Α γεια σου ρε Γκρεγκ

Τα πράγματα πολλές φορές είναι τόσο ξεκάθαρα, σαν τα τζάμια του σπιτιού μου μόλις έρθει ο κ. Πανίκος και τα καθαρίζει. Μετά τα βρωμίζουν παιδιά και σκυλί και γίνονται άστα να πάνε.

Λοιπόν, αν και τα πράγματα είναι τόσο ξεκάθαρα, αρνούμαστε να δούμε την αλήθεια. Κάθομαι και την ακούω να παραμιλά. Να περιμένει, να αγχώνεται. Και να διερωτάται τι έκαμε λάθος. Γιατί ο άντρας ο «σωστός», ο «τέλειος», ο «μοναδικός» δεν της τηλεφωνεί. «Μια χαρά περάσαμε. Μιλούσαμε, γελάσαμε, με καταλάβαινε». Θα σε πάρω τηλέφωνο να τα πούμε… 12 και ούτε ένα τηλεφώνημα. Όχι δώδεκα η ώρα, δώδεκα μέρες μετά και ούτε ένα τηλεφώνημα.

Και να πέφτει βουνό η αυτολύπηση. Μήπως δεν έκαμα κάτι σωστό, μήπως είπα κάτι που δεν έπρεπε; Μήπως έπρεπε να είμαι πιο διαχυτική, μήπως με πήρε από τις εύκολες; Μήπως έχει δυσκολίες, ή του έπεσε πολλή δουλειά; Από το μυαλό της να μην περνά καν η σκέψη, να αναζητήσει το φταίξιμο και στην άλλη πλευρά.



Ο Γκρεγκ πάει μια μέρα στη δουλειά και ακούει μια παρόμοια υπόθεση. Λέει, στην τύπισσα την αντρική του άποψη, ότι το αντικείμενο του πόθου της, απλά δεν τη γουστάρει και δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Της εξηγεί πόσο εύκολα είναι τα πράγματα και πόσο μονοκόμματοι είναι στον τρόπο σκέψης τους οι άντρες. Αν ένας άντρας σε γουστάρει θα σου το δείξει. Αν θέλει να σε βρει, θα το κάνει ακόμη και αν δεν έχει το τηλέφωνο σου θα το κάνει και αν θέλει να σου μιλήσει θα βρει καιρό να σε πάρει έστω και για ένα γεια ή να σου στείλει ένα μήνυμα στο κινητό.

Αν δεν τα κάνει όλα αυτά απλά δεν σε γουστάρει. Της εξηγεί πως ένας άντρας προτιμά να τον πατήσει ελέφαντας, παρά να πει απευθείας σε μια γυναίκα ότι δεν τη θέλει. Δεν θα το κάνει ποτέ αυτό, θα προσπαθήσει να της το δείξει με τρόπο. Αυτός ο τρόπος είναι να μην τηλεφωνεί, να μην δίνει σημεία ζωής, να ακούσει σεξ και να εξαφανίζεται.

Ευτυχώς, ο Γκρεγκ έκατσε και το έγραψε το βιβλίο, έτσι δεν θα κάνω τον κόπο να της πω τα αυτονόητα. Θα της φέρω το βιβλίο να το διαβάσει, μπας και βάλει μυαλό. Έχει απόλυτο δίκαιο. Όταν γουστάρουμε κάποιον, φαίνεται.