Το νούμερο, το νούμερο

Την προηγούμενη βδομάδα, ένα πρωί που μέσα στο άγχος έπαιρνα τα παιδιά σχολείο, είχαμε ένα μικροατύχημα. Στα υπέρ μου να πω ότι προσπαθώ να οδηγώ προσεκτικά, αλλά οι κόρες μάλωναν, η μικρή τσίριζε και η μεγάλη μου φώναξε να δω κάτι. Στο κλάσμα δευτερόλεπτου που γύρισα να δω, ακούμπησα το μπροστινό αυτοκίνητο. Ζημιά δική μου έσπασε η πινακίδα το νούμερο του Φίλιπ και ράγισε η γρίλια του. Ο μπροστινός τίποτα. Διπλακάμπινο. Σιγά που κατάλαβε τίποτε.

Πριν προλάβω να το ανακοινώσω στον Μοτορτζή με κάρφωσε η κόρη. Και όχι μόνο στον πατέρα της, αλλά και στη γιαγιά και στον παππού, σε όλο το σόι, στο σχολείο. Έτσι όλοι ξέρουν ότι πάλι τράκαρα.

Της έκανε πάντως μεγάλη εντύπωση η φάση και δεν πρόκειται να το αφήσει να ξεχαστεί. Κάθε φορά που θα περάσουμε από το συγκεκριμένο σημείο, κάνει και την απαραίτητη διευκρινιστική ερώτηση –απάντηση. Μάμα είναι εδώ που χτυπήσαμε το νούμερό μας έτσι; Και όποιον δει να κοιτάζει το αυτοκίνητό του, τον ρωτά αν έσπασε το νούμερο.

Την Κυριακή έπαιζαν οι αγαπούλες μου στην αυλή με τα αυτοκινητάκια τους. Όπως πήγαιναν πάνω κάτω, ακούω τη μεγάλη να φωνάζει της μικρής: Πρόσεχε πρόσεχεεεεεεεεεεεεεεε θα μου σπάσεις το νούμεροοοοοοοοοο, το νούμεροοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο...

Τώρα ο Φίλιπ είναι στο συνεργείο. Σημείωση ότι και απορώ ποιος μαλάκας σκέφτηκε έτσι πράμα, η γρίλια, ο προφυλακτήρας και γενικά το μπροστινό σύστημα κυκλοφορεί σε ένα κομμάτι, τουλάχιστον στα B Class. Τουτέστιν, αν χρειάζεται να αλλαχτεί κάτι πρέπει να το αλλάξεις όλο. Το οποίο όλο μεταφράζεται φυσικά σε αρκετά ευρώ, γύρω στα 800 μου είπαν.

Το παίρνω στο μάστορα και του λέω κοίτα τι θα κάνεις, ακόμη και uhu βάλε, φρόντισε όμως να φτιάξεις το αυτοκίνητο, χωρίς να πιάσει πάτο η πιστωτική. Είμαστε τώρα να δίνουμε τόσα λεφτά για μια γρίλια; Έλεος.

Λοιπόν τώρα κυκλοφορώ με ένα δανεικό κάμπριο… Α χα. Ευκαιρία να ανεμίζω τα μαλλιά μου και να το παίζω γκόμενα στα φανάρια.

Μειονέκτημα του κάμπριο είναι ότι δεν έχει χώρο για 2 car seat. Και επίσης το πορτ μπαγκάζ είναι κάπως στενό για 1 αμαξούδα, ένα ποδηλατάκι, 3 σακούλες πλαστικά για ανακύκλωση, 1 τσάντα με έξτρα ρούχα των παιδιών, τα περιοδικά που πρέπει να πάρω στην πεθερά μου, μια δυο κούκλες, 5 -6 βιβλία. Μειονέκτημα επίσης, ότι πιάνεται η μέση σου μέχρι να βάλεις δύο μωρά στο πίσω κάθισμα και να τους φορέσεις τη ζώνη.

Πλεονέκτημα ότι σπιντάρει πολύ εύκολα. Καλός ο Φίλιπ, αλλά δεν κάνει για γκάζια. Επίσης πλεονέκτημα ότι δεν χρειάζεται να ανησυχείς, αν τα μωρά θα κάνουν καμιά μαλακία και να ανοίξουν παράθυρα ή πόρτες. Απλά δεν υπάρχουν.

Και το τελευταίο συμπέρασμα. Εύκολα καλομαθαίνεις. Με τον Φίλιπ μια χαρά τα πηγαίναμε στην όπισθεν. Με τα σένσορς του και το μπιμπ μπιμπ του έβαζα την όπισθεν και κοίταζα μπροστά. Τώρα δυσκολεύομαι αφάνταστα ακόμη και να βγω από το γκαράζ μου. Μου λείπει. Φίλιπ γύρνα πίσω ξανά.