Ο συμβαλλόμενος

Το ξέρω ότι κινδυνεύω να ακούσω φωνές από τη gay κοινότητα. Αδιαφορώ. Το post δεν έχει σκοπό να σπείρει ζιζάνια ή να προκαλέσει.

Έχουμε και λέμε. Διαβάζω είδηση από την Αργεντινή. Don’t cry for me Argentinaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa. Λοιπόν, έγινε η πρώτη χώρα της Λατινικής Αμερικής που επιτρέπει τους γάμους ομοφυλόφιλων. Ήταν ένα νομοσχέδιο που προώθησε και επέβαλε η πρόεδρος Κριστίνα Κίρχνερ. Όσοι δεν τη θυμούνται είναι μια κυρία γύρω στα 50, λες και βγήκε από βραζιλιάνικη σαπουνόπερα, φουλ μπότοξ, ταγεράκια στιλ Κόλινς αλά Δυναστεία. Άσχετο με το θέμα, μας, πάμε παρακάτω.

Ο νόμος αυτός στην Αργεντινή αλλάζει τον Αστικό Κώδικα, ειδικά την έκφραση σύζυγος και γυναίκα που αντικαθίσταται πλέον με τον όρο συμβαλλόμενοι. Οι σύζυγοι μπορούν να υιοθετούν παιδιά και έχουν τα ίδια δικαιώματα.

Μου άρεσε πολύ, ενθουσιάστηκα με τον όρο συμβαλλόμενοι. Είχε πολλή έμπνευση αυτός που το σκέφτηκε. Εντάξει, είναι ένα ζήτημα υποθέτω, πώς να αποκαλείς τα δύο άτομα σε ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι. Αλλά, ο όρος είναι πολύ καλός για να το έχουν αποκλειστικότητα.

Σύζυγος μίσσιμου. Ενώ συμβαλλόμενος ακούγεται πολύ καλύτερο. Τουλάχιστον υπονοεί ότι και τα δύο μέρη συμβάλλουν στην επιτυχία ή στην αποτυχία ενός γάμου. Το σύζυγος έχει μια αρνητική χροιά όπως και να το κάνουμε. Κάτω από τον ίδιο ζυγό. Αυτόματα ο νους του άλλου πάει σε κάτι μη θετικό. Άλλη χάρη του συμβαλλόμενου.

Λέω από τώρα και στο εξής να καταργήσω όρους όπως ο άντρας μου, σύζυγος, έταιρον ήμισι, husband etc etc και να κρατήσω το συμβαλλόμενο. Παράδειγμα. Να σας συστήσω. Από εδώ η Μαρία, συνάδελφος, από εδώ ο συμβαλλόμενος Μοτορτζής.