Ρε, πως αλλάζουν οι καιροί...

Στην τελευταία συνάντηση της γυναικοπαρέας, εκεί που σχολιάζαμε ότι κάνω καλύτερα mojito από το Ochio, σταματά η μια αφήνει κάτω το ποτήρι και μας ανακοινώνει: «Μαντέψτε ποιον είδα χθες στο σουπερμάρκετ να ψωνίζει pampers και φρουτόκρεμα. Και όχι μόνο ψώνιζε αλλά όταν με είδε, χάρηκε πιάσαμε κουβέντα και με ρώτησε τι κάνω». Σταματήσαμε και περιμέναμε λεπτομέρειες, ακουγόταν πολύ ενθουσιασμένη. «Τον στύλο των Σφηνακίων» ήρθε η αποστομωτική απάντηση.

Εδώ ανοίγει παρένθεση. Την εποχή που μας έβλεπαν τα κλαμπ και τα μπαρ αντί τα σπίτια μας, είμαστε μια κεφάτη παρέα που δεν κώλωνε να κάνει οποιαδήποτε μαλακία. Για κάποιο λόγο όμως πολλές φορές κυκλοφορούσαμε με μια παρέα εντελώς διαφορετική από εμάς. Το κυκλοφορούσαμε τρόπος του λέγειν. Πως είναι οι δύο παράλληλες γραμμές που δεν θα συναντηθούν ποτέ; Ακριβώς το ίδιο πράγμα. Πηγαίναμε στα ίδια μέρη, συνδιοργανώναμε μαζί πάρτι, κλείναμε πολλές φορές τον ίδιο τόπο, αλλά κουβέντα δεν ανταλλάζαμε μεταξύ μας.

Εμείς πίναμε, χορεύαμε, τα κάναμε λίμπα, αυτοί έπιναν και έμεναν ακίνητοι. Δεν γίνεται, ξέρετε για ποιο πράγμα μιλώ. Τους έχετε δει, τους έχετε σχολιάσει. Αν όχι αυτούς, παρόμοιες καταστάσεις. Άνθρωποι ντυμένοι στα ολόμαυρα, πάντα με επώνυμες μάρκες, με το πότο στο χέρι, ακίνητοι, ακόμη και στα πιο μπιτάτα κομμάτια. Εξού και το παρατσούκλι Στύλος. Πόσο κινείται μια κολόνα; Το ίδιο και αυτοί.

Μεταξύ τους δε κανονική μασονία. Συνεδρίαζαν για να βάλουν κάποιο στην παρέα τους, σνομπ ως εκεί που δεν πάει άλλο. Παιδιά όλοι από πλούσιες οικογένειες, με εξασφαλισμένο μέλλον φυσικά στις οικογενειακές επιχειρήσεις.

Δεν μιλιόμασταν μεταξύ μας, δεν είχαμε κοινά καθόλου και δεν ασχολούμασταν η μια παρέα με την άλλη. Απλά συνυπήρχαμε.

Για αυτό και αρχίσαμε να χαχανίζουμε όταν η φιλενάδα μας έλεγε για το θερμό κλίμα με τον Στύλο μέσα στην υπεραγορά. «Έπρεπε να περάσουν χρόνια για να μας εκτιμήσουν», δήλωσε. Αλλά και μια άλλη έτυχε να συναντηθεί πρόσφατα με κάποιο από τους Στύλους και ξαφνιάστηκε από την οικειότητα που αντιμετώπισε. Μέχρι που την ρώτησε τι κάνουν οι άλλες της παρέας.

Πλάκα θα είχε να του πει να κανονίσουμε να πάμε όλοι μαζί για καφέ, μουαχαχαχα. Να πούμε τα νέα μας, παντρεύτηκα, χώρισα, έκανα παιδιά, άνοιξα δεύτερο εργοστάσιο, δεν έχω να πληρώσω δόσεις… Και μετά η σιωπή. Η ίδια σιωπή που πάντα υπήρχε ανάμεσα σε μια κλειστή, σνομπ παρέα και σε μια παρέα λούναπαρκ.