Ο χρόνος μου τώρα

Διάβαζα μια μελέτη πρόσφατα. Οι ερευνητές χρονομέτρησαν πόσο κρατά μια αγκαλιά και βρήκαν ότι διαρκεί τρία δευτερόλεπτα. Τόσο, όσο περίπου και μια σειρά από πολλές άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες και φυσιολογικές νευρολογικές διαδικασίες από το κούνημα του χεριού όταν λέμε αντίο, μέχρι τις μουσικές φράσεις και τη διάρκεια της χαλαρής αναπνοής.

Η περίοδος των τριών δευτερολέπτων αποτελεί τη βασική χρονική μονάδα που καθορίζει την αντίληψη των ανθρώπων για την εκάστοτε παρούσα στιγμή. Με άλλα λόγια, το αίσθημα του «τώρα» διαρκεί γύρω στα τρία δευτερόλεπτα. Και όμως αυτή η χρονική αυτή διάρκεια των τριών δευτερολέπτων έχει διαμορφώσει θεμελιακά την ανθρώπινη βιολογική και κοινωνική εξέλιξη.

Δεν είναι απίστευτο; Λέμε να ζήσε το τώρα, μην κολλάς στο παρελθόν, μην σκέφτεσαι το μέλλον και το τώρα είναι λίγο, τόσο λίγο..

Μπορώ να σκεφτώ καταστάσεις που πόνεσα, που έκλαψα, που γέλασα. Στιγμές με την οικογένεια μου τους φίλους μου. Στιγμές αγωνίας, στιγμές που ένιωθα ότι θα βουλιάξω και αντίθετα στιγμές που ήταν λες και πετούσα. Τρία δευτερόλεπτα, έχουν διαρκέσει όλα αυτά; Η ζωή μου είναι καρέ καρέ των τριών δευτερολέπτων;

Ο Αϊνστάιν (επίδειξη γνώσεων, την επόμενη φορά να μιλήσουμε για κβαντική φυσική) είπε ότι ο χρόνος είναι σχετικός. Το να κρατώ το μικροπαχουλάκι μου και να μυρίζω το λαιμό του, ίσως να διαρκεί τρία δευτερόλεπτα. Μα για μένα είναι σαν τρεις ώρες. Όταν κλείσω τα μάτια και θέλω να σκεφτώ ότι είμαι κάπου αλλού, αυτό το αλλού είναι το λαιμάκι της κόρης μου.

Οι ερευνητές λένε πως αν η χρονική αντίληψη του τώρα ήταν πολύ μικρότερή, για παράδειγμα λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου, τότε θα αντιδρούσαμε υπερβολικά γρήγορα στα εξωτερικά ερεθίσματα, στις απειλές του περιβάλλοντος για παράδειγμα, αντιλαμβανόμενοι ως απειλητικά, χωρίς λόγο, πράγματα που δεν θα έπρεπε, όπως το πέταγμα μιας μπάλας προς εμάς. Από την άλλη, αν το «ώρα κρατούσε περισσότερο, για παράδειγμα. ένα λεπτό, πολλά πράγματα μπορεί να συνέβαιναν στο φυσικό περιβάλλον σε αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα, στα οποία δεν θα προλαβαίναμε να αντιδράσουμε. Με άλλα λόγια, το χρονικό διάστημα των τριών δευτερολέπτων αποτελεί μια «χρυσή τομή» που διευκολύνει την επιβίωσή μας.

Τρία δευτερόλεπτα. Και αυτό κάνει να φαντάζουν μάταια και γελοία πολλά πράγματα. Άνθρωποι που με κούρασαν καιρό, προτού τους πετάξω έξω από τη ζωή μου. Εργασίες στη δουλειά που με κούρασαν και μου έβγαλαν το χειρότερο μου εαυτό. Καυγάδες για ασήμαντους λόγους που με πίκραναν.

Εντάξει το ξέρω ότι ο συνειρμός που κάνω είναι κάπως αυθαίρετος. Αλλά, ξεγυμνώνει πολλές άσχημες καταστάσεις. Με κάνει να σκέφτομαι ότι την επόμενη φορά που θα τύχει κάτι κακό, θα πω στον εαυτό μου ότι η όλη φάση κρατά τρία δευτερόλεπτα και θα της δώσω τη σημασία που αξίζει σε κάτι διάρκειας τριών δευτερολέπτων.