Monday 27 September 2010

Τεστ αρνητικό

Προσπαθώ να σκεφτώ αν θα βάλω χαρούμενο ή λυπημένο ανθρωπάκι δίπλα στην πρόταση «Το τεστ βγήκε αρνητικό». Μούμπλε, μούμπλε. Μια ανακούφιση πάντως, τη νιώθω. Ξέρω ότι υπάρχει κόσμος που καταβάλλει τεράστιο κόστος και ψυχολογικό και οικονομικό για να αποκτήσει παιδί. Για αυτό νιώθω άσχημα που νιώθω έτσι. Εμείς, είμαστε από τους τυχερούς. Από την πρώτη.

Μια νύχτα συμβαίνει το «μοιραίο». Μοιραίο κάθε άλλο, γιατί όταν πραγματικά θέλεις υπάρχουν τρόποι να εμποδίσεις μια σύλληψη. Αν δεν πας με το σίγουρο, αντισυλληπτικά και προφυλακτικά, παίζεις με τις πιθανότητες. Απλά τα πράγματα.

Μέχρι να έρθει η επαλήθευση σκέφτεσαι όλα τα πιθανά σενάρια. Πώς να τα βγάλω πέρα με τρία μωρά, (το πιο πιθανόν τρεις κόρες), πότε να τους μιλήσω για σεξ, τι θα σπουδάσουν, να τους παίρνω άραγε φλαούνες το Πάσχα ή θα είναι ξεπερασμένες στο ΜΙΤ; Μέσα σε δευτερόλεπτα, κάνεις μια ζωή ολόκληρη διαδρομή.

Αγαλλιάζομαι να σκέφτομαι τις αγκαλιές τους, τα φιλιά τους, τα παιχνίδια τους. Τη μαύρη γραμμή που κάνει ο λαιμός τους όταν παίζουν, τα τραγούδια τους μέσα στο αυτοκίνητο. Νέο κόλλημα αυτή την εποχή της μεγάλης το Μιτσί το τρίμματο. Τις αγαπώ. Τις υπεραγαπώ.

Την ίδια στιγμή όμως με ένα μωρό περισσότερο, σημαίνει ότι ο ήδη λίγος χρόνος που ήταν μοιρασμένος στα δύο να γίνεται στα τρία. Σημαίνει ακόμη μια στάση το πρωί και το μεσημέρι. Σημαίνει ακόμη ένα μικρουλάκι να εξαρτάται εξ ολοκλήρου από εμάς. Σημαίνει τέρμα ξεκούραση (λέμε τώρα). Κακά τα ψέματα σκέφτομαι και το οικονομικό κόστος. Σημαίνει τρία άρρωστα μωρά, το χειμώνα.

Επίσης δεν αντέχω την περίοδο εγκυμοσύνης. Ποτέ δεν ήμουν και δεν πρόκειται να είμαι η χαρούμενη έγκυος που κάθεται με την κοιλιά τούρλα και να την κρατά με το χαμόγελο στα χείλη. Ευχαριστώ δεν θα πάρω. Δεν μπορώ να βλέπω το σώμα μου να διπλασιάζεται, τους εμετούς, τις αναγούλες. Δεν είμαι άνθρωπος της υπομονής. Πρώτα διαβάζω το τελευταίο κεφάλαιο και μετά το βιβλίο για να το απολαύσω. Μου αρέσει από τη στιγμή που θα γεννηθεί το μωρό, including τη γέννα. Αν και μετά τους 6 μήνες είναι τα ωραία που αρχίζει να επικοινωνεί μαζί σου.

Έτρεμα μήπως το τεστ βγει θετικό. Και τώρα που δεν βγήκε, μια ψιλομελαγχολία με βάρεσε.

Υπάρχει πιο κατάλληλο τραγούδι για αυτό το post από το Mamma Mia;

Υγ. Αν πότε τύχει, πότε θα το ανακοινώσω μέσω του blog! Θα ακουστούν δύο πατ, το ένα ο Μοτορτζής, το άλλο ο Defiance που για τους δικούς του λόγους ο καθένας, θα πέσουν κάτω από την καρέκλα.

24 comments:

  1. Το ξέρεις πολύ καλά ότι αν το τεστ ήταν θετικό, πολύ λίγη σημασία θα είχαν όλα αυτά που ανέφερες. Θα το χαιρόσουν με τη ψυχή σου παρόλα τα...πατ!

    ReplyDelete
  2. μια μελαγχολία σε πιάνει αυτό είναι αλήθεια, και μένα μου είχε τύχει. Αλλά είναι πολύ πολύ καλύτερα έτσι. Να είσαι σίγουρη.
    Άντε καλημέρες!

    ReplyDelete
  3. Δύσκολο είναι κοριτσάκι μου..
    Ανάμικτα συναισθήματα... όμως;
    Δύσκολη και η ανηφόρα...
    Καλημέρα και φιλιά!

    ReplyDelete
  4. Μου αρέσει που έθεσες την παράμετρο...πως αλλοι προσπαθούν και δεν μπορούν!

    Τα παιδιά είναι ευλογία!

    Είμαι σίγουρη πως αν ερχοταν τρίτο θα χαιρόσουν πολύ!

    Είμαι επίσης σίγουρη πως πήρε μια ανακουφιστική ανάσα που δεν ήρθε ακόμη!

    Είσαι πολύ ειλικρινές άτομο Mana, σε έχω μέσα στη καρδιά μου και μακαρι να ήσουν Αθηναία να σε είχαμε πιο κοντά!

    φιλιά πολλά

    ReplyDelete
  5. Α ρε Μάνα... σε καταλαβαινω παρόλο που εν εγινα μάνα ακομα...
    αν ήταν θετικο οντωσ ήταν να χαρεις... τζιαι ο Μοτορτζής, ενα γυιουιν να το περνει στα ματσ του αποελ:-)

    ReplyDelete
  6. σε καταλαβαίνω ,πέρασα και γω από τέτοιες καταστάσεις και με 3 μωρά.είναι γλυκό και πικρό μαζί.καλημέρα και καλή εβδομάδα.

    ReplyDelete
  7. Αν ήταν θετικό θα σε σε πιανέ ένα αισθημα πανικού αλλα μετα θα χαιρεσουν.(και τα βρεφικά ρουχά και εξοπλισμό τα εδωσες όλα.

    ReplyDelete
  8. @ Ανώνυμος 12.17
    όντως το μόνο πράγμα που άφησα όσον αφορά εξοπλισμό είναι το μπάνιο...

    @ Post
    Ο Μοτορτζής ηταν να χαρεί γιατί κάθε φορά που αποκτούμε μωρό, το Αποέλ πιάνει πρωτάθλημα.

    @ Coύλα
    Έπρεπε να κανονίζαμε συνάντηση όταν ήρθα για τους U2. Ωραία θα ήταν να γνωριστούμε από κοντά. με την πρώτη ευκαιρία σε περιμένω Κύπρο.

    @ Γιαγιά Αντιγόνη
    Μου άρεσε αυτό που έγραψες δύσκολη η ανηφόρα

    @ Fortounata
    Γλυκό και πικρό, κυρίως όταν οι γυναίκες προσπαθούμε να τα συνδυάσουμε όλα μαζί.

    @ Μ.
    είναι καλύτερα σίγουρα. Αχ θέλω μια δουλειά να σχολνάω στις 3, γίνεται; Αμ δεν γίνεται.

    @ Invictus
    Θα το χαιρόμουνα, γιατί απολαμβάνω τη σχέση που έχω με τις κόρες. αλλά σκέφτομαι πως η περισσή κούραση, ίσως να μου στερούσε κάποια πράγματα. όσο μεγαλώνουμε οι αντοχές μας μειώνονται.

    ReplyDelete
  9. Ουφ, άγχωσες με... Εν χαρά τα μωρά. Μακάρι να σας έρτει και τρίτο και έννα τα κανονίσεις. Ο Μοτορτζής μετά το αρχικό σοκ θα εν μια χαρά. Και εγώ έννα κλείσω θέση σε ψυχιατρική κλινική πριν πιάσεις άδεια μητρότητας, όσο έχω σώας τα φρένας.

    ReplyDelete
  10. Ακόμα και αν ήταν θετικό δε θα σε πείραζε, είμαι σίγουρη. Όσο για τις κόρες, έσιει καλλύττερο πράμα. Ο άντρας κάποιας φίλης μου όταν ήταν έγκυος έλεγε "Κόρη να 'ναι, τζι ότι να 'ναι". Τελικά ήρτεν γιος αλλά ήρτεν τζαι η κόρη μετά. Την κουβέντα που λαλούν μερικοί ότι δεν θα κάμουν άλλο μωρό για το οικονομικό άκουσα την που πολλούς τζαι σπάζει μου τα νεύρα, δε τους είπα όμως ποτέ τίποτε... Δεν είμαι καμμιά εκατομυριούχα και ξέρω τα έξοδα που έχουν τα μωρά, αλλά αλίμονο αν κάποιος σκέφτεται έτσι (δε νομίζω εσύ να σκέφτεσαι έτσι, απλως σχολιάζω).

    ReplyDelete
  11. @ Σκουλουκούιν
    κανονικά δεν θα έπρεπε το οικονομικό να είναι ζήτημα. αλλά τα μωρά έχουν πολλά έξοδα. κάθε μήνα ο λογαριασμός πάει προς τα πάνω. θέλεις να τους παρέχεις τα πάντα. δεν θέλεις να στερηθούν κάτι. και να μην θέλεις το σκέφτεσαι. εντάξει το πιο σημαντικό είναι να τους προσφέρεις αγάπη, αλλά δυστυχώς η αγάπη δεν πληρώνει λογαριασμούς :))

    @ Defiance
    Τώρα που το σκέφτομαι, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΦΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΓΙΑ BABYSITTING;

    ReplyDelete
  12. Ίσως να επροσφέρουμουν αν επερίγραφες λλιότερο παραστατικά τα "βάσανα" σου την ώρα που προσέχεις τες κόρες...

    ReplyDelete
  13. ω!περασαμε το ιδιο σουκου?!how nice.....

    ReplyDelete
  14. ΑΧ ΜΑΝΑ ΜΑΝΑ...
    Πραγματικα ειναι μονο μια...
    Σχιζοφρενης...Χαρ..Λυπη...Το θελω..Μα οχι...
    Το μοτιβο, το εχω ακουσει...χιλιαδες φορες...
    Τον μοτορτζη, δεν τον ρωταω...Ξερω...
    Defiance...Κλεισε θεση, τωρα που εχεις επιλογες..
    Αυτο το μηνα, δεν ηρθε, τον αλλο;;;
    Καντους σαμποταζ...Μη πηγαινεις για μπειμπυ σιττιν, πληρωνε, οσους πηγαινουν, για να μη πανε...Βαλε πριμ...Ελεγχου γεννησεων...
    Δινε δουλεια στη μανα, να κουραζεται...
    Παρ της τα γυαλια, να παθει...πονοκεφαλο....
    Λες να πετυχεις κατι;;;
    ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ....Δεν νομιζω...ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ....

    ReplyDelete
  15. Νομιζώ έχεις τους ίδιους προβληματισμούς που έχει κάθε σοβαρή μάνα.
    Καλά, ο defiance...; Εν κανένας συνάδελφος αλόπως. Οξά μάστρος;
    Να δούμε πόσους από εδώ μέσα μπορεί να συνανστρεφομάστε και να μην το γνωρίζουμε, ε;

    ReplyDelete
  16. Συνάδελφος, είμαι μάστρος μόνο του εαυτού μου :P Μαχαίρη, μην μου βάζεις ιδέες... Χμμ...

    ReplyDelete
  17. προσωπική μου και μόνον άποψη έναι ότι τα κοπελλούθκια έν ευλογία, τέραστια θέμας.

    αλλά το γεγονός ότι εις την σήμερον ημέραν εφτάσαμεν να λαλούμεν ότι τα κοπελλούθκια έν (οικονομικόν) βάρος σημαίνει ότι κάτι εν πάει καλά εις την κοινωνίαν μας. (τονίζω το ότι Δεν πιστεύκω ότι εσού πιστεύκεις έτσι).

    όμως μάνα, επειδή εμελαγχόλησες πολλά δείχνει μου κάτι. απλώς θα σου πω ότι σου εύχουμαι που τα βάθη της καρκιάς μου να κάμεις τρίτον μωρόν...!

    ReplyDelete
  18. Ναι, τα μωρά είναι ευλογία. Ναι όταν έρχονται όσον τζαι αν προβληματίζουν οι δεδομένες καταστάσεις εν χαρά Θεού να τα βλέπεις να μεγαλώνουν.. Αλλά Μάνα καταλαβαίνω τους προβληματισμούς σου. Κάθε μωρό θέλει το δικό του μερίδιο σημασίας τζαι αγάπης τζαι όσον πιο πολλά είναι τόσο πιο δύσκολο γίνεται σήμερον ημέραν. Άσε τες παλιές που γεννούσαν μες τα χωράφκια τζαι αναγιόννουνταν μόνα τους τα κοπελλούθκια με ψωμί τζαι κρεμμύδι(εν κουβέντα της γιαγιάς μου τούτη τζαι όσον τζαι αν την αγαπώ σπάζει μου την όταν την ακούω). Άλλαξαν οι τζαιροί –δυστυχώς ή ευτυχώς – τζαι το ψωμί τζαι το κρεμμύδι just won’t do it!!! Λίγο το οικονομικό, λίγο οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής, λίγο η έλλειψη χρόνου, λίγο οι πολλαπλοί μας ρόλοι σαν γυναίκες, λίγο η ψυχολογική πίεση να είμαστε πάντα «σουλουππωμένες» τζαι εμφανίσιμες κάμνουν τα πράματα πιο δύσκολα.

    Ναι σίγουρα η απόφαση για την απόκτηση ακόμα ενός μωρού πρέπει να είναι υπεύθυνη και συνειδητοποιημένη.

    Τωρά αν συμβεί τζαι έρτει «ακάλεστο» το μωρούδι, all we can do is our best. And we usually do.

    ReplyDelete
  19. Τα μωρά είναι ευλογία και σίγουρα δεν θα έπρεπε να είναι οικονομικό το θέμα αλλά πρέπει να μπορείς να τους παρέχεις και πράγματα και να διαθέτεις τον χρόνο που πρέπει στο κάθε παιδί..

    Εγώ δεν έχω παιδιά αλλά όσες φίλες έχω που έχουν 2 παιδιά δεν θέλουν 3ο...

    ReplyDelete
  20. @ Virtual Dreamer
    μου άρεσε αυτό που έγραψες στο τέλος. έτσι γίνεται πάντα. θέλοντας και μη κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε.

    @ Κυπριακόφων
    Δεν θα το έλεγα ότι μελαγχόλησα, μάλλον προβληματίστηκα. αν κάμω τρίτο πάντως, θα σε έχω υπόψη για babysitting με έτσι ευχή που μου έβαλες.

    ReplyDelete
  21. Αρα το αποέλ ενεσιει chance να πιάσει πρωτάθλημα φέτος.. Noted.

    ReplyDelete
  22. Poso se niw8w :) Me duo agorakia (3,5 kai 9 mhnwn) vre8hka sthn idia katastash prin 2 mhnes..Kodepsa na meinw apo to agxos gia olous tous logous pou anafereis alla melagxolhsa otan telika eida to arnhtiko testaki. Etsi xerw kai omologw pws 8elw 3 paidakia..Oxi twra kai oxi etsi alla ta 8elw h trellh :p

    ReplyDelete
  23. πως σε νιώθω πως σε νιώθω!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  24. ευχαρίστως να σου το προσέχω Μάνα :) τες 2 αρφότεκνες μου ταΐζω τες, ξισκατίζω τες, τζοιμίζω τες, τα πάντα!

    ReplyDelete