Monday 19 September 2011

Στο τέλος της γης

Προσπαθώ να διαβάσω το Στο τέλος της γης του Νταβίντ Γκρόσμαν. Ωραίο βιβλίο, λυρικό και δεν θα το έλεγα εύκολο. Είναι η ιστορία της Όρα που ο γιος της Όφερ στρατεύεται για τον πόλεμο των Έξι Ημερών. Ο Όφερ, φεύγει για να συμμετάσχει σε μια μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση, η Όρα φεύγει από το σπίτι της για να μην βασανίζεται περιμένοντας τα κακά μαντάτα που είναι σίγουρη ότι θα φτάσουν. Όταν παράγγειλα το βιβλίο στις αρχές του καλοκαιριού δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο επίκαιρο θα ήταν όταν θα το διάβαζα. Όχι ότι πιστεύω ότι τελικά θα γίνει πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, αλλά όσο να ΄ναι ένα πολεμικό κλίμα υπάρχει.

Τέσπα, το θέμα μας δεν είναι ο πόλεμος. Υπό κανονικές συνθήκες θα το είχα διαβάσει μέχρι τώρα. Αλλά μου είναι αδύνατο να προχωρήσω πάνω από δυο τρεις σελίδες κάθε νύχτα. Κάθε παράγραφο που διαβάζω, κάθε πρόταση πετάγομαι στο δωμάτιο των κόρων να δω αν είναι καλά. Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο. Που να είχα αγόρια ακόμη, να δω τι θα έκανα.

Και όλο σκέφτομαι τα πιο παράλογα πράγματα. Αν γίνει πόλεμος, που είπαμε δεν θα γίνει, θα μας αφήσουν να πάρουμε και τον λεβέντη σκύλο μαζί μας; Δεν μπορώ να φανταστώ να τον αφήνουμε πίσω μας. Θα έρθει μαζί μας πάει και τελείωσε.

Μετά σκέφτομαι που θα καταλήξουμε. Για κάποιο λόγο μου κολλά η Νέα Ζηλανδία. Πολύ μακριά θα μπορούσε να πει κάποιος. Όμως έχουν ωραία λιβάδια και μπόλικα χωράφια να παίζει ο σκύλος με τα μωρά. Βέβαια θα είμαστε πρόσφυγες, θα έχουμε κέφι για παιχνίδι; Αλλά γιατί όχι; Μέσα από τις δύσκολες στιγμές, βγαίνει το αληθινό το γέλιο.

Στη Νέα Ζηλανδία, λέω να ασχοληθούμε με τη κτηνοτροφία. Ο σκύλος από φύλακας θα γίνει τσοπανόσκυλο. Τι στο καλό, δεν έχετε δει ξανά μποξέρ να φυλάει πρόβατα; Ο Μοτορτζής θα τρέχει ξωπίσω τους με τη μηχανή. Και εγώ θα φτιάχνω τυρί και χαλούμια με το γάλα.

Και έτσι με το πήγαινε έλα, τον καημό της Όρα για τον Όφερ και τις αγωνίες με βρήκε η δεύτερη βδομάδα να είμαι στη σελίδα 80. Να μην σας αποθαρρύνω όμως. Το βιβλίο είναι πραγματικά υπέροχο. Απλά εμένα με έπιασαν τα υπαρξιακά μου.

Προτείνω όμως χωρίς ενδοιασμό το Ιστορία Αγάπης και Σκότους του Άμος Όζ για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για την ίδρυση του εβραϊκού κράτους.

Και επαναλαμβάνω. Πόλεμος δεν θα γίνει.

5 comments:

  1. Μποξέρ να φυλάει πρόβατα δεν έχω ξαναδεί!

    Καλημέρες μάνα..μην σε πιάνει παράνοια..

    ReplyDelete
  2. Είναι σαν να διαβάζεις τη σκέψη μου...Αν γίνει πόλεμος τί θα γίνουν οι πατατούλληδες; Εγώ εδήλωσα το ότι χωρίς τα μωρά μου δεν πάω πουθενά!

    ReplyDelete
  3. αμαν κόρη μάνα. έκαμες την καρκιά μας περιβόλι

    ReplyDelete
  4. Αν ήταν φέισμπουκ ήταν να κάμω λάικ στο τραγούδι. Σόρυ.

    Σήμερα έπιασε μας πελάτισσα να μας πει ότι ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ αν θα πάει στο ταξίδι στες 29 του μήνα, ΑΜΠΑ τζαι γίνει πόλεμος.

    Πνάστε I say!

    ReplyDelete
  5. Τον περασμένο Ιούνη, με τα σοβαρά επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, την απεργία των ταριφών κλπ, γνώρισα ένα ζευγάρι Νεοζηλανδών τουριστών.
    Ήταν ενθουσιασμένοι με την Αθήνα!
    «Αυτή είναι η πιο ωραία πολή του κόσμου», μου έλεγαν.
    Ξυπνάς το πρωί και δεν ξέρεις τι θα συμβεί.
    Αν οι δρόμοι θα είναι ανοιχτοί, αν τα μουσεία θα λειτουργούν, αν θα πέφτουν δακρυγόνα έξω απ’ το ξεονοδοχείο σου...
    Ενώ στη Νέα Ζηλανδία είναι όλα προβλέψιμα και γι’ αυτό απόλυτα βαρετά.
    Όποιος γεννιέται εκεί κάτω ξέρει πως θα πεθάνει χωρίς να συμβεί τίποτα αξιόλογο στη ζωή του...

    ReplyDelete