Friday 30 March 2012

Τα φυλακισμένα μηνύματα



 Κ: Κόρη Α, Μ: Μάμα εγώ δηλαδή.

Κ: Μαμαααααααααααααααα, πήγαμε με το σχολείο στο πάρκο με τα φυλακισμένα μηνύματα.
Μ:Σε ποιο πάρκο πήγατε;
Κ:Στα φυλακισμένα μηνύματα ρε μάμα (με ύφος πόσο πίσω είσαι που δεν ξέρεις).
Μ:Θέλεις να μου εξηγήσεις τι είναι αυτό το πάρκο;
Κ:Ο κόσμος ήταν φυλακή και δεν είχαν κινητά τηλέφωνα. Τότε οι άλλοι φυλακισμένοι έδιναν ο ένας στον άλλο τα κινητά τους, για να στέλλουν μηνύματα και να τηλεφωνούν… ¨Όλοι είχαν φυλακισμένα μηνύματα.

Έτσι δηλαδή για να μην νομίζουμε ότι τα κινητά στις φυλακές είναι σημερινή υπόθεση. Ανέκαθεν στις κυπριακές φυλακές η κινητή τηλεφωνία έκανε θραύση.

Κ: Ήταν ωραία, αλλά δεν ήμουν πολύ φρόνιμη.
Μ: Αγάπη μου, σας εξήγησαν στο σχολείο ποιοι ήταν ακριβώς στα φυλακισμένα μηνύματα;
Κ: Ε, ναι ρε μάμα. Ήταν άνθρωποι, ο άλλος φορούσε μπλε, ο άλλος φορούσε άσπρα και ο άλλος ο κύριος που δεν είχε ρούχα, φόρεσε τα ρούχα του πάτερ για να μην τον καταλάβουν και έτρεχε στο βουνό (η μάχη με την Αυξεντίου στο Μαχαιρά για να συνεννοούμαστε)
Μ: Και μετά μωρό μου τι έγινε;
Κ: Μετά οι Έλληνες πολέμησαν τους δύο ανθρώπους που είχαν όπλα και ήταν έτοιμοι να πυρυβολήσουν. Ήδη (αυτή τη λέξη τη χρησιμοποιεί συνέχεια, μάλλον νομίζει ότι προσδίδει κύρος στις κουβέντες της) πυρυβολούσαν να τους σκοτώσουν.
Μ: Ά τους καημένους.
Κ: Μάμα να αγοράσουμε και εμείς όπλο.


Το κείμενο γραμμένο με πολλή, πολλή, πολλή αγάπη για την κόρη μου και πολύ σεβασμό για όσους σκοτώθηκαν στον απελευθερωτικό αγώνα. Προσωπική μου άποψη ότι τα φυλακισμένα μνήματα δεν είναι τόπος για να τον επισκεφτούν 5χρόνα.

21 comments:

  1. Ήδη! Nuff said.

    ReplyDelete
  2. μάλιστα. 5 χρονών.
    εν καταλαωαίνω γιατί να το κάμουν. εμάς επέρναν μας περίπατο με το δημοτικό περπατητούς, αλλά εν ήμασταν 5 χρονών πάλε, κι αν είμασταν πάλε σε φάση που δεν εκαταλαβαίναμε απλά έπρεπε να στεκούμαστε προσοχή να κάμουν οι μεγάλοι καμιά κατάθεση στεφάνων τζαι τζίνο ήταν.
    αφού δεν τραβούν τα μωρά, εν αχρείαστο να τα πέρνουν σε έτσι τόπους...

    ReplyDelete
  3. χαχαχα, το "ήδη" τζαι κάποιες άλλες ατάκες χρησιμοποιεί τζαι η κόρη μου για να προσθέτει "κύρος" στες κουβέντες της :)

    Όσον αφορά την τελευταία επισήμανσή σου, μην κολλάς στα 5χρονα...εδώ υπάρχουν 65χρονα που αποφεύγουν να επισκεφτούν το συγκεκριμένο τόπο...

    ReplyDelete
  4. Εν ένας που τους λόγους που η γενιά μου γίνεται ρεζίλι κάθε φορά που τη ρωτούν "Τι έγινε την 1η του Απρίλη;" ή την 25η Μαρτίου, ή την 28η Οκτωβρίου ή πιο γενικά το 55-59 ή το 1821 ή το 1940.
    Συμφωνώ, ενεν τόπος για να τον επισκέπτουνται πεντάχρονα, αλλά αν δεν το κάμουν ως πεντάχρονα πλέον, εν θα το κάμουν ποττέ. Γιατί ξαφνικά, μόλις πατήσεις το πόδι σου έξω που το δημοτικό τούτα ούλλα εξαφανίζουνται αμέσως.
    Κανένας εν θα σου πει με τι έγινε, με τι εν έγινε. Αν σε κόφτει, εν να μάθεις μόνος σου.
    Που την άλλη αν δε σε κόφτει (που τούτο συμβαίνει με τους περισσότερους) εν να μείνεις με την εντύπωση του δημοτικού (βλέπε φυλακισμένα "μηνύματα"). Εν λυπηρό, αλλά έτσι εν.
    Με το δημοτικό επήραν μας παντού. Στον αχυρώνα του λιοπετρίου, στην πράσινη γραμμή, στα φυλακισμένα μνήματα τζαι ξέρωγω σε πόσους άλλους τόπους που τωρά εν αθυμούμαι. Τζαι ελέαν μας τζαι πράματα για τούτα ούλλα. Τζαι πριν κάθε εθνική επέτειο ελέαν μας τι έγινε, πιο απλουστευμένα για να καταλάβουμε, αλλά ελέαν μας.
    Τζαι επίσης τα τετράδια μας εγράφαν πάνω "δεν ξεχνώ". Άκουσα μια φορά να λεν κάτι σαν "Απαναγία μου, ήντα πλύση εγκεφάλου μας εκάμναν" τζαι εσκέφτουμουν ότι αν δε μας το εκάμναν ούτε τούτο (που εν το θεωρώ σε καμιά περίπτωση πλύση εγκεφάλου) μπορεί να ενομίζαμε ότι η Κύπρος τελειώνει στη Λευκωσία ή κάτι.
    Μετά τούτα ούλλα εγίναν ταμπού. Πολλά ξαφνικά.
    Τζαι μετά η γενιά μου εν έχει υπόθεση τζαι εν ξέρει καν τα βασικά για την ιστορία του τόπου της.
    Ε μα πως να έχει;
    Σόρυ για το τεράστιο κόμεντ..
    Καλημέρα!

    ReplyDelete
  5. Αν και 5χρονα ίσως να είναι πράγματι λίγο μικρά, νομίζω το πρόβλημα έγκειται περισσότερο στο γεγονός ότι τους πήραν εκεί χωρίς να τους εξηγήσουν με απλά λόγια τι πάνε να επισκεφτούν. Αν τους το παρουσίασαν ως μια συνηθισμένη εκδρομή, αντί δηλαδή να πάμε στην Ασίνου θα πάμε στα μηνύματα σήμερα, περισσότερο κακό έκαναν που της πήραν παρά καλό.

    Αν θέλεις να την στείλουμε με την γιαγιά μου ξανά την Κυριακή που πάει πάντα στο μνημόσυνο να της τα εξηγήσει με τον γνωστό αντικειμενικό της τρόπο :)

    ReplyDelete
  6. Μικρέ χείμμαρε δεν έχει να κάνει με θέματα προπαγάνδας, ιστορίας, μαθήματος ο καθένας όπως θέλει το λέει, το ότι είπα ότι δεν είναι τόπος για 5χρονα. είμαι από τους γονείς που θέλω να τα μωρά μου να ακούσουν και να μάθουν για τα πάντα είτε συμφωνώ είτε όχι.

    τα φυλακισμένα μνήματα είναι στην ουσία ένα νεκροταφείο, μυρίζει νεκρίλα εκεί. ο θάνατος είναι ένα θέμα που δεν τα απασχολεί τα μωρά σε τούτη την ηλικία. δεν ξέρουν τι είναι. εμείς για παράδειγμα όταν πέθανε μια θεία μου, που ήταν κοντά στις μικρές, τους είπαμε ότι πήγε ψηλά στον ουρανό, ότι είναι χαρούμενη εκεί. ήταν μια χαρούμενη εικόνα του θανάτου, δεν τις τρομοκράτησα με τάφους και μνήματα

    Ινβίκτους ήδη σου απάντησα στο σχόλιο. επίσης λέξη must είναι το επειδή, το δηλαδή και τουλάχιστον χαχαχα.

    Moonlight στην αρχή ανησύχησα μην έχει εφιάλτες με το νεκροταφείο, αλλά ευτυχώς δεν κατάλαβε που πήγε. όταν πέθανε η θέια μου και δεν την έβλεπε, την έπιασε ένας φόβος μήπως μας χάσει και εμάς...

    Ήδη Sike.

    Brenda γίνεται η γιαγιά σου να τες πάρει στο πάρκο να πάω τζαιεγώ βόλτα με τον Μοτορτζή τζαι τη μοτόρα μας;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είπα σου το πρόγραμμα της 1ης Απριλίου τα τελευταία 20 χρόνια είναι μνημόσυνο και μετά αγορά βιβλίου απομνημονευμάτων Παλλικαρίδη, Αυξεντίου, Γρίβα κ.ο.κ

      Το πρόγραμμα δεν αλλάζει

      Delete
    2. επίτρεψε μου να διαχωρίσω τη θέση μου από το "μυρίζει νεκρίλα"... No it dont. Εξαρτάται που σένα αν θα μυρίσει η νεκρίλα και στα μωρά, ή αν θα -ξερωγώ-φουσκώσει το στήθος από εθνική υπερηφάνεια.

      συμφωνώ με δέσποινα από κάτω, ότι δεν είναι μικρά να ακούσουν μια απλή ιστορία. Εμένα ο άθρωπ εν 2,5 τζιαι ξέρει την ιστορία "του Χιστούλλη", με όλα τα σουρεαλιστικά της. (-Σε τρεις μέρες όμως;;; Τι έγινε άθρωπ μου;;; -Αττήσηκε! Βήκε από τη ππηλιά και πήγε ττον ουλανόοο!!!)

      α, τζιαι ξέρει τι εν το "επέθανε" - είδεν το μαρτούι του τσιλλημένο.

      Delete
    3. όπου διαβάζεις "π", κάμνε το διπλό "τ"

      νταμν φοντς

      Delete
  7. Καλημέρα, δεν ξέρω αν συμφωνώ ότι είναι πολύ μικρά για επίσκεψη, ίσως είναι, δεν είναι όμως μικρά για να ακούσουν την ιστορία με απλά λόγια σαν παραμύθι ας πούμε και να ξέρουν. Για τις εθνικές επετείους 25ης Μαρτίου και 28ης Οκτωβρίου κυκλοφορούν παιδικά βιβλία σε πολύ απλή γλώσσα. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι αντίστοιχο και το '55-'59. Νομίζω τα έχουμε λίγο χαμένα με το τι αντιλαμβάνονται και τι όχι σε ποια ηλικία.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Με την επέτειο και την ιστορία είμαι μια χαρά Δέσπινα. συμφωνώ να μάθουν και να ενημερωθούν. τα φυλακισμένα μνήματα όμως ως νεκροταφείο, δεν μου αρέσουν.

      Delete
  8. Τα πεντάχρονα βλέπουν τόσες αηδίες στην τηλεόραση και ακούνε τόσα αίσχη από τους μεγάλους, δεν νομίζω να πάθουν τίποτα αν πάνε να δουν τα φυλακισμένα μνήματα. Άλλωστε, από όσο θυμάμαι όταν μας έπαιρναν εμάς στο Δημοτικό, την κρεμάλα δεν στη δείχνουν για να μην "σοκαριστείς".

    Το κακό είναι ότι είτε πάνε, είτε όχι, ένα και το αυτό...

    (δεν μιλώ για τις δικές σου κόρες, γενικά μιλώ...)

    ReplyDelete
  9. Ξέρω και γω. Τι να πω. Που τη μια τους παίρνουν πολλά νωρίς, που την άλλη εν τους διούσιν να καταλάβουν τι στο καλό εν τα φυλακισμένα μνήματα. Ίσως θα έπρεπε να τους παίρνουν που τα 10 και πάνω που θα έχουν πιο πολύ κατανόηση του τι είναι τέσπα τα μνήματα (λέμε τωρά).

    Τζιαμέ με τη κινητή τηλεφωνία έφιρες με πάντως!

    Καλημέρες τζιαι καλό Σ/Κ Μάνα. :)

    ReplyDelete
  10. μα επήραν ούλλα τα σχολεία μάλλον άκουσα και άλλο μωρό που επήε (αλλά εν είπεν τίποτε το μωρό για μηνύματα ή κινητή τηλεφωνία!)

    καλά κάμνουν και πέρνουν τα μωρά...αν τους εξηγούν κιόλας ακόμα καλύτερα.

    ReplyDelete
  11. Αντίχριστε συμφωνώ πως βλέπουν ένα σωρό μαλακίες. αλλά δεν πιστεύω ότι γνωρίζουν για το θάνατο και ότι μπορούν να το διαχειριστούν το θέμα σε αυτή την ηλικία.

    Καλό μήνα Λουκρεζία. συμφωνώ ότι είναι καλό να μαθαίνουν, αλλά να τους εξηγούν και με τρόπο κατανοητό για την ηλικία τους. ως τώρα ότι προσκόμισε η μιτσιά που τούτα τα μαθήματα είναι ένα τίποτα. η 1η Απριλίου έμαθε ότι δεν είχαν κινητά οι φυλακισμένοι και η 28η Οκτωβρίου ότι πολεμήσαμε τους κακούς Τούρκους...

    Ράνια η καλύτερη ηλικία είναι το δημοτικό για να παν. οι αδερφότεχνες μας που πήγαν, κατάλαβαν τι είδαν και έμαθαν.

    ReplyDelete
  12. μόνο η δική σου έχει τόσο ζωηρή φαντασία να την αξιοποιήσετε καταλλήλως! στον κύριο που δεν είχε ρούχα και έβαλε τα ρούχα του παπα και έτρεχε στα βουνά έκλαια!! για να είσαι σε θέση να δείξεις τον ανάλογο σεβασμό προς τη θυσία εκείνων των ατόμων πρέπει να είσαι σε θέση να καταλαβεις 3-4 πράματα και σίγουρα ένα 5χρονο δε μπορεί. λογικό να το αντιμετωπίσουν ως ένα πάρκο

    ReplyDelete
  13. ταπεινή μου άποψη..ότι μάθεις, μαθαίνεις το που μιτσής.Μπορει να μεν μάθεις εξολοκλήρου κάτι ..αλλά στη πορεία εννα κτίζεις πάνω του. οι δικοί μου εν 6χρονοι..τζαι μιλώ τους συνέχεια που μωρά ..τζαι ξέρουν τι εν η ελληνική επανάσταση, τι εν η εοκα κλπ

    ReplyDelete
  14. Daffodil όχι του παπά τα ρούχα, του πάτερ σε παρακαλώ, ακούγεται πιο επίσημο χαχα χα. τζαι εγώ τζαμέ έθελε δίμα, αλλά κατέβαλα προσπάθειες να μεν γελάσω μπροστά της.

    Τάτσα επιμένω ότι είναι δύσκολες έννοιες για μωρά 5 χρονών. την προηγούμενη φορά που μιλήσαμε και κατάλαβε ότι κόσμος πεθαίνει για μέρες κάθε μέρα ρωτούσε τον παπά της τζαι εμένα αν θα πεθάνουμε...

    ReplyDelete
  15. Εντάξει,δεν μπορούν όλα τα 5χρονα να κατανοήσουν πού βρίσκονται,εξαρτάται και τί εισαγωγή τους έκανε η νηπιαγωγός τις προηγούμενες μέρες. Μίλησαν καθόλου για τους Ήρωες; Τους έδειξε τις κλασσικές φωτογραφίες; Έμαθαν κανένα ποιηματάκι; Ή απλά βαρέθηκε και τους πήγε εκδρομή και τα μωρά ξεσήκωσαν κουβέντες για τον ΑλΚαπόνε; Πώς τα μπέρδεψε έτσι με τα κρυφά μηνύματα και τα κινητά; :))))
    Θα συμφωνήσω με τους άλλους,ότι μόνο στο δημοτικό υπάρχει ακόμη σεβασμός για την πρόσφατη μας ιστορία,ειδικά τα τελευταία χρόνια. Θυμάμαι ότι στην α' Δημοτικού ήδη(!!!) είχαμε μάθει το "Του ανδρειωμένου ο θάνατος θάνατος δεν λογιέται" και μάλιστα περιμέναμε πως και πως να το δούμε. Θυμάμαι ακόμη το δέος που νιώθαμε μπαίνοντας σε αυτό τον χώρο και τα αγόρια που λυπήθηκαν όταν δεν μας έδειξαν την αγχόνη (λόγω ηλικίας). Δεν πιστεύω πως ήμασταν μικρά. Όπως λέει και ο Αντίχριστος,τόσα άλλα βλέπουνε και μαθαίνουνε,η θυσία αν μη τε άλλο ανήκει στη σφαίρα των αξιών,που ίσως να πρέπει να θυμηθούμε από μικρή ηλικία,γιατί όχι;
    Αν η εξάχρονη ξαδερφούλα μου γνωρίζει για τα παπούτσια της κάθε σοσιαλιτέ-που δεν μαθαίνει από το σπίτι-τότε προτιμώ να μαθαίνει για τον Παλληκαρίδη και τον Αυξεντίου,γιατί όχι;

    ReplyDelete
  16. Καλά, η κόρη σου είναι ικανή να πυρυβολήσει κι εμένα, μόνο και μόνο επειδή μένω στην οδό Γρηγορίου Αυξεντίου!

    ReplyDelete