Friday 3 December 2010

Θέματα οικογενειακά



Σκέφτομαι ότι και να θέλεις να ξεφύγεις από την οικογένειά σου είναι αδύνατο. Με την οικογένεια της μάνας μου είμαστε πολύ συνδεδεμένοι. Θείους, θείες ξαδέρφια. Όπως πρέπει να είναι μια οικογένεια. Αγαπούμε ο ένας τον άλλο, νοιαζόμαστε, τηλεφωνιόμαστε, βοηθιόμαστε και συναντιόμαστε.

Με την οικογένεια πάλι του πατέρα μου καμία σχέση. Έτυχε, δεν πέτυχε. Όχι ότι έγινε κάτι συγκεκριμένο. Απλά απομακρυνθήκαμε και μας έμεινε η απόσταση. Βρεθόμαστε αραιά που και που σε γάμους, κηδείες και βαφτίσια. Για να λέμε όλη την αλήθεια δεν μου λείπουν. Δεν τους είχα ποτέ άλλωστε κοντά μου για να μου λείψουν.

Η μεγάλη η κόρη τώρα είναι φτυστή ο πατέρας της. Η μικρή μοιάζει της οικογένειας του πατέρα μου. Είναι απελπιστικά ίδια με μια πρώτη μου ξαδέλφη, μοιάζει σε ένα θείο μου και θυμίζει και αρκετά τον πατέρα μου.

Το τελευταίο μπορώ να πω ότι με συγκινεί. Τον έχουμε χάσει εδώ και πολλά χρόνια, και μου αρέσει να βλέπω χαρακτηριστικά του στην κόρη μου. Είναι λες και υπάρχει μια συνέχεια, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Αλλά μου αρέσει.

Μου προκαλεί όμως αμηχανία η ομοιότητα της μικρής με την οικογένεια του πατέρα μου. Και δεν είναι μόνο η φυσική ομοιότητα είναι ένα σωρό άλλα πράγματα. Δεν τρώει τις ντομάτες για παράδειγμα, όταν εκνευριστεί εκσφενδονίζει ό,τι βρει μπροστά της, έχει τα κλάματα εύκολα, ακριβώς όπως η προγιαγιά της. Μικρές συνήθειες. Εκφράσεις, χειρονομίες.

Το αίμα νερό δεν γίνεται, λένε. Ίσως να εννοούν κάτι τέτοιο.

Ίσως να είναι θέμα γονιδίων. Έρευνες λένε πάντως ότι κληρονομούνται ακόμη και οι τάσεις για κάποιες γεύσεις, για τη μουσική. Μπορεί αυτό που εγώ βλέπω ότι μοιάζει στο θείο μου, να είναι γενετικό, ένα κοινό γονίδιο.

19 comments:

  1. Τις δυο πρώτες παραγράφους θα μπορούσα να τις είχα γράψει εγώ.

    Γιατί σου προκαλεί αμηχανία αυτή η ομοιότητα της μικρής με την οικογένεια του πατέρα σου; Για καλό το βλέπω :)

    ReplyDelete
  2. μου αρέσει που μοιάζει στον πατέρα μου.

    αλλά οι υπολοιποι... ίσως είναι το γεγονός ότι τα άτομα που τους μοιάζει δεν ήρθαν για παράδειγμα, ποτέ σπίτι μας. και τώρα είναι σαν να είναι εκεί...

    ReplyDelete
  3. Ναι, το αίμα νερό δε γίνεται, όντως! Μόνο πρόσεξε μη σε επηρεάσει αρνητικά η σύγκριση με ανθρώπους που μπορεί να μη συμπαθείς ιδιαίτερα... και αρχίσεις να αντιμετωπίζεις περίεργα τη μικρή... Παραλίγο να την πάθω προσωπικά, γι’ αυτό το λέω, και με όλο το θάρρος...!!!

    Υ.Γ. Τα σαπουνάκια τα θέλεις, καλή μου ;;; :)

    ReplyDelete
  4. τη μικρή θα την βλέπω περίεργα όχι γιατί μοιάζει σε συγγενείς, αλλά γιατί άνοιξε έξω τη βρύση χθες, δεν την πήραμε είδηση, το νερό έτρεχε, έτρεχε, έτρεχε, πλημμύρησε η αυλή, έτρεξαν και μέσα στο υπόγειο νερά και τώρα περιμένουμε να δούμε τι ζημιά πάθαμε!

    τα θέλω τα σαπουνάκια, απλά ξέχασα να σου στείλω email. θα το κάνω τώρα.

    ReplyDelete
  5. Καταλαβαίνω τί εννοείς. Πρόσεξε τούτο που σου λαλεί η Χριστιάνα όμως, μην πέσεις στην παγίδα της (αρνητικής) σύγκρισης με πρόσωπα που δεν συμπαθείς. Κοίταζε μόνο τα καλά

    Υ.Γ: αν δεν τα θέλεις τα σαπουνάκια να πώ της Χριστιάνας αν τα πέψει ποδά! Εξ από ανέκαθεν μου άρεσαν...

    ReplyDelete
  6. Καταλαβαίνω τι λές... Κι εμένα θα με ξένιζε... Έχουμε κι εμείς συγγενείς με τους οποίους αποξενωθήκαμε... ίσως να βοηθούσε αν σκεφτόσουν πως όλες αυτές οι αποσκευές οι γονιδιακές δόθηκαν μέσω εσού από τον πατέρα σου... κατά τα άλλα δυστυχώς δεν επιλέγουμε τους συγγενείς μας... οι φιλίες είναι πολύ πιο σημαντικές...

    ReplyDelete
  7. Ναι, αναφορικά με την τελευταία σου παράγραφο, έτσι υποστηρίζει εδώ και χρόνια η επιστήμη.

    ReplyDelete
  8. Παρα πολλά πράγματα κληρονομούνται μεσω των γονιδίων.Εαν κανεις ενα τεστ DNA,η σχεση που θα εχεις με την κόρη σου είναι η ιδια που έχεις με τον πατερα σου.
    Για αυτο οι παλιοι λεγανε οτι το μωρο παιρνει απο (δεν θυμαμαι ακριβως) γενιές.
    Η αγαπη και το ταλεντο για την μουσική εχει να κάνει με συγκεκριμενη περιοχη του εγκεφάλου, οπως και ικανότητα για προσανατολισμό. Και εικει φαίνεται να υπάρχει γονίδιο.

    ReplyDelete
  9. Σκέφτου και πως το παττιχάκι σου από την οικογένεια του πατέρα σου μοιαζει.

    ReplyDelete
  10. παττιχάκι3 December 2010 at 12:55

    Μακάρι το μωρό να μην παρει απο τον δικό σου τον προσανατολισμό. Για να καταλάβείς στο δεξί μας χέρι θα δούμε μια πεζίνα.Ελπίζω να θυμάσαι το περισττατικό αυτό

    ReplyDelete
  11. εθθύμισες μου μιαν έννοιαν μου τωρά... το αθρωπούι2 να μεν μοιάζει σε κανένα συγγενή που εν πολλοπάω :ζ

    το παττιχάκι πάνω ελπίζω να μεν εννοεί ότι εδίκλισες να δεις το shέρι σου αν έshει πεζίνα πάνω

    ReplyDelete
  12. @ Mana,
    Πάω πάσσο!!! Όταν η ζημιά είναι δικιά της, τότε και το "στραβοκοίταγμα" όλο δικό της!!!
    Email ελήφθη, over και απαντήθη επίσης!

    @ Invictus,
    έχασες! Μια και τα θέλει, θα περιμένεις σειρά στην επόμενη "φουρνιά" και όταν είναι έτοιμα θα σε ειδοποιήσω να ποντάρεις πρώτος στον πληστηριασμό!!! ;-) ΟΚ;

    ReplyDelete
  13. Το παττιχάκι πάνω αναφάρεται σε ένα περιστατικό όπου έχασα μέσα στη Λάρνακα δεν θυμάμαι πόσους, γιατί τους είπα ότι στο δεξί τους χέρι θα βρουν μια πεζίνα, ενώ ήταν αριστερά.

    Okyalos και Aurora σχεδόν τα πάντα αποδεικνύεται ότι έχουν να κάνουν με κληρονομικότητα. Και σε αυτό το θέμα να πω στο πατιχάκι μακάρι η κόρη της να μην πάρει τα γονίδια της χε χε.

    Ωραία Ελένη ακριβώς έτσι. είναι μια παρηγοριά ότι τους φίλους μας τους διαλέγουμε. δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε με τους συγγενείς, τουλάχιστον οι φίλοι είναι επιλογή.

    Sike μακάρι το αθρωπούι 2 να πάρει που την όμορφη μάμα του.

    ReplyDelete
  14. Tελευταίως πρόσεξα ότι ο γιος της αρερφής μου βάζει το ένα πόδι πάνω στο άλλο όταν κάθεται με τον ίδιο τρόπο που το κάνει ο παπάς μου και που το έκανε και ο παππούς μου. Ο δικός μου γιος τώρα, αν θέλω να πω σε κάποιον πώς μοιάζει, του λέω μόνο "καμία σχέση με εμένα". Είναι φτυστός ο παπάς του και η πεθερά καμαρώνει πολύ μ' αυτό. Από την άλλη όμως σκέφτομαι "πήρα όμορφο άντρα για να έχω όμορφο γιο".

    ReplyDelete
  15. Οι ομοιότητες στις συμπεριφορές τους είναι τόσο έντονες που είναι διακριτές από όλους..
    Ακόμα και ο ήχος της φωνής.. οι κινήσεις..
    Είναι βέβαια μεγάλοι για να φοβηθώ τον διαχωρισμό.
    Σε φιλώ!

    ReplyDelete
  16. το αιμα νερο δε γινεται, εγω ας πουμε μοιαζω στη χροια της φωνης με τον πατερα μου , που δε ζει πια οπως και στο γελιο

    ReplyDelete
  17. Είχα καποτε εναν αδερφό που ταξιδεψε για τον ουρανο!Μοιαζαμε σα δυο σταγονες νερο στην οψη! Οι γονεις μου για πολυ καιρό μετά τον θανατο του με βλεπανε και εβαζαν τα κλαμματα!
    καθε παιδι ειναι και ιδιο και διαφορετικό και για μενα ηταν πολυ ασχημο να τους βλεπω να αντιδρουν ετσι στην οψη μου!

    Μπορει να ειμαι εκτος θεματος, αλλά μου βγηκε αυτο το παραπονιαρικο σχολιο!

    καλημερα

    ReplyDelete
  18. φυσικά χαρακτηριστικά είναι λογικό. Εγώ έχω πάρει από τη μεριά του πατέρα μου που όλοι έχουμε πολύ χαρακτηριστικά μάτια και σχήμα φρυδιού που κάνει γωνία. Αν μας δεις μαζί καταλαβαίνεις πως είμαστε σόι.

    Αλλά στοιχεία προσωπικότητας όχι. Βλέπω τον γιο μου. Δεν μοιάζει με κανέναν. Λες και μου δώσαν ξένο παιδί στο μαιευτήριο. Και όχι μόνο με μένα, με κανέναν από τους συγγενείς. Δεν είναι απόλυτο μάνα!

    Πάντως για τους συγγενείς εγώ πιστεύω το μακριά και αγαπημένοι. Δεν θέλω κανέναν στα πόδια μου. Όποτε πήρα να τρέξω για κάποιον τα άκουσα από πάνω, χέστηκα για το ευχαριστώ, ήθελα και το έκανα,α λλά όχι και να μου κάνεις και κακό από πάνω. Οπότε μακριά. Προτιμώ τους ανθρώπους που έχω γύρω μου να τους διαλέγω.

    Γκουντμόρνινγκ

    ReplyDelete
  19. Αυτό το "εκσενδόνισμα" να το προσέξετε λίγο!
    Δεν φταίνε σε τίποτα οι αυριανοί γκόμενοι...

    ReplyDelete