Καλά να του κάνουν

Πάντα ήμουν εναντίον της θανατικής ποινής. Αν ζούσα στις Ηνωμένες Πολιτείες θα ήμουν ένας από αυτούς που διαδηλώνουν έξω από τις φυλακές, κάθε φορά που ένας θανατοποινίτης πάει για εκτέλεση, ζητώντας την κατάργησή της. Ζω όμως στην Κύπρο, που η τελευταία φορά που έγινε χρήση της, αν θυμάμαι καλά ήταν πριν κάμποσες δεκαετίες.

Την πρώτη φορά που κράτησα τις κόρες μου αγκαλιά τους υποσχέθηκα ότι δεν θα αφήσω κανένα να τις βλάψει. Και το εννοώ. Νιώθω ικανή να σκοτώσω, που λέει ο λόγος, προκειμένου να τις προστατεύσω.

Στη Σαουδική Αραβία, δικαστήριο καταδίκασε σε θάνατο δι' αποκεφαλισμού και σταύρωση, έναν 22χρονο άντρα, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για τον βιασμό πέντε παιδιών και το θάνατο ενός από αυτά. Η είδηση είναι φρικτή. Είναι και πέρα για πέρα αληθινή. Σκέφτεσαι ποιο τέρας μπορεί να συμπεριφέρεται έτσι; Η αλήθεια, είναι όμως πως τέτοια τέρατα κυκλοφορούν πολλά στον κόσμο.

Οι διεθνείς οργανισμοί προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγορούν τη Σαουδική Αραβία ότι εφαρμόζει δρακόντεια δικαιοσύνη», εκτελώντας δημόσιους αποκεφαλισμούς δολοφόνων, βιαστών και εμπόρων ναρκωτικών. Μέχρι στιγμής, φέτος, έχουν ήδη εκτελεστεί 40 άτομα. Πόσοι από αυτούς να ήταν άραγε αθώοι; Πόσοι να ήταν ένοχοι;

Διαβάζοντας την είδηση η πρώτη μου σκέψη ήταν «καλά να του κάνουν». Και αμέσως μετά ντράπηκα, γιατί ένιωσα ότι ξεπουλώ τις αρχές μου. Όμως δεν σταμάτησα να πιστεύω πως «καλά του έκαμαν». Και αν ζούσα στη Σαουδική Αραβία, το πιο πιθανόν να ήμουν ανάμεσα στο πλήθος που θα χάζευαν την εκτέλεση.

Οι άνθρωποι αλλάζουν μεγαλώνοντας, διαφοροποιούνται οι απόψεις, οι στάσεις, οι αντιστάσεις μας. Είναι κακό να αλλάζουμε γνώμη; Είναι κακό να διαφοροποιούμε τις αρχές μας; Ίσως κακό είναι να παραμείνουμε οι ίδιοι, προσκολλημένοι στο παρελθόν. Τίποτε δεν παραμένει αναλλοίωτο στο χρόνο. Ούτε καν οι αρχές για τις οποίες κάποτε ήμασταν έτοιμοι να θυσιάσουμε τα πάντα.