Thursday 11 December 2014

Όταν ο Αχμέτ έγινε Ιωσήφ



Σας έχω πει ότι η τάξη της κόρης Β είναι μια μικρογραφία του ΟΗΕ. Νομίζω πρέπει να καλύπτουμε και τις πέντε ηπείρους, για την Αυστραλία μόνο δεν είμαι σίγουρη. Τα μισά και βάλε παιδιά είτε είναι από ξένη χώρα, είτε ο ένας τους ο γονιός δεν είναι Κύπριος.

Τα παιδιά περνούν καλά, έχουν φτιάξει μια όμορφη ατμόσφαιρα και παίζουν τα περισσότερα μεταξύ τους. Δυστυχώς, όμως υπάρχουν και αποκλεισμοί. Τα παιδιά που είναι τα πιο απομονωμένα είναι αυτά, που δεν ξέρουν καλά ελληνικά ώστε να συνεννοηθούν με τα υπόλοιπα.

Η γλώσσα είναι ένα μεγάλο θέμα. Τα πιτσιρτάκια δεν ξέρουν αγγλικά για να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Έτσι, χωρίς τα ελληνικά χάνεται κάθε είδους επικοινωνία. Και αυτό είναι κρίμα. Η μικρή μου για παράδειγμα, κάνει πολύ καλή παρέα με ένα παιδί του οποίου η μαμά είναι από την Αφρική. Σαν διαφήμιση των Benetton είναι μαζί. Αντίθετα, δεν παίζει με το παιδί από τη Συρία. Και όταν τη ρώτησα γιατί αφοπλιστικά μου απάντησε γιατί δεν μπορεί να του μιλά.

Το πιο περίεργο είναι ότι η γλώσσα καταλήγει να είναι μεγαλύτερο πρόβλημα και από τη θρησκεία, όπως θα περίμεναν μερικοί.

Στη χριστουγεννιάτικη γιορτή που έκαναν φέτος, συμμετείχαν όλα τα παιδιά, ακόμη και τα μουσουλμανάκια.

Το βράδυ της γιορτής, τα περισσότερα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα. Έβγαιναν στη σκηνή έλεγαν τα λόγια τους, τραγουδούσαν και το προσωπάκι τους έλαμπε. Γελούσαν, πείραζε το ένα το άλλο, παρά τις υποδείξεις των δασκάλων τους να ησυχάσουν.

Θα ήταν κρίμα ένα παιδάκι να μείνει εκτός. Όχι γιατί θα έχανε κάτι σπουδαίο, αλλά γιατί δεν θα συμμετείχε σε ένα ομαδικό project. Η γιορτή τα έφερε πιο κοντά ήταν το συναίσθημα ότι έκαναν κάτι όλοι μαζί.

Ακόμη και μια μικρή που ο πατέρας της είναι χότζας συμμετείχε. Δεν έκανε την Παναγία, ήταν καμπανούλα. Πολλή χαρά η μικρή. Και φαντάζομαι μέσα στον κόσμο, θα ήταν και ο ίδιος ο χότζας να καμαρώνει το παιδί του.

Αναρωτιέμαι πάντως, αν το σκηνικό ήταν ανάποδο, πόσοι από εμάς θα είχαμε κάνει το ίδιο. Αν
δηλαδή ήταν για μια γιορτή μουσουλμανική, βουδιστική, ινδουιστική αν θα αφήναμε τα παιδιά μας να συμμετέχουν. Πολλοί φοβάμαι, ότι η απάντηση θα ήταν αρνητική…

Τέσπα, σε μια πιο παλιά μου ανάρτηση είχα πει ότι σιγά σιγά αλλάζουμε. Ότι ως κοινωνία μαθαίνουμε να συμβιώνουμε με ανθρώπους που είναι διαφορετικοί από εμάς.

Τα παιδιά είναι πιο εύκολο να κάνουν αυτό το βήμα. Ίσως για αυτό, θα έπρεπε το κράτοςνα δει με μεγαλύτερη προσοχή το θέμα των ξενόγλωσσων παιδιών στα σχολεία.

Δεν πρέπει αυτά τα παιδιά να τα αφήνουμε στο έλεος του Θεού. Με κάποιο τρόπο, πρέπει να μαθαίνουν ελληνικά και να ενσωματώνονται. Ίσως να ζητώ πολλά εν μέσω κρίσης, ποιος θα επενδύσει στην εκπαίδευση και μάλιστα ξένων παιδιών; Αλλά, επίσης ξέρω πως ο δρόμος αυτός είναι μονόδρομος για ένα καλύτερο αύριο.

Υγ. Ελπίζω να μην περιμένατε χριστουγεννιάτικο τραγούδι.

22 comments:

  1. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ο λόγος που αφήνουν τα παιδιά τους είναι επειδή ξέρουν ότι αυτό είναι προς το συμφέρον τους. Ζουν σε μια χώρα που η επίσημη θρησκεία της είναι η Χριστιανική και δεν μπορεί να έχει απαίτηση να γιορτάσει το μπαϊράμι το σχολείο. Αν δε επιλέξει να απέχει, ξέρει πως την απομόνωση θα την πληρώσει το παιδί του και ένας μετανάστης είναι το τελευταίο που θέλει.

      Delete
    2. μακάρι να ενεργούσαν οι γονείς πάντα για το συμφέρον των κοπελουθκιών τους φιλενάδα... δεν ξέρω όμως αν είναι αυτός ο λόγος που συμμετέχουν. μακάρι πάντως.

      Delete
  2. Τhanks again for the music. Έχει τρεις μέρες, ο Στυλ ξυπνά τις μικρές με τούτο:
    https://www.youtube.com/watch?v=G-1d3ZnxeLs
    Και παρόλο που είναι ειρωνικό, πάλι στα νεύρα μου χτυπά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. έχω να προτείνω κάτι καλύτερο του Στυλ. τζαι ας τολμήσει ας το δέιξει τζαι στες μιτσιές http://www.newsbeast.gr/lifestyle/arthro/766217/mas-euhetai-kala-hristougenna-me-to-stithos-tis/

      Delete
  3. Πως θα έβλεπες τη διδασκαλίαν της τουρκικής γλώσσας στα σχολεία μας; Με αντίστοιχη διδασκαλίαν της ελληνικής για τα τουρκόπουλα;

    ReplyDelete
    Replies
    1. θετικά το βλέπω. με την προϋπόθεση να φύγουν από τη μέση κάποια αχρείαστα μαθήματα που χου θρησκευτικά, τέχνη μεγάλος ο πειρασμός να συμπεριλάβω και τα μαθηματικά αλλά ας όψεται ότι υπάρχει κόσμος που τα καταλαβαίνει και όχι μόνο τα καταλαβαίνει αλλά του αρέσουν κιόλας και στη θέση τους να μπουν τα τουρκικά. Τα κοπελούθκια δεν χρειάζονται έξτρα ύλη. Και μετά την τρίτη, τετάρτη δημοτικού η διδασκαλία μιας ξένης γλώσσας.

      Delete
  4. "Το πιο περίεργο είναι ότι η γλώσσα καταλήγει να είναι μεγαλύτερο πρόβλημα και από τη θρησκεία, όπως θα περίμεναν μερικοί."

    To μόνο σίγουρο είναι αυτό που λες, γιατί τα παιδιά δεν έχουν έτσι θεματάκια όσον αφορά στην θρησκεία κλπ, θέλουν απλά ένα μέσο επικοινωνίας και τούτο είναι η γλώσσα. Θεωρώ ότι εξελιχθήκαμε κάπως σε τούτο το θέμα, επειδή έχει διάφορες εθνικότητες πλέον στα σχολεία αναγκαστήκαμε να προσαρμοστούμε. Πάντως τούτα ούλλα με τις θρησκείες εν θέματα των μεγάλων. Ευτυχώς θεωρώ (ελπίζω) να υπάρχει λιγότερος ρατσισμός σχετικά με τούτο το θέμα.

    Πάντως τον τζιαιρό μου (όχι προ-χριστιανικά:)) θυμούμαι στο δημοτικό είχαμε δίδυμους που ήταν ιεχωβάδες. Ο ρατσισμός και ο αποκλεισμός που είχαν τούτα τα μωρά ήταν απίστευτος. Μιλούσαν ναι την ίδια γλώσσα αλλα δεν ήταν ορθόδοξοι χριστιανοί και αυτό τους έβαζε στο περιθώριο (ιδιαίτερα από τα αγόρια). Υπήρχε όμως και ο αντίποδας.Θυμούμαι κιόλας πολλά άλλα μωρά θέλαμε να τα υποστηρίξουμε στο bullying (πως γράφεται τα γέριμα) αλλά εφοοούμαστιν μήπως συνάξουμεν καμιά "ρετσινιά". Εγώ εμίλησα μόνο μια φορά τζιαι ήταν και η τελευταία. Οι λόγοι νομίζω εν περιττοί. Κανένας εν θέλει να είναι ανεπιθύμητος

    ReplyDelete
  5. μια για αυτό σου λέω ότι πρέπει να δοθεί σημασία στη γλώσσα. είναι το καλύτερο μέσω για να ενσωματωθούν τα ξένα τα μώρα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. συμφωνούμε απόλυτα!

      Delete
  6. Πιστεύω αν επιλέγαμε να ζήσουμε κι εμείς σε μουσουλμανική ή ινδουιστικη χώρα τα παιδιά μας θα συμμετείχαν στις σχολικές γιορτές. Η επιλογή να απέχεις μόνο εναντίον του παιδιού μπορεί να στραφεί και να το περιθωριοποιήσει. Φυσικά δεν σκέφτονται όλοι οι γονείς έτσι, αλλά μιλώ για την πλειοψηφία (ελπίζω) .

    Αρέσκει μου που τα μωρά δεν θεωρούν ως εμπόδια, θέματα για τα οποία εμείς οι ενήλικες καμνουμε πολέμους. Το πώς οι διάφορες επιρροές επιδρούν στο μεσοδιάστημα, είναι άξιο μελέτης! (Όι της Ελεονώρας, της άλλης)

    ReplyDelete
    Replies
    1. μακάρι να έχεις δίκαιο. αλλά δυστυχώς φοβάμαι πως πολλοί γονείς μπορεί τζαι να μεν άφηναν τα μωρά τους να συμμετέχουν σε αλλόθρησκες γιορτές. ευτυχώς όμως όπως έγραψα τζαι στο ποστ οι νοοτροπίες αλλάζουν.

      Delete
  7. Θυμάμαι ότι στο Γυμνάσιο η μαμά μου είχε πάρει χαρτί στο σχολείο να απαλλαγω από το μάθημα των Θρησκευτικων.
    Ούτε καλό μου έκανε, ούτε κακό.
    Λίγη πλύση εγκεφάλου την απεφυγα.
    Αλλά στο "Πιστεύω" κολλάω σε κάποιους στίχους, χωρίς να λέω ότι ντρέπομαι γι'αυτό.

    Είναι όλα τόσο σχετικά τελικά...

    ReplyDelete
    Replies
    1. είμαι της άποψης πως σε θέματα θρησκείας και πίστης το σχολείο πρέπει να απέχει. κυρίως στις μέρες μας όπου στα σχολεία μας υπάρχουν τόσα ξένα παιδιά. το κυριότερο μου όμως επιχείρημα είναι ότι δεν προσφέρουν κάτι. πιστεύεις στο Θεό, γιατί το αισθάνεσαι όχι γιατί στο μαθαίνουν στο σχολείο.

      Delete
  8. εν ούλλα επίπλαστα. Τζιαι οι μιτσιοί δείχνουν μας το με τον πιο απλό τρόπο. Τους διαχωρισμούς μαθαίνουμεν τους μετά, μέσω του σχολείου (οι κακοί Τούρκοι, οι καλοί Έλληνες, οι καλοί Σταυροφόροι, οι κακοί άπιστοι, οι ξένοι που μας επιβουλεύονται κλπ κπ), τζιαι μέσω της τριβής μας με την κοινωνία.

    Τα μωρά των μεταναστών εννα μάθουν την γλώσσα τζιαι μόνα τους, εν σφουγγάρκα οι μιτσιοί τζιαι ρουφούν τα ούλλα. Εν οι γονιοί που εν το θέμα.
    Πρέπει πρώτα να αποφασίσουμε τί θέλουμε να μιλούμε (ελληνικά ή κυπριακά) τζιαι μετά να έβρουμε τρόπο να διδάξουμε τη γλώσσα στους μετανάστες. Ξέρω πολλούς που ήρταν στην Κύπρο τζιαι εδυσκολευτήκαν πολλά ώσπου να αρχίσουν να μιλούν γιατί άλλα τους εδιδάσκαν στα επιμορφωτικά τζιαι άλλα ακούαν στην καθημερινότητα τους.

    Σχετικά με την "ποικιλία", ζω τωρά σε μια πολυπολιτισμική χώρα τζιαι πόλη τζιαι εν θα το άλλασσα. Θέλω τα μωρά μου να μεγαλώσουν σε ένα περιβάλλον που εννα θωρούν όι μόνο τον χριστιανό, τον ινδουιστή, τον μουσουλμάνο, αλλά τζιαι τον πανκιό, τον μεταλλά, τον γκοθά, τον χίπστερ, τον κουτσουμάτο, τον μοδάτο σαν απλά τρόπο έκφρασης τζιαι αυτοκαθορισμού τζιαι τίποτε άλλο. Εν παρήγορο τούτο που λαλείς Μάνα, πως προς τα εκεί κινείται πλέον τζιαι το...νεαρό κομμάτι της κυπριακής κοινωνίας.

    Προσωπικά θα προτιμούσα να μεν υπήρχαν θρησκευτικές γιορτές στα σχολεία, αλλά φυσικά εν θα ήθελα να αποκλείσω το κοπελλούι μου που τα κοινωνικά οφέλη της συμμετοχής σε τέθκοια εκδήλωση.

    ReplyDelete
    Replies
    1. και στις γιορτές των δύο κόρων πήγα με το ζόρι. φέτος αισίως συμπληρώσαμε έξι χρόνια γιορτών. σατσί. για μένα είναι κάτι άχρηστο γιατί τρώνε πολύ χρόνο από το διδακτικό χρόνο τζαι μετά βουρούν όπως τους πελλούς να προλάβουν.

      αλλά το πόσο το χάρηκαν τα μωρά με έκανε να δω το πράγμα διαφορετικά. το απόγευμα της γιορτής η μεγάλη γελούσε, εφωνάζε επέλλανε μας τζαι έλεγε συνέχεια πόσο ευτυχισμένη είναι. Η μιτσιά πάνω στην σκηνή εχαχάνιζε και εδώ μιλούμε για μωρό που με το ζόρι σου χαμογελά.

      να με ρωτάς αν αξίζει τον κόπο, η απάντηση είναι πως δεν ξέρω. αλλά τη χαρά τους τη χάρηκα πολύ.

      Delete
  9. Που μασταν στην Πάφο πίσω στα θαυμαστά 80'ς, η μάνα μου εδούλευκε σε αγγλόφωνο σχολείο και εμένα επροσέχεν με Βρεττανή νηπιαγωγός και οι συμμαθητές μου ήταν όλοι αγγλόφωνοι. Για ένα χρόνο περίπου δεν έφκαλα μιλιά, απλά άκουα. Μετά έμαθα να απαγγέλλω Άλφρεντ Τένυσσον...εεε εμίλησα.

    Έμαθα εκ των υστέρων ότι υπάρχει μια θεωρία στη γλωσσολογία που λέγεται Silent Period, και αφορά μικρά παιδιά σε περιβάλλον με άλλη γλώσσα από την μητρική τους. Μαζεύκουν πληροφορίες για τη νέα γλώσσα, χωρίς να μιλούν τα ίδια, ώσπου να αισθανθούν άνετα να μιλήσουν. Οι μιτσιοί εν εξαιρετικά αποδοτικοί στην εκμάθηση μιας νέας γλώσσας, φτάνει να δέχονται ερεθίσματα, ειδικά σε ένα ζωντανό περιβάλλον.


    Και ναι συμφωνούμε απόλυτα. Η γλώσσα ενώνει (ή διχάζει) παραπάνω από όλα τα άλλα, γιατί εν άμεση.

    ReplyDelete
    Replies
    1. το πλάσμα που εμεγάλωσε με Σαίξπηρ φαίνεται. γιατί να το κρύψομεν άλλωστε. φαίνεται. έσσει βάση τούτο που λαλείς. τα δίγλωσσα τα μωρά αρκούν να μιλήσουν αλλά μετά μιλούν τζαι τες δκυο τες γλώσσες μαζί.

      Delete
  10. Εν θέλω να σου το χαλάσω, αλλά στην τάξη του αχάπαρου junior που επίσης ήταν united colors of benetton στες πρώτες τάξεις όλα ήταν όπως τα περγράφεις. Φέτος που εν τελειόφοιτοι ο καθένας κάμνει παρέα μόνο με ομοεθνής του τζιαι πολλές φορές πέφτει ξύλο μεταξύ τους. Νομίζω οτι όσα χρόνια να περάσουν πάντα θα έχουμε θέμα με το διαφορετικό

    ReplyDelete
    Replies
    1. τελειόφοιτος; εν σοβαρομιλάς. ου τη συμπεθερά τζαι ξιπαιθκιώνει μάνι μάνι.

      Delete
  11. Ο μπαμπάς ρωτάει την κόρη"εκει στο νηπιαγωγειο εχετε ρωσάκια,αλβανακια,πακιστανάκια,αφρικανάκια"; Και η μικρή απαντά,",μπαμπά,μόνο παιδάκια εχουμε" :)

    ReplyDelete
  12. Και κάπως έτσι βρήκαμε τη σωστή απάντηση. Γεια σου δάσκαλε,τι κάνεις;

    ReplyDelete