Από τα ψηλά στα χαμηλά

Στο δημοτικό ήμουν το αστέρι του σχολείου, παρά το γεγονός ότι τις δύο πρώτες τάξεις τις έκανα σε σχολείο στα ορεινά. Στην τρίτη τάξη. και αφού έγινα παιδί της πόλης, στις εκλογές που κάναμε, πήρα τις περισσότερες ψήφους. Αντί όμως να βγω πρόεδρος, βγήκα αντιπρόεδρος γιατί το προεδριλίκι το ήθελε ο Ευάγγελος, με τον οποίο ήμουν ερωτοχτυπημένη. Έτσι του παραχώρησα το αξίωμα. Στις δε γενικές εκλογές του σχολείου, με έβγαλαν πρόεδρο της επιτροπής καθαριότητας. Μεταξύ των άλλων μου καθηκόντων ήταν να κάνουμε μια γύρα στο σχολείο κάθε Δευτέρα να ελέγχουμε αν τα υπόλοιπα παιδάκια ήταν καθαρά και κυρίως αν φορούσαν τη στολή τους. Θυμάστε την ασπρόμαυρη ποδιά με τον άσπρο τον κολάρο φαντάζομαι.


Η μάνα μου, μαθημένη από τα βουνά που ζούσαμε, αρνήθηκε κατηγορηματικά να μου φορά την ποδιά εν μέσω χειμώνα. Αντίθετα, με έντυνε σαν τον κρεμμύδι με κάμποσες στρώσεις ρούχα.

Την πρώτη φορά ήρθε ευγενική παρατήρηση να αρχίσω να φορώ τη στολή. Το είπα της μάνας μου, δεν ίδρωσε το αυτί της. Δεύτερη, τρίτη φορά τίποτε. Την τέταρτη το μήνυμα έγινε πιο προσωπικό. «Αύριο να έρθεις με τη στολή σου, αλλιώς θα έχεις κυρώσεις». «Να τους πεις», διεμήνυσε η μάνα μου, «πως εγώ δεν θα στέλνω το μωρό μου στο σχολείο τζαι να κρυώνει». Φυσικά το μετέφερα το μήνυμα αυτολεξεί.

Ακολούθησε διασυρμός. Ακόμη και σήμερα που το σκέφτομαι με πιάνει το παράπονο. Στην επόμενη συγκέντρωση του σχολείου, ενώπιον όλων ο διευθυντής με καθαίρεσε από την επιτροπή καθαριότητας. Ντροπή μεγάλη. Στον ίδιο τόπο που έλεγα ποιήματα, που άκουγα μπράβο, άκουσα το διευθυντή να λέει πως είναι απαράδεκτο ο πρόεδρος της καθαριότητας να μην φορεί τη στολή του. Και έχασα το αξίωμά μου.

Παρόλα αυτά δεν μου έμειναν απωθημένα με τη στολή. Κυρίως όταν πήγα γυμνάσιο και ανέβασα τη φούστα μου στο μέγεθος που την ήθελα, μια πιθαμή πάνω από τα γόνατα. Με καμάρι μπορώ να πω φορούσα την πιο κοντή φούστα του σχολείου.

Θυμήθηκα την ιστορία σήμερα όταν η κόρη Α ήθελε να φορέσει τις φόρμες του σχολείου της. Δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα, μάλλον όχι, για να ακριβολογώ δεν τις κάμνω χάζι ούτε στο ελάχιστο. Αντίθετα, το σπλάχνο μου δεν θέλει να τις βγάζει από πάνω της. Αποφεύγω πάντως να τες φορεί στο νηπιαγωγείο. Σήμερα που την άφησα, έκαμε μεγάλη χαρά. Με τι πράγματα χαίρονται στ' αλήθεια τα μώρα. Ίσως να πρέπει να την αφήνω να τις φορεί πιο συχνά...