«Μάμα, τι είναι η απεργία»; Ρώτησε η μεγάλη καθοδόν προς το
σχολείο. «Εκείνο που δεν θα κάμει η μάνα σου ποτέ», της απάντησα.
Τα πράγματα γίνονται ολοένα και πιο δύσκολα. Διαβάζω σήμερα
στον Φιλελεύθερο ότι η ανεργία έσπασε κάθε ρεκόρ. 9,3% δηλαδή ένας στους δέκα
δεν έχει δουλειά. Είναι το υψηλότερο ποσοστό τα τελευταία 35 χρόνια. Με τους
ρυθμούς που πάμε θα έχουμε περισσότερους ανέργους και από το ’74.
Οι φίλοι μου, που είναι μισθωτοί «παραπονιούνται» για το
πόσο έχει αυξηθεί ο όγκος εργασίας τους. Κάνουμε δουλειά, που κανονικά θα
έπρεπε να την κάνουν δύο και τρεις συνάδελφοι. Ενδεχομένως να αναπληρώνουμε το
κενό, αυτών που πήραν το φάκελο της απόλυσης.
Αντίθετα, οι φίλοι μου που προσφέρουν υπηρεσίες δεν έχουν
δουλειά. Ο κόσμος σταμάτησε να πηγαίνει αισθητικό, κομμωτήριο, να αγοράζει. Μου
έλεγε άνθρωπος που δουλεύει σε υπεραγορά ότι πλέον δεν θα βρεις ανθρώπους να
αγοράζουν ένα κιλό ντομάτες, ένα κιλό μήλα. Δύο ντομάτες και καθόλου μήλα. Δεν
είναι απαραίτητα και ας διώχνουν τον γιατρό πιο πέρα…
Όταν ξέσπασε η κρίση και εμείς κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου, βεβαίως όλοι θυμούνται τον τότε υπουργό Οικονομικών που διατυμπάνιζε ότι εμάς δεν πρόκειται να μας χτυπήσει η ύφεση και ότι η οικονομία μας είναι δυνατή, αναλυτές στο εξωτερικό έλεγαν ότι μην περιμένετε να δείτε σημεία ανάκαμψης πριν από το 2013 και για κάποιες χώρες το 2015.
Όταν ξέσπασε η κρίση και εμείς κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου, βεβαίως όλοι θυμούνται τον τότε υπουργό Οικονομικών που διατυμπάνιζε ότι εμάς δεν πρόκειται να μας χτυπήσει η ύφεση και ότι η οικονομία μας είναι δυνατή, αναλυτές στο εξωτερικό έλεγαν ότι μην περιμένετε να δείτε σημεία ανάκαμψης πριν από το 2013 και για κάποιες χώρες το 2015.
Τουτέστιν, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας. Η κατάσταση
συνεχώς επιδεινώνεται. Πουθενά δεν ακούμε για νέες θέσεις εργασίες, για ιδέες
που θα δώσουν δουλειά στον κόσμο. Μόνο για απολύσεις. Απολύσεις παντού.
Και προκειμένου να μην απολυθούμε ανεχόμαστε τα πάντα. Μειώσεις μισθών, να μην πάρουμε αύξηση, να δουλεύουμε περισσότερο, να χάνουμε κεκτημένα. Οι εργοδότες δεν μας κάνουν χάρη που μας αφήνουν να δουλεύουμε. Είναι ένα πάρε δώσε. Μας δίνουν μισθό γιατί εργαζόμαστε και τους βγάλουμε λεφτά. Τελεία και παύλα.
Και προκειμένου να μην απολυθούμε ανεχόμαστε τα πάντα. Μειώσεις μισθών, να μην πάρουμε αύξηση, να δουλεύουμε περισσότερο, να χάνουμε κεκτημένα. Οι εργοδότες δεν μας κάνουν χάρη που μας αφήνουν να δουλεύουμε. Είναι ένα πάρε δώσε. Μας δίνουν μισθό γιατί εργαζόμαστε και τους βγάλουμε λεφτά. Τελεία και παύλα.
Με τις απολύσεις και τη λιτότητα θα βγούμε από την κρίση;
Για όνομα. Μου αρέσει ο νομπελίστας Paul Krugman. Από το 2008 ξελαρυγγίζεται ο άνθρωπος, αλλά ποιος τον ακούει.
Η άγρια λιτότητα, τα σκληρά μέτρα θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα, έλεγε. Η
αγορά χρειάζεται λεφτά, όχι απομύζηση. Και να που επιβεβαιώνεται.
Πόσο δίκιο έχεις.
ReplyDeleteΠες τα Μάνα. Αλλά ποιός μας ακούει εμας, τον κοσμάκη. Δύσκολοι καιροί δε λες τίποτα. Ο μπαμπάς μου μπήκε χθες στο σπίτι και ενώ χοροπηδούσε απάνω του η σκηλίτσα αυτός της έλεγε "έρχονται δύσκολοι καιροί Σύσσι μου, σε λίγο δε θα' χουμε να φάμε". Διόλου ψέματα αν κάτσεις να σκεφτείς τι γίνετε γύρω σου. Σαν πλέον άνεργη καταλάβω όλα όσα λες. Αλλά όταν δεν δημιουργούνται δουλειές, πως περιμένει ο κόσμος να μην μείνει άνεργος και στο περιθώριο;
ReplyDeleteΚαλή σου μέρα Μάνα :)
Ετσι ειναι τα πραγματα. Και εγω προσωπικα δεν ψωνιζω οπως πρωτα, ναι, αγοραζω ακριβως οτι χρειάζομαι και στο μονο που δεν εκοψα ακομα ειναι για τις κορες. Φανταζομαι ολοι οι γονιοι κοβουμε πρωτα τα δικα μας και μονο αν παει ο κομπος στο χτενι κοβουμε απο τα παιδια μας.
ReplyDeleteΚαλημέρα Marco.
ReplyDeleteLucrezia κανένας δεν ακούει τον κοσμάκη, γιατί αυτοί που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντά μας, έχουν άλλες έννοιες.
Σμιλί εγώ έκοψα τζαι που τες μιτσιές. όχι τόσο για λόγους ανάγκης, αλλά κυρίως για να μάθουν ότι δεν θα τα έχουν όλα. αν ζητήσουν κάτι που δεν είναι απαραίτητο τους εξηγώ πως δεν μπορούν να αγοράζουμε ό,τι θέλουμε και πάμε παρακάτω :)
το θέμα είναι ότι οι ιδιώτες άρχισαν να νοιώθουν την κρίση πριν τους δημόσιους. Πώς να σύρει λεφτά το κράτος στους ιδιώτες; Αφού τζαι που πληρώνει τον υπάλληλο του το κράτος, τζίνος εν πάει να τα δώσει του ιδιώτη γιατί τα μίντια εφοϊτσιάσαν τον τζαι νομίζει ότι έχει τζαι ο ίδιος κρίση!
ReplyDeleteΕν λογικό μετά να κόψουν τζαι που τους δημόσιους, έννεν;
Τέσπα, οι θεωρίες υπάρχουν, αλλά εν ψιλά γράμματα για τους δικούς μας....
Κάθε κυβέρνηση θα παρουσιάσει εθνικό σχέδιο για την απασχόληση και η Κομισιόν θα δώσει κατευθύνεις για τις πολιτικές που θα εφαρμοστούν.
ReplyDeleteτο αντέγραψα κατά λέξη από την εφημερίδα Τα Νέα. απόφαση που πάρθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την περασμένη Δευτέρα και που μονοέγραψε και ο πρόεδρος μας. Αναμένω με ενδιαφέρον να δω τι προτάσεις θα παρουσιάσουμε...
το θέμα δεν είναι μόνο οι άνεργοι και οι κακοπληρωμένοι. είναι και όλοι εκεινοί που κάνουν ό,τι μα ό,τι να ναι για να έχουν ένα μισθό. πόσοι πτυχιούχοι εν πωλητές ή τηλεφωνήτριες ή γραμματέες του κάθε κεντικελένη "μάστρου"???αηδία η κατάσταση
ReplyDelete"γραμματέες" :Ρ
ReplyDeleteχαχαχα εεε άτε ρε sike!γραμματείς εν μου κάθεται:P
ReplyDeleteΤα λέει ο Paul Krugman,τα λες εσύ,τα λέω εγώ, τα λένε και άλλοι,αλλά τίποτα...τα ώτα των ιθυνόντων κωφεύουν...
ReplyDeleteγραμματεις και ΦΑΣΙΣΣΑΙΟΙ............
ReplyDeleteγραμματεις και ΦΑΡΙΣΣΑΙΟΙ.............
ReplyDeleteΤέλια αηδία η κατάσταση Daffodil.
ReplyDeleteΔεν είναι μόνο ότι δεν ακούει κανείς Δέσποινα, είναι που δεν βλέπουν κιόλας τον κόσμο που υποφέρει.
Ουαί ημίν, ανώνυμε
Σάικ lol.
δυστυχως ειναι η εποχη τετοια! η εκμεταλευση της εκμεταλευσης
ReplyDeleteΔυσκολότατη ρε Μάνα! Το θεμα εν επιασαμεν πατο τζαι θα ανεβουμε που τα τωρα τζαι να πάει, οξα θα πέσουμεν τζι'αλλο;;;;
ReplyDeleteΕδιάβασα το και 'γω, και σχεδόν 26% λαλεί στους νέους κάτω των 25. Εν αρκετά τραγικά τα πράματα άμα ένας στους τέσσερις νέους εν έχει δουλεία στα 25 του. Τι θα κάμουμε εμείς που ανήκουμε σε τζίνο το ένας στους τέσσερις δεν ξέρω. Προβληματίζουμε πολλά όμως.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDelete"Μου αρέσει ο νομπελίστας Paul Krugman. Από το 2008 ξελαρυγγίζεται ο άνθρωπος, αλλά ποιος τον ακούει. Η άγρια λιτότητα, τα σκληρά μέτρα θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα, έλεγε. Η αγορά χρειάζεται λεφτά, όχι απομύζηση. Και να που επιβεβαιώνεται."
ReplyDeleteΓια να ξοδέψεις λεφτά πρέπει να τα έσςεις. Επέρασεν ο τζαιρός της εύκολης πίστωσης που τες τράπεζες. Η κυβέρνηση μας έπρεπεν να πκιάει δάνειον που τους Ρώσσους για να σςει να ξοθκιάζει διαφορετικά έθθα έβρηκεν άλλους για να της δανείσουν φτηνόν χρήμαν τζαι άρα θα επαττούσεν.
Αλλά οι μειώσεις μισθών κτλ. εννά οδηγήσουν την οικονομίαν μας εις έναν σπιράλ μειώσεων μισθών - συρρίκνωσης της οικονομίας ώστι να μειωθούν τα κόστη της παραγωγής τζαι να ξαναγινεί ανταγωνιστική η οικονομία μας. Η τελευταία δεκαετία ήτουν μια κτιματομεσιτιτζή, τραπεζιτζή τζαι πιστωτιτζή φούσκα με καμπόσην δόσην φορολογικού παραδείσου.
Ας κάτσουμεν τον πισινόν μας να έβρουμεν καμιάν σοβαρήν βιομηχανίαν να αναπτύξομεν τζαι όι πελλάρες. Επίσης η ανεργία εννά ξεπεράσει το 12% χωρίς την ίσην μεταχείρισην μεταξύ εργαζομένων ασχέτως υπηκοότητας. Διαφορετικά ο κόσμος θα στραφεί εις ακραίες απόψεις για να αντιμετωπίσει τες ακραίες καταστάσεις όσον αφορά την (εκμεταλλευτικήν) εργοδότησην ξένων εις την Κύπρον.
Λόγω όμως πλήρους ανικανότητας ειςτην πολιτικήν ηγεσίαν σύσσωμην, το μόνον που ελπίζω είναι ότι την περασμένην δεκαετίαν ο Κυπραίος έφκαλεν τα ψυχοσυμπλέγματα του μέσω των πράξεων υπερβολής (αυτοκίνητα, ρούχα, σπίθκια κτλ.) τζαι εννά μπορεί πρώτον να νοήσει επιτέλους το 'παν μέτρον άριστον' τζαι την 'κοινωνικήν ευθύνην'.
Παλιά η Κύπρος είχε (σχετικά) κλειστή οικονομία. Τη σημερινή εποχή αν την αντικρύσουμε με το φακό της παγκοσμιοποίησης θωρούμε ότι γίνεται μια μαλακία στην άλλη άκρη του κόσμου τζαι επηρεάζει μας τζαι μας.
ReplyDeleteΟ Paul Krugman έσιει δίκαιο σε τζείνο που λαλεί αλλά οι ηλίθιοι του ΔΝΤ τζαι της παγκόσμια τράπεζας μέχρι πρόσφατα έιχαν διαφορετικές απόψεις. Μια ζωή οδηγούσαν τις χώρες που αναλάμβαναν σε μέτρα λιτότητας με αποτέλεσμα να μπαίνουν σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης.