Στο Glastonbury

Έβλεπα όνειρο ότι ήμουν σε μια συναυλία τύπου Glastonbury. Σημείωση ότι το Glastonbury είναι από τα απωθημένα μου. Μια φορά στη ζωή μου έπρεπε να το είχα επιχειρήσει. Ήμουν λοιπόν στη συναυλία έπαιζε μια υπέροχη τρανσιά και δίπλα μου βρέθηκε και χόρευε ένα πολύ ωραίο παιδί. Ο καθένας στην κοσμάρα του, όμως δεν έπαιζε φάση. Απλά χορός.

Και όπως χορεύαμε μου ήρθε η σκέψη μα το μωρό που είναι; Με έπιασε ένας πανικός, παράτησα τα πάντα και άρχισα να την ψάχνω. Κόσμος πολύς, μουσική, αστυνομικοί, γινόταν χαμός. Και όπως ήμουν έτοιμη να κατηφορίσω να δω αν ήταν στην παραλία, ακούω μια φωνή από το υπερπέραν να με ξυπνά και να με προσγειώνει στην πραγματικότητα.

Μάμα, μάμα θέλω να κάμω κακκά...

Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα να καταλάβω ποιος μου μιλούσε και να την ακούσω να το επαναλαμβάνει δυο τρεις φορές. Τελικά ξύπνησα, με ένα συναίσθημα που δεν μπορώ εύκολα να περιγράψω. Κατέβηκα κάτω έκαμα καφέ και προσπαθώ να συνέλθω. Από τη μια ήταν ο πανικός που την έχασα. Από την άλλη το απότομο ξύπνημα. Από τα χειρότερα να ξυπνάς στη μέση ονείρου.

Τώρα που έφερα τα μίλια μου, προσπαθώ να λύσω μερικές απορίες. Το παιδί γιατί το κουβάλησα στη συναυλία; Είναι λες και το ήθελε ο κόσμος μου. Άντε μέχρι το καφέ, κάτι γίνεται, στο Glastonbury όμως; Και αν όντως ήμουν στο Glastonbury, η παραλία δεν κολλά με τίποτε. Επιπλέον, τα εισητήρια έγινε soldout μέσα σε 4 ώρες. Σιγά να μην πρόλαβα να αγοράσω. Επομένως παράνομη πρέπει να ήμουν και να πηδούσα φράκτες. Εξού και οι αστυνομικοί. Έλα όμως που και οι αστυνομικοί δεν φορούσαν βρετανική στολή, αλλά ήταν ντυμένοι σαν τους γερμμούς τους αστυνομικούς.

Νομίζω τα έκαμα κουλουμπάχαλο. Ούτε ένα όνειρο που να κάνει νόημα δεν μπορώ να δω. Οι Verve ήταν από τα καλύτερα συγκροτήματα μου. Μου άρεσε και η μουσική τους και η φωνή του τραγουδιστή τους. Για αυτό το κομμάτι από την εμφάνισή τους στο Glastonbury πριν καναδυό χρόνια.