Ο Φίλιπ κι εγώ

Με το καινούριο μου αυτοκίνητο είμαι πολύ ευχαριστημένη, ελπίζω να είναι αμοιβαία τα αισθήματα και να μην μου κρατά μούτρα, για τις λακούβες. Στο κάτω κάτω δεν είναι δικό μου φταίξιμο, αν έχει παράπονο ας τα βρει με το υπουργείο Συγκοινωνιών.

Εγώ στα ώπα ώπα τον έχω. Το όνομα του είναι Φίλιπ. Το πρώτο μου το ονόμασα Μίλαν, είχε την τιμητική του ο Κούντερα. Το δεύτερο Άμος από τον Άμος Οζ, ε τώρα ήρθε η σειρά του Φίλιπ Ροθ. Τον αγνοεί που τον αγνοεί η Ακαδημία για ένα Νόμπελ, ας μην τον κακοφανήσω κι εγώ.

Ο Φίλιπ, έχει πολλά καλά. Το κυριότερο είναι πως άμαν θέλει κάτι το λέει μόνος του. Θέλει σέρβις; Μου λέει πότε να τον πάρω. Κοντεύουν να τελειώσει η βενζίνη; Θα μου το πει πριν με προδώσει και σταματήσει. Αν καεί καμιά λάμπα, πάλι θα με ενημερώσει.
Το πρόβλημα του Φίλιπ είναι ότι ώρες ώρες είναι πολυλογάς. Όπως σήμερα, για παράδειγμα. Την ώρα που έπαιρνα τις κόρες σχολείο, τσουπ εμφανίστηκε στην οθόνη του, ένα μήνυμα ότι τα ελαστικά χρειάζονταν αέρα. Στο πρώτο βενζινάδικο που βρήκα, μπήκα και έλεγχα το θέμα. Ο Φίλιπ όμως δεν έλεγε να ησυχάσει.

Κάτι τον έτρωγε με τα ελαστικά και συνέχεια βγάζει μήνυμα να ελέγξω και τα settings πάνω στο αυτοκίνητο και μετά να κάνω reset… Κάπου εδώ τον έχασα, πρέπει να ομολογήσω. Με την τεχνολογία θέλω να πιστεύω ότι τα πάω καλά. Κινητό, computer τα χειρίζομαι καλά. Αλλά τώρα με το αυτοκίνητο, νιώθω έξω από τα νερά μου. Ο Φίλιπ με κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα μου. Υποθέτω ξέρει ότι έχει το πάνω χέρι.

Και αυτό που με εκνευρίζει ακόμη περισσότερο, είναι πως μετά τα μηνύματα του Φίλιπ αναγκάζομαι να ζητώ διευκρινήσεις, συνήθως από άντρες, οι οποίοι με κοιτούν συγκαταβατικά και με λυπούνται. Ε, όχι ρε. Που νομίζετε ότι τα ξέρετε όλα, επειδή καταλαβαίνεται το αυτοκίνητό σας.