Monday, 1 March 2010

Κακκά πισσιά situation

Γιατί η ανέλιξη στη δουλειά βγάζει από αρκετούς ανθρώπους το χειρότερο τους εαυτό; Μυστήριο μεγάλο. Την περασμένη βδομάδα βρεθήκαμε με τη γυναικοπαρέα για ποτό. Το θέμα συζήτησης μετά τα μωρά, τα σπίτια, τα γκομενικά (οι ελεύθερες παρακαλώ) έπεσε στους συναδέλφους και τις προαγωγές τους.

Το παράπονο ήταν κοινό. Άτομα με τα οποία τα πήγαιναν σχετικά καλά, σχέσεις στο πλαίσιο το επαγγελματικό, μόλις ανέβηκαν το επόμενο σκαλί της ιεραρχίας, βγάζουν το χειρότερο τους εαυτό. Κακίες, υπονομεύσεις, πισώπλατα μαχαιρώματα.

Είμαι εκτός ενός τέτοιου τοπίου. Το έχω ξαναπεί είμαι η μόνη γυναίκα στην ομάδα και με προσέχουν. Όταν ήμουν έγκυος και έριχνα ύπνους πάνω στο γραφείο, μιλούσαν σιγά να μην με ξυπνήσουν, με σκέπαζαν για να μην κρυώνω. Βέβαια και εγώ στα όπα όπα τους έχω, μέσα στα γλυκά και τα μπισκότα. Όποιος δεν απέκτησε χοληστερίνη να μου το πει. Η φύση της δουλειάς μας είναι τέτοια που δεν επιτρέπει και πολλές ιεραρχίες. Έχουμε δυο απόλυτους μάστρους, και οι υπόλοιποι ξέρουμε πως δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε απόλυτοι. Και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

Ίσως όταν υπάρχουν προαγωγές και θέσεις τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Αλλά και πάλι δικαιολογείται να γίνεται το γραφείο πεδίο μάχης; Άτομο με το οποίο μέχρι πρότινος τα βρίσκατε στη δουλειά, τώρα που έγινε προϊστάμενος να θυμάται να έχει απαιτήσεις, να βρίζει, να γίνεται ένα παλιοαφεντικό;

Η μια μας έλεγε, για μια κοπέλα 23 χρονών που τώρα άρχισε να εργάζεται στο γραφείο. Η συγκεκριμένη νιώθει ότι έχει τις πλάτες της προϊσταμένης. Πηγαίνει στο γραφείο λες και διοικεί την Google, έχει ένα αέρα του στιλ αποφοίτησα το Harvard, και διατάσσει όπως δεν θα διάτασσε ποτέ ο Bill Gates. Τέτοιο θράσος. Προχτές, έδινε διαταγές σε ένα άνθρωπο, σχεδόν με τα τριπλάσια της χρόνια, να πάει να πλύνει τα ποτήρια για καφέ. Με αναίδεια, χωρίς κανένα σεβασμό.

Η άλλη της παρέας ανέφερε πόσο απάνθρωπη γίνονται τα πράγματα στο δικό της χώρο, από τότε που σιγά σιγά φεύγουν οι παλιοί και αναλαμβάνουν οι πιο νέοι. Η μόνη τους έννοια η ανέλιξή τους, με κάθε κόστος και κάθε μέσο. Η καθημερινότητα είναι ένας συνεχές πόλεμος. Στους διαδρόμους, μας έλεγε, πάμε τοίχο τοίχο, για να αποφύγουμε τα μαχαίρια που ρίχνονται…

11 comments:

  1. ενόμιζα ήταν να μιλήσεις για πανιά των μωρών
    αλλά τούτον το θέμαν εν πιο άσχημο θέαμα/μυρωθκιά

    το μόνο σίουρο είναι ότι η εξουσία φκάλλει μας τον πραγματικό μας εαυτό!!
    "χαιρετίσματα λοιπόν, στην εξουσία... εγώ κρατάω την ουσία λα λα λα λα λα..!"

    ReplyDelete
  2. Μα εν γιαυτό ακριβώς που δεν υπάρχουν φιλίες στον χώρο εργασίας. Διότι εν όλοι very busy προσπαθώντας να φκάλουν ο ένας τα ματια του άλλου.
    Όπως λέει η παροιμία "το χρήμα κανένας δεν το μίσησε, ούτε και την προαγωγή". Καλάν εν λαλεί έτσι αλλά εννοεί το έμμεσα..

    ReplyDelete
  3. I officially anounce March 1st as the international kakka-pisha day!:-)

    En gnwsto to provlhma.To lyphro omws mana, einai oti toutoi oi athrwpoi pou symperiferountai xwris sevasmo stous allous tziai pernoun panw pou ptwmata exoun epaggelmatikh tziai oikonomikh epityxia.

    O mastros mou tethkios enei. Tha epoulousen tziai thn mana tou gia epaggelmatikhn aneliksi.

    ReplyDelete
  4. Μικρότητες! Νομίζω οι συγκεκριμένοι που λαλείς Μάνα εν άτομα που εν έχουν κάποια ουσιώδη εκπαίδευση.
    Επειδή σίουρα τζίνος που ξέρει πέντε πράματα παραπάνω ξέρει ότι αμαν εν σωστή η συμπεριφορά του απέναντι που τους υπαλλήλους, του έσσιει παραπάνω πράματα να κερδίσει παρά αν τους συμπεριφέρεται σκατα!

    ReplyDelete
  5. Τζαι καλά να συμπεριφέρεται όμως - συμπληρώνω πάνω στο σχολιο από OneWayStream - επειδή ξέρει 5 πράματα παραπάνω που management, στην δύσκολη την ώρα αν φορεί μάσκα εννά του ππέσει τζαι θα φανεί η αλήθκεια.
    Εν σωστά του που λαλείτε παιθκιά τζαι δεν αλλάσει η κατάσταση, η ξιμαρισιά εν πολλή τζαι παντού

    ReplyDelete
  6. mother molis se epsifisa gia motortzina, gia tous logous pou egrapsa.

    Patera, an den eisai o motortzhs sorry gia tes sykofanties! :-)

    ReplyDelete
  7. δεν είναι τόσο η έλλειψη εκπαίδευσης, όσο η έλλειψη παιδείας. γιατί βλεπεις ανθρώπους φορτωμένους πτυχία να συμπεριφέρονται στους άλλους σαν σκουπίδια.

    ανάμεσα στις ιστορίες που άκουσα προχθές από τις φιλενάδες. μια τύπισσα στη δουλειά της είχε πρόβλημα που όταν πήγε να γεννήσει δεν την είδαν με κατανόηση. επέστρεψε άρον άρον και δεν μπορούσε να σχολάνει πιο νωρίς, όπως κανονικά δικαιούται. όταν έγινε προϊσταμένη έκαμε το βίο αβίωτο σε κοπέλα που γέννησε. ούτε πως πέρασε τα ίδια, ούτε να δείξει λίγη κατανόηση.

    ReplyDelete
  8. "ΜΟΛΙΣ ΕΧΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΠΟ ΤΙ ΠΑΣΧΕΙ" ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΙΠΕ ΑΛΛΑ ΣΥΜΦΩΝΩ.

    Όσον για αυτούς που μόλις πιάνουν προαγωγή αλλάζουν έχω τέσσερις εξηγήσεις
    1.Όσον ήταν το ίδιο με τους άλλους υπήρχαν φόρες που έσπαζαν τα νευρά τους. Αλλά παρά να «χαλάσουν» το κλίμα σιωπούσαν. Μόλις πιάνουν την προαγωγή φκάλουν όλα τα απωθημένα. Έτσι είναι. Ο άνθρωπος είναι εγωιστής. Κάποιος λιγότερο και κάποιος περισσότερο.
    2.Ξέρουν τα χούγια των συνεργατών τους οπόταν λένε «δεν θα μου κάνετε αυτά που κάνατε στον προηγούμενο. Εγώ ξέρω σας σωστή και την ανάποδη»
    3.Αμέσως νομίζουν ότι πέρασαν μαζί με τους «άλλους». Τους μαστόρους οπόταν πέζουτο δήθεν.
    4.Τα στερεότυπα που έχουμε μέσα στο νου μας.
    Και κάτι άλλο. Το ξέρουν ότι είναι γελοίοι και αυτό τους κάνει ακόμα πιο κομπλεξικούς.

    ReplyDelete
  9. mana, thimizei mou strato h istoria pou egrapses gia thn egkyo... palios vs neos pou kamnei ta idia kapsonia stous neous aman ginei palios...

    ReplyDelete
  10. δεν θα μπορούσα να δουλέψω ποτέ σε τέτοιο περιβάλλον...

    με κάλυψε η Neerie:
    "χαιρετίσματα λοιπόν, στην εξουσία... εγώ κρατάω την ουσία λα λα λα λα λα..!"

    ReplyDelete
  11. same here...και εκεί που εργάζομαι εγώ τα ίδια σκηνικά. Μόλις το νεούδι αλλάξει "καρέκλα" μεταλλάσεται σε Αννίβα. Πολύ κακό αυτό, να ξεχνάς από που ξεκίνησες, να γίνεσαι αριβίστας, να ξεχνάς φίλους που είχες, να γίνεσαι αχάριστος και ασεβής

    ReplyDelete