Όλα εδώ πληρώνονται

Περιμένω πως και πως την ημέρα που θα πάμε στο εξοχικό. Ναι, πρωτίστως η ξεκούραση, χρόνος με τα μωρά, κτλ κτλ κτλ. Αλλά ας είμαι ειλικρινής. Ανυπομονώ να φτάνουμε κουβαλώντας το μισό μας το σπίτι, δύο μωρά και ένα σκυλί για να ένα γύρο αντιπαράθεσης με τη γειτόνισσα.

Δεν είμαι άνθρωπος του καυγά. Αλλά τη συγκεκριμένη, ας την πούμε κυρία Βούλα. Η κύρια Βούλα, λοιπόν, είναι ο άνθρωπος που θα έκανε και τον Μαχάτμα Γκάντι να βγει έξω από τα ρούχα του. Πως ήταν στις παλιές ελληνικές ταινίες, οι πικρόχολες γειτόνισσες που μονίμως ακόνιζαν τα νύχια τους για καυγά; Ακριβώς έτσι και η δικιά μας.

Θέλω την ώρα που θα φτάνουμε η γειτόνισσα να είναι στην αυλή. Να μας δει. Να προλάβω να δω το δολοφονικό της βλέμμα, πριν το γυρίσει στο πολύ γλυκό της ύφος. «Αγάπες μου γεια σας, μα τι κάνετε; Μα είναι κόρες σας τούτες; (όχι τα βρήκαμε τα μικρά καθοδόν και τα μαζέψαμε. Α, κούκλες κούκλες. Η μικρή κυρίως φτυστός ο μπαμπάς της». Ασχέτως που ο Μοτορτζής αν άκουγε τα σχόλια των γύρω του για το πόσο λίγο του μοιάζει το μωρό, θα είχε κάνει τεστ DNA.

Έρχονται κάθε χρόνο με τρία εγγονάκια, δύο Φιλιππινέζες. Μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει αυτό. Νικόλαααααααααααααααααααααααα έλα να φας το φαί σου. Μαρίαααααααααααααααααααααα σταμάτα να πειράζεις τον Κώστα. Και μέσα σε όλο τον θόρυβο που μπορεί να κάνει μια μεγάλη οικογένεια όπως η δική τους, έτοιμη πάντα να παραπονεθεί για τους όλους.

Πρόπερσι τόλμησε να μας πει ότι ο σκύλος μας γαύγιζε όλη νύχτα και δεν την άφησε να κοιμηθεί. Ποιος ο σκύλος που καθόταν ήσυχος όλο το βράδυ και δεν έβγαλε άχνα. Την πείραζε, μας είπε που, ξυνόταν όλη νύχτα. Και ας κοιμάται με τα παράθυρα κλειστά, λόγω aircondition. Ελέφαντας να ήταν ο σκύλος πάλι δεν θα τον άκουγε, αν ξυνόταν.

Αμ το άλλο, μην μας δει το μεσημέρι να ετοιμαζόμαστε να πάμε να φάμε. Διακοπές, είναι σιγά μην κάτσω να μαγειρεύω. «Μα ελάτε να φάμε όλοι μαζί. Μα γιατί δεν έρχεστε; Α, είστε πολύ ακατάδεκτοι». Γιατί άραγε δεν πάμε; Μήπως γιατί θα μας κάτσει το φαί στο λαιμό; Μήπως γιατί πιο ευχάριστο θα ήταν το τελευταίο δείπνο του Σωκράτη πριν πιει το κώνιο, ένα πράμα;

Αλλά τώρα, θα πάμε φουλ εξοπλισμένοι. Μπορείς να ελέγξεις δύο παιδιά σε διακοπές; Όχι βέβαια. Και ούτε και θέλω. Θα καλέσω και όλους τους φίλους που έχουν παιδιά. Θα στήνουμε γλέντι μέσα στην αυλή. Και δεν θα μπορεί να πει κουβέντα.

Αχ τον φαντάζομαι το διάλογο. «Ξέρεις τα μωρά έκαναν φασαρία». «Μα κυρία Βούλα μου, είναι μωρά, τι να τους πεις; Ε, ξέρετε και από τα δικά σας τα εγγονάκια πόση φασαρία μπορούν να κάνουν». Και θα την κοιτώ, όλο καλοσύνη και κατανόηση. Και θα κουρντίζω τις μικρές να κάνουν όλο και περισσότερη φασαρια.