Μπορεί να είναι η ιδέα μου, αλλά νομίζω πως δεν είναι. Τον τελευταίο καιρό παρατήρησα ότι πολύς κόσμος σταμάτησε να γελά, να χαμογελά. Η αισιοδοξία, η ανεμελιά εξαφανίστηκε. Άλλοτε ήταν τόσο εύκολο να ακούσω γέλια σε μια συζήτηση, σε μια παρέα, σε ένα διάλογο. Τώρα με το σταγονόμετρο. Όχι μόνο μετά τα γεγονότα στο Μαρί για να πω ότι επηρεαστήκαμε από τις εξελίξεις. Το πρόβλημα πάει πιο παλιά.
Ακόμη και μέσα στην ίδια μου την παρέα το νιώθω. Σαν να έχει βαρύνει το κλίμα, σαν να έχει συμβεί κάτι. Εντάξει, δεν λέω προβλήματα πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Δουλειά, σχέσεις, αρρώστιες, οικονομικές δυσκολίες. Κυρίως η δουλειά. Ελάχιστους ακούω να είναι χαρούμενοι, έστω ικανοποιημένοι με τη δουλειά τους. Πάντα υπάρχει κάτι. Φόρτος εργασίας, κακοί συνάδελφοι, απαράδεκτο αφεντικό. Αλλά αυτά πάντα υπήρχαν. Τώρα τους έχει πάρει τους περισσότερους από κάτω.
Το παράξενο είναι, για την παρέα μου μιλώ πάντα, πως αυτή που γελά περισσότερο και που δεν τα παίρνει όλα τοις μετρητοίς είναι η τρίτεκνη. Και δεν της λείπουν και τα προβλήματα. Αλλά να μου πεις, όταν σε διακόπτουν από τη σημαντική σύσκεψη για να σου πουν ότι ο 8χρονος γιος σου έκανε ποδήλατο χωρίς να κρατά χέρια και πλάκωσε τον 3χρονο επίσης γιος σου και πρέπει να τον πάρεις στο νοσοκομείο, θα κάτσεις να ασχολείσαι με το μαλάκα στη δουλειά που σου τη φέρνει πισώπλατα; Όχι βέβαια. Είτε θα παίξεις πελλό, είτε όπως σε έμαθαν τα μωρά σου θα του την κάτσεις απευθείας και στα ίσια. Μπαμ και κάτω και ξεμπέρδεψες.
Δεν είναι όμως προβλήματα αξεπέραστα. Αυτό είναι που με ανησυχεί. Εδώ άλλοι τα βγάζουν πέρα με αρρώστιες, με απώλειες, με πραγματικά προβλήματα και είναι μέσα στο χαμόγελο.
Οι περισσότεροι με τους οποίους θα μιλήσω, αν δεν είναι τα τυπικά τι κάνεις πως είσαι, καλά, λένε ότι δεν είναι καλά. Τι έχεις; Δεν είμαι καλά και κάνουν ένα αόριστο νεύμα. Ναι αλλά τι έχεις, επιμένω. Είπαμε δεν είμαι καλά. Γιατί δεν είσαι. Ε, δεν είμαι. Ο ένας επηρεάζει τον άλλο και δημιουργείται μια αλυσίδα απαισιοδοξίας, γκρίνιας και λύπης.
Πολλή μουντάδα ρε παιδί μου. Είναι όπως τα παιδικά τα παραμύθια, που έρχεται ένας κακός μάγος ή μια αγριεμένη νεράιδα και κλέβει το γέλιο και την καλή διάθεση των ανθρώπων. Μονομιάς ο κόσμος γίνεται πιο σκοτεινός και χρειάζεται ο ήρωας να τα βάλει με θηρία, να λύσει τα μάγια για να χαμογελάσουν ξανά οι άνθρωποι.
Κάτσε τώρα να βρεις ποιος είναι αυτός που θα μας επιστρέψει το γέλιο.
Πέραν που τες λύπες για χαμούς και άλλα πολλά μάυρα σύννεφα εγώ επαρατήρησα ένα πράμα με τον εαυτό μου. Πρέπει να τον εκπαιδεύσεις για να γελά. Εν όπως το κουμπί. Πατάς το. Τωρα παιρνώ καλα τζαι ώσπου με πάρει. Κάμνεις τον κόσμο να γελά τζαι επειδή ο κόσμος ότι θωρέι κάμνει, εν όπως το χασμουρητό. Δυστυχώς είδα ότι πολλά άτομα που την παρέα μου εσταματήσαν να ακούουν επίσης μουσική, παλιά εαλούσαν μου, ρε πέψε μας κανένα τραγουδάκι. Εν ξέρω τι φταίει ίσως να βρίσκουμε όσο πάμε δικά μας μικρά που μας ευχαριστούν το οποίο κάμνει μας να σσιωπούμεν. Λαλέις να εν εγωισμός πάλε το πρόβλημα ?
ReplyDeleteΣτο σπίτι μας δεν έχουμε τηλεόραση, στο πορτοφόλι μας δεν έχουμε πιστωτικές κάρτες και στο ψυγείο μας δεν έχουμε κόκα-κόλα. Δεν είμαστε hippies, ζούμε σε μια πολύ κεντρική περιοχή σε μια ευρωπαική χώρα, εργαζόμαστε κανονικότατα και μας τη σπάει καμια φορά, αλλά γελάμε, γελάμε πολύ. Δεν ακούμε μαλακίες ειδήσεις με τρομακτική μουσική απο πίσω και δεν παρανοούμε για το ότι οι moodys μας έκαναν down grade , δεν βομβαρδιζώμαστε με διαφημίσεις και δεν καταθλιβόμαστε που δεν έχουμε πάρει αμάξι, playstation3, στερεοφωνικό, nespresso κτλ. Επίσης δεν βλέπουμε ανθρώπους cropped on photoshop να μας μας προστάζουν να φτιάξουμε μύτη, βάλουμε βυζί, ενέσιμους κοιλιακόυς κτλ. Ζούμε within our means monetary, psychological and emotional. Το βράδυ τρώμε και συζητάμε, λέμε για τα άρθρα που διαβάσαμε στην εφημερίδα και ανταλάζουμε απόψεις, γελάμε και έχουμε χρόνο να κανουμε σεξ. Έχουμε καταλάβει ότι ζούμε σε μια κοινωνία την οποία έχουμε φτιάξει για να μας αγχώνει, να μας πιέζει και να πας δημιουργεί κόμπλεξ κατωτερώτητας λέγωντας ότι η κατανάλωση είναι το το αντίδοτο. Αν ο καθένας μας βρει το δικό του τρόπο να ξεφύγει απο το τρυπάκι της κατανάλωσης και του στρες θα γελάμε και πάλι. Η γιαγιά μος είχε 4 παιδιά, στο χωριό και δούλευε στα χωράφια. το τελευταίο παιδί το γέννησε εκεί. Η γιαγιά μου λέει οτι είναι πάντα καλά και χαμογελά.
ReplyDeleteΜια μέρα πήγα με μια φίλη μου σε session laughter yoga. Είναι από τις πιο απίστευτες εμπειρίες που είχα, αν και δεν ξαναπήγα για να είμαι ειλικρινής! Ουσιαστικά είναι μια παραλλαγή του yoga΄που συνδυάζει σωματική άσκηση με υποχρεωτικό γέλιο χωρίς λόγο. Αυτό σύμφωνα με τον Ινδό γιατρό που το ανακάλυψε οδηγεί σε αύξηση του οξυγόνου στον οργανισμό με αποτέλεσμα να έχουμε περισσότερη ενέργεια. Περιττό να σου πω πόσο γέλιο βγάζει τελικά η προσπάθεια να γελάσεις εσύ και άλλοι 10 άσχετοι χωρίς λόγο :) Το συστήνω ανεπιφύλακτα! Επομένως, όπως λέει και ο Εύρος είναι και θέμα εκπαίδευσης!
ReplyDeleteΤα προβλήματα δεν πρόκειται να λείψουν ποτέ από τη ζωή μας. Το γέλιο είναι το πιο δυνατό όπλο για να βγούμε νικητές από αυτή την καθημερινή μάχη. Πες/γράψε/ανάρτησε/σκέψου κάτι αστείο και γέλα...και κάνε και τους άλλους να γελάσουν...
ReplyDeleteΤο γέλιο είναι όντως μια καλή θεραπεία, ακόμα και το υποχρεωτικό (που το διδασκουν εντωμεταξύ;)! Μερικές φορές πρέπει να πιέσεις και να πείσεις τον εαυτο σου για να είσαι ευτυχισμένος, είναι δηλαδή state of mind. Και έχεις δίκαιο όταν λες ότι άτομα με πραγματικά προβλήματα φαίνεται να είναι πιο ευτυχισμένοι, γιατί όντως έτσι είναι. Ίσως όταν σου τυγχαίνει κάτι κακό βλέπεις τα πράγματα με άλλη οπτική γωνία και συνειδητοποιείς τί έχει σημασία και τί όχι. Δυστυχώς όμως, το περιβάλλον της Κύπρου δεν βοηθά, γιατί έχουμε μάθει να τα έχουμε όλα έτοιμα και πάλι να είμαστε μίζεροι και μουτρωμένοι.
ReplyDeletemporw na pw oti gelw kamposon, alla leipei mou kamian foran to "kratw ta plevra mou pou to gelion", tzeinon to ypervolikon pou klaieis pou to gelion! en eshei lathos!
ReplyDeleteποιος ενά μας κάμει να γελούμε εβρέθηκε!
ReplyDeleteο κ. Πρόεδρος!
(τζαι εν πολλά δυνατός στο γέλιο, φιρμός, γιατί αν σκεφτείς ότι τούτα ούλα είπε τα για σοβαρά ενα θέλεις να αυτοκτονήσεις...)
Σοβαρά τωρά.
συμφωνώ με όλα τα παιδία πιο πάνω, ο ανώνυμος το ανέπτυξε πολύ ωραία.
απλά να προσθέσω τζαι γω κάτι:
με τούτη τη κρίση, τζαι τον ψυχολογικό πόλεμο που γίνεται, αλλά τζαι με την πραγματικότητα που έρκεται κάθε τέλος του μήνα τζαι θωρείς ότι ενε μείναν λεφτά για τη δόση τζαι δεν ξέρεις τι να κάμεις εχάθηκεν τζαι το γέλιο...
εχάθηκε το γέλιο γιατί ίσως εχάθηκε τζαι η ελπίδα που είχε ο καθένας.
η ελπίδα ότι όποια προβλήματα έχουμε ενά σάσουν, όποια οικονομική δυσκολία ενα την αντεπεξέλθουμε.
ο κόσμος άρκεψε τζαι παραδώνεται στα προβλήματα, στην δύσκολη καθημερινότητα, στην αποχαύνωση και δεν βλέπει ότι μπορεί να κάμει κάτι για να αλλάξει τη ζωή του...
τουλάχιστον έτσι νοιώθω εγώ...
Κι εγώ το έχω παρατηρήσει! Παλαιότερα χαχάνιζα μαζι με πολλους γύρω μου! Τωρα χαχανιζω μονη μου και με κοιτάνε οι γύρω!!!!
ReplyDeleteΜεσα μας ειναι το γελιο, ειτε θα το φυλακιζουμε εγκαταλειποντας τις χαρες τις ζωής και εμμενοντας να ασχολουμαστε μονο με προβλήματα, η θα το εξωτερικευουμε μηπως μπορεσει και γινει αλυσιδα η αισιοδοξια!!!
Καλημερα μανα μου!!!
so spooky Mana!! eisai mesa sto myalo mou,,,k'egw ta idia skeftomoun edw k arketes meres!!
ReplyDeletek afto ginete se bathmo pou na se kanei na niwtheis asxima an tyxon k gelaseis h pernas kala h ediaskedases!!!!!! :O
Εχουμεν τα ποστ του Ινβικτους ολάν! Don't worry
ReplyDeleteπόσο δίκαιο έχεις..πολλά καλά τα είπε ο Ανώνυμος.
ReplyDeleteείχε γράψει και άρθρο η Guardian για αυτό το θέμα..οτι η παγκόσμια οικονομική κρίση μας επηρεάζει in a number of ways including επιπτώσεις στην ψυχολογία μας, depression, αντικοινωνικότητα, δυσκολία εξέυρεσης συντρόφου, και αν θυμούμαι καλά έγραφε και κάτι για το long term planning..οτι πλέον κοιτάζουμε μόνο το short term.
Εν πιο εύκολο άμαν ο άλλος είναι down/προβληματισμένος να σε 'κολλήσει' αυτό το mood παρά να σου μεταδώσει το να είσαι θετικός και να γελάς.
Ποιος θα φέρει πίσω το χαμόγελο;;; Η καλή νεράιδα :-) Αφού το έκλεψε η κακιά! ( θα την τριχωμαλλίσωωωωωω )
ReplyDeleteΌπως είπε και η Φάουσα πιο πάνω ( γιναμε 2 φάουσες ) ήσουν μες τον νου μου. Χτες εκανα το λαθος να διαβάζω μπλογκς, ιστοσελίδες, ειδήσεις κτλ και μπήκα για λίγο στη μιζέρια που επικρατεί γύρω μας.
Είμαστε ότι σκεφτόμαστε, ότι νιώθουμε. Σίγουρα υπάρχουν πολλά που θα μας κάνουν να χαμογελάσουμε. όχι υποχρεωτικά. Τι να το κάνεις το υποχρεωτικό γέλιο! Τόσα πολλά. Αρκεί να τα ψάξουμε.
Δεν θα πω άλλα.....
Νεράιδα
Ο Εχθρός
ReplyDeleteΓεννιέται ένα παιδί σε ένα χωριό ……
Στο χωριό υπάρχουν άνθρωποι που εκτρέφουν ζώα, γεωργοί, σιδεράδες, ξυλουργοί, κτίστες
Η μητέρα του και ο πατέρας του επέλεξαν να εκτρέφουν αγελάδες τις οποίες αρμέγουν κάθε μέρα και τις βγάζουν στην βοσκή……….
Όλοι οι άνθρωποι του χωριού μοιράζονται αυτά που παράγουν, όλοι έχουν φαγητό, στέγη που τους προστατεύει από την βροχή, το χιόνι, το κρύο, τον ήλιο, την ζέστη… το παιδί μεγαλώνει και παίζει με τα αδέλφια του τους φίλους του και βοηθάει τους γονείς του στις δουλειές…………
Ποιος είναι ο εχθρός του χωριού;
Μια μέρα έρχονται από κάπου μακριά κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι με τα όπλα τους σκοτώνουν ανθρώπους του χωριού κλέβουν τα ζώα το γάλα το νερό και ό,τι άλλο θέλουν….
Οι άνθρωποι με τα όπλα εξαναγκάζουν τους ανθρώπους να κάνουν ό,τι θέλουν αυτοί όποτε τους αφήσουν αυτοί με την απειλή των όπλων…
Ποιος είναι ο εχθρός του χωριού;
Πως καθορίζεται ο εχθρός;
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του εχθρού;
Μια ερμηνεία:
Εχθρός είναι αυτός που σου στερεί τα βασικά που χρειάζεσαι για να ζήσεις…… φαγητό, στέγη, ελευθερία, επιλογή, αξιοπρεπή διαβίωση…..
Το χωριό αυτό είναι παντού ……..ο εχθρός επίσης είναι παντού….
http://www.youtube.com/watch?v=ndyijoqxHpk
19 χρονών κοπέλα……… πωλήτρια σε αλυσίδα καταστημάτων…….. δουλεύει μέχρι τις 7.30 το βράδυ έξι μέρες την εβδομάδα από Δευτέρα μέχρι το Σάββατο
Μηνιαίος μισθός 720 ευρώ…………..
Αρραβωνιαστικός της κοπέλας……….. 24 χρονών λογιστής σε τράπεζα
Μηνιαίος μισθός 1200 ευρώ….
Το 2003 ένα τριάρι διαμέρισμα στον Στρόβολο αγοράστηκε 59 χιλιάδες λίρες, δηλαδή 100 χιλιάδες ευρώ
Το 2003 ένα μονάρι στον Στρόβολο πωλείτο 23 χιλιάδες λίρες, περίπου 40 χιλιάδες ευρώ
Το 2003 ο μισθός ενός νέου λογιστή στην τράπεζα που δουλεύει ο αρραβωνιαστικός της κοπέλας ήταν 500 λιρες, δηλαδή 850 ευρώ
Το 2009 το ίδιο τριάρι στον Στρόβολο πωλείται 270 χιλιάδες ευρώ
Το 2009 το ίδιο μονάρι στον Στρόβολο πωλείται 150 χιλιάδες ευρώ
Το 2009 ο μισθός ενός λογιστή στην τράπεζα που είπαμε πιο πάνω «ανέβηκε» στα 1200 ευρώ
Μαζί οι δύο αυτοί νέοι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν οικογένεια μηνιαίως παίρνουν μισθό 1920 ευρώ
Ποιος είναι ο εχθρός;
Ποιος είναι αυτός που τους στερεί τα βασικά που χρειάζονται για να ζήσουν…… φαγητό, στέγη, ελευθερία, επιλογή, αξιοπρεπή διαβίωση…..
Εφημερίδα «Καθημερινή» (ελληνική έκδοση) ημερομηνίας 6/12/2009
Σελίδα 5 ολόκληρη η σελίδα διαφήμιση της τράπεζας που δουλεύει ο αρραβωνιαστικός της κοπέλας στην Κύπρο:
«Ευχαριστούμε τους μέτοχους μας τους πελάτες μας και τους εργαζόμενους μας για την επιτυχή ολοκλήρωση της αυξήσεως μετοχικού κεφαλαίου.
………..Στην πρόσφατη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους ευρώ
986 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ευρώ
Οι μέτοχοι μας επιβεβαίωσαν την εμπιστοσύνη τους στις προοπτικές της τραπέζης καλύπτοντας το 96,7% της αυξήσεως.
Συνολικά η αύξηση κεφαλαίου παρά τις πρόσφατες βραχυπρόθεσμες αναταράξεις στις αγορές καλύφθηκε κατά 152%.
……….Σε αυτό το όραμα σας θέλουμε πάλι μαζί!»
6 Νοεμβρίου 2009 :
http://www.xak.com/gmain/newsshow.asp?id=100164
Το κράτος μέσω του υπουργού εμπορίου δίνει στους ξενοδόχους που δίνουν μισθούς 600 ευρώ μηνιαίως
52 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ευρώ
Πέρσι το κράτος είχε δώσει στους ξενοδόχους ακόμα
52 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ευρώ
ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΔΩΣΕ 104 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ευρώ στους ξενοδόχους μέσα σε 1 χρόνο
29 Δεκεμβρίου 2009 Δελτίο ειδήσεων και δηλώσεις υπουργού οικονομικών, νοικοκύρεμα των οικονομικών, πάγωμα μισθών και περικοπές συντάξεων των εργαζομένων λόγω οικονομικής κρίσης.
Ποιος είναι ο εχθρός;
http://osr55.wordpress.com/2009/12/29/
Συγνώμη που παραφέρομαι....
ReplyDeleteΤο χαμόγελο και η ευτυχία δεν έχουν να κάνουν με χρήμα. Ούτε με πολυτέλειες.
Εχθρός είναι εκείνος που τα ισοπεδώνει. που νομίζει πως είναι αλληλένδετα.
Νεράιδα.
Δεν λέω, το χρήμα στη ζωή μας φέρνει άνεση. αλλά θα συμφωνήσω με τη Νεράιδα η ευτυχία δεν έχει να κάνει με τα λεφτά. στο πατρικό μου για παράδειγμα, δεν μας περίσσευαν καθόλου τα λεφτά, μάλλον ανάγκη τα είχαμε, αλλά το γέλιο δεν έλειψε ούτε λεπτό.
ReplyDeleteΕγίναμε ούλλοι άπληστοι Μάνα. Σπίτια, αυτοκίνητα, ταξίδια, παιχνίδια, ένα σωρό ασχολίες τα μωρά μας, ρούχα, μάρκες. Εν μας κανούν τα απλά πράματα. Και οι γονιοί μας και οι παππούδες μας εν είχαν πολυτέλειες αλλά επερνούσαν καλύτερα που μας.
ReplyDeleteΠώς να γελάς άμαν νιώθεις ότι θέλεις τζιαι άλλα ΠΡΑΜΑΤΑ που εν έσιεις?
Δεν είναι τα χρήματα ΜΟΝΟ. Κι εμείς συζητούσαμε πριν μέρες ότι από τη μέρα της έκρηξης δεν γελούμε το ίδιο...
ReplyDeleteΓιατί νοιώθουμε ακόμα ένα βάρος, γιατί νοιώθουμε τύψεις, γιατί νοιώθουμε απώλεια του μέλλοντος...
Παραδόξως τζίνος που γελά παραπάνω που τα πλάσματα που ξέρω, εν ο μόνος που εν αριστερός υποσυνείδητα και θεωρεί ότι δεν ήταν καθήκον του προέδρου να γνωρίζει και δεν φταίει σε τίποτε.
Πάντως εγώ θα περιμένω μια καλή νεράιδα να λύσει τα μάγια. Και να μας λύσειτα χέρια και την καρδιά. Να μάθουμε να ανακαλύπτουμε και να αγκαλιάζουμε ξανά τις ομορφιές, να τις χαιρόμαστε και να τις απολαμβάνουμε από την αρχή, και να γινόμαστε κι εμείς όμορφοι και να βοηθούμε και τους άλλους να γίνουν κι έτσι να μπορούμε να γελούμε και να χαμογελούμε ακόμα και στα στραβά και τ' ανάποδα.
ReplyDeleteΚι εγώ, νομίζω, πως δεν είναι τα χρήματα μόνο. Απλώς με τα χρήματα είχαμε την ψευδαίσθηση πως θα μπορούσαμε να ξεγελάσουμε τη δυστυχία μας - τώρα πάει κι αυτή...
το κείμενο το οποίο παρέθεσα που αφορά μεγάλο τμήμα νέων ανθρώπων σήμερα στην κύπρο προφανως και δεν αφορούσε την πολυτέλεια αλλά απλά την επιβίωση
ReplyDeleteκαι όμως όσοι σχολίασαν μετά μίλησαν για πολυτέλεια!
τα λεφτά δεν είναι αυτοσκοπός αλλά το μέσο για να επιβιώσεις όπως όλοι μας εξαναγκαζόμαστε να πράξουμε
ο άνθρωπος έχει ανάγκη από φαγητό στέγη και ελευθερία
αυτά για να τα εξασφαλίσεις χρειάζεσαι λεφτά δυστυχώς
αν δεν έχει εξασφαλισμένο ο ίδιος και η οικογένεια του φαγητό στέγη και ελευθερία και απλά το δέχεται με το χαμόγελο στα χείλη την στιγμή που άλλοι ζουν βασιλικά χωρίς καν να δουλεύουν λέγοντας την κυπριακή ατάκα "ε μα ήντα που να κάμουμεν μάνα μουυ" συνεχίζοντας να αποδέχεται την μιζέρια του
τότε είναι απλά μίζερος και άξιος της κακής του μοίρας
είναι ωραία να μιλάμε για νεράιδες και παραμυθάκια σε έναν κόσμο (όχι μόνο στην Κύπρο) που οι πλείστοι άνθρωποι δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα
αν ζεις κλεισμένος σε ένα κλουβί και φανταζεσαι πως είσαι στις μπαχάμες ή έστω στα Καληδόνια τζαι στον Σταυρό της Ψώκας δεν σημαίνει ότι είσαι
Η τρίτεκνη τσιμπάει το επίδομα πολυτέκνου!
ReplyDeleteΠως να είναι μες στην καλή χαρά;
Ενα χαμόγελο, έχει τη δύναμη να διαλύσει το κακό... Να δώσει θάρρος και κουράγιο...
ReplyDeleteΜοιράστε το! Απλώχερα... και δεν θα βγείτε χαμένοι!...
Φιλιά! Και χαιρετίσματα σε Όλους!
osr, έχεις δίκιο ότι όταν δεν έχεις να φας ένα πιάτο φαγητό, είναι θέμα.
ReplyDeleteΑπλά δεν πιστεύω ή δεν βλέπω γύρω μου ότι η πλειοψηφία στην Κύπρο είναι έτσι. Και σίγουρα, αν κρίνω και από τους πιο παλιους, από τους παππούδες μας που ζούσαν δύσκολες εποχές, άπλυτοι, χωρίς παπούτσια, με 2 κομμάτια ρούχα, έλεγαν πάντα : Δόξα σοι ο Θεός.
Κι αυτό είναι που βοηθά να έρθουν καλύτερες μέρες... το χαμόγελο, η αισιοδοξία, η προσευχή.
Η μιζέρια θα φέρει κι άλλη μιζέρια.
Νεράιδα