Monday 7 June 2010

Χάπι για να ξεχάσω



Υπάρχει μια πρωτεΐνη που επηρεάζει τη μνήμη μας και παράγεται από το ανθρώπινο σώμα. Επιστήμονες, λένε πως μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή την πρωτεΐνη και να φτιάξουν ένα χάπι που θα σβήνει τις δυσάρεστες αναμνήσεις. Η δράση της είναι πολύ ισχυρή και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αντί της παραδοσιακής ψυχιατρικής που καλεί τους ανθρώπους να μάθουν από μόνοι τους να μπλοκάρουν τις δυσάρεστες αναμνήσεις.

Παύση να πιω καφέ και να σκεφτώ αν μου αρέσει αυτό που μόλις διάβασα.

Όχι δεν μου αρέσει.

Σίγουρα, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περάσει πολλά. Που οι δυσάρεστες αναμνήσεις τους περιλαμβάνουν φονικά, βιασμούς, ξεριζωμούς, παιδική κακοποίηση. Πράγματα που κανένας δεν θα ήθελε να θυμάται.

Όμως και πάλι δεν είναι και οι δυσκολίες που περάσαμε που μας διαμόρφωσαν, που έκτισαν το χαρακτήρα μας και που ίσως μας έκαναν πιο δυνατούς; Ξέρω αρκετούς που λένε «ήταν δύσκολη φάση αλλά τα κατάφερα». Και το λένε μάλιστα με περηφάνια, κρατούν αυτό που έζησαν επειδή κατάφεραν μέσα από μια πολύ αρνητική στιγμή, να δημιουργήσουν κάτι θετικό για το μέλλον.

Πως θα είναι άραγε να παίρνεις ένα χαπάκι και να εξαφανίζονται όλες οι δυσάρεστες αναμνήσεις, όπως εξαφανίζεται ο πονοκέφαλος με τα πανατόλ; Αν σε μια σχέση μου φέρθηκα σκάρτα και μετά το μετάνιωσα και στις επόμενες σχέσεις μου ήμουν εντάξει, υπάρχει περίπτωση πίνοντας το χαπάκι να γίνω ξανά σκατοχαρακτήρας;

Πρακτικά ακόμη και να κάνω delete τις αναμνήσεις το γεγονός που τις προκάλεσε δεν αναιρείται. Αν έκαμα ένα φόνο, για παράδειγμα, αν δεν θυμάμαι το γεγονός, δεν σημαίνει ότι δεν έγινε.

Είναι εγωιστικό που νιώθω ότι αγαπώ και τις δυσάρεστες αναμνήσεις μου; Δεν είμαι από τα άτομα που λέω ότι δεν μετανιώνω για τίποτε από το παρελθόν. Το παρελθόν, όμως είναι παρελθόν, και χωρίς παρελθόν δεν μπορεί να υπάρχει παρόν και μέλλον. Όσο άσχημο είναι να μην αφήνεις το παρελθόν να γίνει παρελθόν και το βιώνεις συνεχώς σαν να είναι παρόν, άλλο τόσο είναι να μην υπάρχει.

Μου αρέσει η ιδέα της ιστορίας που προχωρεί σαν μια γραμμή. Μια συνεχόμενη γραμμή στο δρόμο και όχι η διακεκομμένη που μπορείς να προσπεράσεις.

13 comments:

  1. Έσhει ένα παίκτη που το είπε πολλά δυνατά

    Memory is the diary that we all carry about with us. - Oscar Wilde

    ReplyDelete
  2. Κι όλο αυτό ως προς τί; Για να έχουμε να θυμόμαστε μόνο ευχάριστα; Για να έχουμε τη ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε ένα αγγελικά πλασμένο κόσμο;
    Τα δυσάρεστα του παρελθόντος είναι για να μας καθοδηγούν για τα ευχάριστα του παρόντος και του μέλλοντος μας.
    Μπορεί να "ξεχάσεις" ένα γεγονός, δεν μπορείς όμως να το αναιρέσεις. Συνεπώς το βρίσκω κι εγώ λίγο άστοχο όλο αυτό. Κι αχρείαστο.

    ReplyDelete
  3. Καλημέρα! Χρυσόψαρο δλδ;;;; Μπα, άσε δεν θα πάρω...

    ReplyDelete
  4. Δηλαδή να ξεχάσεις την μισή σου ζωή;
    Τα δύσκολα κουβαλάνε και ανθρώπινες απώλειες.
    Και αυτούς να ξεχάσουμε;

    ReplyDelete
  5. και όταν οι δυσάρεστες αναμνήσεις είναι τόσο βαριές και δεν αντισταθμίζονται με τις ευχάριστες,τότε τί κάνεις;

    ReplyDelete
  6. Συμφωνώ με όλους σας... Ίσως όμως, σε κάποιες περιπτώσεις ακραίες, που το τραυματικό γεγονός δεν μπορεί να ξεπεραστεί και δεν παλεύεται και κινδυνεύει η ψυχική και η σωματική υγεία κάποιου... ίσως εκεί να βοηθούσε πραγματικά. Από την άλλη, ακούγεται λίγο σαν λοβοτομή κι αυτό καθόλου δε μ’ αρέσει.

    ReplyDelete
  7. Κλέφτης7 June 2010 at 12:24

    Εν υπάρχει εύκολος δρόμος. Η ζωή εν δύσκολη, αντιμετωπίζεις την και προχωράς. Εν έσιει cheat mode. Shit happens, get over it. Ακόμα και για "ακραίες περιπτώσεις" εν το δέχουμαι. Αν ένα τραυματικό γεγονός εμποδίζει σε που να προχωρήσεις με τη ζωή σου, τότε έννεν το γεγονός το πρόβλημα αλλά η έλλειψη ικανότητας του ατόμου να ξεπεράσει ένα πρόβλημα. Αν το ξέρει δουλεύκει το και καταφέρνει τα. Αν όι στο επόμενο πρόβλημα που θα συναντήσει φλιπάρει και θέλει άλλο χάπι. Γιατί δηλαδή αν ένας άνθρωπος μπλοκάρει μνήμες ασυνείδητα και δημιουργεί το δικό του φανταστικό κόσμο να λέγεται σχιζοφρενής, ενώ αν το κάμνει με χάπι να λέγεται θεραπεία;
    PS. Ούτε να σκέφτουμε εν θέλω το τι μπορεί να κάμει ένα μελλοντικό δικτατορικό καθεστώς με έτσι χάπι στα χέρια του. Που να έξερε o Τζορτζ Όργουελ που έγραφε το 1984 για το χάπι. Ο Μεγάλος Αδελφός του θα εξέφευγε...

    ReplyDelete
  8. εγώ θέλω χάπι. έχει πολλά που θέλω να ξεχάσω. εφιάλτες να σβήσω, και ας γινόμουν διαφορετικός άνθρωπος από αυτό που είμαι σήμερα. όχι καλύτερος ή χειρότερος. διαφορετικός.

    ReplyDelete
  9. Είμαστεν εντάξει.
    Δαμαί panadol αποφεύγω να πίνω, σιγά μην πιω έτσι ψυχοφάρμακο.

    ReplyDelete
  10. eternal sunshine of the spotless mind
    :-)

    ReplyDelete
  11. Δε την ταινία
    Eternal Sunshine of the Spotless Mind
    ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ

    ReplyDelete
  12. Εμενα χειροτερο απο λοβοτομη μου φαινεται...
    Χειροτερο απο χρυσοψαρο μου φαινεται...
    χειροτερο απο τη μερα της μαρμοτας μου φαινεται....
    Και δυστυχως ...παραγγελια δικτατορων μου φαινεται.....
    Για να ξεχασουμε το Χιτλερ και το Φρανκο...
    Και να ξαναπιστεψουμε σε ΑΝΩΤΕΡΕΣ φυλες και σε
    ΘΕΟΣΤΑΛΤΟΥΣ ηγετες....
    Και να τρεξει παλι το αιμα των αθωων....
    Στο αουσβιτς Στην τρεμπλινκα στηνΚυπρο στην
    Παλαιστινη ...
    Παλι να ξαναπεσουν οι Πυργοι.....
    Παλι αστυνομιες τρομοκρατιες καμερες....
    Παλι οικονομικη κριση..Απολυσεις..Αυτοκτονιες...
    ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΧΑΠΙ
    ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΧΑΠΙ
    ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΧΑΠΙ
    ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ...

    ReplyDelete
  13. Όπως το Eternal sunshine of the spotless mind. πολλές φορές σκέφτηκα ότι θα ήθελα να πρωταγωνιστώ σε αυτήν, αλλά το τέλος της ταινίας απαντά σε κάθε ερώτημα.

    ReplyDelete