Ξεκάθαρες κουβέντες

Όταν άρχισα να μπλογκάρω πριν κανένα χρόνο, ενθουσιάστηκα με τους ανθρώπους που γνώρισα. Ανθρώπους άνετους, ανοικτόμυαλους, έτοιμους να συζητήσουν, να ανταλλάξουν απόψεις, να βοηθήσουν. Ανθρώπους που δεν μου θύμιζαν πολύ τους πραγματικούς ανθρώπους που συναναστρέφομαι και όχι δεν αναφέρομαι στους καλούς μου φίλους και το οικογενειακό περιβάλλον.

Αλλά τώρα τελευταία, είναι κάτι περιστατικά που με έκαναν δυο και τρεις φορές σκεφτική. Από τη μια η Έφη που έκλεισε το πολύ ωραίο μπλογκ της γιατί δεν άντεχε τις επιθέσεις που δεχόταν. Της είπα ότι καλύτερα να έκλεινε τα σχόλια και το email και να αφήσει τη Ρία και τον Άρη να συνεχίσουν τις τρέλες τους. Το άλλο στη Λιλή που έγραψε πόσο πόλεμο δέχθηκε στο προηγούμενο μπλογκ της σε σημείο που το έκλεισε. Ένας πόλεμος εξοντωτικός, ανήθικος.

Μέχρι την ανάρτηση για τις μητέρες πατρίδες δεν αντιμετώπισα αρνητικό κλίμα. Αλλά η συζήτηση που έγινε σε εκείνη την ανάρτηση με προβλημάτισε. Απλά έγραψα την άποψη μου για ένα θέμα πολιτικό. Και παρουσιάστηκαν διάφοροι που το έστρεψαν στο καθαρά προσωπικό επίπεδο. Το έβλεπα πολλές φορές να γίνεται στο μπλογκ της Δρακούνας και έσπαζαν τα νεύρα μου. Προσωπικές επιθέσεις και τίποτα άλλο.

Και αυτό είναι ένα πράγμα που δεν ανέχομαι. Μου αρέσουν τα επιχειρήματα, οι απόψεις, ο διάλογος. Είπα κάτι και διαφωνείς; Πες διαφωνώ για αυτό και αυτό το λόγο. Justify your self with three reasons, μας έλεγε ένας καθηγητής. Να μου πεις λες μαλακίες για αυτό, για αυτό και για αυτό το λόγο. Να μου λες όμως είσαι μαλάκας για αυτό που είπες, είναι το λιγότερο γελοίο και απαράδεκτο.

Επιπλέον παίρνει την κατάσταση στο προσωπικό επίπεδο. Και το γεγονός ότι ο πατέρας φαμίλιας επίσης μπλογκάρει, κάνει τα πράγματα λίγο πιο περίπλοκα. Αλλά εγώ είμαι εγώ και δεν είμαι υποχρεωμένη, ούτε θέλω, ούτε γουστάρω να δίνω εξηγήσεις για τις απόψεις του husband. Με εκνευρίζει αφάνταστα το να μου λένε αν συμφωνώ με όσα κάνει και λέει ο άντρας μου ή υπογείως να υποδαύλιζουν καυγάδες. Ευχαριστώ δεν θα πάρω. Όταν θα θέλω να πλακωθώ μαζί του, μπορώ να βρω λόγους, δεν χρειάζομαι εξωτερική βοήθεια.

Όπως επίσης δεν είμαι υποχρεωμένη, ούτε θέλω, ούτε γουστάρω να μου ασκούν κριτική για τις προσωπικές μου επιλογές. Ούτε για το τι κάνω μέσα στο σπίτι μου, ούτε για το πώς μεγαλώνω τις κόρες μου. Ειδικά το τελευταίο.

Να ξεκαθαρίσω πως δεν τα έχω προσωπικά με κανένα. Κάθε άποψη είναι σεβαστή. Φτάνει ο σεβασμός να είναι αμοιβαίος και να μην φτάνουν τα πράγματα στα άκρα και μάλιστα με ανθρώπους που δεν γνωριζόμαστε καν προσωπικά.