Βλέποντας τη σειρά Brothers and Sisiters, επιβεβαίωσα κάτι που το νιώθω εδώ και καιρό. Η πιο καθοριστική σχέση στη ζωή μας είναι με τα αδέρφια μας. Είτε για κακό είτε για καλό. Οι πραγματικοί μας φίλοι έρχονται αργότερα στη ζωή μας, το ίδιο και ο σύντροφός μας. Ο ρόλος των γονιών είναι περίεργος και μπορεί να φύγουν νωρίς. Αλλά τα αδέρφια μας είναι οι συνοδοιπόροι μας.
Μοιραζόμαστε γονίδια (για απορίες αποτίνεστε στην Πρασινάδα), εμπειρίες, συγγενείς, καυγάδες, αγάπες, ενίοτε και μίση. Και η σχέση με τα αδέρφια μας είναι καθοριστική. Η αδερφική δυναμική που αναπτύσσεται μέσα στις οικογένειες έχει τεράστια σημασία. Έρευνες λένε για παράδειγμα ότι τα μεγαλύτερα παιδιά μαθαίνουν πιο εύκολα να αναλαμβάνουν ευθύνες. Τα μεσαία μπορεί να είναι πιο διπλωμάτες σε σύγκριση με τα κυρίαρχα μεγαλύτερα τους. Επίσης τα μικρότερα αδέρφια αποφεύγουν ενδεχομένως λιγότερο τον κίνδυνο.
Οι ειδικοί αναζητούν τις ρίζες της αδερφικής αντιπαράθεσης. Πιστεύω δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος από καταβολής του κόσμου που να μην έχει πλακωθεί με τα αδέρφια του. Μάλιστα έρευνες δείχνουν ότι τα νεαρά αδέρφια τσακώνονται περίπου κάθε 17 λεπτά. Σήμερα το πρωί, έπαιξα τον ΟΗΕ για το ποδήλατό τους. Έχουν ακριβώς τα ίδια ποδήλατα και πλακώθηκαν για ένα από αυτά. Για μια πέτρα, για μια κούκλα, για ένα αυτοκίνητο, για ένα παντελόνι, για ένα βρακί. Έχουν τα ίδια πράγματα και πάλι καταφέρνουν να μαλώσουν.
Ο σκληρός και άγριος κόσμος των αδερφικών σχέσεων θεωρείται πλέον ως καθοριστικός παράγοντας για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας. Παλαιότερες έρευνες εστιάζαν στους γονείς, το DNA, και τα οικονομικοινωνικά δεδομένα. Δεν είναι μόνο αυτά.
Αν κρίνω από τον εαυτό μου η σχέση με την αδερφή μου είναι πολύπλοκη. Θα πω η σχέση με τις αδελφές μου γιατί αδελφή θεωρώ και την ξαδέλφη. Βαθιά και πραγματική αγάπη; Μπόλικη. Συμπαράσταση; Με το τσουβάλι. Κατανόηση; Να φαν και οι κότες (που λέει ο λόγος). Και όμως υπάρχουν στιγμές, που θέλω να τις πλακώσω και τις δυο στο ξύλο, ή να τις ρίξω κάτω από το δέντρο, όπως κάναμε μικρές. Φλαπ. Αλλά την ίδια στιγμή, ξέρω ότι θα είναι εκεί για μένα. Θα με ακούσουν και ας μην με κατανοούν. Με αγκαλιάζουν και όταν διαφωνούν μαζί μου. Το ίδιο κάνω και εγώ για αυτές.
Η σχέση με τα αδέρφια μας είναι όπως ένα ταξίδι στη ζούγκλα. Μπορεί να σε φάει το λιοντάρι, αλλά μπορεί να μεγαλώσεις όμορφα ανάμεσα στους λύκους όπως ο Μόγλης.
Εγώ είμαι μοναχοπαίδι και δυστυχώς τώρα δεν μπορώ να κοντρολάρω τις εντάσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στις κόρες μου. Ειλικρινά δεν ξέρω πως να αντιδράσω!!!!!!
ReplyDeleteΜανούλα μου γλυκιά, όμως, έχω κάτι να σου δωρίσω. Σε περιμένω για να το πάρεις!
έχεις απόλυτο δίκαιο..ο δεσμός μεταξύ των siblings είναι πολύ ισχυρός και ανεξήγητος.
ReplyDeleteΕγώ έχω μια και της έχω τεράστια αδυναμία. Είναι το αγαπημένο μου άτομο in the entire universe!
Καταλαβαίνω τι θες να πεις, πέρσι γνώρισα την αδερφή μου για πρώτη φορά, (από τον πρώτο γάμο του πατέρα μου) και μόλις την είδα νοιωσα ότι υπήρχε μια σύνδεση, αγκαλιαστήκα και φιληθήκαμε δυο άγνωστες στην ουσιά. Η αλήθεια είναι ότι ψάχναμε χρόνια να την εντοπίσουμε και το ότι την βρήκαμε συμπλήρωσε ένα κενό.
ReplyDeleteΕίμαστε σύνολο 4 αδερφές, ενώ έχω χάσει τις παιδικές μου φίλες, αυτές είναι οι καλύτερες μου φίλες.
Mamma El και εκατό αδέρφια να είχες δεν θα μπορούσες να κοντρολάρεις τις εντάσεις ανάμεσα στις κόρες σου :))). ο χρόνος θα φέρει ηρεμία στις σχέσεις τους. όπως και να αντιδράσουμε θα διαμαρτυρηθούν. εγώ πάω να θυμώσω στη μια γιατί πλάκωσε την αδερφή της και πετάγεται το "θύμα" να υπερασπιστεί το "θύτη"...
ReplyDeleteΙσχυρός δέσμος Ράνια και γεμάτος συναισθήματα.
Σμιλί είναι σημαντικό ότι την βρήκες. είναι άδικο πάντως να χωρίζουν αδέρφια... Τέσσερις αδερφές ε; εμ οι γονείς δέχονται συγχαρητήρια για τις αντοχές τους;
εμείς σπάνια τσακονώμαστε για υλικά.
ReplyDeleteκατά τα άλλα, τούτο με τες διαφορές λόγς μεγαλύτερου-μικρότερου, νομίζω έχουμε το...
εγώ πιο ανεξάρτητη, να μεν θέλω να διώ λοαρκασμό τζαι να δείχνω τα προβλήματα μου τόσο- τζίνη πιο ανοιχτή στην οικογένεια, να τους ζητά συνέχεια, να θέλει να τους λαλεί διάφορα δικά της...
O αδερφός μου είναι ο πιο κοντινός μου άνθρωπος κι ας μένει μίλια μακρυά...είχα ψες αυτή τη συζήτηση...πιστεύω πως με τον άνθρωπο που έχεις τα πιο πολλά κοινά βιώματα σε συνδέει μια σχέση που αντέχει τα πάντα
ReplyDeleteΟ τρόπος που παρουσίασες κάτι τόσο συναισθηματικό, μ' εντυπωσίασε!... Άμμεσος μα συνάμα κρατώντας αποστάσεις...
ReplyDeleteΠληγώθηκα περισσότερο όταν έπαψαν οι -τυπικές έστω- σχέσεις με τον αδερφό μου, παρά όταν άκουσα την απόφαση των παιδιών μου. Παράξενο, ε; Ακόμη δεν μπορώ να το εξηγήσω...
Περίεργη μέρα η σημερινή...με άγγιξες και σε άγγιξα...μέσα απο τις ταξιδιάρες λέξεις...
Φιλιά! φίλη μου...
@σμιλί ωραία ιστορία το ότι ένιωσες αμέσως το αδελφικό δέσιμο..
ReplyDeleteμάνα ο τρόπος που παρουσιάζεται η αδελφική σχέση στο brothers and sisters όπως και σε όλα τα έργα του παπακαλιάτη εν αξιοζήλευτη νομίζω:P εσύ ήσουν η μεγάλη αδελφή?:P επειδή συνήθως οι μεγάλες αδελφές θέλουν να ρίξουν την μικρή που το δέντρο
@daffodil lament
ReplyDeleteέχεις τόσο δίκαιο! είμαι η μεγάλη αδελφή και πέρασα τα πρώτα 13 χρόνια της ζωής της αδελφής μου προσπαθώντας να τη ρίξω από το δέντρο..
αλλά και τα άλλα 13 μετά από αυτό προσπαθώντας να την ανεβάσω στο βάθρο που της αξίζει..
η σχέση με την αδελφή μου είναι η πιο αληθινή
σχέση που έχω!
μας πήρε καιρό να φτάσουμε εδω αλλά τώρα πια.. ποιος μας πιάνει;! :)
Moonlight με την αδερφή μου έχω πέντε χρόνια διαφορά δεν τσακωνόμασταν για αγαθά αλλά για υπηρεσίες. Γιατί πείραζε τα πράματα μου, γιατί ανακάτωνε τα συρτάρια μου, γιατί μου έτρωε τες πένες μου επίτηδες επειδή ήξερε ότι ανακατσιώ τες πένες τες ακκαμένες.
ReplyDeleteΛίγο τα γονίδια, λίγο τα βιώματα. Τα αδέρφια μας είναι ο άνθρωπος με τον οποίο μεγαλώνουμε μαζί Brenda. Για αυτό τα νιώθουμε τόσο δίπλα μας.
Ευαγγελια διακοπή σχέσεων με αδερφό… δεν ακούγεται και πολύ καλό αυτό. Αλλά τι εννοείς όταν άκουσες την απόφαση των παιδιών σου; Κάπου με σύγχυσες.
daffodil lament ναι ήμουν η μεγάλη. Φαίνεται ε; να υποθέσω ήσουν η μικρή που έπεφτες κάτω από το δέντρο; Σίγουρα τα σήριαλ παρουσιάζουν μια εξιδανικευμένη μορφή οικογενειακών σχέσεων, όμως στο συγκεκριμένο μου άρεσε που ήταν δίπλα ο ένας τον άλλο και όλοι μέρα πλακώνονταν.
Είναι πολύ γλυκό αυτό που έγραψες για την αδερφή σου Vanilla. Και εμάς μας πήρε καιρό να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Με πέντε χρόνια διαφορά έπαιζε πάντα ένα χάσμα γενεών.
Εγω έχω 2 αδερφές. Την μια την περνώ 4 χρόνια τζαι την άλλη 12! Τες αγαπώ οσον κανένα αλλο!! Οι 3 μας περνουμε τέλεια τζαι σπάνια τσακωνούμαστε. Τζαι ΑΝ τσακωθούμε ποτέ για καμια τσοφτα, σε 2 λεπτα συνεχίζουμε κανονικότατα λες τζαι εν έγινε τιποτε.
ReplyDeleteΧμ.. Εξαρτάται θα έλεα εγώ.. Είμαι ο μεσαίος, ο πιο μεγάλος εν 5 χρόνια πιο μεγάλος μου τζαι η αδερφή μου 9 χρόνια πιο μικρή μου. Με τον αδερφό μου πάντα είχαμε μια τυπική σχέση. Οκκει κάποτε που ήμασταν μικροί ετσακωνόμασταν. Μόνο. Αν τούτο μπορεί να θεωρηθεί the closest relationship I've ever had with him, πολλά άσχημα τζιόλας. Αλλά, έστω τζι αν μένουμε στο ίδιο δωμάτιο εδώ τζαι κάτι χρόνια (τωρά εν κάτι βδομάδες μόνο που μένουμε μαζί, όποτε πάω Κύπρο), τα πράματα εν πολλά τυπικά. Εξαρτάται με τα άτομα τζαι με τη σχέση που ανάπτυξε ο καθένας. Μπορεί ναν η διαφορά ηλικίας; Δηλαδή όταν ήταν τζείνος στην εφηβεία εγώ ήμουν ο πρήχτης μικρός αδερφός; Ή όταν ήμουν εγώ στην εφηβεία τζείνος είχε άλλα πιο μεγαλίστικα προβλήματα; Ή τζαι με την αδερφή μου, ήταν μεγάλη η διαφορά πάλε για να 'δέσουμε'; Ποτέ εν εγύρεψα τα αδέρφια μου να δω τι κάμνουν, ούτε να κάμουμε κάτι μαζί, ούτε τζείνοι εγυρέψαν εμένα, ούτε στο τηλέφωνο εννα μιλήσουμε για όσο είμαι Αγγλία. Βασικά έχουμε μια περίεργη σχέση στην οικογένεια γενικά (ξέρω ότι κάθε κυριακή εννα με πιάσει ο παπάς μου κατά τις 6 να συζητήσουμε λλίο τζαι τζείνη μόνο εν η επαφή με την οικογένεια μου). Οκκέι μπορεί να υπάρχει μια δεδομένη αγάπη/ένας δεσμός, που βασικά εν εξ αίματος, αν το θέλεις έτσι. Αλλά νομίζω ο καθένας νιώθει διαφορετική τούτη τη σχέση ανάμεσα στα αδέρφια του. Ο τρόπος που κάμνει ο καθένας interact με τα αδέρφια του εν ο τρόπος που αντιμετωπίζει τζαι ουλλους τους άλλους ανθρώπους τζαι τη ζωή μήπως;!
ReplyDeleteεπετρεψε μου να καμω ακυρο σχολιο: εννεν τελειο το brothers and sisters; τελικα εννα φκαλουν νεο κυκλο; (επειδη εμεινα τζιαμε που το εσκεφτουνταν) αν ναι, ξερεις τζιε ποτε;
ReplyDeleteΕμείς κυριολεκτικά εδερνούμασταν όταν ήμασταν μιτσιοί. Αλλά όταν οι γονιοί μας τα εβάλλαν με τον ένα που τους δυο, ο άλλος πάντα υπεράσπιζε τον/την. Ποττέ εν επόριφκε ο ένας τον άλλο όταν θα εναντιωνόμασταν σε γονιούς. Θυμούμαι μια φορά που με εβούραν με μια καρέκλα του σαλονιού σκαλιστή κουττούτζι για να μου την σύρει. Έκλεισα απότομα την πόρτα πίσω μου, έδωκε πάνω με την καρέκλα κι έφκαλε μια τρύπα στην πόρτα. Εφκάλαμεν την μόνοι μας και αλλάξαμεν την με την πόρτα της τουαλέτας για να μεν την προσέξουν οι γονιοί μας.
ReplyDeleteΜε τα αδέρφκια πάντα θα υπάρχει αλληλεγγύη.
Αφού παίζεις τον ΟΗΕ, σκάρωσε κι ένα σχέδιο Ανάν!
ReplyDeleteΠες τα στους νεόπλουτους Κύπριους που σήκωσαν μόδα να κάνουν μόνο ένα παιδί γιατί "δεν έχουν χρόνο για δεύτερο" (θα χαλάσει το lifestyle τους μη χ....)
ReplyDelete