Είναι κόσμος που νομίζει ότι είναι το επίκεντρο του κόσμου. Ζουν, περπατούν, αναπνέουν πιστεύοντας ότι οι υπόλοιποι συνεχώς ασχολούμαστε μαζί τους. Δεν έχει σημασία αν εσύ δεν τους ρίχνεις δεύτερη ματιά. Δεν έχει σημασία, αν αγνοείς πολλές φορές την ύπαρξή τους. Δεν έχει σημασία αν τους αντιπαθείς ή αν τους συμπαθείς.
Γιατί όλα συμβαίνουν στο μυαλό τους. Εκεί είναι το βασίλειό τους που είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές. Αλλά δεν περιορίζονται εκεί. Άλλωστε τι αξία έχει το να τα λες μόνος σου και να τα ακούς επίσης μόνος σου; Νιώθουν έντονα την ανάγκη να σου επιβάλλουν αυτά που σκέφτονται.
Παράδειγμα από τη δουλειά. Πρωί, καθόμαστε οι περισσότεροι με τον καφέ στο χέρι και βάζουμε μπρος. Μπαίνει μέσα η τύπισσα με ύφος που είναι σαν να διατάζει να υποκλιθούμε. Εννοείται δεν δίνουμε σημασία. Φωνάζει ένα δυνατό καλημέρα, της απαντούμε μηχανικά και συνεχίζουμε τη δουλειά μας. Απτόητη παραμένει εκεί κρατά την πόρτα. «Μην νομίζετε ότι έχω τρελαθεί και στέκομαι εδώ να κρατώ την πόρτα, βλέπω την συναδέλφισα που έρχεται».
Μας νοιάζει κυρία μου τι κάνεις; Είναι ανάγκη να δίνεις εξηγήσεις για κάτι που δεν μας αφορά, δεν ‘πα να βγάζεις βάρδιες δίπλα από την πόρτα; Δεν μας νοιάζει, πως το λένε, δεν μας αφορά. Και αυτό συμβαίνει για τα περισσότερα. Δίνει εξηγήσεις, συμπεριφέρεται λες και αν δεν ξέρουμε τι κάνει δεν κοιμόμαστε τα βράδια.
Με ξενερώνουν και με κουράζουν αυτοί οι άνθρωποι, τους οποίους δυστυχώς βρίσκουμε παντού. Γιατί τις περισσότερες φορές εκτός των άλλων, γίνονται αγενείς, γίνονται και φορτικοί. Κουβέντα δεν σηκώνουν να ακούσουν. Να τους πεις αντίθετη άποψη, θα πέσουν να σε φάνε.
Είναι η ίδια κατηγορία ανθρώπων που βάζει δυνατά τη μουσική στο αυτοκίνητο, για να γυρίσουμε το κεφάλι να τους δούμε. Είναι η ίδια κατηγορία ανθρώπων που μπαίνει σε ένα κατάστημα, ρίχνει διαταγές και φωνάζει δυνατά τις προτιμήσεις της, για να την ακούμε. Είναι η ίδια κατηγορία ανθρώπων, που νιώθει την ανάγκη να ντύνεται, να συμπεριφέρεται προκλητικά, εκλιπαρώντας για ένα βλέμμα.
Η γη όντως γυρίζει, αλλά όχι γύρω τους όπως αυτοί νομίζουν, αλλά αρνούνται να το καταλάβουν. Επιμένουν να βασανίζονται στο να βρίσκουν τρόπους να αυτοπροβάλλονται και να μας βασανίζουν και εμάς.
Πάω για τρίτο καφέ. Καλή ημέρα να έχουμε.
Υγ. Σκατά ο τίτλος σήμερα, αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ κανένα καλύτερο.
Όπως και με τα τρολς του ίντερνετ, η απάντηση είναι να τους αγνοείς για να μεν χαλιέσαι εσύ
ReplyDeletefrom greeksagainststupidity.blogspot.com
ReplyDeleteΟ ορισμός του ηλίθιου
Ηλίθιος θεωρώ ότι είναι όποιος παραιτείται της λογικής του προκειμένου να αποκομίσει οφέλη., λ.χ. να γίνει αποδεκτός από κάποιο σύνολο, να επιτύχει αναγνωρισιμότητα, να κάνει (όπως θεωρεί ο ίδιος) ποιο εύκολη τη ζωή του, να πετύχει κάθε είδους στόχους, να δικαιολογήσει εύκολα και ανέξοδα τις αποτυχίες του και τα λάθη του.
Φαντάζομαι ότι είναι περιττό να διευκρινίσω ότι σε καμία περίπτωση δεν εννοώ τους ανθρώπους μειωμένου καταλογισμού.
@ Αππωμένη
ReplyDeleteδεν με χαλούν, γιατί συνήθως προσπαθώ και καταφέρνω να τους αγνοώ. αλλά ρε κουμπάρε πόση όρεξη Δευτέρα πρωί να κάμουν αισθητή την παρουσία τους; εν βαρκούνται;
@ Ανώνυμος
χε χε καλός ο ορισμός. θα τσεκάρω το μπογκ. Cheers mate.
είναι αυτό που λένε "τι να πει κανείς για τον χαβά της αλληνής" οεο!
ReplyDeleteΕγώ έχω έναν δίπλα που χασμουριέται για να τον ακούσεις. Κάνει ένα τόσο δυνατό χασμουρητό που ακούγεται μέχρι την άκρη του τετραγώνου (αυτός είναι στην άλλη άκρη). Ο γιος μου όταν τον άκουσε πρώτη φορά τρόμαξε.
Οι κάγκουρες με τη μουσική είναι άλλη κατηγορία βρε. Εγώ έχω έναν κάγκουρα, περνάει ο πούστης κάθε μέρα μπροστά από το μαγαζί προφανώς για τη δουλειά του. Τον ακούμε από μακριά και χωρίς να τον δούμε ακόμα (από τόσο μακριά τον ακούμε) καταλαβαίνουμε ότι θα κατέβει αυτός τον δρόμο. Ο τύπος με το άσπρο ibiza.
Πρόκειται για ανθρώπους, πιστεύω, χαμηλής αυτοεκτίμησης που περιμένουν (και απαιτούν) από τους άλλους να τους επιβεβαιώνουν!
ReplyDeleteΝομίζω πως είναι το πιο κουραστικό είδος χαρακτήρα! Ακόμη κι αν μπεις στη διαδικασία να κατανοήσεις την ανασφάλειά τους και να τους δώσεις λίγο χώρο, χρόνο και αξία, στο τέλος φθείρεσαι τόσο πολύ που τους αντιπαθείς.
Διότι, εκτός από το να επιβεβαιώνονται από τους άλλους, δεν σέβονται κανέναν και τίποτα.
Καλημερα μάνα
Βάζω και εγώ την μουσική δυνατά στο αυτοκίνητο! Αλλά δεν το κάνω για να με βλέπουν...είναι επειδή είμαι λίγο κουφή!!!
ReplyDelete@ Ράνια
ReplyDeleteσου δίνουμε συγχωρόχαρτι αν δεν είναι τόσο δυνατά όσο το άσπρο Ibiza χε χε.
Αν ασχολείσαι μαζί τους επετύχαν το στόχο τους !
ReplyDeleteΚαλός ο τίτλος , μια χαρά ταιριάζει
Φαντάσου να έχεις τέτοιους στο στενό συγγενικό σου περιβάλον.Από την μία προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου να κάνει υπομονή και από την άλλη θέλεις να αρχίσεις να ρίχνεις κουτουλιές μπάς και συνέρθουν.
ReplyDeleteΠροσφάτως απέκτησα νύφη παρακαλώ (γυναίκα του αδελφού μου) που όλες οι συζητήσεις αρχίζουν και τελειώνουν με το ΕΓΩ!!!!
Εν άνθρωποι εθισμένοι τόσο πολλά στη "σημμασία", που καταντούν να την επιδιώκουν πάση θυσία, ακόμα και να την "ζητιανεύκουν". Εν τους νοιάζει αν γίνουν επίκεντρο για αρνητικό ή θετικό λόγο, φτάνει να τους διούν σημμασία. Εν καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ του "ουάο, δε ποτζεί" και του "χαχα, δε ποτζεί". Πάντως που ψυχολογικής άποψης, έτσι εμμονές τείνουν να έχουν άτομα που εν μοναχοπαίδια για ευνόητους λόγους.
ReplyDeleteΕγώ από την άλλη πολλές φορές τους λυπάμαι αυτούς τους ανθρώπους γιατί σκέφτομαι πόσο δυστυχισμένοι,μόνοι και κομπλεξαρισμένοι πρέπει να είναι, για να νιώθουν την ανάγκη να γίνονται συνέχεια αισθητοί στους γύρω τους.
ReplyDeleteΤραβάς και συ ζόρι,δε λέω αλλά η Χρυσούλα είναι να τραβάει τα μαλλιά της! Και στο σόι και νεοεισαχθείσα! Γιατί, άντε, αν είναι συγγενής εξ αίματος λες "κομμάτια να γίνει δε μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν" αλλά εξ αγχιστείας είναι δράμα.
ReplyDeleteΟι σημασίες, ναι. Όπως λέμε "ο σημασίας, του σημασία, τον σημασία, Α! στο διάολο σημασία".
ReplyDeleteΤα ίδια σκέφτομαι για τους σημασίες που κυκλοφορούν με loud αυτοκίνητα ή μοτόρες τζαι φαντάζουμαι πόσο πρήχτηες είναι και στην προσωπική τους ζωή.