I want to sleep

Κοιτάξετε γύρω σας τα πρόσωπα των συναδέλφων σας. Αυτοί που νυστάζουν, χασμουριούνται και ο νους τους ταξιδεύει αναπολώντας το τριήμερο, είναι όσοι δεν έχουν μωρά, που βγήκαν έξω και πέρασαν καλά.

Αυτοί που νυστάζουν, χασμουριούνται, δουλεύουν και χαμογελούν στα κρυφά είναι όσοι έχουν παιδιά κάτω των τεσσάρων χρόνων. Πέρασαν μεν χρόνο με τα μωρά, διασκέδασαν μαζί τους, αλλά διαλύθηκαν. Ενώ καθημερινά οι κόρες ξυπνούν με το ζόρι, στη διάρκεια του τριημέρου, ήταν όπως τους κυνηγούς, από τα βαθιά χαράματα ξύπνιες. Η κόρη Β την Κυριακή μάλιστα είχε όρεξη, από τις 4 ήμασταν στο πόδι. Ο πατέρας φαμίλιας δεν άντεξε εγκατέλειψε το κρεβάτι, η ώρα 6 έπαιζε playstation με κάτι τύπους στην Ακτή Ελεφαντόδοντου (σιγά που θα έβρισκε Ευρωπαίους έτσι ώρα), και εγώ συγύριζα τα ερμάρια. Τόσο προκομμένη είμαι.

Για αυτό χαμογελούμε, επειδή το τριήμερο τέλειωσε και επιστρέψαμε στη δουλειά μας. Αστεία αστεία η δουλειά είναι πολύ ωραίο πράγμα. Εργάζεσαι, μαθαίνεις νέα πράγματα, μιλάς με τους συναδέλφους σου, πίνεις καφέ με την άνεσή σου, ακούς τη μουσική που σου αρέσει, σερφάρεις στο ιντερνετ. Σπίτι τρεις μέρες δεν άνοιξα μου φαίνεται computer, άκουγα συνέχεια τα Ζουζούνια, τον καφέ τον έπινα στο πόδι, δεν μίλησα με καμιά από τις φίλες μου, με εξαίρεση την μικρή Κ και δεν έμαθα τίποτε μα τίποτε το νέο. Εκτός από ένα σπάνιο σύνδρομο που έπασχε μια τύπισσα στο SCI αλλά αυτό χρήζει περαιτέρω διερεύνησης, γιατί μου φάνηκε πολύ extreme.

Μπορεί κάποιος να δώσει επιστημονική εξήγηση, γιατί τα μωρά καθημερινές ξυπνούν με το ζόρι και αργίες και Κυριακές από τα μαύρα χαράματα; Γιατί; Πραγματικά το χάρηκα που είχαμε την ευκαιρία για τρεις ολόκληρες μέρες να είμαστε μαζί με τις κόρες. Και για να μην τις κατηγορώ άδικα, ήταν φρόνιμες και συνεργάσιμες. Αλλά το πρωινό ξύπνημα σε συνδυασμό με το ότι δεν κοιμούνται εύκολα με κούρασε. Πάω να κάνω το δεύτερο καφέ μπας και ανοίξουν τα μάτια μου.