Το διάβασα στον Βλακονησίδα, με την ευκαιρία όσοι δεν επισκεφτήκατε μέχρι τώρα το blog του κάντε του μια επίσκεψη, γράφει με ένα πολύ ωραίο και δικό του τρόπο. Σε ένα ωραίο κείμενο έγραψε για την αρχή του 90/10.
Ποια είναι η αρχή; 10% της ζωή μας είναι τυχαία γεγονότα και 90% είναι αποτέλεσμα των δικών μας αντιδράσεων. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε κανένα έλεγχο στο 10% μπορούμε όμως να καθορίσουμε το υπόλοιπο 90%. Πώς; Με τις αντιδράσεις μας. Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να καθορίσουμε αν θα πέσει ένα τούβλο από μια οικοδομή. Μπορούμε όμως να μην περάσουμε κάτω από την οικοδομή και έτσι να μην κινδυνεύσουμε.
Πολλές φορές λέμε έτυχε να γίνει κάτι και να ρίχνουμε το φταίξιμο αλλού. Στο βάθος βάθος όμως σχεδόν όλα ξεκινούν από τις δικές μας αντιδράσεις. Εμείς επηρεάζουμε το 90%. Το υπόλοιπο 10% είναι τα τυχαία γεγονότα.
Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να κερδίσουμε το λαχείο και να κολυμπούμε στα λεφτά. Μπορούμε όμως αυτά που βγάζουμε να τα διαχειριζόμαστε με ένα καλό τρόπο, για να μην μας πνίξουν τα δάνεια.
Μου άρεσε αυτός ο τρόπος σκέψης. Πόσες και πόσες φορές θα γλυτώναμε τα χειρότερα αν απλά σταματούσαμε, παίρναμε μια βαθιά ανάσα και βλέπαμε τις εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν.
Με το που πήγε η κόρη Α στο δημόσιο σχολείο, κάθε πρωί ήμουν μέσα στο άγχος. Γρήγορα να ντυθούν, γρήγορα να πιουν το γάλα τους, γρήγορα τα πάντα. Για να μην αργήσει, για να μην φάμε την παρατήρηση. Και δώσε τρεχάλα, και δώσε να τους κάνω παρατηρήσεις και δώσε να θυμώνω και να μετρώ τα δευτερόλεπτα.
Ώσπου έκατσα και είπα στο εαυτό μου: Κόρη μου είσαι σοβαρή; Άντε και έχασε 5 λεπτά μάθημα, θα χαθεί ο κόσμος; Θα μείνει αμόρφωτη, θα κάνει αίτηση στο ΜΙΤ και θα της πουν όχι γιατί πριν 15 χρόνια έχανε λεπτά από το σχολείο; Στο τέλος της ημέρας με την τρεχάλα, το άγχος και τις φωνές κέρδιζα λίγα δευτερόλεπτα και έχανα όμορφες στιγμές με τα μωρά μου. Τώρα βιαζόμαστε μεν, αλλά ήρεμα. Τραγουδούμε, λέμε ιστορίες και παίζουμε. Και στα αρχίδια μου αν αργήσουμε ή όχι.
Από τότε που διάβασα για την αρχή του 90/10 προσπαθώ να τη βάλω σε εφαρμογή. Δεν λέω ότι τα καταφέρνω πάντα. Όποτε όμως το πετυχαίνω είναι για το δικό μου καλό.
Ο Stephen Covey εν Management Guru και καλά. Κάμνει που τζείν τα "όμορφα" workshop που ακούεις για το time/stress management τα οποία στοχεύονται σε ανθρώπους εργαζόμενους σε εταιρείες με "γραμμή παραγωγής", κουβούκλια με "ωαράια" ανύπαρκτα. Οι corporate pieces of shit που αλλάξαν τον τόνο που το δουλειά τζαι εκάμαν το δουλεία με ένα τρόπο μεφιστοφελικό. Να σε κάμνουν άρχοντα του χρόνου σου ο οποίος εν γορασμένος που τζείνους. Εν σαν τον κακό λύκο που εντύθηκε κοκκινοσκουφίτσα. Επαρακολούθησα τέτοιου είδους σεμινάρια. Επήα ευγενικά στην τουαλέτα και έκαμα εμετό.
ReplyDeleteΤο 10% επηρεάζεις επειδή το 90% εν τυχαίο. Η τυχαιότητα στην επανάληψη παράγει το νέο. Η βαρύτητα όμως που έχει το 10% εν περίπου 1000000 φορές παραπάνω που το 90% διότι τζέινο που κάμνεις εσύ εν που μετρά στο τέλος.
*ωράρια
ReplyDeleteαυτό είναι.
ReplyDeleteίσως απαντήσω τζι εγώ με ποστ...
ναι εννοείται οτι οι επιλογές μας καθορίζουν το μεγαλύτερο part της ζωής μας αλλά μερικά πράγματα you can't control..όπως π.χ θέματα υγείας που στο τέλος καθορίζουν αυτά μεγάλο μέρος της ζωής μας.
ReplyDeleteΝομίζω συμφωνώ με τον Εύρο...αλλά αν η βαρύτητα του 10 είναι περισσότερη από του 90 τότε η αναφορά σε αριθμούς δεν έχει νόημα. Εγώ πάντα ενεργώ λες και περνά όλη η ζωή μου από το χέρι μου μέχρι το σημείο που θα αντιληφθώ ότι έφτασα στα όρια.
ReplyDeleteΚαι αν η βαρύτητα του 10% είναι απλά 10% Έβρο και Μπρέντα;
ReplyDeleteΣάικ αναμένουμε
Υπάρχουν Ράνια πολλά πράγματα που δεν περνούν από το χέρι μας. αλλά και μια αρρώστια για παράδειγμα είναι επιλογή μας πως θα την αντιμετωπίσουμε.
Τότε απλά είσαι άξιος της μοίρας σου. Οξύμωρο έννεν ?
ReplyDeleteΚαι η πλευρά που το βλέπεις εσύ το θέμα έχει κάποια βάση, όπως έχει κάποια βάση και η πλευρά που το βλέπει ο Εύρος. Μήπως είναι απλά οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος τελικά;
ReplyDeleteMy opinion...
ReplyDeleteΡε Έβρο για να δούμε αν μιλούμε για το ίδιο πράμα :))
ReplyDeleteπιστεύω ότι η ζωή μας στο τέλος της ημέρας όχι απόλυτα αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι οι επιλογές που κάμνουμε. άξιος της μοίρας μου δεν είμαι. είμαι άξιος των επιλογών που έκανα ή που δεν έκανα.
Την τύχη πρέπει να την προκαλούμε! απροκάλυπτα!
ReplyDeleteΕίτε με το 90% είτε με το 10%.
Δεν έχουν σημασία οι αριθμοί.
Είναι καθαρά θέμα φλερτ.
Φέρε την με το μέρος σου.
Δεν υπάρχει τρόπος να μας πείσει κάποιος ότι τα πράγματα έτσι είναι.
Τόλμησε να δοκιμάσεις.
Προσπάθησε με Όλο σου το Είναι ( η φράση κλειδί ) για κάτι που θες! Και πες μας αν δούλεψε ή όχι.
Κατ' εμενα δεν υπαρχει τυχη! Ολα τα θεματα, που διεπουν την φυση υποκεινται στους φυσικους νομους.
ReplyDeleteΤο παραδειγμα με το τουβλο, ειναι θεμα βαρυτητας. Αν εξηκολλησεν που καποιο τοιχο, εν θεμα κακοτεχνιας. Αν εππεσε καποιου εργατη εν θεμα ατσαλοσυνης. Το αν επερνουσες που κατω τζι εφας το, εν θεμα πιθανοτητων. Δεν υπαρχει μεταφυσικος λογος, που το επαθες. Το λαχειο παλαι εν θεμα πιθανοτητων.
Τζαι οσο τζαι να ελεγξεις τις επιλογες σου, παλαι εν μπορεις να εχεις απολυτο ελεγχο της ζωης, γιατι υπαρχουν οι ασταθμητοι παραγοντες. Που δεν ειναι κατ' αναγκην κακοι, γιατι πολλες φορες, αλλασουν την πορεια της ζωης μας προς το καλο, αναλογως της οπτικης μας τζαι των αποφασεων μας.
Παιρνω την ζωη, οπως ερκεται, προσπαθωντας συνεχως για το καλυτερο.
Μανα το ίδιο πράμα λαλούμεν (σάννα τζαι επολλολόησα σήμερα όξα εν η ιδέα μου). Το πως θα αντιδράσεις στο τυχαίο εν η αρχή των αξόνων. Πες ξαφνικά χρεωκοπήσεις διότι έτσι τα έφερε η ζωή. Το τι θα σε καθορίσει είναι το αν θα γίνεις αλκοολικός για να ξιάσεις/αυτοκτονήσεις ή το αν θα σταθέις στην γεναίκα σου τζαι στα παιθκιά σου τζαι να προσπαθήσεις να φκέις που μέσα.
ReplyDeleteΔεν εσχολίασα για τούτα ούλλα αλλά για το γεγονός ότι κάποιοι σαν τον κύριο που πάνω φκαίννουν τζαι λαλούν καμπόσες παπαριές για τέτοια θέματα ευαίσθητα με απώτερο σκοπό να μαντρώσουν την σκέψη του εργαζόμενου τζαι να τον φέρουν στα "σύγκαλα" του ώστε να αφιερώσει το "8-ωρο" που πρέπει πίσω που το cubicle. Όι εν είμαι αριστερός ούτε ανήκω σε κάποιο κόμμα/σχηματισμό.
Κάλμα,με τέμπο και με ρυθμό,όλα γινοντσαι,η ζωή δεν ξαναγίνεται...
ReplyDeleteΚαλημέρα στην αγαπημένη Κύπρο...
Τζιαι μέναν άρεσεν μου τούτος ο τρόπος σκέψης. Αλήθκεια! Μερικές φορές όμως απλά θωρείς το τούβλο που πέφτει, πάεις νάκκο πιο τζιεί για να μεν το φάεις πας τη κκελλέ τζιαι πατά σε λεοφορείο! Εκτός που το 90/10 υπάρχει τζιαι ο μαλάκας ο Murphy, τι να κάμουμεν... χαλαρά όμως, ζωή είναι, θα περάσει. Ότι αναμνήσεις μας μείνουν, ότι φάμεν τζι ότι πιούμεν, χάρου τα μωρά σου τωρά που μπορείς τζιαι ούλλα τα άλλα εν πελλάρες. =)
ReplyDeleteΕμένα εκάλυψεν με απόλυτα η Γρούτα τζαι πιστευκω οτι ισχύει το 90/10....Θα εγραφα κατεβατόν αλλά....Αψιου....είμαι άρρωστη...
ReplyDeleteΚαταρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω τη mana για την αναφορά που έκανε στο blog μου καθώς και όσους το επισκέφθηκαν. Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με όλους σας και νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να εκλάβει το 90/10 όπως θέλει. Συμφωνώ ακόμα και με τον evro χωρίς να εξετάζω το τι είναι ο Stephen Covey, ποιες σκοπιμότητες μπορεί να εξυπηρετεί και γιατί ανακάλυψε το 90/10. Απλά το διάβασα, μου άρεσε και το μοιράστηκα (όπως πιστεύω και η mana).
ReplyDeleteΤο σίγουρο είναι ότι αν μπορέσουμε να ελέγξουμε τις αντιδράσεις μας στα τυχαία γεγονότα (είτε αυτά είναι το 10 είτε είναι το 90%) τότε σίγουρα θα είμαστε εμείς οι κερδισμένοι.