Πάω στο γάμο

Βάζω πάνω το post, πίνω τον καφέ μου και φεύγω. Φεύγω λέμε. Ε, όχι που πάω; Που οδηγούν όλοι οι δρόμοι σήμερα; Άντε γιατί άργησα, μόλις που προλαβαίνω.

Του Μοτορτζή δεν του αρέσουν οι γάμοι. Εμένα δεν είναι και ό,τι το καλύτερό μου αλλά το σημερινό δεν τον χάνω με τίποτα. Έτσι θα πάμε Λονδίνο και θα τον αφήσω να γυρίζει στους δρόμους των φοιτητικών του χρόνων. Μια χαρά θα περάσει.

Εγώ θα πιάσω πρώτο τραπέζι πίστα στο Αββαείο. Βρήκα πρώτα το καπέλο που θα φορέσω. Συγνώμη δηλαδή, αλλά γίνεται αγγλικός γάμος, χωρίς την απαραίτητη καπελαδούρα; For God’s sake να μας περάσουν για τους χωρκάτες συγγενείς της νύφης; Απ, δεν μπορείτε να πείτε θα ξεχωρίζω. Έψαξα πολύ αλλά βρήκα το καλύτερο.

Χωρίς σύνοδό όμως δεν εμφανίζομαι και να βρεθώ στο στόχαστρο της Sun. Πριτς. Έτσι στην τελετή θα έρθει ο Defiance μαζί μου. Έρημο θα αφήσουμε το γραφείο και θα πάμε για πουρνάρια. Του βρήκα και κοστούμι γιατί αν δεν κάμω παρέμβαση, τον έχω ικανό να εμφανιστεί με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Εντάξει είπαμε ομάδα και νίκη μεγάλη, αλλά μια φορά παντρεύουμε τον Ουίλιαμ. Άντε το πολύ δύο αλλά τη δεύτερη ελπίζω ότι δεν θα κάνει τα σημερινά πανηγύρια. Μια χαρά θα του πηγαίνει το κοστούμι με το κολάν παντελόνι. Λίγο τα γυαλιά δεν θα τα χρειαστεί, σιγά που θα έχει ήλιο το Λονδίνο. Πάντως, είτε με ήλιο είτε χωρίς υπέροχο είναι

Και αυτό είναι το φόρεμα μου. Δυσκολεύτηκα λίγο να το συνδυάσω με το καπέλο και το κοστούμι του συνοδού μου αλλά έπιασε τόπο. Όπως τόπο θα πιάνω και εγώ όταν το φορέσω αλλά χαλάλι. Για χάρη της Κέιτ, τώρα…

Μια από τις εισηγήσεις του ορθογράφου όταν κάνω δεξί κλικ στην Κέιτ είναι το κέικ. Και αυτό μου θυμίζει να περάσω από το Selfridges για μια επιδρομή στη σοκολατερία του. Μετά το γάμο όμως.