Ο δεκάλογος της καλής φίλιας

Το στερνοπαίδι μου, μιλά αρκετά καθαρά. Οπόταν με παραξένεψε τις τελευταίες μέρες που άρχισε το ρο να το λέει λο. Μάμα θέλω ένα ποτήλι νελό, σε παλακαλώ. Το μυστήριο λύθηκε όταν ανακάλυψα πως η καλύτερη της φίλη στο σχολείο, έχει ακριβώς αυτό το πρόβλημα, το κοριτσάκι συγχύζει το ρο με το λο. Και για να μην σας φανεί παράξενο να σας πω πως σε ένα από τα ιαπωνικά αλφάβητα, τα δύο γράμματα είναι ένα. Δεν υπάρχει ρο. Μόνο λο.

Για να περάσω στην ουσία της ανάρτησης, έστω και άθελα της η κόρη Β μας αποκαλύπτει τον βασικό κανόνα της φιλίας. Υπάρχουν διάφορες φιλίες. Φιλίες από συνήθεια, φιλίες από συμφέρον, φιλίες τυπικές. Εμείς τώρα μιλούμε, για την πραγματική, αληθινή φιλία. Για αυτούς τους λίγους ανθρώπους, που μας αγαπούν πραγματικά και που είναι πάντα δίπλα μας.

Ο πρώτος κανόνας της φιλίας, ορίζει πως οι φίλοι πρέπει να μοιάζουν μεταξύ τους. Δεν λέω να υπάρχει πλήρης ταύτιση. Κάθε άλλο. Πρέπει να έχουν όμως κοινή αντίληψη των πραγμάτων. Μπορεί να είναι διαφορετικοί ως χαρακτήρες, αλλά η κοσμοθεωρία τους, πρέπει να ταιριάζει.

Σύμφωνα με το δεύτερο κανόνα η ειλικρίνεια είναι απαραίτητη. Να μπορεί να πει ο ένας του άλλου, ρε μαλάκα ο τρόπος που χειρίζεσαι την κατάσταση είναι λάθος, αυτό το κτένισμα δεν σου πάει, χάλια τα έκανες. Μπόλικη δόση αλήθειας. Διαφορετικά αν δεν τολμούν οι φίλοι να πούνε την αλήθεια, είναι σχέση χωρίς βάθος. Όπως είναι απαραίτητο να είναι σε θέση να ακούσουν την αλήθεια. Όχι να σου λέει ο άλλος έχω ενδοιασμούς για το νέο σου δεσμό και εσύ να αντιδράς ότι σε ζηλεύει. Κάτσε άκουσε, τι έχει ο άλλος να σου πει.

Το τρίτο απαραίτητο συστατικό είναι η αναισθησία. Όπως ακριβώς και με το γάμο δεν χρειάζεται να παίρνουμε τα πάντα τοις μετρητοίς. Άνθρωποι είμαστε με χίλια προβλήματα και ζόρια. Αν ο φίλος πει κάτι και δεν αρέσει μην το δέσεις ψιλό μαντήλι. Μπορεί και να μην το εννοεί. Αν ερωτεύτηκε και εξαφανίστηκε μην στείλεις σήμα για Amber Alert. Θα επανέλθει. Δώσε του χρόνο να ζήσει τον έρωτά του.

Το τέταρτο συστατικό είναι το αλκοόλ. Αποδεδειγμένα φιλίες που στηρίχθηκαν σε μπόλικες και όταν λέω μπόλικες, εννοώ μπόλικες δόσεις αλκοόλ στέκουν και αντέχουν στο χρόνο. Έχουν γερές βάσεις. Ενδεχομένως το ίδιο να ισχύει και με το χόρτο. Ύστερα από δέκα, είκοσι, τριάντα νύχτες να πίνεις και μιλάς με τον άλλο, λες μεγάλες αλήθειες. Αποκαλύπτεσαι. Και αυτό δένει μια καλή φιλία.

Το πέμπτο συστατικό είναι η αγάπη. Χρειάζεται, οι φίλοι να αγαπούν ο ένας τον άλλο. Όταν υπάρχει πραγματική αγάπη, λύνονται πολλά προβλήματα. Ακούγεται απλοϊκό αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Δεν λέω η αγάπη να γίνεται μέσο εκμετάλλευσης.

Και πάμε στον έκτο κανόνα που όπως και με το γάμο θέλει κοινή ζωή online. Πείτε ό,τι θέλετε. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φέρνουν κοντά τους ανθρώπους. Προσωπικά δουλεύω πολλές ώρες. Στη διάρκεια της μέρας δεν μπορώ να βρω τις φίλες μου, και τα απογεύματα τα αφιερώνω στα κορίτσια. Χαίρομαι που ανταλλάζουμε καμιά κουβέντα στο google talk. Μου αρέσει που βλέπω τις νέα τους στο Facebook, που στέλλουμε email με φωτογραφίες των παιδιών μας. Νιώθω πως είναι κοντά μου. Δεν χανόμαστε. Και όποτε μπορούμε, συναντιόμαστε και από κοντά. Επιπλέον δεν μπορώ παρά να είμαι χαρούμενη για τις νέες φιλίες που αποκτώ χάρη στο ίντερνετ.

Το έβδομο συστατικό είναι η βλάγκα, η πολύ μεγάλη υπομονή δηλαδή. Όλοι περνούμε φάσεις.

Ερωτική απογοήτευση, να μας ρίξουν στη δουλειά και να πάρει άλλος την προαγωγή (όταν είχε δηλαδή, γιατί τώρα όλοι πήραμε τον π****), να χωρίσουμε, να μας έχει κρόσσια τα νεύρα το νεογέννητο που όλο κλαίει και δεν τρώει. Σε αυτές τις φάσεις το μόνο που θέλουμε είναι να γκρινιάζουμε. Γκρίνια πολλή. Οι φίλοι σε αυτές τις περιπτώσεις ακούν. Και ακούν. Και ακούν. Και μετρούν τις μέρες, τις βδομάδες, τους μήνες να περάσει.

Το όγδοο συστατικό είναι οι καλές προσθήκες. Τι εννοώ. Συνήθως μια παρέα ξεκινά από μπακούρια. Στην πορεία αρχίζουν τα ζευγαρώματα. Εμ, η στάση των συντρόφων παίζει καθοριστικότατο ρόλο. Έχω δει παρέες και παρέες να διαλύονται επειδή η γκόμενα ή ο γκόμενος ενός μέλους να μην ταιριάζει ή να μην δένει. Ακόμη χειρότερα όταν ο σύντροφος βλέπει ανταγωνιστικά την παρέα. Αρχίζουν οι γκρίνιες, οι ιδιοτροπίες και στο τέλος έρχεται η ρήξη. Η φάση του ζευγαρώματος είναι κατά την άποψή μου καθοριστική στιγμή. Θα κριθούν πολλά. Γιατί αν ο σύντροφος σου δεν αντέχει την παρέα σου, στο τέλος το πιο πιθανόν είναι ότι θα ξεκόψεις από την παρέα. Sad but true.

Επίσης στο να ενδυναμώσει μια φιλία, λέει ο ένατος κανόνας, βασικό ρόλο παίζουν τα παιδιά. Όταν τύχει οι φίλοι σου να έχουν παιδιά σε κοντινές φιλίες με τα δικά σου είναι πραγματικό δώρο. Γιατί συναντιέστε όλοι μαζί. Τα παιδιά θέλουν να παίξουν με τους φίλους τους και εσείς βλέπετε τους δικούς σας φίλους. Τα παιδιά παίζουν και εσείς προσπαθείτε να πείτε μια ολοκληρωμένη κουβέντα χωρίς να σας διακόψουν να σκουπίσετε μύξες, να λύσετε διαφορές, να δώσετε ένα ποτήρι νερό.

Και τέλος η καλή φιλία θέλει ευελιξία. Πρέπει να αλλάζει και να διαμορφώνεται καθώς περνούν τα χρόνια. Όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε, η αλήθεια είναι ότι αλλάζουμε. Και όπως αλλάζουμε στο χρόνο, μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε και τον εαυτό μας και τους φίλους μας. Στα είκοσι με τους φίλους μας περνούμε καλά και κάνουμε μαλακίες. Στα τριάντα κάνουμε οικογένεια, στα σαράντα αναρωτιόμαστε τι στο καλό θέλουμε από τη ζωή μας, στα πενήντα φεύγουν τα παιδιά από το σπίτι, στα εξήντα δουλεύουμε, στα εβδομήντα χάρη στα μνημόνια πιάνουμε σύνταξη. Όλη αυτή η πορεία είναι πιο εύκολη, πιο ευχάριστη και πιο όμορφη με καλούς φίλους στο πλευρό μας.