διαμόρφωσης του εδάφους.

    ReplyDelete