Συνομιλία με ένα συνάδελφο.
Μ: Μάνα Σ: Συνάδελφος
Μ: Σε χάσαμε τις τελευταίες μέρες, όλα καλά;
Σ: Ε, να δεν μπορώ να οδηγώ γιατί έχασα την άδεια οδήγησης λόγω πόντων.
Ο συγκεκριμένος συνάδελφος έκανε πρόσφατα εγχείρηση. Και όπως άκουγα το Rolling in the Deep αντί πόντων άκουσα πόνων. Με έπιασε αμέσως το συμπαραστατικό μου.
Μ: Άσχημα φαίνονται τα πράγματα. Αν θέλεις οποιαδήποτε βοήθεια να μας πεις.
Σ: Σαν τη βοήθεια δηλαδή;
Μ: Καμιά μεταφορά, αν χρειάζεσαι να πας κάπου.
Σ: Όχι, ρε συ να ‘σαι καλά. Μετακινούμαι με το λεωφορείο.
Μ: Με το λεωφορείο; Ου ζάβαλί μου. Δεν πονείς που περπατάς μέχρι να πας στη στάση;
Σ: Να πονώ; Εμ όχι.
Μ: Και πως σε ανακάλυψαν και σου πήραν την άδεια;
Εδώ να πω ότι φαντάστηκα ένα σενάριο Big Brother όπου το νοσοκομείο που έκαμε εγχείρηση, στέλνει τα ιατρικά δελτία στην αστυνομία. Άρχισα ήδη να σκέφτομαι την επόμενη ανάρτηση που θα κατάγγελλα το σκάνδαλο.
Σ: Δεν είναι δύσκολο, έτρεχα και με σταμάτησαν διάφορες φορές.
Μ: Μου φαίνεται παράξενο πως σε βρήκαν.
Σ: Σιγά το πράγμα. Μόλις συμπληρώσεις 12 αφού σου παίρνουν την άδεια.
12 πόνοι.. Πως μετρούν τους πόνους, για να ξέρουν ότι στους 12 να σου πάρουν την άδεια; Αλλά είπα να μην ρωτήσω να φανώ πολύ άσχετη. Στο κάτω κάτω και ο γυναικολόγος μου, μου είπε να μετρώ τους πόνους, όταν γίνουν δυνατοί κάθε πέντε λεπτά υποτίθεται ότι έπρεπε να πάω να γεννήσω.
Μ: Είναι καλό πάντως που νοιάζονται. Δεν φανταζόμουν την αστυνομία να μας σκέφτεται τόσο.
Σ: Μας νοιάζονται οι μπάτσοι (χμμ εδώ έβρισε, αλλά το blog δεν παρεκτρέπεται). Που αντί να πιάσουν τα καθάρματα που κυκλοφορούν, στήνουν καρτέρι να την πέσουν σε κανένα που ξεπερνά το όριο για δεκαπέντε χιλιόμετρα.
Μ: Και τώρα τι θα κάνεις; Θα είσαι μια ζωή χωρίς αυτοκίνητο;
Σ: Πας καλά; Γίνεται μια ζωή χωρίς αυτοκίνητο; Μόλις περάσει ένας μήνας σου τη δίνουν πίσω την άδεια.
Μ: Και που ξέρουν ότι είσαι καλά για να σου την δώσουν;
Σ: Μα είμαι καλά, γιατί να μην είμαι καλά;
Μ: Μα οι πόνοι;
Ευτυχώς αυτή τη φορά άκουσε καλά. Είπα πόνοι, άκουσε πόνοι.
Σ: Ποιοι πόνοι;
Μ: Οι πόνοι που σου πήραν την άδεια.
Σ: Έτρεχα και μου πήραν την άδεια. Μου πήραν την άδεια λόγων πόντων, όχι λόγω πόνων.
Κοιταχτήκαμε, γελάσαμε. Πήγα να κάμω ένα καφέ και αυτός στο γραφείο του διευθυντή.
επήε στο διευθυντή να σε καταγγείλει για βαρηκοϊα?
ReplyDeleteΤότε που εφκήκε τζιήνο το τραγούδι (του νταλάρα νομίζω?) "ενας κόμπος η χαρά μου", εγώ άκουα ένας πόντος η χαρά μου. Its good to hear im not alone.
ReplyDelete"Eπήε στο διευθυντή να σε καταγγείλει για βαρηκοϊα? "
ReplyDeleteTζαι η Μάνα για καφέ για να ξυπνήσει , χιχιχι
Ο παππούς μου ελάλεν 'απον ακούει ταιρκάζει'!! Στο πόντους συμπληρώστε όπως νομίζετε - πόνους, τόνους, κώλους..
ReplyDeletegia sou re mana pale!
ReplyDeleteχαχαχαχα, πολύ καλό!
ReplyDeleteΕυτυχως που ακουσε στο τελος γιατι λιγο ακομη και θα σε περνουσε για μουρλή!
ReplyDeleteχαχαχα
φιλια
Παθαίνω τζαι εγώ συχνά τέτοια ρεζίλια γιατί όταν δεν ακούσω ακριβώς τι λέει ο άλλος, αντί να ρωτήσω τι, συγκόφκω τζαι κάμνω τα θάλασσα στο τέλος. Εν η παροιμία "απ' ον ακούει ταιρκάζει τα".
ReplyDeleteΣε λίγο θα πάρουμε την κόρη Α στον ωριλά να την εξετάσει. νομίζω πρέπει να δει και εμένα.
ReplyDeleteΝα την πάρετε στο Σουρουλλά; Μα τζίνον που κάμνει τα γιαούρτια; Ήνταλος σας ήρτεν;
ReplyDeleteΕ προφανώς εννα σε δεί τζι εσέναν φίλτατη, ήνταλος δηλαδή εννα πάρεις την κόρην ως το κατζιέλλιν τζαι να την αφήκεις τζαι να φύεις; Εννα σε δουν τα πλάσματα...
invicte LOL
ReplyDeleteΑτε ρε Ινβίκτους. ε κανεί που εν ακούω παίζεις με τον πόντο μου...
ReplyDeleteΥπάρχουν και χειρότερα... φαντάζεσαι να άκουγες καλά μα να νόμιζες πως μιλά για πόντους στο καλσόν;;;
ReplyDeleteΕκεί να δεις τί θα έλεγε του διευθυντή!!!
Χα!
:-)))
ReplyDelete"Σ: Δεν είναι δύσκολο, έτρεχα και με σταμάτησαν διάφορες φορές.
Μ: Μου φαίνεται παράξενο πως σε βρήκαν.
Σ: Σιγά το πράγμα. Μόλις συμπληρώσεις 12 αφού σου παίρνουν την άδεια."
παράνοια!!!!!
:)) θυμάσαι ένα τραγούδι του Τριαντάφυλλου νομίζω.."σε δυο λεπτά και μόνοο..."; Εγώ για πολλλλύ καιρό άκουγα.."σε δυο λεπτά τελειώνωωω"..χαχαχαχαχαχαχα..ΌΤΙ ΝΑ ΝΑΙ!!
ReplyDelete