Σε πολλά βιβλία διαβάζω για έρωτες μαγικούς, που μόλις ο ένας είδε τον άλλο έπεσαν πυροτεχνήματα, ακούστηκαν μελωδίες στον αέρα και ένιωσαν την καρδιά τους να σκιρτά. Ήξεραν από την πρώτη στιγμή ότι είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο. Πάνω σε τέτοιους στερεοτύπους έρωτες με την πρώτη ματιά, έκτισε καριέρα η Ιζαμπέλ Αλιέντε, για παράδειγμα.
Έχω τις αμφιβολίες μου. Πιστεύω ότι για να φτάσεις στο σημείο ο άλλος να σε απογειώνει, να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν, να σε διαλύει πρέπει πρώτα να τον γνωρίσεις καλά. Να του μιλήσεις, να ξέρεις τις ιδέες του, να πιάσετε γερή κουβέντα πρώτα. Είμαι από τους τύπους που ο έρωτας περνά από τον εγκέφαλο πρώτα. Να σου δώσει ο άλλος μια αφορμή, τελοσπάντων.
Το θέμα είναι τώρα τι είναι αυτό το κάτι. Ένας τυπάς γνωρίζει μια τύπισσα. Εκ πρώτης όψεως υπάρχει ένα ενδιαφέρον. Τι είναι αυτό που θα τους κάνει να δείξουν και δεύτερο ενδιαφέρον; Τα κριτήρια είναι πολλά. Εξωτερική εμφάνιση, πακέτο δουλεμένων κοιλιακών, ένας γερός τραπεζικός λογαριασμός, καλό σεξ (με την προϋπόθεση ότι το κάνουν από τα πρώτα ραντεβού), καλή επικοινωνία, χιούμορ ίσως;
Μου αρέσουν οι ασυνήθιστοι λόγοι, οι μικροί αλλά ουσιαστικοί. Όπως τα βιβλία του Άμος Οζ. Οι ήρωες του πιάνονται από μικρές, καθημερινές λεπτομέρειες για να κτίζουν σχέσεις. Όχι κατά ανάγκη σχέσεις στέρεες, που θα αντέξουν στο χρόνο.
Τον πατέρα ναι, είπαμε για τον μοτορτζή πρόκειται, μου έκανε κλικ όταν στο δεύτερο ή τρίτο ραντεβού μου είπε ότι διάβαζε αθηναϊκές εφημερίδες. Το βρήκα εξαιρετικό ατού. Απολαύσαμε αρκετές Κυριακές να βουλιάζουμε μέσα στις εφημερίδες. Τώρα οι κόρες ούτε τους τίτλους δεν μας αφήνουν να διαβάσουμε. Τις αγοράζουμε και μετά τις παίρνουμε για ανακύκλωση.
Μια φίλη μου λέει ότι γοητεύτηκε από το μελαγχολικό του ύφος που είχε ο φίλος της. Μια άλλη της άρεσε το γεγονός ότι έτυχε να τον συναντήσει σε διάφορες μουσικές σκηνές. Ο καθένας μπορεί να πιαστεί από οτιδήποτε για να πει πάω παρακάτω. Ή το αντίθετο, για να πει δεν κάνω βήμα.
Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μου τις δικές σας ιστορίες;
Ενδιαφέρον...
ReplyDeleteΕμέναν μπορώ να πω εκέντρισεν με η μαχητικότητά της στο να υπερασπίζεται τις θέσεις της! Περιττόν να πω ότι στο πρώτον ραντεβού χαζίριν να τσακωθούμεν...Αλλά τούτον ήταν το ωραίον, τζεινον που με ετράβησεν!
Εμένα μου έκανε εντύπωση η σιωπή του. Γενικά που μπορούσ ενα βυθιστεί στον ευατό του. Εγώ είμαι αντίθετη, μιλώ συνέχεια και θέλω φασαρία. Μου άρεσε η αυτοκυριαρχία της σιωπής. Και είχα δίκαιο...
ReplyDeleteΕγώ μαγεύτηκα από την αίσθηση του μέτρου και την ωριμότητά του να μου δίνεται και να μου αφήνεται σταδιακά. Εντελώς σε αντίθεση με εμένα, δηλαδή, που δε με πτόησε ποτέ το ενδεχόμενο να φάω τα μούτρα μου δίνοντάς τα όλα άφοβα και αλόγιστα.
ReplyDeleteΑλλά, αν μιλάμε για λεπτομέρειες, θα έλεγα ότι ήταν ο τρόπος που γελά.
ReplyDeleteAte pale me ton Amos. Pe mas kanena titlo sygkekrimeno na to checkaroumen.
ReplyDeleteegw entyposiastika polla sthn arxh me to oti me antimetopise prwta san anthropo tziai meta san gynaika. Meta oti en ennen prokatelhmmenos. Katholou... Antimetopizei tous oullous me eugeneia tziai kalosynh. Pou ton zhthkiano ws ton pellon ths geitonias...
Σχεδόν πενήντα χρόνια....
ReplyDeleteπου λέει και το τραγούδι...
Τι θέλει η γραία στο παζάρι;
Το μόνο που θυμάμαι είναι το ταλέντο του να σου κλείνει πληγές, μέχρι που χάθηκε....
προς Γιαγιά Αντιγόνη
ReplyDeleteτο ταλέντο ή ο ίδιος χάθηκε;
προς Post Babylon
έχεις δίκαιο τον χουμίζω τόσο καιρό πρέπει να πω περισσότερα για τον Άμος.
Αγάπησα το Ιστορία Αγάπης και Σκότους. βλέπεις την ιστορία του Ισραήλ, μέσα από μια διαφορετική σκοπιά και ταυτόχρονα είναι πολύ ανθρώπινο.
Μου άρεσε η Τέλεια Γαλήνη. πολλά υπαρξιακό
και επίσης Ο Μιχαέλ μου. ήταν από τα πρώτα του, πάλι με δόση ιστορίας.
άντε και το Νύχτα στο Τελ Κένταρ, αν αντέχεις να ψυχοπλακώνεσαι.
το πρώτο μήνυμα που μου έστειλε μετά τη γνωριμία μας σε έξοδο όπου είχε γίνει φέσι ήταν "έχω λίγο πυρετό". Για κάποιο λόγο, εντυπωσιάστηκα που έγραψε τον πυρετό σωστά, όι πως εν καμιά λέξη δύσκολη αλλά εν μου έκαμνεν για ορθογραφημένος, to put it mildly.
ReplyDeleteΈκτοτε ο θαυμασμός μου (όι επειδή τον υποτίμησα τζιαι εξέπληξεν με) μεγαλώνει με την ημέρα.
Τζιαι έκτοτε εν εξαναμέθυσε από φόβο μην ξαναπάθει το ίδιο (που με γνώρισε).
αν πω τι μου έκαμε κλικ σε σένα , εννα γίνω πολλά πεζός;;;;;;;
ReplyDeleteΠρώτη φορά που εσυνομπλαστήκαμεν, έτρωα σαν το κτηνό μακαρονούθκια σε μια δεξίωση που τζείνες τες στέκοντα μετά που σύσκεψη. Άρεσεν μου. Αλλά αν της πω τωρά να θυμηθεί τζείνη την πρώτη συνάντηση μας εννά μου "φατσιήσει" το ότι έδειχνα να ασχολούμαι παραπάνω με τα μακαρόνια (που ήταν τέλεια btw) παρά μαζί της , χαχαχα... :-)
ReplyDeleteU C, επροέρχουμουν που μια fucked up μακροχρόνια σχέση τζαι τότε, εν ήθελα συνειδητά να προχωρήσω σε κάτι νέο. Αλλά υποσυνείδητα εφάκκαν γυρόν μες το μυαλό μου για κανά-θκυο μήνες, μέχρι που καταλήξαμε στο πρώτο ραντεβου.
Τζιαμαί άρεσεν μου η απλότητα, ειλικρίνεια, η αυτοπεποίθηση, το πρόσχαρο του χαρακτήρα, η διεκδικιτικότητα που τη διακατείχε, ήταν να θέλω τζι άλλα?!!!
Να μου πεις και ας γίνεις πεζός. Πόσο πεζός δηλαδή, όπως ο Κκουλλάς με τα μακαρόνια του; Νο offence dearest άρεσε μου πολλά το σχόλιο σου.
ReplyDeleteΗ επιμονή του να με βάλει στη ζωή του. Τζιαι η υπομονή του όταν επανικοβάλλουμουν.
ReplyDeleteΤζιαι φυσικά το γεγόνος ότι στο δεύτερο ραντεβού εγόρασε μου δικό μου κράνος για τη μοτοράτσα. (Ως σύζυγος μοτορτζή φαντάζουμαι κατανοείς τη σημασία της χειρονομίας!)
Έμενα έκαμε μου εντύπωση ο τρόπος που εκοίταζε σαν να και ήμουν see-through. Και ο τρόπος που έλεγε το γράμμα "ρ". Είχε μια χαριτωμενιά. Λαμπρό να με κάψει!!!
ReplyDeleteγαμωτο.συγκινηθηκα,γιατι;
ReplyDeleteΟ ίδιος καρδιά μου...
ReplyDeleteΕμένα που θυμόταν ασήμαντες λεπτομέρειες σε κουβέντες μου και τις ανέφερε με κάθε ευκαιρία. Π.χ. στο πρώτο ραντεβού πήγαμε για νυχτερινό μπάνιο και κατέβηκε με μια μπουκάλα του αγαπημένου μου ποτού που το είχα πει σε μια εντελώς άσχετη φάση.
ReplyDeleteΡε... ήταν τόσα και προσπαθώ να θυμηθώ, αλλά... Λογικά αυτό είναι καλό, μετά και από τον επώδυνο χωρισμό μας.
Μιλάτε, μιλάτε εσείς που θυμάστε.
Μάλλον ήταν ο τροπος που με φλέρταρε και το γεγονός ότι μου τραγουδούσε τα αγαπημένα του τραγούδια στα ραντεβού μας...Σαχλορομαντικό, έτσι?
ReplyDeleteΜεταξύ άλλων το στυλάκι του. Αν ήμουν άντρας, έτσι ακριβώς θα ντυνόμουν! Οι συνάδελφοι του στη δουλειά νομίζουν ότι εγώ του διαλέγω τα ρούχα του κάθε μερα :)
ReplyDeleteΤα μάθκια του και γενικά η όλη εμφάνιση του εκπέμπαν μια σιγουριά τζαι μια ηρεμία αλλά τζαι πάθος μαζί. όταν εγνωριστήκαμε εν έκαμε ανώριμες κινήσεις για να με προσεγγίσει, πχ να ζητήσει τηλέφωνο αμέσως ή να παίξει παιχνίθκια. Τζαι τότε ήμασταν 17-18 χρονών μωρά..! Μιτσια μιτσιά πράματα που μου ελαλούσαν ότι εν διαφορετικός που ούλλους τους άλλους:)
ReplyDelete