Ξεσκονόπανο και διαπραγματεύσεις

Η Eolica είχε δίκαιο, όταν με συμβούλευσε να μην σταματήσω να διαβάζω έρευνες. Γιατί έπεσα σε μια σήμερα άκρως ενδιαφέρουσα έρευνα, για τις σχέσεις και τα ζευγάρια. Δεν είναι έρευνα που οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα, αλλά στα υπόλοιπα δωμάτια του σπιτιού, την κουζίνα, το σαλόνι, το αποχωρητήριο.

Η έρευνα λοιπόν λέει το αυτονόητο. Πως το μοίρασμα των δουλειών σε ένα νοικοκυριό, μειώνει τις πιθανότητες για διαζύγιο. Λογικό. Αν οι γιαγιάδες μας ήταν δούλες και κυρές, έψηναν τρία φαγητά την ημέρα, κρατούσαν το σπίτι καθαρό και το απόγευμα άνοιγαν φύλο και έκαναν μπουρέκια, λίγο πριν τελειώσουν τα κεντήματά τους, δεν ήταν επειδή ήταν πιο άξιες από εμάς. Ήταν επειδή κάθονταν σπίτι και δεν εργάζονταν.

Εμείς όμως σήμερα χτυπούμε διπλή βάρδια. Έχουμε τη δουλειά μας, έχουμε και την οικογένειά μας και όπου οικογένεια δεν σημαίνει απαραίτητα παιδιά. Και μια σχέση μπορεί να αποδειχθεί εξίσου μεγάλος άθλος για να τη διατηρήσεις. Έχουμε και την προσωπική μας ζωή. Παίζουμε σε πολλά μέτωπα.

Σε μια εποχή ισότητας που οι γυναίκες εργάζονται, σε πολλές περιπτώσεις αντί να τα «έχουν» όλα καταλήγουν να τα «κάνουν» όλα. Αν και από τη δεκαετία του 1960 οι άνδρες υποτίθεται ότι διπλασίασαν τις δουλειές που κάνουν στο σπίτι, κατά μέσο όρο οι γυναίκες στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής περνούν σχεδόν 70% περισσότερο χρόνο από εκείνους νοικοκυρεύοντας.

Το μοίρασμα των υποχρεώσεων που αφορούν τη συντήρηση και το καθάρισμα του σπιτιού και το μεγάλωμα των παιδιών είναι ζητήματα που μπορεί να προκαλέσουν έντονα συναισθήματα και μεγάλες τριβές. Έτσι, σε περίπτωση που η διαπραγμάτευση για το ποιος θα αναλάβει τι πάει στραβά, και αρχίσει ο ένας από τους δύο να νιώθει υποτιμημένος, ανίσχυρος, αόρατος ή κυνηγημένος από μια συνεχή γκρίνια, το σπίτι μετατρέπεται σε θερμοκήπιο δυσεπίλυτων προβλημάτων.

Το σκεφτόμουν από το post για την Accept όταν κάποιος μίλησε για το ρόλο του φεμινιστικού κινήματος. Εν τέλει, το φεμινιστικό κίνημα, ίσως να έκανε περισσότερη ζημιά από ότι καλό. Όλη αυτή η διεκδίκηση για ισότητα έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα. Δεν σπάσαμε τις «αλυσίδες» απλά τις μεγαλώσαμε και τις φορούμε διαφορετικά. Ισότητα δεν είναι να τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ. Πιστεύω πως τη μεγαλύτερη αλλαγή για το ρόλο της γυναίκας, την έφερε η εκπαίδευση. Αφού οι γυναίκες μορφώνονταν διεκδίκησαν καλύτερες δουλειές, περισσότερα προνόμια και μεγαλύτερη εξουσία.

Για να επανέλθω στην έρευνα όμως. Οι ειδικοί συμβουλεύουν τα ζευγάρια να μοιράζονται τις δουλειές και να είναι πιο ανοικτά μεταξύ τους. «Τα πολυάσχολα ζευγάρια προσπαθούν να τα κάνουν όλα αποτελεσματικά. Πολλές φορές όμως υπνοβατούν σε ρόλους που ορίζει η παράδοση, απλώς εναποθέτουν ο ένας στον άλλο κάποια ευθύνη και δεν κουβεντιάζουν. Από εκεί προκύπτουν και τα συσσωρευμένα παράπονα» λέει ένας ειδικός.

Και κάτι τελευταίο, δεν αναφέρομαι στον πατέρα φαμίλια μην αρχίσετε να τον κατηγορείται. Κάνει αρκετά μέσα στο σπίτι, ίσως όμως όχι τόσα όσα θα ήθελα. Ελάτε, το ξέρετε ότι μιλώ γα το πλύσιμο των πιάτων... Μιλώντας με φίλες μου, πάνω κάτω τις ίδιες σκέψεις κάνουμε, τα ίδια θέλω θέλουμε, από το έταιρον ήμισι.