Λίγη σιωπή δεν βλάπτει

Δεν γίνεται να συμβεί κάτι σε αυτό τον τόπο και να μην αντιδράσουμε με τη γνωστή υστερία που μας διακατέχει. Σίγουρα, η δολοφονία του Άντη Χατζηκωστή είναι ένα δυσάρεστο γεγονός. Με ανθρώπινες κυρίως προεκτάσεις, τις οποίες όλοι ξεχνούμε. Μια οικογένεια, έχασε ένα μέλος της. Ό,τι και να γίνει θα είναι τραύμα που οι οικείοι του θα κουβαλούν μια ζωή.

Από την άλλη, μπορούμε να ονομάσουμε άλλη χώρα που δολοφονείται ένας επιχειρηματίας και μέσα σε λίγη ώρα να μαζευτούν έξω από το σπίτι του, αρχηγοί πολιτικών κομμάτων, βουλευτές, υπουργοί; Κάποιος να σκοτώσει τον Ρούπερτ Μερντοκ, για παράδειγμα, και προτού καλά καλά αρχίσει η αστυνομική έρευνα, να βγει ο Μπαράκ Ομπάμα, η Νάνσι Πελόζι, Δημοκράτες και Ρεπουμπλικανοί βουλευτές και να λένε ο καθένας το μακρύ και το κοντό του.

Πιο αδιανόητο όμως θα ήταν να βγει, ο ομόλογος του Πέτρου Κληρίδη στις ΗΠΑ, ο Έρικ Χόλντερ και να διατυμπανίζει από τα ραδιόφωνα ότι είναι συγκλονισμένος από τη δολοφονία και ότι δεν αισθάνεται ασφαλής, ύστερα από τέτοιο γεγονός. Και καλά κύριε προϊστάμενε της Γενικής Εισαγγελίας, άμαν δεν αισθάνεσαι εσύ ασφαλής, οι υπόλοιποι τι να πούμε; Και ποιες είναι οι ευθύνες σου για αυτό το γεγονός, που αντί να σιωπήσεις και να δεις τι θα κάνεις, βγαίνεις και μιλάς με έτσι αέρα;

Και ενώ οι έρευνες της Αστυνομίας βρίσκονται σε εξέλιξη, όλοι έχουν από μια θεωρία να πουν. Είχε παλιοδουλειές με τα κατεχόμενα. Φταίει που το συγκρότημα υποστήριξε το «όχι» στο δημοψήφισμα. Ήταν τα επιχειρηματικά του συμφέροντα. Και δεν αρκεί που τα σκέφτονται, τα λένε κιόλας μεγαλοφώνως. Επίσης, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο στο εξωτερικό, όσοι έχουν θεωρίες θα έπρεπε να κληθούν να καταθέσουν γραπτώς τι γνωρίζουν για την υπόθεση. Και για όσους λένε αερολογίες, υπάρχουν ποινές. Στην Κύπρο, πάλι όχι.

Είναι πλήγμα κατά της ελευθερίας του Τύπου, έτρεξαν να πουν οι περισσότεροι. Αλίμονο αν η ελευθερία του Τύπου κινδύνευε από μια δολοφονία. Αλίμονο, αν στα σχεδόν 50 χρόνια της κυπριακής δημοκρατίας, η ελευθερία του Τύπου δεν είναι ένα αγαθό, δεδομένο και προστατευμένο από όλους. Δημοσιογράφοι, τυπογράφοι, σελιδωτές, εφημεριδοπώλες άνθρωποι με μεράκι, έφτυσαν ιδρώτα για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε σήμερα. Για να υπάρχουν μέσα ενημέρωσης, ποικίλες απόψεις, ανταλλαγή θέσεων. Η ελευθερία του Τύπου δεν κινδυνεύει από τις σφαίρες, κινδυνεύει από τη βλακεία, την αμάθεια και την ακατάσχετη φλυαρία που κυκλοφορεί γύρω μας.