Προσοχή, ύμνος

Πολύς ντόρος ξεσηκώθηκε στη Γαλλία, εκτός από το γεγονός ότι βρέθηκαν νωρίς εκτός Μουντιάλ, αν και για αυτό δεν φταίει κανένας άλλος από τους παίκτες, γιατί στο κάτω κάτω αν ήθελαν να περάσουν θα μπορούσαν να παίξουν μπάλα, λοιπόν ξεσηκώθηκαν και φώναζαν γιατί οι παίκτες, όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι, δεν τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο.

Le jour de gloire est arrivé
Contre nous de la tyrannie,
L'étendard sanglant est levé

Η πρώτη σκέψη είναι δεν τον ξέρουν δεν τον τραγουδούν. Μια χαρά παίκτες μέσα στα γήπεδα, αλλά το γεγονός ότι δεν είναι ορίτζιναλ Γάλλοι παραμένει. Και βέβαια όταν έπαιρναν τα κύπελλα, αντιπροσώπευαν τη Γαλλία που ενώνει τους λαούς. Τώρα που δεν κλωτσούν, τους θεωρούν Γάλλους δεύτερης κατηγορίας.

Η δεύτερη σκέψη είναι ότι οι εθνικοί ύμνοι είναι τόσο αναχρονιστικοί που δεν «μιλούν» στις καρδιές των σημερινών πολιτών. Για ποια τυραννία, για ποια σκλαβιά και για ποιο βασιλιά, όπως είναι τα λόγια της Μασαλιώτιδας, να ταυτιστούν οι άνθρωποι σήμερα. «Μα διάβασα τον εθνικό ύμνο με προσοχή, και δεν μπορώ να πω ότι η φράση Πολίτες, στα όπλα με αντιπροσωπεύει», είπε ο Ερίκ Αμπιντάλ, με γονείς από τη Μαρτινίκα, που ασπάστηκε το Ισλάμ όταν γνώρισε την αλγερινής καταγωγής μέλλουσα γυναίκα του.

Οι εθνικοί ύμνοι είναι τις περισσότερες φορές ξεπερασμένοι, μιλούν για αξίες άλλων εποχών και δεν κάνουν κανένα νόημα στην εποχή που ζούμε σήμερα. Δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετούν σκοπούς, που δεν μας αγγίζουν.

Οι Ιάπωνες έχουν τον πιο σύντομο εθνικό ύμνο. Ούτε καφέ δεν προλαβαίνεις να κάνεις και τελειώνει. Τα λόγια είναι ένα ποίημα του 10ου αιώνα. Και όμως ό ύμνος τους πήρε έγκριση από το κοινοβούλιο τους μόλις το 1999. Ακόμη και έτσι όμως, πολλοί Ιάπωνες αντιδρούν γιατί θεωρούν πως είναι φασιστικός και αντιπροσωπεύει την αυτοκρατορική Ιαπωνία πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αν το καλοψάξουμε, οι περισσότεροι λαοί έχουν προβλήματα μικρά ή μεγάλα με τον εθνικό τους ύμνο. Αλλά δεν τολμά κανένας να προτείνει να τον αλλάξουν. Και όσοι ρίχνουν τέτοιες ιδέες, τους την πέφτουν αγρίως οι υπόλοιποι.

Και για να μην αφήσω ασχολίαστο τον δικό μας, καλός είναι. Τουλάχιστον υμνούμε την ελευθερία και δεν τραγουδούμε ο Θεός να προσέχει τη Βασίλισσα, όπως οι Εγγλέζοι. Ένα μικρό εκσυγχρονισμό θα τον ήθελε πάντως.