Friday 25 June 2010

Car issues

Ο μηχανικός (έχει προηγηθεί βρισιά) δεν κατάφερε να δει εγκαίρως τον Φίλιπ. Σήμερα θα πάρει εξιτήριο. Στο μεταξύ δανείστηκα ένα BMW δίπορτο, κάποιας ηλικίας και κυκλοφορώ. Δεν θα μιλήσω στη δυσκολία να μαντρίζω δύο μωρά σε δίπορτο αυτοκίνητο. Ούτε στο ότι ακόμη δεν κατάφερα να συντονιστώ με τα καθρεφτάκια τα πλαϊνά. Καλού κακού αν με δείτε στο δρόμο κρατάτε αποστάσεις.

Δεν μπορώ να το συνηθίσω και κατά βάθος δεν θέλω. Θέλω τον Φίλιπ. Που τον ξέρω και γουστάρω να τον οδηγώ. Που ξέρω τα χούγια του. Που είναι άνετος. Που έχει τους σταθμούς στο ραδιόφωνο με τη σειρά που εγώ τους έβαλα. Που είναι σαν αποθήκη από τα πράγματα που κουβαλώ. Που είναι το αυτοκίνητό μου.

Η σχέση με το αυτοκίνητο μας, μοιάζει με τις σχέσεις με τους ανθρώπους μας. Τις έχουμε συνηθίσει, τις έχουμε δουλέψει, τις έχουμε δοκιμάσει και αυτό δύσκολα τις αλλάζουμε. Και αυτό ισχύει για όλες τις σχέσεις πιστεύω. Με το σύντροφό μας, τους φίλους μας, την οικογένεια ακόμη και τις σχέσεις τις εργασιακές.

Όπως υπάρχουν καλύτερα μοντέλα από αυτό που έχουμε, έτσι υπάρχουν και «καλύτεροι» σύντροφοι, φίλοι, συγγενείς και συνεργάτες. Όμως αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία. Είπαμε, ο πατέρας φαμίλιας δεν πλένει πιάτα. Το πρωί όταν ξυπνά θέλει δύο ώρες να φέρει το νου του και να χαμογελάσει. Άλλα όπως δεν αλλάζω το Φίλιπ, που με συγχύζει με το trafficator και το cruise control, έτσι δεν αλλάζω και τον Μοτορτζή με τίποτε.

Το ίδιο ισχύει και για τις κολλητές μου. Ου, αν είναι να αρχίσω να λέω τα ελαττώματά τους, θα τελειώσω το βράδυ. Και αυτές τα δικά μου εννοείται. Αυτά τα ελαττώματα όμως δεν αντιστοιχούν όμως ούτε στο 0.00000000000000000% των προτερημάτων τους. Ξέρουμε τα χούγια η μια της άλλης, τις καλές και τις κακές της στιγμές. Πότε να μιλήσουμε και πότε να σιωπήσουμε, πότε να αγκαλιαστούμε και πότε να απομακρυνθούμε.

Δεν είναι θέμα ότι κολλώ. Πιστεύω είμαι άτομο (σχετικά) εύκολο στις αλλαγές. Επενδύω όμως στους ανθρώπους, όπως επένδυσα και στο αυτοκίνητο (ε, δεν θα πάρει κάτι χρόνια να τον ξεχρεώσω τον Φίλιπ;). Οι φίλοι, ο husband είναι επενδύσεις ζωής. Θα κρατήσουν μια ζωή; Δεν το ξέρω, όμως το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθώ συνεχώς να κάνω τις σχέσεις μου να δουλέψουν και να κρατήσουν στο χρόνο. Όπως προσπαθώ συνεχώς να μάθω να οδηγώ καλά, να λείπουν τα ειρωνικά σχόλια παρακαλώ.

10 comments:

  1. Ο Φίλιπ είναι καλά τώρα;

    ReplyDelete
  2. Μα τι έπαθεν το παιδίν?

    ReplyDelete
  3. είπα σου έδωσα και εγώ 200 ευρά για το σιτροενάκι γιατί εχάλασεν το αρκουδίσιον του;

    ReplyDelete
  4. Τα πάντα τελικά είναι θέμα χημείας!
    Κι εγώ, άπαξ και κολλήσω με κάποιον ή κάτι, δύσκολα ξεκολλάω!

    Φοβερή η σχέση μου και με τ' αμαξάκι μου!
    Ένα πολύ παλιό φορτνάκι, Λεοπόλδο το λέω, που, εκτός των άλλων, εκεί μέσα ξεπαρθενεύτηκα!

    Έχω δεθεί και με δυο μυγούλες, μόνιμους κατοίκους του Λεοπόλδου, τα τελευταία δύο χρόνια.
    Για να τους δημιουργώ ευχάριστω κι υγιεινό περιβάλλον, δεν καθαρίζω ποτέ το εσωτερικό του και φροντίζω όταν τρώω οδηγώντας πάντα να πέφτουν κάποια ψιχουλάκια κάτω...

    ReplyDelete
  5. Πολλά ανθρώπινη ανάρτηση. Παρεμπιπτόντως, επρόσεξες το lip-synching στο βιντεάκι; χέχεχεχ

    ReplyDelete
  6. τουτον με τα κολληματα (προσωπα,πραματα) λαλουν μου το τζι εμεναν πολλα τζιαι υστερα λαλουν μου οτι εν που ειμαι καρκινος..........εν τζιαι εισαι τζι εσυ καρκινουδιν;

    ReplyDelete
  7. Κρατώ αυτό που είπες και ίσως να ολοκήρωνε και μια παλιότερη αναρτηση που είχα κάνει αναφορικά με τις σχέσεις και το για πάντα!

    πρέπει να τις δουλευουμε τις σχέσεις, αν θέλουμε να τις κρατήσουμε όσο κουραστικό κι αν είναι!

    Γι αυτο να του μιλάς του Φιλίπ και να δεις πως δεν θα ξαναπαθει τιποτα.

    :)))

    ReplyDelete
  8. Κοιτα να δεις...
    Ειναι κι αλλοι παλαβοι σαν εμενα εδω...
    Που πιστευουν οτι ολα εχουν ψυχουλα...
    Το μηχανακι μου[βεσπα πιατζιο]το ελεγα Χαρικλεια..
    Οταν την..εδωσα εκλαψα...
    Αλλα με κυνηγουσαν ολες οι δυναμεις ασφαλειας της χωρας...
    ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΥΦΟ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΠΛΩΜΑ...
    Ειχαν μοιραστει φωτογραφιες μου σε συνορα,λιμανια,τραινα....
    Ετσι χωρισαμε....
    Αλλα θα τη θυμαμαι για παντα....

    ReplyDelete
  9. Συνήθως με τα πράγματα προσπαθώ να μην δένομαι ιδιαίτερα, αλλά με το αυτοκίνητο έχω πρόβλημα. ίσως επειδή δεν νιώθω άνετα να οδηγώ ξένα αυτοκινήτα, ίσως επειδή φοβάμαι ότι θα κάνω κανένα ατύχημα προτιμώ το δικό μου που το ξέρω.
    ευτυχώς πήρα πίσω το Φίλιπ και όλα καλά.

    Η λυπητερή ακόμη δεν ήρθε She. άλλαξα όμως φρένα μπροστά πίσω επομένως θα ξεπεράσω τα 200 σου.

    ReplyDelete
  10. άντε να φτιαχτούν οι δημόσιες συγκοινωνίες (οι ποιές;!) να δούμε μια άσπρη οικονομική μέρα!!!

    ReplyDelete