Wednesday 22 September 2010

Αναμνήσεις στα σκουπίδια

Την έμπνευσή μου την οφείλω στο post της Δρακούνας για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Μαζεύουμε, μαζεύουμε, μαζεύουμε. Συρτάρια, ντουλάπια, ράφια ολόκληρα με αναμνηστικά. Έχω ακούσει από τα πιο τρυφερά, όπως το χαρτομάντηλο που έγραψαν για πρώτη φορά σ’ αγαπώ, τα πιο περίεργα όπως τα πρώτα νύχια του μωρού, τα πιο σεξουαλικά το πρώτο μου προφυλακτικό, μέχρι τα πιο αηδιαστικά ask Invictus για τα χρυσά κακά της Σούρι.

Κάποτε ανήκα σε αυτούς που μάζευαν. Βέβαια έχω καλά γονίδια. Όταν πέθανε ο παππούς μου, χρειάστηκαν μέρες για να καθαρίσουμε το υπόγειο με τα άχρηστα που μάζευε, ενώ η μάνα μου και η θεία μου ακόμη χρησιμοποιούν τα κουζινικά σκεύη που με πάθος αγόραζε και φύλαγε η γιαγιά μου.

Δεν πετούσα τίποτα. Άρθρα από εφημερίδες, περιοδικά, κάρτες, πετρούλες, σουβενίρ, τσάντες, ρούχα, αναμνηστικά, κοσμήματα, παλιές συσκευές, σημειωματάρια, κόλλες, πένες, καλλυντικά, άδεια μπουκαλάκια από αρώματα, μέχρι και περιτύλιγμα σοκολάτας (ήταν πριν να έρθουν οι Crispy Mint της Cadbury στην Κύπρο). Όλα μα όλα είχαν συναισθηματική αξία. Εννοείται την ώρα που τα καταχώνιαζα γιατί μετά ούτε που θυμόμουν την ύπαρξή τους.

Ως το καλοκαίρι που θα πήγαινα για το δεύτερο πτυχίο. Όταν άρχισα να μαζεύω τα πράγματά μου από Αθήνα, πήρα την απόφαση πως οι αναμνήσεις που χρειάζομαι, είναι αυτές που υπάρχουν στο μυαλό μου. Για να μην θυμάμαι κάτι και να χρειάζεται ένα αντικείμενο να μου ξυπνήσει αναμνήσεις σημαίνει ότι δεν είναι σημαντικό.

Πέταξα πολλή σαβούρα. Ίσως το μόνο που κράτησα να είναι, εκτός από τα βιβλία εννοείται, κάποια γράμματα. Έκτοτε κρατώ ανάλογη πολιτική. Το μόνο που έφερα από την Αγγλία, ήταν ένα σετ σεντόνια από την Ιαπωνία, τα οποία αργότερα το πάνω μέρος μετέτρεψε η μάνα μου σε ξεσκονόρουχα και το κάτω μέρος, κάναμε μπάνιο το σκύλο. Α και ένα κουτί με σκαλιστά chopsticks. Έπρεπε να έφερνα και τον ηλεκτρικό rice cooker, αλλά είπα να δείξω χαρακτήρω και να μην μαλλιτραβηχτώ με την συγκάτοικο που επίσης τον διεκδικούσε.

Χάρη στο Ίντερνετ, αφού ό,τι θέλεις βρίσκεις πέταξα και όλα τα περιοδικά και τα αποκόμματα εφημερίδων που κρατούσα. Στίβες μιλούμε.

Όταν μετακομίζαμε στο νέο σπίτι πέταξα και τα τελευταία απομεινάρια, ενώ με κρύα καρδιά μου έδωσε συγκατάθεση ο Μοτορτζής να του καθαρίσω τα ντουλάπια του. Τα πράγματα που κουβάλησε μέσα σε κασόνια, είναι ακόμη κλειστά στην αποθήκη. Στην επόμενη ανακαίνιση ενδεχομένως να πάνε στον Κοτσιάτη.

Εν ολίγοις είμαι ένα άτομο αυτή τη στιγμή χωρίς αποδείξεις από το παρελθόν και το απολαμβάνω ιδιαίτερα. Κρατώ τα συρτάρια και τα ντουλάπια μας για πράγματα που χρησιμοποιούμε και όχι για σαβούρα. Και επιμένω σε αυτό που λέω, τα πράγματα που θέλουμε να θυμόμαστε τα θυμόμαστε. Από μόνα τους κατακλύζουν το νου μας, χωρίς βοήθεια.

Είναι ωραίο συναίσθημα να πετάς παλιοπράματα. Κάποτε νόμιζα ότι θα ήταν αδύνατο να κάμω κάτι τέτοιο. Ε λοιπόν, είναι απελευθερωτικό. Πράγματα υλικά με τα οποία αισθανόσουν δεμένος, αντιλαμβάνεσαι ότι στην ουσία δεν έχουν και πολλή σημασία. Λυτρωτικό, θα έλεγα.

Υπάρχει λόγος να φυλάω ρούχα των κόρων, παιχνίδιά, ζωγραφιές τους; Σκέφτομαι θα συγκινηθώ αν τα δω σε 20 χρόνια ή μήπως δεν θα θυμάμαι γιατί τα φύλαξα;

Θα ήθελα να μπορούσα να φυλάξω τις τα φιλιά των μωρών μου γεμάτα χώματα και σοκολάτες, την αγκαλιά του πατέρα φαμίλια το βράδυ όταν κουρνιάζουμε στον καναπέ. Το αίσθημα ελευθερίας όταν έπεσε ο πρώτος μισθός, τα δάκρυα της κολλητής, μετά από ένα χωρισμό. Τέτοια πράγματα. Αυτά έχουν αξία και για αυτό δεν χωράνε σε συρτάρια και ντουλάπια.

31 comments:

  1. Εμέτρησα έτσι μάνι-μάνι 7 μετακομίσεις, 2 με την οικογένεια τζαι 5 που τον τζαιρό που έφυα που σπίτι τζαι μινήσκω μόνος μου. Κάθε φορά η ίδια ιστορία. Σε κάθε μετακόμιση πετάσσεις τα μισά πράματα, τζαι ως την επόμενη έshεις άλλα τόσα για πέταμα. Άρα κάτι πάει λάθος.
    Είχα ακούσει το εξής κάποτε: "αν έshεις κάτι σε κασόνια για διάστημα πέραν των 6 μηνών χωρίς να το γυρέψεις, πάει να πει ότι εν το χρειάζεσαι". Έshει βάση τούτη η κουβέντα.
    Στο υπόγειο του σπιτιού έχουμε πολλές (πάρα πολλές) κάσιες με πράματα. Πράματα που εφυλάξαμε που το προηγούμενο σπίτι, πράματα που έφερα εγώ που το διαμέρισμα που εμίνησκα προηγουμένως, πράματα που εγοράζαμε κατά καιρούς για το καινούριο σπίτι κλπ. Σιγά-σιγά τωρά που εμετακομίσαμε πλέον παίρνουμεν τα στο καινούριο σπίτι. Τα μισά που τζίνα τα πράματα, είμαι σίγουρος ότι εννα καταλήξουν στο skip. Καρατσεκαρισμένο, συμβαίνει κάθε μα κάθε φορά.

    ReplyDelete
  2. Μαζί σου! Μαζί σου! Μαζί σου!
    Κρατώ τα σπουδαιότερα στην καρδιά μου... Μόνο ελάχιστα αντικείμενα σε κόντρα των γονιδίων μου (από την πλευρά του μπαμπά μου...).
    Το να κρατάς παλιά αντικείμενα δεν είναι σαν να ομολογείς πως δεν θα μπορείς στο μέλλον να τα ξανα-αποκτήσεις;
    Σου αφιερώνω το http://knittingmylife.blogspot.com/2010/05/blog-post_24.html και σου προτείνω να ρίξεις μια ματιά στο http://freespiritknits.blogspot.com/2009/12/creating-life-we-love-together.html

    ReplyDelete
  3. Αρέσκει μου όταν πάω στο σπίτι που εμεγάλωσα να ανακατώνω μαζί με την φαμίλια ή τους φίλους μου συρτάρια τζιαι κούτες κ να βρίσκουμε διάφορους θησαυρούς. Καθούμαστε, θωρούμεν τα μαζί, γελούμε, συγκινούμαστεν, θυμούμαστε λεπτομέρειες που είχαμε ξεχάσει.
    Μέσα που τα άχρηστα πλέον μικροπράματα παίρνω μαθήματα. Τι να αποφύγω, τι να ξανακάμω. Εν σαν την επανάληψη που έκαμνες στο σχολείο:)

    ReplyDelete
  4. στην αθηνα εχω μια 2φυλλη ντουλαπα για τις αηδιες που κραταω,αλλη μια 2φυλλη στο σπιτι της γιαγιας μου και μια βιβλιοθηκη ολοκληρη στο σπιτι μου στη λευκωσια.
    παντα πιστευω οτι καπου θα μου χρειαστουν. το τρομερο της υποθεσης ομως ειναι οτι σε ανυποπτο χρονο μπορει να θυμηθω που ακριβως βρισκεται και το πιο μικρο αποκομμα εφημεριδας,εννοειται οχι τη στιγμη που το ψαχνω..!

    ReplyDelete
  5. εγώ πάλε εφύλαξα τα ρούχα του μωρού μου...αμαν μεγαλώσει και σταματήσουν να είναι χαριτωμένα θα τα πέρνω σε clothing bank.

    ReplyDelete
  6. @ She
    Clothing Bank? τι είναι τούτο πάλε;

    @ Miss
    Βγάζω το καπέλο. εγώ δεν θυμάμαι που έχω παρκάρει, πόσο μάλλον για πράγματα που έχω φυλάξει.

    @ Αππωμένη
    Όμορφη προσέγγιση. όπως το λες ακούγεται όμορφο.

    @ Χριστιάνα
    A σε ευχαριστώ για την αφιέρωση. ταύτηση απόψεων θα έλεγα

    @ Invictus
    όταν θα μετακομίζαμε ο Μοτορτζής κουβάλησε μια κάσσια σύρματα, γιατί καπου θα χρειαστούν. τελικά με το wifi δεν χρειάστηκε τίποτε.

    ReplyDelete
  7. Μάνα! Λλίο σύρμα (μια κάσσια) πάντα χρειάζεται μέστο σπίτι διότι εν πολλαπλές οι χρήσεις του.
    πχ. μπορείς να τα αναρτήσεις μέστο γκαράζ κ ν'απλώσεις ρούχα άμα χαλάσει (μή κακόν) το στεγνωρήριο...ορ μπορείς να δέσεις τα δεντρούθκια μέστον κήπο με ένα ξύλο για να μεν πιάσουν ζαβή κλήση!! ορ ίβεν...μπορείς να δίσεις τα κοπελλούθκια πιστάγγονα..άμα σε φέρουν στα όρια της απελπισίας!!! Θίνκ απάουτ ιτ!!:/

    ReplyDelete
  8. Σε ένα νοικοκυριό χρόνων μπορεί να βρεις τα πάντα!
    Οταν έφυγαν τα παιδιά από το σπίτι πετάχτηκαν κούτες με ότι άχρηστο μάζευαν, επειδή η βαρεμάρα τους έλεγε...βάλτο στην ντουλάπα.
    Επιλεκτικά πια κρατώ πράγματα ασήμαντα και μικρά.
    Κουμπιά, δαχτυλήθρες,τα βιβλία μου και αποκόμματα από περιοδικά.
    Εχω ένα χώρο μόνο για αυτά.
    Οτι μπιμπελό υπήρχε χαρίστηκε...
    Οι αναμνήσεις είναι στην καρδιά μου!

    ReplyDelete
  9. Κι εγώ τον τελευταίο χρόνο πέταξα... και ξαναπέταξα... κι όλο κάτι εμφανίζεται ξεχασμένο.
    Αλλά το πρώτο προφυλακτικό... Σεξουαλικό; Δεν λες καλύτερα νεκατσιαστικό;

    ReplyDelete
  10. "..οι αναμνήσεις που χρειάζομαι, είναι αυτές που υπάρχουν στο μυαλό μου.."

    Εμ.. όχι όταν πάσχεις από Αλσχάιμερ...:)

    ReplyDelete
  11. @ Φάουσα
    είμαστε ξαδέλφες σίγουρα πράγματα. ανάμεσα στα πράγματα που άφησε ο παππούς ήταν μια κάσσια με σπάγκους. αμέτρητα κομμάτια σπάγκους, αν τα κρατούσαμε ακόμη θα είχαμε :))

    @ Γιαγιά
    Είναι και θέμα βαρεμάρας πολλές φορές. λες αντί να κάτσω να δω τι χρειάζομαι, ας τα φυλάξω όλα.

    @ Aurora
    Αχρησιμοποιήτο εννοείται. υποθέτω το πρώτο χρησιμοποιήμενο πετάχτηκε χε χε.

    @ Drakouna
    Και όμως. αφού όταν πάσχεις από Αλτσχάιμερ τα παλιά τα θυμάσαι. είναι τα πρόσφατα που σβήνονται. Ξεχνάς ότι είσαι σε γηροκομείο και θυμάσαι τα πρωϊνά στο χωριό σου που ξυπνούσες από τα χαράματα να πας στα χωράφια να ποτίσεις.

    ReplyDelete
  12. Έχετε προσέξει ότι αυτή η απαλλαγή από τη "σαβούρα" του παρελθόντος συμβαίνει πάντα μετά από μια μεγάλη αλλαγή; Τέλος σπουδών, μετακόμιση, χωρισμός, γέννα, στρατός, νέα δουλειά, γάμος... Ναι, συμφωνώ ότι κάποια πράγματα καταλήγουν "άχρηστα" κι ότι οι καλύτερες αναμνήσεις είναι αυτές που κρατάμε στην καρδιά μας ή αυτές που "σωστά" επιλέγουμε να σβήσουμε από το μυαλό μας. Από την άλλη, ψυχαναλυτικά μιλώντας, δε θα μπορούσε κανείς να το αντικρύσει και σαν μια προσπάθεια να απαλλαγούμε από εικόνες, συναισθήματα των οποίων η απουσία μας πληγώνει, γιατί ακριβώς δεν μπορούμε να ξαναγίνουμε αυτό που ήμασταν πριν και τόσο αγαπούσαμε; Πέταξα -με μανία θα έλεγα- άπειρα πράγματα στη ζωή μου και θα πετάξω άλλα τόσα, όμως κάθε φορά νιώθω λες και πετάω ένα κομμάτι του εαυτού μου που -πολλές φορές- θα ήθελα να μην είχα χάσει... Για να γίνω πιο ξεκάθαρη: πετάμε πράγματα που όντως δεν έχουν πια καμιά αξία ή πετάμε οτιδήποτε μπορεί να πληγώνει το παρόν μας ή να διαταράζει την καλοφτιαγμένη ρουτινούλα των 30 και κάτι, των πρέπει και των είθισται, όπου κάθε επίκληση στο συναίσθημα θεωρείται πια -ενδεχομένως- "ανώριμη"; Το επαναστατικό / ιδιόρρυθμο / εναλλακτικό / συναισθηματικό / ... παρελθόν μας αποτελούσε απλά και μόνο μια παρένθεση;

    ReplyDelete
  13. μάνα τα είπες όλα με τη τελευταία σου παράγραφο!
    αυτά είναι τα σημαντικότερα!

    ReplyDelete
  14. ε τι πρώτο είναι αν είναι αχρησιμοποιήτο;!

    για τη σαβούρα συμφωνώ, έχω σκληρύνει κι εγώ στάση και πετάσσω πιο εύκολα. Κάπου εδιαβασα πρόσφατα ότι με καθε πράμα που πετάσσεις, αδειάζει τζιαι ο ανάλογος χώρος μέσα σου (αλλά με την καλή την έννοια, ότι τωρά είσαι έτοιμος να βάλεις άλλα καινούργια) - κάτι τέθκοιο.

    αλλά τες ζωγραφιές του μωρού εννα τες φυλάω. Εγώ στο νηπιαγωγείο έκαμα ένα αριστούργημα που τωρά αγνοείται τζιαι κλαίω το. Αν το είχα θα το εκάδρωννα.

    ReplyDelete
  15. Εν απίστευτο πόση σαβούρα μαζεύκουμε. Και εγώ κάμνω το. Έκαμα πολλές μετακομήσεις στη ζωή μου και εκουβάλησα μαζί μου τα πλέον άχρηστα πράματα με "συναισθηματική" αξία, που εν θυμούμαι πλέον ποια ήταν. Και όμως εκατάφερα να χάσω διπλώματα, διαβατήρια, ταυτότητες...

    ReplyDelete
  16. Εγώ δεν κρατουσα ποτέ πράγματα! Ακόμη και δώρα απο γκόμενους τα επιστρέφω οταν τελειωνει το πανηγυρι!

    Το μονο που εχω κρατησει ειναι μια ζωγραφιά με δυο λέξεις πάνω, από αγαπημενο προσωπο που πεθανε νωρις! θελω να θυμαμαι παντα αυτον το γραφικό χαρακτήρα!

    Άλλωστε τα υλικά αγαθά δεν εχουν καμια αξια! κρατώ ό,τι προκειται να παρω μαζί μου, σαν κλείσω τα ματια μου...

    Και τα βιβλία μου τα οποια παρεπιπτόντως θα με κουκουλωσουν καμια μέρα και θα κανετε μηνες να με βρειτε!

    Φιλια πολλά Μανάκι!

    ReplyDelete
  17. Συμφωνώ με τη Sike!
    Βασικά πρέπει να εννοείς εκείνο που είχαμε πάντα μέσα στο πορτοφόλι μας κι έμενε εκεί μέχρι να λήξει!

    ReplyDelete
  18. Yeap. Τζείνο που είχαμε στο πορτοφόλι μας και εκουβαλούσαμεν το τόσον καιρό που το πορτοφόλι έπιασε το σχήμα του, και όταν ήρτε η στιγμή που το χρειαστήκαμε δεν το είχαμε μαζί μας ή δεν εσκεφτήκαμε καν να χρησιμοποιήσουμε...

    ReplyDelete
  19. είναι ωραία όμως να ανακαλύπτεις αποκόμματα και σημειώσεις μετά από κάμποσα χρόνια... θυμάμαι όταν ζούσε η γιαγιά μου χανόμουν με τις ώρες μέσα σε ένα δωμάτιο που χρησιμοποιούσε σαν αποθήκη και έβρισκα τετράδια από τα σχολικά χρόνια των θείων μου, βιβλία, κόμικς, περιοδικά κλπ... ένοιωθα σαν ταξιδιώτης στον χρόνο... τώρα μαζεύω για τον μελλοντικό μου εαυτό και τα εγγόνια μου :-)))

    ReplyDelete
  20. http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=74&smid=395&ArticleID=2536&reftab=218&t=%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B6%CF%89-%CF%84%CE%B1-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CF%85!

    Άρθρο του Μαμαλάκη ψιλοσχετικό με το θέμα.
    (έδωκεν τα τωρά μεν κουρτιστείτε)
    Τζι εγώ τούτες τες μέρες καθαρίζω, πετάσσω, συγιρίζω, αλλά όι ούλλα μονομιάς. Πρώτα τα χοντρά χοντρα. Ύστερα που πιάννω το κολάιν σύρνω τζαι παν... (σήμερα επέταξα καμια 1000ρκα αποκόμματα περιοδικών κλπ που εφύλαα. Ούτε εγύρισα να δω ΤΙ εγράφαν τζαι εφύλαα τα διότι ήταν να τα κρατήσω πάλε!)

    ReplyDelete
  21. Σε μιαν έρευνα -Μάνα ακουεις;;;- εθκιέβασα οτι οι γυναίκες εχουν ορεξη για εκκαθαρησεις, δουλεις του σπιθκιού τζιαι καλλωπισμους οικίας τες μέρες που έχουν ωορηξία.
    Εν το ενστινκο του να χτίσεις τη φωλιά σου ημισιη...

    ReplyDelete
  22. You need the junk when you decide to go down the memory lane...

    Αντιλαμβάνομαι την απουσία χρησιμότητας του να κρατάς τα πάντα αλλά δεν το κάνει η καρδιά μου να τα πετάξω!

    Κάποτε μπορεί να μας είναι χρήσιμα..όπως κάτι παντελόνια καμπάνα που είχε η μάνα μου και ήρθαν πάλι στην μόδα (πρίν κάτι χρόνια...δεν θυμάμαι πόσα!)

    ReplyDelete
  23. Εκτος απο τα βιβλια περιεχομενου[οχι εγκυκλοπαιδειες και σχολικα]που δεν πετιουνται..
    Και τις μυριαδες φωτογραφιες της οικογενειας...
    ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΕΤΑΜΑ...
    Α..Ξεχασα...Οχι πεταμα του πατερα μου τα βιβλια και το ημερολογιο του απο τη Γερμανια...
    Α...
    Και της μανας μου τα γραμματα στον αδερφο μου στην Αμερικη...
    Α...
    Και το Ινδικο φουστανι που φορουσε η γυναικα μου στο πρωτο μας ραντεβου..
    Α...
    Και η ανθοδεσμη του γαμου..
    Α...
    Και οι μπομπονιερες των βαφτισεων...
    Α...
    Τα ρουχακια των παιδιων.
    Α..
    Και το.........................................

    ReplyDelete
  24. Ούφου θέλω κι εγώ να κάμω ξεκαθάριση, φυλάω απίστευτα πράματα στα ερμάρια μου. Από αποξηραμένα λουλούδια μέχρι περιοδικά "Κατερίνα", τετράδια σχολείου, σπασμένες πέννες και γενικά σαβούρα. Δυστυχώς συνδέομαι πολύ συναισθηματικά με τα πράματα. Αν ήταν καλά και είχαν χρήση, εν θα με πείραζε να τα χαρίσω σε κανένα φτωχό άνθρωπο. Αλλά ποιος να χρειάζεται τες αφίσιες του Ρουβά και τις σημειώσεις του Πανεπιστημίου??

    ReplyDelete
  25. Κι εγώ έχω την κακιά συνήθεια να μαζεύω μικροπράγματα!
    Μέχρι και εισητήρια από ποδοσφαιρικούς αγώνες του 1985 έχω...
    Αλλά με κάθε μετακόμιση, γίνεται πολύ ξεσκαρτάρισμα...

    ReplyDelete
  26. Πιστευω πως ειναί στο DNA μας σαν λαός να μαζευουμαι πραγματα μόνο και μόνο με την λογική οτι θα τα χρησιμοποιήσουμε σε καποιά φάση.Οταν πήγε η γιαγια μου στο γηροκομείο στο υπογειο του σπιτιού της δεν μπορεις να φανταστείς τη σαβουρα υπηρχε εκεί.Για να καταλάβεις θα βρήκαμε καμια δεκαρία παγούρια με ελαιολαδο να τα φυλάγει )δεν σκοπευέ να τα πωλήση=

    ReplyDelete
  27. Νομίζω όλοι ξεσκαρτάρουμε τις ζωές μας στις μετακομίσεις... Αλλά, λυπούμαι που οι γονείς μου πέταξαν κατά λάθος ένα μπαούλο με τα τετράδιά μου από το δημοτικό σχολείο και τις παιδικές μου ζωγραφιές. Αυτά έχουν αξία, όταν τα βλέπεις χρόοονια μετά. Ακόμα φυλάω τα εφηβικά μου ημορολόγια! :)

    ReplyDelete
  28. ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΑΝΥΨΩΤΙΚΗ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕΙΣ

    Μετακομίζεις εγγυημένη λύση
    Θεσσαλονίκη

    Aναλαμβάνουμε τη διαδικασία της μεταφοράς-μετακόμισης Της οικοσκευής, της εταιρίας, του γραφείου και λοιπών Επαγγελματικών χώρων, γρήγορα και αξιόπιστα.
    Τηλ: 2310 721172 & 6944844287
    http://www.abatrans.gr

    ReplyDelete
  29. What's up, after reading this awesome article i am also delighted to share my knowledge here with friends.http://www.mmosites.net/modules.php?name=Your_Account&op=userinfo&username=JolinexWashingtonhttp://myfamilygathering.pal2k.com/link/29841

    Have a look at my homepage :: cheap jerseys nfl

    ReplyDelete
  30. Remarkable issues here. I'm very happy to look your article. Thank you so much and I'm taking
    a look ahead to contact you. Will you kindly drop
    me a e-mail?

    My webpage ... 401k contribution limits 2013

    ReplyDelete
  31. I know this if off topic but I'm looking into starting my own weblog and was curious what all is needed to get setup? I'm assuming having a blog like yours would cost a pretty penny?
    I'm not very internet savvy so I'm not 100% positive. Any suggestions or advice would be greatly appreciated. Cheers

    Here is my web page - agen bola

    ReplyDelete