Άστε με να φάω

Άρχισα να θυμώνω με το θέμα. Ο Θεός με προίκισε με ένα πολύ καλό μεταβολισμό. Ας είναι καλά τα γονίδια της οικογένειας από τη μεριά της μάνας μου. Στην πλειοψηφία τους τρώνε καλά, τρώνε γλυκά, κάνουν παραβάσεις, αλλά βάρος δεν βάζουν.

Και εγώ ακολουθώ την οικογενειακή παράδοση. Το πρωί θα φάω το σάντουιτς ή κάτι ανάλογο, μετά θα φάω φρούτο, μετά θα τσιμπίσω κανένα κουλουράκι. Το μεσημέρι οπωσδήποτε φαί, συνήθως πεντανόστιμο απότ α χεράκια της πεθεράς μου, μετά γλυκό ή παγωτό, μετά κανένα φρούτο. Ε δεν θα έρθει και η στιγμή της σοκολάτας σε κάποια φάση; Το βράδυ είμαι πιο free. Τουτέστιν τρώω ό,τι μου έρθει από δημητριακά και σάντουιτς μέχρι σουβλάκια και κλέφτικο.

Στη δουλειά τώρα μοιράζομαι τα υπάρχοντα μου. Οι συνάδελφοι μου ξέρουν πως οποιαδήποτε στιγμή νιώσουν πείνα, μπορούν να καταφύγουν στις προμήθειές μου. Μερικοί τάχα μου προσέχουν τη διατροφή τους (το πρωί κουλουράκια μαύρα, το μεσημέρι γύρο με από όλα). Μερικοί έχουν κοιλίτσα και παραπανίσια κιλά. Είναι και μερικοί που έχουν προβλήματα υγείας, βλέπετε κλειστές αρτηρίες και ψηλή ζάχαρη.

Εγώ δεν έχω τίποτε από αυτά. Στο μέλλον μπορεί, προς το παρόν αναλύσεις καλές. Να μην με δουν όμως να ανοίξω το στόμα μου. Πάλι τρως; Γουρούνα θα γίνεις. Σκέψου την υγεία σου. Σταμάτα να τρως. Δεν έφαγες πριν από λίγο; Αυτά στην πρώτη μπουκιά που πάω να βάλω.

Φυσικά δεν με πτοούν και συνεχίζω ακάθεκτη. Δεν είμαι από τα άτομα που ζουν για να τρώνε, αλλά πιστεύω πως το φαγητό είναι από τις μικρές απολαύσεις της ζωής. Για αυτό και θυμώνω. Έκανα ποτέ εγώ παρέμβαση στο πιάτο των άλλων; (οι κόρες παρακαλώ να μην απαντήσουν). Τι στο καλό τους έχω πάνω από το κεφάλι μου, να καραδοκούν; Λίγη ησυχία, ζητώ, σας παρακαλώ. Θέλω να φάω με την ησυχία μου.