Στην λίγη ώρα που κρατά το διάλλειμα πετάχτηκα να αγοράσω ένα σουτιέν. Κανονικά θα έπρεπε να αποταθώ στη Victoria, αλλά είπα να κάμω οικονομία και να γλυτώσω 30 δολάρια shipping. Μπήκα σε ένα μικροκατάστημα, μιας και θεωρώ πως καλό είναι να βοηθούμε και τους μικρούς. Είχαμε τον εξής διάλογο με την πωλήτρια- ιδιοκτήτρια.
«Θέλω ένα άσπρο, strapless σουτιέν νούμερο 34Β». (Σαφής και ακριβής περιγραφή, δεν μπορείτε να πείτε.
Έψαξε τα ντουλάπια της. «Έχω ένα 32Β μια χαρά θα σου κάνει γιατί έχει καλό στήθος. Ορίστε μπορείτε να το δοκιμάστε». (σημείωση για τους άντρες της παρέας. Ο αριθμός μετρά την περιφέρεια του θώρακα, ο αριθμός το μέγεθος του στήθους. Επομένως μαλακίες έλεγε η πωλήτρια).
«32 θα είναι στενό. Το έχετε σε 34;»
«Όχι δεν το έχω, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα είναι καλό. Γιατί δεν το δοκιμάζετε;»
Και ήρθε και όπως της μιλούσα μου το φόρεσε από πάνω από τα ρούχα. Εννοείται ότι σταμάτησα να αναπνέω. Και ευτυχώς κατάλαβε ότι ήμουν έτοιμη να αρχίζω να φωνάζω. Πήρα την τσάντα μου να φύγω και πριν προλάβω να περάσω έξω μου λέει όλο νόημα, δείχνοντας μου ένα άσπρο, σατέν, γυαλιστερό σουτιέν. «Το έχω και αυτό. Έχει πολύ καλή εφαρμογή και φαίνεται σέξι».
Σέξι και όποιος αντέξει. Αν υπάρχει έστω και ένας αρσενικός που να έβρισκε το συγκεκριμένο εσώρουχο σέξι, να μου τρυπήσετε τη μύτη. Δεν έκανα στον κόπο να της απαντήσω και έφυγα. Πήγα στου κύριου Σιακόλα το Mall και με την ησυχία μου, διάλεξα το εσώρουχο που ήθελα, πλήρωσα και έφυγα χωρίς να με ενοχλήσει καμιά πωλήτρια.
Δεν έχω κάτι εναντίον του συγκεκριμένου επαγγέλματος, για όνομα. Αλλά είναι φορές, που σε κάνουν να βλέπεις τα απρόσωπα εμπορικά κέντρα με μια δόση αγάπης. Δεν αντέχω να μου γίνονται τσιμπούρια, θέλω το χώρο μου να διαλέξω αυτά που χρειάζομαι με την ησυχία μου. Αν ζητήσω κάτι θα τους το πω. Δεν αντέχω να φορώ ένα φόρεμα που αντί μέχρι το γόνατο να ακουμπά τον αστράγαλο (είναι και θέμα ύψους) και να έρχεται με ένα υποκριτικό χαμόγελο, φως φανάρι ότι λέει ψέματα, να αραδιάζει πόσο μου πάει και πόσο όμορφη με κάνει.
Το καταλαβαίνω δεν κάνουν και το πιο εύκολο επάγγελμα στον κόσμο, πληρώνονται και με ψύχουλα, είμαστε και σε περίοδο κρίσης. Έτσι όμως που κάνουν τον διώχνουν τον κόσμο. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάω ξανά στο κατάστημά της.
Εγώ είχα φοβία με τις πωλήτριες, ως μία ηλικία θυμάμαι όταν έρχονταν να μου μιλήσουν κι εγώ άρχιζα κι έτρεμα. Σιγά σιγά την έχω ξεπεράσει αλλά αυτή όμως με έκανε να είμαι έτσι αυτοτελής στο shopping μου. Όταν μπαίνω σε κατάστημα εσωρούχων πάλι τρέμω!!! Γι αυτό και τα παραγγέλνω από το internet :)
ReplyDeleteeee enta3ei exis k esi ta dikea sou dn leo, pu to 34 sto 32 eee exoume ena chance asfi3ias!ala apo tin ali nmz i krisi tous exi kanei olous aftous pu exoun dikes tous douleies akoma pio "tsimpuria"!
ReplyDeleteΠόσο νευριάζω να πηγαίνω σε κατάστημα, να φορώ ένα ρούχο που φαίνεται χάλια πάνω μου και να προσπαθεί η πωλήτρια να με πείσει ότι εν τέλειο πάνω μου!! Σαν να και είμαστε στραβές!
ReplyDeleteΔυστυχώς πριν χρόνια αναγκάστηκα να δουλέψω ως πωλητής σε ένα κατάστημα για λλίους μήνες. Εν άντεξα την κωλοσυμπεριφορά πελατών και υπεύθυνου και επαρέτησα. Με το που έμπαινε ένας πελάτης μέσα, ο (αθκιασερός) υπεύθυνος έπρηζεν μας τα να πάμε να ρωτήσουμε τι θέλει. Ακόμα και αν ο πελάτης έθκιωχνε μας για να δει με την ησυχία του, τζείνος έρκετουν και επίεζε μας να πάμε να "εξυπηρετήσουμεν τον πελάτη" και να μεν τεμπελιάζουμε. Ε πως να μεν σε πρήζουν οι πωλητές;
ReplyDeleteΣικκηρτώ πολλά με τους πωλητές/πωλήτριες που γίνουνται τσιμπούρια. Αμαν πώ του άλλου "ευχαριστώ εννα ρίξω μια ματιά" τζαι έρτει ύστερα που 5 λεπτά να με ξαναρωτήσει ή να εκφέρει άποψη (έχουν μου ούλλοι άποψη μη χέσω) εν ο χάρος μου! Εν γοράζω συχνά ρούχα αλλά όποτε εννα γοράσω, πάω σε πολλά συγκεκριμένα καταστήματα που ξέρω ότι εν θα με "εξυπηρετήσουν".
ReplyDeleteΧειρότερη εμπειρία στο Replay Store στη Λευκωσία..Μπορεί να γυρεύκεις φανέλα τζε αν κάμεις το λάθος τζε δεις ότιδηποτε άλλο εν ικανή η κοπέλα τζαμε να σου τα πρήσει ώσπου να το δοκιμάσεις.
ReplyDeleteΤη πρώτη φορά που επήα, όταν επήα κάτω να δω τα ρούχα εσταμάτησε με πάνω στη σκάλα τζε ερώτησε με "που πάω". Όταν της είπα ότι θέλω να δω τα ρούχα κάτω είπε μου "εν πιο ακριβά".
Τη δεύτερη φορά επήα να αλλάξω κάτι το Σάββατο τζε είπε μου ο τύπος ότι εν κάμνει αλλαγές το Σάββατο (ήταν άδειο το κατάστημα) τζε να πάω πίσω τη Δευτέρα. Τζε μετά εδιευκρίνισε μου ότι η Δευτέρα πέφτει έξω που τις 7 μέρες που έχω για αλλαγή αλλά θα ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ κάμει εξαίρεση. Μετά που εμαλώσαμε, εσηκώστηκα έφυα τζε είπα του πελλός που θα ξαναπατήσει δαμέσα.
Συμφωνώ με τον Defiance. Εδούλεψα τζι εγώ σε κατάστημα. Καμιά φορά εν φταίουν οι πωλητές αλλά οι υπεύθυνοι τζαι οι ιδιοκτήτες που πρήζουν τους πωλητές να πρήζουν τους πελάτες! Τζείνοι μόνο να πουλήσουν τζαι να εισπράξουν θέλουν, με αν σου πάει κόφτει τους με αν σου έρκεται! Εν πολλά άσχημο πράμα είχα άσχημη εμπειρία σαν πωλητής, συνέχεια έπρεπε να φλωμώνω με ψέματα τους πελάτες για τις ανάγκες των πωλήσεων.
ReplyDeleteντεμπεναμς....
ReplyDeleteεχει εκπτωσεις στα ρουχα και στα εσωρουχα.
Χμμ...εμέναν πάλε νευριάζουν με πολλά τζιοίνες που, ενώ έσιεις ξεκαθαρίσει ότι εν χρειάζεσαι βοήθεια τζιαι θέλεις να κοιτάξεις κλπ, ακολουθούν σε τάχα διακριτικά σε απόσταση μισού μέτρου τζιαι όποτε σταματάς τζιαι κοιτάζεις κάτι κάμνουν ότι σάζουν τα κρεμμαστάρκα. Τζιοίντην ώραν έρκεται μου να αρπάξω ένα φόρεμα τζιαι να αρκέψω να βουρώ να δω αν θα με φτάσει. Η πρίχτισσα.
ReplyDeleteΚι εμένα με ενοχλεί αυτή η υποκριτική συμπεριφορά και οι κολακίες του τύπου: πόσο σας πάει, δείχνει υπέροχα κ.α.
ReplyDeleteΠροτιμώ να ψωνίζω με την ησυχία μου σε κάποιο πολυκατάστημα που κανείς δε με βλέπει και προπάντων δε με ενοχλεί!!
φιλιά
Μάνα μου ρε.. ήθελε να πουλήσει και ήταν απελπισμένη, να δούμε τι χαρά έκανε που μπήκες μέσα.
ReplyDeleteΈχει πολλά χρόνια να συναντήσω πωλητή/τρια σαν αυτούς που περιγράφετε.
H&M μάνα να έβρεις τζείνο που θέλεις... Όσο για τες πωλήτριες, ένα θα σου πω, εσταμάτησα να πηέννω στο αγαπημένο μου κατάστημα ρούχων (στη γειτονιά μου) γιατί οι πωλήτριες ήταν σαν τούτη που περιγράφεις!!
ReplyDeleteTο εχω ξαναγραψει...Παρακαλω θερμα, μην τα βαζετε με τις πωλητριες...Ειναι η κορη μου πωλητρια και αγανακτει καθε μερα απο τις πιεσεις...Αλλος ειναι υπευθυνος για τις συμπεριφορες που συναντατε...Η τετραωριτισσα πωλητρια των 320 ευρω τον μηνα δεν ειναι...
ReplyDeleteαπό σεβασμό προς τον αποπάνω, θα περιοριστώ στες πωλητριες-ιδιοκτήτριες. Εν ο ΧαΡοΖ μου να μου λαλούν τις λέξεις ωραιότατο τζιαι υπέροχο. Τζι επίσης, να μου λαλούν για κάτι ότι εν πολλά της μόδας τζιαι επουλήθηκεν πολλά φέτος: τάχα να το γοράσω τζι εγώ για να ξεχωρίζω;
ReplyDeleteεπήα τζι εγώ μια φορά να δώσω λίγη χαρά σε ένα συνοικιακό μπακαλούι... έθελα σερβιέττες τζιαι αλλόνα πράμα. Είshεν μόνο ποτζείνες τες τερατώδεις πρωτόγονες που εν θυμούμαι τη μάρκα τους τζιαι ένα είδος Always, τζιαι επέμενεν η κοτζιάκαρη ότι "οι κοπέλλες εν τούτες που πιάννουν". Άγγια ολάν με τες κοπέλες >:Ζ Εγώ έθελα έβριτέι.
Εγώ πάλι, επειδή σπάνια αγοράζω ρούχα και φορώ συνέχεια τα ίδια και τα ίδια, δεν έχω εκπαιδευτεί στο θέμα της πωλήτριας. Μια φορά που μου είπε μία πωλήτρια ότι μου πάει το σακάκι εγώ την πίστεψα και μάλιστα σκέφτηκα ότι της άρεσα και μου την πέφτει εμμέσως! Χαχαχαχα, πόσο ψώνιο είμαι!
ReplyDeleteΑγοράζω μόνο γκάτζετς και μουσική, στα οποία καταστήματα ο πωλητής έχει απλά ρόλο γεωγραφικού ξεναγού. Ας πούμε: "Που έχετε τα cd της Βίσση;" εκεί; Ωραία, άντε τώρα φύγε από πάνω μου...
κατανοώ οτι το επάγγελμα τους είναι τέτοιο που τους ασκούνται πιέσεις να πουλήσουν. Ωστόσο, πρέπει και οι υπεύθυνοι/ιδιοκτήτες των καταστημάτων να καταλάβουν ότι έτσι μας διώχνουν. Αυτό που παρατηρώ τελευταία και που το αποδίδω στην κρίση είναι ότι οι πωλήτριες, τουλάχιστον εδώ, στην Αθήνα, έχουν γίνει ευγενέστερες. Παλιότερα ορισμένες σου μίλαγαν σαν να τους είχες σκοτώσει τη μάνα. Όντως, το να διαλέξεις σουτιέν είναι tough job
ReplyDeleteΠολλά κουραστικό/ενοχλητικό όντως! Τζιαι για κάποιον ποοολλά περιέργο λόγο, εκείνη τη μοναδική φορά που μπαίνεις σε κατάστημα και πραγματικά θέλεις κάποιον να σε εξυπηρετήσει...ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΟΝΤΕΥΚΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ!!!!!!!!!
ReplyDeleteαυτό είναι αλήθεια, όταν τους χρειάζεσαι λείπουν και όταν δεν τους θέλεις είναι πάνω στο κεφάλι σου. αλλά έτσι δεν συμβαίνει σχεδόν σε όλα;
ReplyDeleteΠροτιμώ να θέλω κάτι, να τις/τους ρωτώ και να τους βλέπω να παίρνουν ύφος "γιατί με βρίζεις?" παρά να είναι σαν τις βδέλλες ...
ReplyDeleteΥΓ:
Μάνα σαν να παίζουν πολλά τελευταία τα ποστ με τα εσώρουχα σου? Το τελευταίο που είχα δει από διαβολική σύμπτωση, πριν την απουσία μου από την μπλογκόσφαιρα μιλούσε για βρακί !!
@ ΚΚουλλάς
ReplyDeleteπλησιάζουν τα γενέθλιά μου και προσπαθώ εμμέσως πλην σαφώς να στείλω μήνυμα τι δώρο θέλω...
Δεν έχει να κάνει με τα καταστήματα, αλλά με το χαρακτήρα του πωλητή/τρια. Ακόμα και στη δουλειά μου το βλέπω. Αν ο πωλητής είναι λιγδιάρης, δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστώ μαζί του, θα πάρω από άλλον ο οποίος ίσως να είναι λίγο πιο ακριβός.
ReplyDeleteΣχετικά με τα εσώρουχα, εγώ έχω ένα μαγαζί μόνο που ψωνίζω, και η πωλήτρια είναι αυτό που λένε "τόσο.. όσο" ευγενική. Οπότε βολεύομαι πολύ καλά.
Αυτό επίσης που προσπαθούνε να σου φορτώσουν ότι τους έμεινε στο στοκ, έστω και αν είναι 5 νούμερα μεγαλύτερο, το βρίσκω απίστευτο!
ReplyDeleteΑΠό βικτώρια σίκρετ παρήγγειλα μια φορά, αλλά να είμαι ειλικρινής δε μου άρεσε η ποιότητα. Εσένα σου κάτσανε καλά;
Xεχε, καλή απάντηση. Χρόνια Πολλά προκαταβολικά
ReplyDeleteΩχ ευαισθητο θέμα δαμε!
ReplyDeleteΠροσωπικά βρίσκω πολλά εκνευριστική την κατηγορία πωλήτρια high class/υπερπαραγωγή. Που πάεις μωρή ντυμένη για μπουζούκια τζιαι βαμμένη με 50 στρώσεις make up τζιαι έσιεις μου τζιαι υφάκι? 'Ασε που τα πρωινά βλέπεις τες να σφουγγαρίζουν το πεζοδρόμιο με το 12ποντο. No mercy for them really sorry.. (not!)
να πω έναν καλόν παράδειγμα πωλήτριας (επειδή εκνευρίζουν με όσες επεριγράψετε)?
ReplyDeleteεπήα να πιάσω γλυκό που ένα ζαχαροπλαστείο στο οποίο πάω συχνά τζαι κουβεντάζουμε με την πωλήτρια...
λαλώ της "θέλω το τζείνο το γλυκό που μου αρέσκει"
λαλεί μου "εν θα σου το δώκω διότι έννεν φρέσκο, εν εχτεσινό
πιάσε κάτι άλλο"
ε? ΕΕ??
εσυγκινήθηκα...