Friday 28 May 2010

Ξεσκονόπανο και διαπραγματεύσεις



Η Eolica είχε δίκαιο, όταν με συμβούλευσε να μην σταματήσω να διαβάζω έρευνες. Γιατί έπεσα σε μια σήμερα άκρως ενδιαφέρουσα έρευνα, για τις σχέσεις και τα ζευγάρια. Δεν είναι έρευνα που οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα, αλλά στα υπόλοιπα δωμάτια του σπιτιού, την κουζίνα, το σαλόνι, το αποχωρητήριο.

Η έρευνα λοιπόν λέει το αυτονόητο. Πως το μοίρασμα των δουλειών σε ένα νοικοκυριό, μειώνει τις πιθανότητες για διαζύγιο. Λογικό. Αν οι γιαγιάδες μας ήταν δούλες και κυρές, έψηναν τρία φαγητά την ημέρα, κρατούσαν το σπίτι καθαρό και το απόγευμα άνοιγαν φύλο και έκαναν μπουρέκια, λίγο πριν τελειώσουν τα κεντήματά τους, δεν ήταν επειδή ήταν πιο άξιες από εμάς. Ήταν επειδή κάθονταν σπίτι και δεν εργάζονταν.

Εμείς όμως σήμερα χτυπούμε διπλή βάρδια. Έχουμε τη δουλειά μας, έχουμε και την οικογένειά μας και όπου οικογένεια δεν σημαίνει απαραίτητα παιδιά. Και μια σχέση μπορεί να αποδειχθεί εξίσου μεγάλος άθλος για να τη διατηρήσεις. Έχουμε και την προσωπική μας ζωή. Παίζουμε σε πολλά μέτωπα.

Σε μια εποχή ισότητας που οι γυναίκες εργάζονται, σε πολλές περιπτώσεις αντί να τα «έχουν» όλα καταλήγουν να τα «κάνουν» όλα. Αν και από τη δεκαετία του 1960 οι άνδρες υποτίθεται ότι διπλασίασαν τις δουλειές που κάνουν στο σπίτι, κατά μέσο όρο οι γυναίκες στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής περνούν σχεδόν 70% περισσότερο χρόνο από εκείνους νοικοκυρεύοντας.

Το μοίρασμα των υποχρεώσεων που αφορούν τη συντήρηση και το καθάρισμα του σπιτιού και το μεγάλωμα των παιδιών είναι ζητήματα που μπορεί να προκαλέσουν έντονα συναισθήματα και μεγάλες τριβές. Έτσι, σε περίπτωση που η διαπραγμάτευση για το ποιος θα αναλάβει τι πάει στραβά, και αρχίσει ο ένας από τους δύο να νιώθει υποτιμημένος, ανίσχυρος, αόρατος ή κυνηγημένος από μια συνεχή γκρίνια, το σπίτι μετατρέπεται σε θερμοκήπιο δυσεπίλυτων προβλημάτων.

Το σκεφτόμουν από το post για την Accept όταν κάποιος μίλησε για το ρόλο του φεμινιστικού κινήματος. Εν τέλει, το φεμινιστικό κίνημα, ίσως να έκανε περισσότερη ζημιά από ότι καλό. Όλη αυτή η διεκδίκηση για ισότητα έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα. Δεν σπάσαμε τις «αλυσίδες» απλά τις μεγαλώσαμε και τις φορούμε διαφορετικά. Ισότητα δεν είναι να τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ. Πιστεύω πως τη μεγαλύτερη αλλαγή για το ρόλο της γυναίκας, την έφερε η εκπαίδευση. Αφού οι γυναίκες μορφώνονταν διεκδίκησαν καλύτερες δουλειές, περισσότερα προνόμια και μεγαλύτερη εξουσία.

Για να επανέλθω στην έρευνα όμως. Οι ειδικοί συμβουλεύουν τα ζευγάρια να μοιράζονται τις δουλειές και να είναι πιο ανοικτά μεταξύ τους. «Τα πολυάσχολα ζευγάρια προσπαθούν να τα κάνουν όλα αποτελεσματικά. Πολλές φορές όμως υπνοβατούν σε ρόλους που ορίζει η παράδοση, απλώς εναποθέτουν ο ένας στον άλλο κάποια ευθύνη και δεν κουβεντιάζουν. Από εκεί προκύπτουν και τα συσσωρευμένα παράπονα» λέει ένας ειδικός.

Και κάτι τελευταίο, δεν αναφέρομαι στον πατέρα φαμίλια μην αρχίσετε να τον κατηγορείται. Κάνει αρκετά μέσα στο σπίτι, ίσως όμως όχι τόσα όσα θα ήθελα. Ελάτε, το ξέρετε ότι μιλώ γα το πλύσιμο των πιάτων... Μιλώντας με φίλες μου, πάνω κάτω τις ίδιες σκέψεις κάνουμε, τα ίδια θέλω θέλουμε, από το έταιρον ήμισι.

35 comments:

  1. οι γιαγιάδες μου εμένα πάντως εργάζονταν κιόλας.στα χωράφια

    όμως
    η κοινωνία παλιά ήταν πολύ διαφορετική. είχε άλλα προβλήματα. είχαν άλλη άποψη για το ρόλο τους. δεν επηζητούσαν αυτά που θέλουμε εμείς. τα μεγαλύτερα παιδιά αναλάμβαναν ρόλους με υπευθυνότητες και βοηθούσαν.

    και τέλος να πω ότι
    δεν είχαν 300 τετραγωνικά σπίτι να καθαρίσουν

    τελευταία βρίσκω πως βάζεις φράσεις στα ποστ σου προκλητικές πχ το φεμινιστικό κινημα έκανε περισσότερη ζημιά παρά καλο.

    δεν ξέρω αν το κάνεις για να δημιουργήσεις συζήτηση ή εντελώς ασυναίσθητα αλλά άρχισα να νιώθω πως ρίχνεις κατηγορίες χωρίς να δίνεις δίκαια.

    ReplyDelete
  2. Οι δουλειές και γενικά οι υποχρεώσεις οι οποίες απορρέουν από ένα "σπίτι" (και δεν εννοώ μόνο το κτίριο) σαφώς και πρέπει να μοιράζονται ανάμεσα στο ζευγάρι. Ο καθένας όσο μπορεί οφείλει να συνεισφέρει. Και δεν είναι θέμα φεμινισμού, είναι κοινή λογική.

    P.S: Μάνα, πιάσε ένα πλυντήριο πιάτων να ησυχάσεις γιατί εν θορώ τον μοτορτζή λαντζιέρη!

    ReplyDelete
  3. @ Invictus
    το post είναι και μια συμπαράσταση προς την κυρία Κλέφτη, για το λόγο ότι ο Κλέφτης επίσης δεν πλένει πιάτα.

    ReplyDelete
  4. Σε άλλες χώρες, όχι στις δικες μας εδώ γύρω, η ισότητα των δύο βρίσκει εφαρμογή σε ολους τους τομείς της ζωής ενός ζευγαριού. Στις δουλειές του σπιτιού, στην ανατροφή των παιδιών και γενικα στην αλληλοϋποστήριξη. Έχω παραδείγματα στο φιλικό μου περιβάλλον, αλλά να μην το κουράσω.. Εδώ (Ελλάδα, Κύπρος και ευρύτερη Μεσόγειος) απέχουμε έτη φωτός ακόμα.
    Τα επιτευγματα του φεμ. κινήματος είναι μια χαρά. Απλώς πολλές γυναίκες κ πολλοί άνδρες δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει αυτό και δεν ξέρουν πώς να το εφαρμόσουν στη ζωή τους. Υπάρχει μια λάθος προσέγγιση στο θέμα.
    Πχ. μια και το ανάφερες, αν το κτηνό θεωρεί ότι δεν γουστάρει να ασχοληθεί με έναν τομέα του νοικοκυριού, εσύ θεωρείς αυτόματα ότι είναι δική σου αρμοδιότητα. Δεν υπάρχει τπτ να συζητηθεί πλέον, έτσι δεν είναι; Και τελικά όλη η ισότητα εξαντλείται στο "δεν μπορώ να πω, βοηθάει αρκετά". Κατ' εμέ, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ισότητα.
    Επίσης, και οι δικές μου οι γιαγιάδες δούλευαν και κρατούσαν νοικοκυριό. Προσωπική ζωή δεν είχαν φαντάζομαι.. Αυτή ήταν η διαφορά.

    ReplyDelete
  5. Κλέφτης28 May 2010 at 11:14

    Ρε Μοτορτζιή, να χαρείς, σύναξε την λίο. Πέρκει εν σε θκιαβάσει η Κλέφτισσα γιατί βλέπω μας να έχουμε πολύωρες διαπραγματεύσεις... Παραδέχουμε, πάνω στα πιάτα δεν ακουμπώ. Εν και σημαίνει όμως ότι εν μοιράζουνται οι δουλειές, απλά όπως έσιει πράματα που εν κάμνει η Κλέφτισσα, έσιει πράματα που εν κάμνω εγώ. Πιάτα εσύ, ξεσκόνισμα εγώ, φλόκο εσύ, σκούπα εγώ...

    ReplyDelete
  6. Ε κάμετε ακόμα πιο πολύ μοίρασμα Κλέφτη, μαείρισσες εσύ, πιάτα η Κλέφτισσα χεχεχε...

    karma
    "Εδώ (Ελλάδα, Κύπρος και ευρύτερη Μεσόγειος) απέχουμε έτη φωτός ακόμα."
    Εν που είμαστε πιο κοντά στην Ανατολίτικη νοοτροπία, κατάλοιπα της δηλαδή μας έμειναν.

    Εν όλα σχετικά. Επιβάλλεται να μοιράζονται οι δουλειές τζαι να βρίσκεται η χρυσή τομή γιατί ούτε ο ένας ούτε ο άλλος είναι χτηνό...

    ReplyDelete
  7. μα στην αρχή το είπα ότι δεν αναφέρομαι στον πατέρα φαμίλια, και εντάξει τα πιάτα κατάντησαν και είδους αστείο μέσα στα post μου. και δουλειές κάνει και στις κόρες αφιερώνει χρόνο.

    είδα πρόσφατα την ταινία Marley and Me. εννοείται ότι έκλαψα στο τέλος όταν πέθανε ο σκύλος και τα κλάματα δεν τα έχω εύκολα. Τέσπα, σε μια σκηνή η Ανιστον λέει "Όταν είμαι σπίτι σκέφτομαι τη δουλειά, όταν είμαι στη δουλειά σκέφτομαι το σπίτι και τα παιδιά". Μου άρεσε γιατί έτσι σκεφτόμαστε πιστεύω οι περισσότερες εργαζόμενες μητέρες.

    Το να τρέχεις να τα προλάβεις όλα φέρνει κούραση, η κούραση φέρνει γκρίνια και η γκρίνια φέρνει προβλήματα.

    ReplyDelete
  8. πάνω στο ψυγείο έχω αναρτημένη μια λίστα του Μωρού με τίτλο «ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΟΥ» και σε παρένθεση χαριτολογώντας «που πρέπει να κάνω για να μεν φωνάζει η αγάπη» Needless to say, ότι έχει 6 μήνες που είναι η λίστα στο ψυγείο και σβήσαμε μόνο μια δουλειά από πάνω. Αλλά δεν έχω παράπονο, η χούβερ είναι η καλύτερη του φίλη!

    ReplyDelete
  9. ΕΓΟΡΑΣΑ ΣΟΥ ΤΟ ΚΑΛΛΥΤΤΕΡΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΠΙΑΤΩΩΩΩΩΝ, εθθα σταματήσω να σου το λαλώ...

    ReplyDelete
  10. Κι εγώ σαν παράδειγμα το έφερα το θέμα των πιάτων γιατί είναι χαρακτηριστικό. Και φυσικά συμμετέχει ο κάθε σύντροφος εδώ μέσα στις δουλειές του σπιτιού και φυσικά θα αφιερώνει χρόνο στα παιδιά του. Αλλά αυτό έπρεπε να είναι αυτονόητο. Όχι άξιο αναφοράς και συγχαρητηρίων.
    Και θα έπρεπε να είναι αυτονόητο για τον ίδιο. Βλέπε το σχόλιο της she. όπως λεει και το μωρό της, υπάρχουν μια σειρά δουλειές που πρέπει να τις κάνει, όχι για να είναι πιο λειτουργική η καθημερινότητά του, όχι γιατί χρειάζονται για να είναι πιο καλή η ζωή του, αλλά για να μην γκρινιάζει η αγάπη του. Και το σχόλιο της αγάπης, εντάξει, δεν έχω παράπονο, κάνει χούβερ.
    Δεν σχολιάζω εδώ το τι κάνει και τι δεν κάνει κάθε σύντροφος στο σπίτι του. Σχολιάζω τη νοοτροπία. Η νοοτροπία και από τις δύο πλευρές είναι, "αυτές είναι δουλειές της συζύγου, όταν με το καλό τις κάνει ο σύζυγος είναι μπόνους πόιντς".
    Όταν σκέφτεσαι έτσι, δύσκολα έρχεται η ίση κατανομή των αρμοδιοτήτων.

    ReplyDelete
  11. Carma θα συμφωνήσω μαζί σου υπάρχει η νοοτροπία τούτες οι γεναιτζίσιμες δουλειές, τούτες ε δουλειές του αδρώπου (έλά Cουλα μην κολώνεις you can do it). και δυστυχώς διαιωνίζεται αυτή η νοοτροπία. σίγουρα τα πράγματα είναι καλύτερα από ό,τι πριν 20 χρόνια, αλλά απέχουμε πολύ από το να θεωρήσουν οι άντρες ότι το νοικοκυριό τους αφορά.

    ReplyDelete
  12. Πιστεύω πως η αγάπη μεταξύ του ζευγαριού δεν φαίνεται μόνο στις γλύκες, στον έρωτα και στο σεξ αλλά στην καθημερινότητα! Το να πλύνει κανείς πιάτα δεν είναι και τόσο τραγικό, ουτε θα του πέσει ο ανδρισμός του!
    Όταν δουλεύουν και οι δυο...τοτε απαιτείται να βοηθάνε και οι δυο στις δουλειές του σπιτιου και στην ανατροφή των παιδιων.

    Εγω αν δεν βρω έναν τέτοιο, δεν παντρεύομαι!

    ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ:
    Πέρκει
    φλόκο
    εθθα

    @Ριτσα
    "δεν ξέρω αν το κάνεις για να δημιουργήσεις συζήτηση ή εντελώς ασυναίσθητα αλλά άρχισα να νιώθω πως ρίχνεις κατηγορίες χωρίς να δίνεις δίκαια."

    Διαφωνω με αυτό που λες! Έχει δίκιο η Mana, (που τη κόβω στην ηλικία μου να είναι), από τότε που χειραφετήθηκαν οι γυναικες και βγήκαν από το σπίτι η οικογένεια έγινε μπουρδέλο! Τα παιδιά μεγαλώνουν με αυτόματο πιλότο, τα διαζύγια πληθαίνουν και πολλές γυναίκες δεν αποφασίζουν να παντρευτουν πια λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων! Χασαμε τον εαυτό μας.

    ReplyDelete
  13. @coula

    συμφωνώ με το φεμινισμό στο βαθμό που μου δίνει το δικαίωμα να διεκδικώ ότι και οποιοδήποτε άλο πλάσμα εάν το επιθυμώ.

    αυτό δε σημαίνει ότι θα κάμνω όλα όσα κάνουν οι άντρες.

    για το ότι βγήκαν οι γυναίκες από το σπίτι δε φταίει ο φεμινισμός αλλά οι νέες κοινωνικοπολιτισμικές συνθήκες που ξεκίνησαν με τη βιομηχανική επανάσταση. άρα η χειραφέτηση δεν είναι η αιτία για τα πάρακάτω που λες

    ReplyDelete
  14. Κλέφτης28 May 2010 at 13:18

    @Coula
    Πέρκει=μακάρι
    Φλόκος=σφουγγαρίστρα
    έθθα=δεν θα
    Λέξη bonus: μαείρισσες=κατσαρόλες

    ReplyDelete
  15. @ριτσα,

    Μα ναι οι κοινωνικοπολιτικες συνθηκες εφεραν την χειραφέτηση, όχι όμως και την απόλυτη ανάγκη της γυναίκας να γίνει άντρας!

    Γιατί φτάσαμε στο άλλο άκρο! Και εχουν αλλάξει οι ρόλοι!

    Και φυσικά πρέπει η γυναίκα να σπουδάζει, να ανοίγει τους πνευματικους της ορίζοντες! Όμως πόσους ρόλους εποφθαλμιά σήμερα; Και πόσους αντέχει να φέρει εις πέρας; Εδώ έγκειται αυτό που λέω πως βάσει νέων συνθηκών πρέπει και οι άντρες να αποδεχτούν την υπάρχουσα κατάσταση και να βάλουν ποδιά και να μπουν στη κουζίνα!

    Δεν είμαι υπερ της αποψης πως πρεπει η γυναίκα να κλείνεται στο σπίτι και να το παίζει νοικοκυρά, αλλά έχει δίκιο η μάνα πως φορτωθηκαμε κι αλλες αλυσιδες μετά τη χειραφετηση! Μονο που τοτε δεν καταλαβαμε πως ηταν αλυσιδες, αλλα το μεταφρασαμε ισότητα!

    ReplyDelete
  16. @Κλέφτης
    ευχαριστώ!
    Για τις κατσαρόλες το είχα καταλάβει, γιατί είμαι και άριστη μαθήτρια και μαθαίνω και γρήγορα και αγαπώ και Κυπρο!

    Περασατε στη Γιουροβίζιον αληθεια; δεν ειδα χτες

    ReplyDelete
  17. Κλέφτης28 May 2010 at 13:27

    Τωρά που εμαζευτήκετε δαμέ καμπόσες φεμινίστριες και νέο-φεμινίστριες, ίσως μπορείτε να μου απαντήσετε κάποιες ερωτήσεις.
    Με βάση τούτο το δόγμα της ισότητας, οι άντρες ανεβάζουν το καπάκι της τουαλέτας και οι γυναίκες κατεβάζουν το; Όποιος φτάσει πρώτος σε πόρτα και ασανσέρ περνά και πρώτος ή οι γυναίκες εξακολουθούν να προηγούνται; :P

    ReplyDelete
  18. @Κλέφτης

    μπερδεύεις την ισότητα με τον ρομαντισμό!!!
    και την καθαριότητα με την γαιδουριά!!!

    :)))

    ReplyDelete
  19. coula συφφωνών μαζί σου.τους ρόλους αυτούς όλους είναι η κοινωνία που τους επιβάλλει και ο τρόπος που μεγαλώνουμε όχι ο φεμινισμός

    κλέφτη εγώ δηλώνω γυναίκα κι όχι φεμινίστρια αλλά να σου απαντήσω

    το να αφήκεις κάποιο να περάσει δηλώνει σεβασμό. θα μπορούσα να το κάνω κι εγώ για κάποιο ηλικιωμένο. κατά συνέπεια δεν έχει σχέση με το φεμινισμό αλλά με το αν νιώθεις σεβασμό για εκείνη που διευκολύνεις

    για το καπάκι έχω να πω πως σε ένα σπίτι ο καθένας κάνει κάποια πράματα διαφορετικά. ΄ποιου φύλου και να είναι.

    ReplyDelete
  20. ρομαντισμός=ευγένεια

    ReplyDelete
  21. Κλέφτης28 May 2010 at 13:38

    Καλά, καλά, ένα αστείο εκάμα. Πάντως νομίζω επαρεξηγήσετε με. Ενομίσετε ότι είμαι κανένας καταπιεστικός φαλλοκράτης. Αν θέλετε να ξεκλειδώσω για λλίο τη γυναίκα που το υπόγειο να σας πει ότι έννεν έτσι τα πράματα…

    ReplyDelete
  22. και φτάσαμε στο ζητούμενο. δεν υπήρχε περίπτωση οι άντρες να αναλάβουν τα παιδιά τους. όχι ότι δεν τα νοιάζονται, όχι ότι δεν τα αγαπούν. δεν το έχουν όμως. η φύση, ο θεός, το ένστικτο (ο καθένας διαλέγει και παίρνει) μας φόρτωσε το ρόλο της μητρότητας. Και είναι ωραίος ρόλος, με τις δυσκολίες και τις ευκολίες του.

    δεν θα έπρεπε μόνο και μόνο για αυτό να έχουμε κάποιες διευκολύνσεις στη δουλειά; εμένα με στραβοκοιτούν αν μια στο τόσο αρρωστήσουν οι κόρες και πρέπει να μείνω σπίτι μαζί τους. και όταν συμβαίνει αυτό, απλά δουλεύω από το σπίτι. με το ένα χέρι στο laptop με το άλλο βάζω θερμόμετρο για πυρετό.
    ο διευθυντής μου μου ομολόγησε κάποτε ότι ποτέ δεν πήρε τα δικά του παιδιά στο γιατρό. μάλλον δεν τους διάβασε ποτέ παραμύθι για να κοιμηθούν, ποτέ δεν τα ηρέμησε αν έβλεπαν εφιάλτες για τον απλούστατο λόγο ότι δούλευε. μαγκιά του και μπράβο του. είχε όμως την ευκαιρία να το κάνει, ήξερε ότι τα παιδιά του ήταν σπίτι του ασφαλή με τη μητέρα τους. ας ρωτήσουμε και την κυρία διευθυντή τι θυσίες έκαμε για τη δουλειά της.

    ReplyDelete
  23. χα χα χα κλέφτη

    μα αφήνεις την τζιαι μιλά;

    ReplyDelete
  24. Κλέφτης28 May 2010 at 13:54

    Μόνο αν έχω κάτι να πει... :S

    ReplyDelete
  25. @ κάρμα = έχεις δίκαιο. Δεν θα έπρεπε να το θεωρώ άξιο συγχαρητηρίων αλλά αυτονόητο το να κάνει δουλειές και ο άντρας. έλα όμως που δεν είναι έτσι; ίσως επειδή ο άντρας μπορεί να ζήσει και στην ακαταστασία. ενώ εγώ ένα πράγμα να δω εκτός από την θέση του και παθαίνω πανικό. Συζητούσα και με τις κολλητές μου που λένε "Δεν έχω παράπονο. Μου προσέχει τα μωρά ο άντρας μου, για να πάω...." Τι σημαίνει "μου προσέχει"; και των δύο είναι τα μωρά. έλα όμως που η μάνα θα τρέξει και η μάνα σκέφτεται συνέχεια τα μωρά της (συνήθως, υπάρχουν και εξαιρέσεις) και η μάνα νιώθει πως πρέπει να τα φροντίσει. Και ως εκτούτου επαναπαύονται και οι πατεράδες. Ε μάνα; τι λες;

    ReplyDelete
  26. "Αν και από τη δεκαετία του 1960 οι άνδρες υποτίθεται ότι διπλασίασαν τις δουλειές που κάνουν στο σπίτι, κατά μέσο όρο οι γυναίκες στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής περνούν σχεδόν 70% περισσότερο χρόνο από εκείνους νοικοκυρεύοντας."
    Ε φυσικά και θα είχαν αναλογία 30-70! Αφού προηγουμένως με το ζόρι είχαν 10-15% οι άντρες, όταν το ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΑΝ, θα ήταν κοντά στο 30! Και πάλι εμείς τη μερίδα του λέοντος!
    Αφού ολοκληρώσατε τη συζήτηση για τα φεμινιστικά εν μου αφήνετε περιθώρια να επέμβω! Να πω μόνο πως τελικά όλοι το ίδιο πράγμα λέτε, απλώς το διατυπώνετε με άλλο τρόπο (έλα μίλησε η φιλόλογος!)
    Μάνα, ως μάνα, πέρνα από το μπλογκ μου να αφήσεις κανένα σχόλιο στο τελευταίο πποστ γιατι προβληματίζομαι...

    ReplyDelete
  27. σημασία έχει να υπάρχει συννενόηση ανάμεσα στο ζευγάρι.όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους.δεν θα πάθει τίποτα ο άντρας αν πλύνει και κανένα πιάτο.φιλιά.

    ReplyDelete
  28. σε όλη τη διαδρομή μέχρι να μαζέψω τις κόρες σκεφτόμουνα πως πάει η συζήτηση για τις δουλειές :))
    H demon έπιασε πολύ καλά το νόημα. οι πατεράδες επαναπαύονται επειδή ξέρουν ότι τα μωρά τους είναι σε καλά χέρια. μια φίλη μου με τρία λέει: ότι ώρα θέλουν έρχονται ότι ώρα θέλουν φεύγουν.

    eolica από προχτές δοκίμαζα να μπω στο blog σου αλλα μου έβγαζε ότι είναι εκτός λειτουργίας. κάτσε να δοκιμάσω ξανά.

    ReplyDelete
  29. Που λέτε μάνα και υπόλοιπη παρεα, δεν νομίζω ότι είναι στη φύση των γυναικών να φροντίζουν τα παιδιά τους πιο εντατικά από τους πατεράδες. Το έχω δει, όπως έλεγα και πιο πάνω, σε φιλικά ζευγάρια που οι πατεράδες θεωρούν αυτονόητο να κάνουν ακριβώς τα ίδια πραγματα που κάνουν οι μητέρες και όχι γιατί το θεωρούν υποχρέωσή τους, αλλά γιατί θέλουν να έχουν αυτή την επαφή με τα παιδιά τους. Πώς γίνεται αυτό σε αυτούς και δεν γίνεται εδώ; Νόμιζω έχει να κάνει με το πώς μεγάλωσαν. Ο καθένας λειτουργεί σύμφωνα με τον τρόπο που μεγάλωσε, οπότε αν δεν έμαθες ποτέ να κάνεις κάποια πράγματα, δύσκολα θα ξεκινήσεις σε μεγαλύτερη ηλικία.
    Και φυσικά υπάρχει έλλειψη επικοινωνίας σε αυτόν τον τομέα. Επειδή οι μεν πατέραδες θεωρούν πως δεν είναι δική τους αρμοδιότητα και οι δε μητέρες θεωρούν πως ουσιαστικά είναι δική τους αρμοδιότητα, δεν υπάρχει συζήτηση επί του θέματος. Κι έχει δίκιο η she που λέει ότι έτσι καταλήγουν να επαναπαύονται οι σύζυγοι και να μην ασχολούνται. Μήπως τελικά και η συμπεριφορά των γυναικών συμβάλλει στο να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση;

    ReplyDelete
  30. Κλέφτης28 May 2010 at 18:55

    Εν πιστεύκω ότι εν μόνο το ότι θεωρούν και οι δύο πλευρές κάποια πράματα δεδομένα, ούτε ότι εν θέμα σεξιστικών αντιλήψεων. Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις ναι, αλλά όι πάντα. Ακόμα και να εβάλλαμε με τη γυναίκα μου ξανά κάτω ούλλες τες δουλειές για να τες ξαναχωρίσουμε, πιστεύκω θα εκαταλήγαμε με τες ίδιες δουλειές ο καθένας που έχουμε τωρά. Απλά γιατί ο καθένας προτιμά ή μπορεί να κάμει ορισμένα πράματα καλύτερα που τον άλλον. Όπως εν θα περιμένω να κάμει η Κλέφτισσα μια πιο χειρονακτική ή "αηδιαστική" δουλειά, έτσι εν θα περιμένει η ίδια που εμένα να κάμω δουλειά που θέλει παραπάνω λεπτομέρεια και "ικανότητα". Για παράδειγμα, το να αναλάβει η Κλέφτισσα το καθάρισμα των κατοικιδίων και εγώ το μαγείρεμα, θα ήταν καταστροφικό. Στο τέλος τα κατοικίδια θα μείνουν ακαθάριστα και εμείς νηστιτζιοί. Ή ασπούμε αν αγοράσουμε ένα καινούριο έπιπλο, αναλαμβάνω το κουβάλημα και τη συναρμολόγηση (γαμώ το ΙΚΕΑ τους μέσα), ενώ η Κλέφτισσα βρίσκει το χώρο που θα μπει και διακοσμεί το, χωρίς πολλή συζήτηση. Αν ετρώαμε και μια ώρα να το συζητήσουμε, σάσ'τα τζαι εγύραν...

    ReplyDelete
  31. άμαν έχω κάτι να πει χα χα χα εφύρτηκα :)
    τουλάχιστον κλέφτη διασκεδάζεις την με το χιούμορ σου μες το υπόγειο
    στα υπόγεια είναι η θέα βρε. τάδε έφη γιώργος θεοφάνους

    ReplyDelete
  32. Μάνα, συμφωνώ κάπως με το πρώτο σχόλιο της Ρίτσας...
    Τον τελευταίο καιρό κάνεις κάποιες δηλώσεις κάπως διφορούμενες... και μου κάνει κάπως εντύπωση.
    Βέβαια, είμαι σε θέση -νομίζω- να πιάσω την ουσία της σκέψης σου.

    Γενικώς, διαφωνώ με τις "ταμπέλες".
    Το "φεμινιστικό κίνημα" δε θα έπρεπε με τόση αφέλεια να συνδέεται με την τροπή που πήρε ο ρόλος της γυναίκας σήμερα στην Κύπρο (γιατί σε άλλες χώρες ισχύουν εντελώς διαφορετικά πράγματα, είτε καλύτερα είτε και χειρότερα).
    Στόχος του κινήματος υπήρξε ανέκαθεν η εξίσωση και όχι η εξομοίωση. Ίσα δικαιώματα, ίσες υποχρεώσεις. Βέβαια, στην πορεία πολλές φεμινιστικές οργανώσεις έκαναν το λάθος να ταυτίσουν τα θέλω τους με την εξομοίωση με το ανδρικό φύλο. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας αφήνει να ξεχνάμε και την ουσιαστική συμβολή του φεμινισμού στο ρόλο της γυναίκας σήμερα. Μην ξεχνάς ότι χάρη στο φεμινιστικό κίνημα σήμερα εσύ έχεις την ευχέρεια και το δικαίωμα να εκφράζεσαι ελεύθερα, να λες την άποψή σου, να ψηφίζεις, να υποβάλλεις υποψηφιότητα, να διεκδικείς την κηδεμονία των παιδιών σου, να αντιστέκεσαι στη βία, να χωρίζεις...

    Το πρόβλημα δεν είναι το φεμινιστικό κίνημα ούτε και η μόρφωση της γυναίκας... αν είναι δυνατόν!

    Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη γυναίκα ανά το παγκόσμιο υπήρξε πάντα -κυρίως- ο ίδιος ο εαυτός της. Στις περισσότερες περιπτώσεις η ίδια η γυναίκα αρνείται το μοίρασμα των ευθυνών ενός σπιτιού, είτε γιατί έτσι έμαθε (κι η συνήθεια είναι πολύ κακό πράγμα) είτε γιατί έτσι πιστεύει. Σκέψου μόνο το κοινότυπο "με βοηθά ο άντρας μου". Εμένα πάντως όσες φορές διανοήθηκε ο δικός μου να χρησιμοποιήσει την έκφραση "σε βοήθησα", έγινε της Πόπης μέσα στο σπίτι! Κανένας δε βοηθά κανένα! Και οι δυο μοιράζονται!

    Και, ναι, οι ευθύνες είναι πολλές, αλλά θα συμφωνήσω με προηγούμενο σχόλιο (δε θυμάμαι ποιου): όλα έχουν να κάνουν με τις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας και με το δικό μας ψυχαναγκασμό να μην αρκούμαστε στα πιο απλά.

    Οι φεμινίστριες ποτέ δε βγήκανε στους δρόμους, για να περισσεύει χρόνος σ΄εμάς τις γυναίκες για πεντικιούρ.
    Βγήκανε στους δρόμους, για να παλέψουν ενάντια στο διωγμό, τη βία, τον καταναγκασμό και την εκμετάλλευση... κι ας ξυπνήσουμε λίγο! Δεν είναι όλα τόσο ρόδινα όσο στην Κύπρο... υπάρχουν κράτη στα οποία η λέξη "γυναίκα" ισούται με το "αντικείμενο προς...". Τα φεμινιστικά κινήματα ανά το παγκόσμιο λοιπόν έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους...

    ReplyDelete
  33. Κορίνα και Ρίτσα δεν εκμηδένισα το ρόλο του φενιστικού κινήματος και κυρίως της μόρρφωσης. αν βλέπω ότι οι γυναίκες κάναμε δέκα βήματα μπροστά είναι επειδή ακριβώς μορφωθήκαμε.

    Αυτό που λέω όμως είναι πως η ισότητα είναι μόνο στα χαρτιά και δεν αναφέρομαι μόνο στις δουλειές του σπιτιού. Εντάξει πες το σπίτι εναπόκειται στην κάθε γυναίκα αν θα ανεχτεί ή όχι τον άντρα της να κάθεται στον καναπέ και εκείνη να λιώνει στο καθάρισμα. Κάπως extreme παράδειγμα βέβαια.

    στον εργασιακό χώρο ομως που δεν υπάρχουν δικαιολογίες γίνεται σφαγή. το έχω ξαναπεί νομίζω δούλευα μια μέρα πριν γεννήσω. άνετα θα μπορούσα να σπουρτίσω την κόρη Α μέσα στο γραφείο. Και στις δυο κόρες σχόλανα κανονικά μετά, δουλεύω όπως πρώτα και φέρνω και δουλειά σπίτι άμαν λάχει. Επιλογή σου θα πει κανείς.

    Στν ουσία όχι. με συμφέρει να με βλέπουν και να σχολιάζουν ότι τάχα μου δεν δουλεύω το ίδιο με άντρες; Με συμφέρει ο διευθυντής μου να πιστεύει ότι "εκμεταλλεύομαι" τις αρρώστιες των μωρών για να λείπω; Ή να με βλέπουν με το μισό τους και να μειώνουν τη δουλειά μου;

    αγαπώ αυτό που κάνω και το κάνω με αρκετό πάθος, για να το παρατήσω επειδή ο κάθε άσχετος άντρας δεν είναι ικανός να δει κάποια πράγματα.

    ReplyDelete
  34. Βαριέμαι να πολυλογήσω (κατ' εξαίρεσιν), οπότε θα συμφωνήσω με την Κάρμα και θα πω ότι -τουλάχιστο στις δικές μας περιοχές- ο λόγος που φορτώθηκαν οι γυναίκες με περισστόερες αλυσίδες, όπως λες Μάνα, είναι επειδή μεγάλο ποσοστό των ανδρών δεν έχει δεχτεί ή δεν δέχεται ή δεν μπορεί να διανοηθεί αυτή την ίσότητα, έστω και στα χαρτιά. Όταν η πλειοψηφία των Κύπριων ανδρών μεγαλώνει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου η συνεισφορά των πατεράδων περιορίζεται στο να βγάλουν τα σκουπίδια ή να ψήσουν τη σούβλα και πέφτουν συχνά ατάκες του τύπου "έκαμα σου τους πάγκους", εννοείται ότι όταν και αυτοί δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια θα λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο, αφού το μυαλό τους δεν μπορεί να συλλάβει τα περί ισότητας ούτε στη θεωρία.

    ReplyDelete
  35. Βασικά ο κάθε άντρας πέρνει δεδομένα κάποια πράματα. Πχ σε μια οικογένεια αν η γυναίκα πάντα βουρά να πλύνει πιάτα να καθαρίσει το σπίτι να σάσει τα μωρά κτλ κτλ χωρίς να κάμει τον άντρα να καταλάβει οτι πρέπει να βοηθά τότε απλά βρίσκει την ησυχία του και κάμνει τα όλα η γυναίκα. Συμφωνώ οτι όπως μαθαίνουν συμπεριφέρουνται αλλά το να σκοτώνεται η γυναίκα ενώ ο άντρας βρίσκει την ησυχία του εν λίο αδικία.

    Πώς να μεν έχει όλη μέρα νεύρα η γυναίκα άμαν έχει 1000 πράματα να σκεφτεί και να κάμει; ενώ αν βοηθά λίο ο άντρας πόσο πιο εύκολη θα ήταν η κατάσταση;

    Δυστυχώς οι παραπάνο άντρες θέλουν λίο κούντημα και τρόπο για να καταλάβουν οτι πρέπει να βοηθούν σε έτσι ζητήματα. Εξαρτάται και που το στύλ της γυναίκας. Αν του το επιβάλει, εν έχει περίπτωση να κάμει κάτι.. αν του δείξει οτι εκουράστηκε και θέλει βοήθεια, αν υπάρχει κατανόηση μπορεί να κάμει κάτι.
    Μόνο αν έβρει τα κουμπιά του θα σηκώσει το κώλο του και να βοηθήσει ;) Είναι θέμα ζευγαριού, να είσαι εξηγημένος με τον άλλο, να υπάρχει αλληλοκατανόηση και αλληλοπροσφορά για να κάνει πιο ήρεμη την ζωή του ζευγαριού.

    Οι περισσότεροι άντρες εν καταλαβαίνουν οτι η μαγκιά είναι να βοηθούν την γυναίκα τους στο σπίτι. Αντίθετα, όταν βρεθούν με αντροπαρέα μερικές φορές βλέπουν το και ως προσβολή. Μέγα λάθος.. ελπίζω κάποτε να μπορέσουμε να το ξεπεράσουμε!

    ReplyDelete